Εισαγωγή e la libertà
Στα πλαίσια της προσπάθειας μας να ενημερώσουμε για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Βενεζουέλα στην περίοδο που διανύουμε δημοσιεύουμε το άρθρο του Σιμόν Ροντρίγκες Πόρρας μέλους του κόμματος «Σοσιαλισμός και Ελευθερία» (Partido Socialismo y Libertad, PSL). Το PSL είναι ένα επαναστατικό μαρξιστικό κόμμα στην Βενεζουέλα που ανήκει στην μορενική τάση του τροτσκιστικού ρεύματος.
Έχει σαν μέλη έναν μεγάλο αριθμό από αγωνιστές και αγωνίστριες βάσης του εργατικού κινήματος στην Βενεζουέλα και σχετίζεται με το πολιτικό-συνδικαλιστικό ρεύμα C-CURA (Corriente Clasista Unitaria Revolucionaria y Autónoma) που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, στην αντιμετώπιση του εργοδοτικού σαμποτάζ κατά του τσαβισμού το 2002-2003, και στην ίδρυση της UNT, της νέας συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας που το 2006 αντικατέστησε την παλιά φιλοεργοδοτική συνομοσπονδία CTV.
Το PSL συμμετείχε στις συζητήσεις για την ίδρυση του κόμματος του Τσάβες, του PSUV, το 2007, αλλά τελικά δεν εντάχθηκε σε αυτό. Παρέμεινε ανεξάρτητο ασκώντας σταθερή και αποφασιστική αριστερή αντιπολίτευση στην ρεφορμιστική πολιτική του Τσάβες και την αυταρχική σοσιαλφιλελεύθερη πολιτική του Μαδούρο.
Simón Rodríguez Porras
Οι ένοπλες δυνάμεις του Τσαβισμού: ούτε σοσιαλιστικές ούτε αντιιμπεριαλιστικές
Η στρατιωτική παράσταση προς τιμή της 6ης επετείου του θανάτου του Τσάβεζ, στις 5 Μαρτίου στο Κουαρτέλ ντε λα Μοντάνια, στο Καράκας, ήταν ένα σκηνικό αναγνώρισης του Μαδούρο από αρκετά μέλη των διαφόρων συνιστωσών των ενόπλων δυνάμεων. Ορισμένοι από αυτούς συμμετείχαν άμεσα στην καταστολή του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου. Ομιλίες διαβάστηκαν σε φόρο τιμής στον πρώην πρόεδρο, που, πέρα από τη γνωστή προσωπολατρία, ήταν γεμάτες με αντιιμπεριαλιστικές και πατριωτικές αναφορές. Αυτή η ξεχωριστή καυχησιολογία ήταν στην πραγματικότητα μια απόπειρα απόκρυψης των υφισταμένων διαιρέσεων στα σώματα καταστολής της Βενεζουέλας, για τις οποίες έχουμε δει πολλά σημάδια την τελευταία περίοδο.
Στις 21 Ιανουαρίου, εξεγέρθηκε μια διμοιρία της Μπολιβαριανής Εθνικής Φρουράς στην Κοτίσα του Καράκας, που αν και παραδόθηκε μέσα σε λίγες ώρες, χωρίς να προβάλει ένοπλη αντίσταση στις αρχές, το γεγονός πυροδότησε μεγάλες διαμαρτυρίες υποστήριξης στις λαϊκές γειτονιές οι οποίες καταστάλθηκαν βίαια, με περισσότερους από 30 νεκρούς σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Μεταξύ του τέλους Φεβρουαρίου και των αρχών Μαρτίου, λιποτάκτησαν δεκάδες στρατιώτες μεσαίου και κατώτερου βαθμού, μεταξύ των οποίων και μέλη της Εθνικής Φρουράς, που επιτέθηκαν με ένα κινέζικο τάνκ, στις 23 Φεβρουαρίου στους φράκτες ασφαλείας της συνοριακής γέφυρας με την πόλη Κούκουτα. Ο διαχωρισμός μεταξύ των στρατιωτών και των ανώτερων διοικητών, μεταξύ εκείνων που είναι πεινασμένοι και εκείνων που απολαμβάνουν μεγάλα προνόμια, γίνεται ολοένα και πιο διαβόητος. Η πολιτική που εφαρμόζεται επί χρόνια από τον Τσαβισμό, αυξάνοντας τους μισθούς των στρατιωτικών πάνω από τον πληθωρισμό, κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του υπερπληθωρισμού, γεγονός που μειώνει όλο και περισσότερο τον κύκλο των γραφειοκρατών των ενόπλων δυνάμεων που επωφελούνται από τις μεγάλες επιχειρήσεις -μέσω της διοίκησης της PDVSA και των στρατιωτικών εταιρειών όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένων και των βιομηχανιών εξορύξεων- από τις μεγάλες διαπραγματεύσεις για τις αγορές όπλων, από τον έλεγχο των λιμανιών και των συνόρων και από τις κρατικές εισαγωγές τροφίμων.
Επιπλέον, υπάρχουν δεκάδες υπουργία, δήμοι και τοπικές κυβερνήσεις υπό τη διοίκησή του. Υπάρχουν περισσότεροι από 1600 στρατιωτικοί που έχουν καταλάβει υψηλές κυβερνητικές θέσεις κατά τη διάρκεια του Τσαβισμού, εντασσόμενοι στις τάξεις της ανερχόμενης αστικής τάξης των Τσαβιστών, γνωστής στο λαό ως Μπολιμπουρζουαζία [Bolibourgeoisie].
Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι για την υποστήριξή τους για τον Μαδούρο, ένας ρεαλισμός που απέχει πολύ από θεωρητικές ευαισθησίες. Είναι ανώτεροι διοικητές που διαμορφώνονται από το Yankee School of the Americas, αντιδραστικοί, δεν συγκινούνται καθόλου όταν πρόκειται να διατάξουν την καταστολή των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοχθόνων λαών ή των λαϊκών γειτονιών. Είναι οι εγγυητές της λεηλασίας που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου και εξόρυξης, σύμμαχοι της χρυσής μαφίας και των συμμοριών που ελέγχουν τις φυλακές.
Ο Τραμπ και ο αξιωματικός του ο Γουαϊδό, προσπαθούν να τους κερδίσουν για να κάνουν ένα πραξικόπημα (βλ το νόμο περί Αμνηστίας) και για να επιβάλουν την τάξη με αίμα και φωτιά κατά την μετά τον Τσαβισμό περίοδο. Με την επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, δεν είναι αδιανόητο ότι αυτή η πολιτική πραξικοπήματος θα μπορούσε να πετύχει. Το μόνο σημαντικό κομμάτι που μπορεί να κερδηθεί για το λαϊκό σκοπό είναι αυτό των απλών στρατιωτών που δεν είναι ικανοποιημένοι από την πείνα και τη δυστυχία που έχει επιβάλει η κυβέρνηση στον πληθυσμό. Αυτό το κομμάτι, μπορεί να αρνηθεί να καταστείλει τους πολίτες εάν υπάρχει μαζική κινητοποίηση. Η κυβέρνηση, ο ιμπεριαλισμός και η μαριονέτα του ο Γουαϊδό φοβούνται αυτό το ενδεχόμενο.
Ο νόμος περί αμνηστίας: ατιμωρησία για τη διαφθορά και την καταστολή
Στις 25 Ιανουαρίου, η Εθνοσυνέλευση θέσπισε τον νόμο Περί Αμνηστίας για τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές που διαχωρίζονται από την κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο και υποστηρίζουν την αυτοαποκαλούμενη προσωρινή κυβέρνηση του Γουαϊδό. Το νομοθετικό διάταγμα καλύπτει τα εγκλήματα αστικού, ποινικού, διοικητικού, πειθαρχικού και ακόμη και φορολογικού χαρακτήρα, τα οποία διαπράχθηκαν από τον Ιανουάριο του 1999 έως τον Ιανουάριο του 2019, εξαλείφοντας οποιαδήποτε καταδίκη, δίκη ή ανοικτή έρευνα.
Για τον Γουαϊδό και τους πολιτικούς ηγέτες του στις ΗΠΑ, πρόκειται για δωροδοκία των μελών της ανώτατης στρατιωτικής διοίκησης για την πραγματοποίηση πραξικοπήματος, με την υπόσχεση ότι μπορούν να παρακρατήσουν τα βρώμικα χρήματα από τη διαφθορά και να απολαμβάνουν πλήρη ατιμωρησία για εγκλήματα που σχετίζονται με την καταστολή διαφωνιών και λαϊκών διαμαρτυριών. Προς το παρόν, αυτή η πολιτική προσφέρει ένα περιορισμένο κίνητρο για την υψηλή στρατιωτική ιεραρχία, η οποία κάνει μεγάλες μπίζνες και απολαμβάνει απόλυτη ατιμωρησία με τον Τσαβισμό. Είναι επίσης σε αντίθεση με τις λαϊκές προσδοκίες για δικαιοσύνη.
Ο Τσαβισμός, όταν ήρθε στην εξουσία, επίσης κάλυψε με ατιμωρησία τα στρατιωτικά εγκλήματα για την περίοδο 1958-1998. Καταπιεστές όπως ο Ροντρίγκες Τσασίν ή ο Κορντέρο Λάρα έγιναν ηγέτες των Τσαβίστας και εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για την καταστολή του Καρακάσο, όπου δολοφονήθηκαν περισσότεροι από δύο χιλιάδες άνθρωποι, δεν παραπέμφθηκαν ποτέ στη δικαιοσύνη.
Κάποιοι στρατιωτικοί που είχαν ήδη σπάσει από τον Μαδούρο πριν από την κρίση του 2019, όπως ο Ούγο Καρβαγιάλ, που κατηγορείται για υποτιθέμενους δεσμούς με διακίνηση ναρκωτικών και ο Κλίβερ Αλκαλά, έχουν τεθεί υπό τις εντολές του Γουαϊδό. Ωστόσο, δεν υπήρξε μέχρι στιγμής ρήγμα στους θεσμούς.
Εν πάση περιπτώσει, το πιο σημαντικότερο για αυτόν τον νόμο είναι ότι καταδεικνύει το ρόλο που ο ιμπεριαλισμός και η αντιπολίτευση αναθέτουν στους στρατηγούς σε ένα μετά τον Τσαβισμό καθεστώς. Η προσφορά ατιμωρησίας και η έκκληση για πραξικόπημα υποδηλώνουν ότι στο μέλλον θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν το ρόλο των πολιτικών διαιτητών στη Βενεζουέλα, καταλαμβάνοντας θέσεις εξουσίας και επιρροής, καθώς και την επίσημη αναγνώρισή τους ως καπιταλιστές, ξεπλένοντας τις περιουσίες τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, το Κόμμα Σοσιαλισμού και Ελευθερίας αποκήρυξε την αμνηστία του Γουαϊδό και προειδοποίησε για τους κινδύνους που αντιπροσωπεύει.
Μετάφραση: e la libertà
Simón Rodríguez Porras, «The Chavista Armed Forces: Neither Socialist nor Anti-imperialist», Venezuelan Voices, 15 Μαΐου 2019
Φωτογραφία: Oswaldo Pacheco Guzmán για το Venezuelan Voices
