Από το Laclase.info
Όπως είναι ήδη δημόσια γνωστό, σχηματίστηκε πρόσφατα μια συμμαχία συνδικάτων, πολιτικών και συνδικαλιστικών ρευμάτων για να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των εργαζομένων ανεξάρτητα και αυτόνομα από την φιλοεργοδοτική αντιπολίτευση που έχει επικεφαλής τον Γουαϊδό.
Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την βάρβαρη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Μαδούρο και να αποκρούσει την ιμπεριαλιστική παρέμβαση.
Σε αυτήν συμμετέχουν, ο Εντουάρντο Σάντσεζ, Πρόεδρος της SinatraUCV [Στμ. Σωματείο των εργαζομένων στο USV (Κεντρικό Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας)] και της Fetraesuv [Στμ. Ομοσπονδία εργαζομένων στα Πανεπιστήμια] από τον κλάδο των υπαλλήλων των πανεπιστημίων, ο Χοσέ Μπόντας, Γενικός Γραμματέας της Futpv [Στμ. Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Βιομηχανία Πετρελαίου], ο Χαΐρο Κολμενάρες, απολυμένος συνδικαλιστής ηγέτης από το Μετρό του Καράκας, ο Τόνι Νάρβας, Πρόεδρος της Sirtrasalud Distrito Capital [Στμ. Σωματείο Εργαζομένων στον Τομέα της Υγείας Περιοχής Πρωτευούσης], η Ντεϊάνιρα Ρομέρο, Γενική Γραμματέας της Τοπικής Επιτροπής της Ένωσης Υπαλλήλων του UCV στο Μαρακέι, ο Οράσιο Σίλβα, από τον πετρελαϊκό κλάδο, ο Ορλάντο Τσιρίνο, συντονιστής του συνδικαλιστικού ρεύματος C-cura [Στμ. Corriente Clasista Unitaria Revolucionaria y Autónoma], καθώς και οι οργανώσεις, Marea Socialista, Lucha de Clases [Στμ. Συμμετέχει στο PSUV], LTS, Izquierda Revolucionaria [Στμ. Συμμετέχει στο PSUV] και Partido Socialismo y Libertad (PSL).
Η πολιτική-συνδικαλιστική κίνηση υιοθέτησε το όνομα «Εργάτες στον Αγώνα».
Στην συνέχεια παρουσιάζουμε μια κοινή δημόσια δήλωση, την οποία συμφώνησαν τα μέλη της εργατικής κίνησης.
Δημόσια διακήρυξη των «Εργατών στον Αγώνα»
Οι εργαζόμενοι, οι εργαζόμενες και οι λαϊκές τάξεις της Βενεζουέλας, βιώνουμε την πιο τρομερή οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Η βιομηχανία πετρελαίου έχει καταστραφεί. Η παραγωγή των βασικών μας πόρων μειώνεται ραγδαία, στα επίπεδα που βρισκόταν στα μέσα της δεκαετίας του 20 του περασμένου αιώνα. Οι βασικές βιομηχανίες της Γουιάνα έχουν κατανεύσει, οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν καταστραφεί. Δεν υπάρχει νερό ή φως σε μεγάλο μέρος της χώρας. Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι μια τραγωδία.
Υποφέρουμε από έναν ασταμάτητο υπερπληθωρισμό, ο οποίος καταστρέφει τους μισθούς μας. Δεν γίνονται διαπραγματεύσεις για συλλογικές συμβάσεις. Η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα βίαιο πρόγραμμα προσαρμογής, το οποίο περιλαμβάνει μια μεγάλη υποτίμηση, εφαρμόζοντας συγχρόνως, το Μνημόνιο 2792, μέσω του οποίου ωφελεί και ικανοποιεί τον ιδιωτικό τομέα, κονιορτοποιεί τον μισθό, κάνει τις απολύσεις πιο ευέλικτες, προσπαθεί να αγνοήσει τα συνδικάτα και τις συλλογικές συμβάσεις, εφαρμόζει μονομερώς πίνακες μισθών που δεν έχουν συζητηθεί, επιβάλλοντας μισθούς πείνας.
