Οι απεργοί αγωνίζονται για όλους μας

Ο Martin Clarke για το διακύβευμα του σημερινού απεργιακού κύματος.

20 Δεκεμβρίου 2022

ΠΗΓΗ: .https://anticapitalistresistance.org/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr

Οι σημερινές μάχες για (αυξήσεις) στους μισθούς αντιπροσωπεύουν ένα κρίσιμο στάδιο στην προσπάθεια μιας σκληρής δεξιάς κυβέρνησης να καταφέρει ένα τεράστιο πλήγμα στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, στις συνθήκες εργασίας και στα δημοκρατικά δικαιώματα. Όπως και η Μάργκαρετ Θάτσερ ισχυρίστηκε ότι οι ανθρακωρύχοι ήταν "ο εσωτερικός εχθρός", οι νέοι εχθροί των Συντηρητικών είναι οι νοσοκόμες, το προσωπικό των τρένων, οι ταχυδρόμοι, οι δάσκαλοι στα σχολεία, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι καθηγητές πανεπιστημίων - ένα τεράστιο τμήμα του εργατικού δυναμικού.

Φτωχοποίηση και εξουσία
Συντριβή της οικονομίας, φτωχοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων, συντριβή των συνδικάτων, κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS), κακοποίηση των μεταναστών, εγκατάλειψη των περιβαλλοντικών κανόνων και τεράστια επίθεση κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων - αυτοί είναι μόνο οι τίτλοι του προγράμματος των Συντηρητικών τώρα που τελείωσαν οι θερινές εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας.

Αλλά η τεράστια μαζική συμμετοχή των απεργών του National Health Service (NHS) την περασμένη Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου, η οποία συνδυάστηκε με τη διαρκή δράση των ταχυδρομικών υπαλλήλων και του προσωπικού των σιδηροδρόμων, οδήγησε την κυβέρνηση του Ρίσι Σουνάκ σε πισωγύρισμα για τα σχέδιά της για την κατεδάφιση του βιοτικού επιπέδου στην υπηρεσία των κερδών των εταιρειών ενέργειας.
Μετά το χάος και την αναταραχή της μάχης για την ηγεσία των Τόρις, η κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών έχει ανασυνταχθεί γύρω από ένα σχέδιο για να επιβάλει μια συντριπτική ήττα στο εργατικό κίνημα, τους μετανάστες και την εργατική τάξη στο σύνολό της. Σε αντίθεση με τις ελεημοσύνες κατά τη διάρκεια της πανδημίας για τη χορήγηση αδειών και Μέσων Ατομικής Προστασίας, η σκληρή δεξιά κυβέρνηση Σουνάκ αναλαμβάνει την εξουσία που είναι αποφασισμένη να πιέσει προς τα κάτω τους μισθούς, κάτι που με τη σειρά του θα οδηγήσει σε κατάρρευση επιχειρήσεων, εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους και αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που βρίσκονται τόσο σε επισιτιστική όσο και σε ενεργειακή φτώχεια.
Το υπουργικό συμβούλιο του Σουνάκ είναι γεμάτο με σκληρούς δεξιούς υπουργούς. Εάν επικρατήσουν στις σημερινές μάχες για τους μισθούς, θα προχωρήσουν γρήγορα στην επιβολή ενός νέου νόμου που θα κάνει σχεδόν αδύνατη τη διεξαγωγή νόμιμης απεργίας στο δημόσιο τομέα. Αυτό θα ήταν μια μεγάλη ήττα για τον συνδικαλισμό. Ο ηγέτης των Εργατικών Κίρ Στάρμερ έχει κάνει σαφές ότι ενώ το κόμμα του θα αντιταχθεί στη νέα αντι-συνδικαλιστική νομοθεσία, μια επόμενη κυβέρνηση δεν θα επιδιώξει να την ανατρέψει.

Σε κάθε τομέα όπου διεξάγεται μάχη για αυξήσεις στους μισθούς, η κυβέρνηση και οι εργοδότες έχουν σχέδια για περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών στο όνομα του "εκσυγχρονισμού" και της "αποτελεσματικότητας". Αυτό σημαίνει δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και περισσότερες περιστασιακές και μηδενικές συμβάσεις εργασίας.

