Παλαιστίνιες θρηνούν για τους αγαπημένους τους που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια νυχτερινών ισραηλινών επιθέσεω, στο νοσοκομείο αλ-Σίφα στην πόλη της Γάζας στις 4 Ιουνίου 2025 (AFP/Omar al-Qattaa)

Gilbert Achcar

Τα κροκοδείλια δάκρυα του φιλελευθερισμού στα πρόθυρα του θανάτου του

Οι ηγέτες των δυτικών φιλελεύθερων κυβερνήσεων –της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας και του Καναδά– περίμεναν ενάμιση χρόνο από το ξεκίνημα του γενοκτονικού πολέμου του σιωνιστικού στρατού εναντίον του μαρτυρικού λαού της Γάζας πριν αρχίσουν, με αξιοσημείωτη ατολμία, να εκφράζουν κάποιες διαμαρτυρίες κατά του ζήλου του κράτους του Ισραήλ να διαπράξει την αποτρόπαια σφαγή. Ωστόσο, η συμπεριφορά τους το μόνο που έκανε ήταν να αναδείξει την προηγούμενη σιωπή τους, μια σιωπή νεκροταφείου, και μάλιστα την απροκάλυπτη συνενοχή τους με τη σιωνιστική κυβέρνηση. Πράγματι, όλοι τους είχαν συνταχθεί με την κυβέρνηση Μπάιντεν, όχι μόνο για να δικαιολογήσουν την επανεπιδρομή της κυβέρνησης αυτής στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και για να απορρίψουν κάθε έκκληση για «κατάπαυση του πυρός» –στην προκειμένη περίπτωση, για να σταματήσει η γενοκτονία.

Αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε για αρκετούς μήνες, μέχρι που άρχισαν να νιώθουν ντροπή γι’ αυτή την επαίσχυντη στάση μπροστά στη λαϊκή αγανάκτηση για τη σφαγή, η οποία συνέχισε να διευρύνεται με το πέρασμα του χρόνου και τον αυξανόμενο αριθμό των θυμάτων της ισραηλινής δολοφονικής μηχανής. Ακόμη και τότε, η στάση τους δεν διέφερε από εκείνη της κυβέρνησης Μπάιντεν καθώς απέφυγαν να επικρίνουν δημοσίως την κυβέρνηση του Μπεντζαμίν Νετανιάχου ή να ασκήσουν πραγματική πίεση σε αυτήν. Αντιθέτως, αποδέχθηκαν τα διάφορα επιχειρήματα που προέβαλε αυτή η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη γενοκτονία της, μέχρι που αναγκάστηκαν να διαφοροποιηθούν από τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, τη διοίκηση Τραμπ, όταν έγινε σαφές ότι ήταν ακόμη πιο συνένοχη με τον Νετανιάχου από την προκάτοχό της.

Αυτή η αρρωστημένη σκηνή είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές εκφράσεις, αν όχι η πιο εντυπωσιακή, αυτού που αποκάλεσα πριν από δέκα μήνες «την πτώση του ατλαντικού φιλελευθερισμού» (βλ. «Ο αντιφασισμός και η πτώση του ατλαντικού φιλελευθερισμού»^[1]). Είναι γεγονός ότι ο γενοκτονικός πόλεμος που διεξάγει το σιωνιστικό κράτος έχει ξεπεράσει σε βιαιότητα και σαδισμό οτιδήποτε έχουμε γνωρίσει μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και αυτό γιατί η κτηνωδία και ο σαδισμός στην προκειμένη περίπτωση είναι κάτι διαφορετικό από τις πρακτικές που εφαρμόζουν αφηνιασμένες συμμορίες σε «καθυστερημένες» χώρες, όπως οι γενοκτονίες που έγιναν στη Ρουάντα και το Κονγκό πριν από το τέλος του περασμένου αιώνα, ή αυτές που έγιναν στο Νταρφούρ στις αρχές του νέου, ή αυτές που διέπραξε η οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος» στο Ιράκ πριν από περίπου δέκα χρόνια. Επίσης, δεν είναι σαν αυτές που εφαρμόζουν κυβερνήσεις που χαρακτηρίζονται ως «βάρβαρες», όπως οι κρατικές ένοπλες δυνάμεις στο Μπαγκλαντές ή η κυβέρνηση των «Ερυθρών Χμερ» στην Καμπότζη τη δεκαετία του 1970. Αντίθετα, η βαρβαρότητα και ο σαδισμός ασκούνται στη Γάζα από την κυβέρνηση μιας βιομηχανικά προηγμένης χώρας που ανήκει στο παγκόσμιο κλαμπ των πλουσίων που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τον «πολιτισμό» απέναντι στη βαρβαρότητα, όπως τονίζει συνεχώς ο Νετανιάχου στις ομιλίες που απευθύνει στη δυτική κοινή γνώμη, όταν περιγράφει τον πόλεμο που διεξάγει.

Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μία από τις πολλές περιπτώσεις γενοκτονίας που διαπράχθηκαν στο όνομα του «πολιτισμού», από τις οποίες η ιστορία έχει γνωρίσει πολλές, είτε αυτές έγιναν στο όνομα του πολιτισμού γενικά, είτε στο όνομα του δυτικού ή του «άριου» πολιτισμού. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τη γενοκτονία που διέπραξε η βελγική αποικιοκρατία στο Κονγκό στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, τη γενοκτονία που διέπραξε η Γερμανική Αυτοκρατορία στη Ναμίμπια, εκείνη που διέπραξαν οι Νεότουρκοι εναντίον των Αρμενίων και άλλων μειονοτήτων κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ή τη γενοκτονία που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπάρχει, ωστόσο, μια σημαντική διαφορά μεταξύ όλων των προαναφερθέντων γενοκτονικών πολέμων και αυτού που διεξάγεται από το σιωνιστικό κράτος στη Λωρίδα της Γάζας: ο τελευταίος μεταδίδεται από την τηλεόραση για να τον δει όλος ο κόσμος. Ενώ οι Ναζί έκρυβαν τη γενοκτονία που διέπρατταν κατά των Εβραίων και άλλων μειονοτήτων πίσω από τους φράχτες των στρατοπέδων εξόντωσής τους, λόγω της αντίθεσης με τις πολιτιστικές τους αξιώσεις (σε αντίθεση με τις διάφορες γενοκτονίες που συνόδευσαν την εισβολή τους στην Πολωνία και στη συνέχεια στη Ρωσία, οι οποίες καλύφθηκαν και αποκρύφθηκαν από την ομίχλη του πολέμου), η σιωνιστική κυβέρνηση συνεχίζει σήμερα τη γενοκτονία των κατοίκων της Γάζας, γνωρίζοντας ότι είναι εκτεθειμένη στα μάτια του κόσμου.

Είναι αλήθεια ότι ο σιωνιστικός στρατός έχει σκοτώσει σκόπιμα έναν πρωτοφανή αριθμό δημοσιογράφων μέσα στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι τίποτα δεν μπορεί να κρύψει τη βαρβαρότητα και τον σαδισμό των ενόπλων δυνάμεών του, που αποδεικνύεται από τους αποτρόπαιους καθημερινούς πυροβολισμούς εναντίον δεκάδων ταλαιπωρημένων κατοίκων της Γάζας, οι οποίοι ξεψυχούν από την πενιχρή βοήθεια που η κυβέρνηση Νετανιάχου και ο σύμμαχός της στις ΗΠΑ τους μοιράζουν «γενναιόδωρα». Μάλιστα, έχουμε δει τους ίδιους τους Ισραηλινούς στρατιώτες να συμβάλλουν στην προώθηση εικόνων των σαδιστικών πρακτικών που διαπράττουν, στις περισσότερες περιπτώσεις από υπερηφάνεια και όχι από επιθυμία να εκτεθούν για να στιγματιστούν.

Ο γενοκτονικός πόλεμος του σιωνιστικού κράτους στη Γάζα και η συνενοχή των δυτικών φιλελεύθερων κυβερνήσεων σε αυτόν συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην τόνωση της ανόδου του νεοφασισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, οδηγώντας στην επικράτησή του στην ηγεσία της ισχυρότερης από τις παγκόσμιες υπερδυνάμεις, της υπερδύναμης που ανέκαθεν ισχυριζόταν ότι εκπροσωπεί την πολιτισμική κληρονομιά του ατλαντικού φιλελευθερισμού, όπως αυτή προέκυψε από τον αντιφασιστικό αγώνα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πριν από τον θρίαμβο του νεοφασισμού, και στην πορεία που οδήγησε σε αυτόν, αυτός ο πόλεμος και η συνενοχή είχαν ήδη ολοκληρώσει την ατίμωση της (πάντα υποκριτικής) ατλαντικής φιλελεύθερης κληρονομιάς, σε βαθμό που της αφαίρεσαν κάθε αξιοπιστία που είχε απομείνει συνδεδεμένη με αυτήν, ευνοώντας έτσι την κυριαρχία του νεοφασιστικού αντιπάλου της.

Μετάφραση: elaliberta.gr

⹁10 Ιουνίου 2025 ⹁جلبير الأشقر⹁ « دموع تماسيح الليبرالية المُحتضَرة »⹁ القدس العربي

https://www.alquds.co.uk/%d8%af%d9%85%d9%88%d8%b9-%d8%aa%d9%85%d8%a7%d8%b3%d9%8a%d8%ad-%d8%a7%d9%84%d9%84%d9%8a%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d9%84%d9%8a%d8%a9-%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%8f%d8%ad%d8%aa%d8%b6%d9%8e%d8%b1%d8%a9/.

Gilbert Achcar, “The Crocodile Tears of Liberalism in Its Death Throes”, جلبير الأشقر / Gilbert Achcar, 10 Ιουνίου 2025, https://gilbert-achcar.net/crocodile-tears. Αναδημοσίευση: Europe Solidaire Sans Frontières, https://www.europe-solidaire.org/spip.php?article75318.

Gilbert Achcar, « Gaza : Les larmes de crocodile du libéralisme agonisant », Mediapart, 11 Ιουνίου 2025, https://blogs.mediapart.fr/gilbert-achcar/blog/110625/les-larmes-de-crocodile-du-liberalisme-agonisant. Αναδημοσίευση: Europe Solidaire Sans Frontières, https://www.europe-solidaire.org/spip.php?article75319.

Σημειώσεις 

^[1] Gilbert Achcar, “Anti-Fascism and the Fall of Atlanticist Liberalism”, جلبير الأشقر / Gilbert Achcar, 13 Αυγούστου 2024. https://gilbert-achcar.net/anti-fascism-and-atlanticist-liberalism.