Από την πλευρά της, η εργοδοτική αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Γουαϊδό, υποστηριζόμενη από τον Τραμπ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, επιδιώκει να εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση για να επιβάλει την πολιτική της υποταγής και της παράδοσης, καταφεύγοντας σε πραξικόπημα και κάνοντας την χειρότερη δημαγωγία. Ο ιμπεριαλισμός έχει εφαρμόσει οικονομικές κυρώσεις που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αυξάνουν τα δεινά του λαού, κατάσχεσε τους λογαριασμούς του κράτους της Βενεζουέλας και τα περιουσιακά στοιχεία της Pdvsa / Citgo [Στμ. Η κρατική εταιρεία πετρελαίων και η θυγατρική της στις ΗΠΑ], παίρνοντας τον έλεγχο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και από τον Ιανουάριο προσπαθούν να πετύχουν ένα πραξικόπημα για να πάρουν την εξουσία και να εφαρμόσουν το Σχέδιο τους Για Την Χώρα, το οποίο είναι περισσότερη προσαρμογή, ιδιωτικοποιήσεις, χαμηλοί μισθοί και παράδοση στο πολυεθνικό κεφάλαιο.
Αντιμέτωπη με αυτήν την τρομερή τραγωδία, η κυβέρνηση επέλεξε τους επιχειρηματίες και ξεπούλησε την χώρα σε πολυεθνικούς τομείς. Η κυβέρνηση του Μαδούρο είναι αντεργατική, αυταρχική, αντιδημοκρατική και καταπιεστική. Είναι μια κυβέρνηση που δεν έχει καμία σχέση με τον σοσιαλισμό και τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού.
Τόσο η δεξιά αντιπολίτευση όσο και η εθνική κυβέρνηση διάκεινται ευνοϊκά προς το κεφάλαιο, υποτάσσονται σε ξένα συμφέροντα και επιδιώκουν να διατηρήσουν τα προνόμια των αντίστοιχων ελίτ τους έναντι των αναγκών του λαού. Οι διαπραγματεύσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους πίσω από την πλάτη του εργαζόμενου λαού.
Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμαστε να συγκροτήσουμε την ευρύτερη ενότητα της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των δικαιωμάτων μας. Να οικοδομήσουμε μια πολιτική-συνδικαλιστική εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους, αυτόνομη από την κυβέρνηση, τα κόμματα της δεξιάς αντιπολίτευσης με επικεφαλής τον Γουαϊδό και οποιαδήποτε άλλη εργοδοτική παραλλαγή.
Μια εναλλακτική του αγώνα, αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική και αντιπατριάρχικη, που αντιμετωπίζει με την οργάνωση και την κινητοποίηση την ιμπεριαλιστική επέμβαση, το πραξικόπημα που καθοδήγησε ο Γουαϊδό και τα άλλα κόμματα της παραδοσιακής εργοδοτικής δεξιάς, και την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Μαδούρο. Που απορρίπτει κατηγορηματικά την παρέμβαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της Ομάδας της Λίμα, αλλά αποκρούει και την ανάμιξη της Κίνας και της Ρωσίας και όλες τις διαπραγματεύσεις των μεγάλων δυνάμεων πίσω από την πλάτη του λαού της Βενεζουέλας.
Υπερασπιζόμαστε την οικοδόμηση ενός εθνικού σχεδίου αγώνα που αντιστοιχεί στους εργατικούς αγώνες που συμβαίνουν σε εθνικό επίπεδο για να αντιμετωπίσει το πακέτο προσαρμογής της κυβέρνησης Μαδούρο καθώς και κάθε παραλλαγή του, όπως το Σχέδιο Για Την Χώρα που προτείνει ο Γουαϊδό.
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες πρέπει να βγούμε έξω και να αγωνιστούμε για τα θεμελιώδη μας αιτήματα. Πρέπει να αγωνιστούμε για έναν μισθό ίσο με το βασικό καλάθι αγαθών που θα αναπροσαρμόζεται σύμφωνα με τον πληθωρισμό, για τις συλλογικές μας συμβάσεις, για ένα εργατικό και λαϊκό σχέδιο έκτακτης ανάγκης, που ξεκινάει από την άμεση μαζική εισαγωγή τροφίμων, φαρμάκων και προμηθειών για την παραγωγή και για ουσιαστικά μέτρα, όπως η μη καταβολή του εξωτερικού χρέους, για κρατική πετρελαιοβιομηχανία χωρίς συμμετοχή πολυεθνικών ή κοινοπραξίες με τον ιδιωτικό τομέα, τη δήμευση της περιουσίας των διεφθαρμένων και όλων των επιχειρηματιών που έχουν λεηλατήσει τη χώρα, και για μια δημοκρατική διαρθρωτική αγροτική μεταρρύθμιση για τον τερματισμό του συστήματος των λατιφούντιων, η οποία θα παρέχει γη, προμήθειες και τεχνική υποστήριξη στους φτωχούς αγρότες.