Αντίσταση και λαϊκή υποστήριξη
Αλλά οι Συντηρητικοί χάνουν τη μάχη της κοινής γνώμης. Μια δημοσκόπηση του Observer στις 16 Δεκεμβρίου έδειξε ότι πάνω από το 60% υποστηρίζει περισσότερες απεργίες, παρά το γεγονός ότι ο δεξιός Τύπος και το BBC έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υπονομεύσουν την υποστήριξη των πολιτών.Οι Συντηρητικοί θέλουν να αναδείξουν το μεταναστευτικό σε κεντρικό στοιχείο του προγράμματός τους για τις επόμενες εκλογές. Μέρος αυτού εξαρτάται από την προώθηση των σχεδίων τους για προώθηση των αιτούντων άσυλο στη Ρουάντα, τα οποία έχουν πλέον επικυρωθεί από τα δικαστήρια. Τροποποιήσεις στην ισχύουσα νομοθεσία θα περιορίσουν το δικαίωμα προσφυγής σε δικαστική επανεξέταση (έφεση), καθιστώντας πολύ πιο εύκολη την ταχεία απέλαση των αιτούντων άσυλο.

Προς το παρόν, οι περίεργες κατηγορίες, όπως αυτές που εκτόξευσε ο υπουργός της κυβέρνησης Ναντίμ Ζαχάουι, ότι οι απεργοί βοηθούν τη βάρβαρη επίθεση του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, έχουν τεθεί σε δεύτερη μοίρα. Προς το παρόν, η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεσηκώσει την κοινή γνώμη εναντίον των απεργών με το σύνθημα "φτάνει πια" και με το σκεπτικό ότι οι απεργοί εργαζόμενοι βλάπτουν τους αρρώστους και τα χριστουγεννιάτικα σχέδια - συμπεριλαμβανομένων των σιδηροδρομικών δρομολογίων (RMT) και των παραδόσεων αλληλογραφίας (CWU). Οποιοδήποτε αντι-συνδικαλιστικό επιχείρημα είναι αρκετό. Ο ηγέτης της RMT Μικ Λιντς έχει δίκιο να λέει ότι το BBC γίνεται όλο και περισσότερο ένα απλό εργαλείο της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Το αντέχουμε οικονομικά
Ο κύριος ιδεολογικός μύθος που προωθείται από τον Σουνάκ και τον καγκελάριο Τζέρεμι Χαντ είναι ότι "δεν υπάρχουν χρήματα" για να δοθεί στους εργαζόμενους μια σημαντική αύξηση μισθών. Στην πραγματικότητα, η Βρετανία είναι πλημμυρισμένη από χρήματα, απλώς ένα μειωμένο ποσό από αυτά πηγαίνει στην εργατική τάξη. Υπήρξε ένα άλμα 20% στον αριθμό των δισεκατομμυριούχων, μετά τις πληρωμές της κυβέρνησης σε όσους παρείχαν εξοπλισμό ατομικής προστασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας - ένα τεράστιο σκάνδαλο, όπου τα χρήματα των φόρων χρησιμοποιήθηκαν ως τροφή για τους πλούσιους.

Για να βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να πληρωθούν οι απεργοί και να ενισχυθούν τα εισοδήματα όλων των εργαζομένων, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι πολυεθνικές εταιρείες όπως η Amazon και η McDonalds που κερδίζουν δισεκατομμύρια στη Βρετανία θα πρέπει να φορολογούνται στη Βρετανία. Πάνω απ' όλα, οι ίδιες οι εταιρείες ενέργειας, που ξεχειλίζουν από κέρδη δισεκατομμυρίων, θα πρέπει να αναγκαστούν να πληρώνουν έναν συνεχή "έκτακτο φόρο", ειδικά καθώς το μεγαλύτερο μέρος του φυσικού αερίου και του πετρελαίου που πωλούν εδώ παράγεται στον βρετανικό τομέα της Βόρειας Θάλασσας. Εάν οι εταιρείες αυτές αρνηθούν να συνεργαστούν, θα πρέπει να κρατικοποιηθούν -ή τουλάχιστον να κρατικοποιηθούν τα βρετανικά περιουσιακά τους στοιχεία- όπως συνέβη με ορισμένες τράπεζες μετά την οικονομική κρίση του 2008.Μόνο με απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας μπορούν να ηττηθούν τα κυβερνητικά σχέδια.

Και μέσα από αυτό το σημερινό κύμα απεργιακών αγώνων, σε συνδυασμό με τη μαζική αντίδραση στην καταστροφική τιμή της ενέργειας, πρέπει να δημιουργηθεί μια αριστερή πολιτική απάντηση.

Η καταστροφική εξέλιξη των τιμών της ενέργειας που έρχεται με γοργούς ρυθμούς, θα αναγκάσει πολλούς περισσότερους/ες να βρεθούν σε συνθήκες φτώχειας όσον αφορά καύσιμα και τρόφιμα, και να προστεθούν στους πολλούς/ές που ήδη υποφέρουν από αυτή. Το κατά ειρωνικό τρόπο ονομαζόμενο "πλαφόν" τιμών επιτρέπει να αναφέρονται κατά μέσο όρο λίγο περισσότερο από 2.000 λίρες ανά νοικοκυριό. Πολλοί θα πληρώσουν πολύ περισσότερα, ιδίως όσοι μένουν πολύ στο σπίτι, συμπεριλαμβανομένων των συνταξιούχων και της αυξανόμενης ομάδας ανθρώπων που απαιτείται να εργάζονται στο σπίτι είτε το θέλουν είτε όχι.
Σε κάθε κλάδο - σιδηροδρόμους, Royal Mail, NHS - το υπουργείο πολέμου του Ρίσι Σουνάκ θέλει να στηρίξει τους εργοδότες στον "εκσυγχρονισμό" των εργασιακών πρακτικών. Τα μεγαλύτερα ωράρια και οι σκληρότερες εργασιακές πρακτικές θα επιβληθούν σε όλους τους τομείς και πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι θα απολυθούν - 11.000 για αρχή στη Royal Mail.
Οι νομικές μεταρρυθμίσεις για τη δυνατότητα δικαστικής επανεξέτασης (έφεσης) συνδυάζονται με τον ήδη ισχύοντα νόμο για την αστυνομία, το έγκλημα και τις ποινές που παρέχει στην αστυνομία εκτεταμένα δικαιώματα για την απαγόρευση διαδηλώσεων που μπορεί να προκαλέσουν ενόχληση ή αναστάτωση - στοχεύοντας σχεδόν όλες τις διαδηλώσεις. Επιπλέον, ένας νέος νόμος που υπερασπίζεται την "ελευθερία του λόγου" στα πανεπιστήμια - αυτή των φασιστών και των ρατσιστών - επιβάλλει ποινές, καθιστώντας πολλά μποϊκοτάζ στα πανεπιστήμια παράνομα.

Αυτοοργάνωση
Το εργατικό κίνημα, και η Αριστερά φυσικά, πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να στηρίξει τους απεργούς μέσω της δημιουργίας, όπου είναι δυνατόν, επιτροπών υποστήριξης που θα συνδέουν το εργατικό κίνημα, τους ακτιβιστές του περιβάλλοντος και τους ακτιβιστές της κοινότητας.

Η Αριστερά, είτε μέσα στο Εργατικό Κόμμα είτε όχι, πρέπει να απαιτήσει από τον Κιρ Στάρμερ και την κεντρική ηγεσία των Εργατικών να υποστηρίξουν τους απεργούς. Το σύνολο της εργατικής τάξης αντιμετωπίζει μια κρίση κόστους ζωής και η εργαζόμενη Βρετανία χρειάζεται μια αύξηση μισθών για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στον πληθωρισμό.

Οι εργαζόμενοι που διεκδικούν μισθούς χρειάζονται μια συμφωνία που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν τουλάχιστον τον κατώτατο εθνικό μισθό.Οι σοσιαλιστές πρέπει να στηρίξουν τις τοπικές τράπεζες τροφίμων. Αυτό δεν είναι απλή "φιλανθρωπία", αλλά η αρχή του είδους της αυτοοργάνωσης που παρατηρήθηκε στην Αργεντινή κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2000-2002.Πρόκειται για ένα κύμα απεργιών που μπορεί να ενισχύσει αυτή την αυτοοργάνωση, και η οικοδόμησή του αποτελεί κεντρικό καθήκον της Αριστεράς.