Ζητούμε τη συμμόρφωση με τα άρθρα 89-91 του Συντάγματος της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας (CRBV) και τον οργανικό νόμο για το εργατικό δίκαιο, που καθορίζουν ότι οι μισθοί, οι συντάξεις, οι αποζημιώσεις λόγω αποχώρησης και οι κοινωνικές παροχές αναπροσαρμόζονται στο ύψος του βασικού οικογενειακού καλαθιού.
Καταγγέλλουμε την παρέμβαση του CNE [Στμ. Consejo Nacional Electoral: Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο] και του Υπουργείου Εργασίας στις εκλογές των συνδικάτων, ως εμπόδια στη νομιμοποίηση των συνδικάτων, των ομοσπονδιών και των επαγγελματικών ενώσεων.
Απαιτούμε την αναγνώριση των ηγετών των συνδικαλιστικών οργανώσεων χωρίς καμία πολιτική προϋπόθεση.
Ζητούμε την κατάργηση του Μνημονίου 2792 της 11-10-2018 που επιδιώκει να περιορίσει την ελεύθερη διαπραγμάτευση των συλλογικών συμβάσεων, συμφωνιών και των προηγούμενων κανονισμών εργασίας και την τοποθέτηση του υπουργείου στην θέση του χωροφύλακα του κεφαλαίου.
Καταδικάζουμε τις διώξεις, την παρενόχληση, τις απειλές και τον εκφοβισμό των εργατών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων από τους εργοδότες.
Αρκετά με αυτά τα κρατικά σώματα ασφαλείας (PNB, Faes, Sebin, Cicpc και GNB) που επιτίθενται, παρενοχλούν και ποινικοποιούν τους ηγέτες και τους εργατικούς, αγροτικούς και λαϊκούς αγώνες.
Καταδικάζουμε την ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας ως μηχανισμού εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Απαιτούμε την κατάργηση όλων των νόμων, πρακτικών και κανονισμών που ποινικοποιούν το δικαίωμα στην στάση εργασίας, στην απεργία και σε άλλες μορφές αγώνα, σαν νόμιμα μέσα.
Καταγγέλλουμε τις άμεσες και έμμεσες μαζικές απολύσεις εργαζομένων και την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των υφιστάμενων θέσεων εργασίας.
Απαιτούμε την επαναπρόσληψη όλων όσων απολύθηκαν γιατί αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους και για αντισυνδικαλιστικά αντίποινα.
Απαιτούμε την απελευθέρωση των εργαζομένων, των αγροτών και των άλλων κρατούμενων για του αγώνες τους.
Ζητούμε την ακύρωση των ποινών που επιβλήθηκαν σε εργαζόμενους για τους αγώνες για τα δικαιώματα τους.
Καταγγέλλουμε την κλοπή των κοινωνικών παροχών μέσω της νομισματικής μετατροπής και του υπερπληθωρισμού. Και απαιτούμε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των κοινωνικών παροχών που έχουν ήδη επηρεαστεί.
Αρκετά με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Αγωνιζόμαστε ενάντια στις οικονομικές κυρώσεις και απαιτούμε την επιστροφή της Citgo και όλων των κατασχεμένων.
Με βάση αυτές τις θέσεις, οι οργανώσεις που συνθέτουμε αυτό το χώρο, πιστεύουμε ότι η οργάνωση και η μόνιμη κινητοποίηση είναι καθήκον στον αγώνα για τα δικαιώματά μας μέσω περιφερειακών συγκεντρώσεων και ενεργειών διαμαρτυρίας. Σε αυτό το πλαίσιο, είμαστε αλληλέγγυοι με τους συνεχιζόμενους εργατικούς αγώνες, μεταξύ των οποίων μπορούμε να επισημάνουμε τους: Hyper Mercado Modelo, Bridgettstone-Firestone, Chrysler, Metro de Caracas, μεταξύ άλλων.
Ομοίως, καλούμε για συμμετοχή στο σχέδιο δράσης και κινητοποίησης για την υπεράσπιση του μισθού, κατά των απολύσεων και για την αλληλεγγύη με εκείνους που αγωνίζονται.
Μετάφραση: e la libertà
«Declaración pública de “Trabajadores en Lucha”», LaClase.info, 5 Μαΐου 2019 https://laclase.info/content/27299/
