Joseph Daher
Η αυτοκρατορική επίσκεψη του Μακρόν σε Λίβανο και Ιράκ
Ο Εμμανουέλ Μακρόν πραγματοποίησε άλλη μια επίσκεψη στο Λίβανο, αλλά και στο Ιράκ, για να εδραιώσει τον ρόλο της γαλλικής ιμπεριαλιστικής δύναμης στην περιοχή.
Στο τέλος της τελευταίας του επίσκεψης στη Βηρυτό, τη δεύτερη μέσα σε ένα μήνα μετά τη διπλή έκρηξη της 4ης Αυγούστου, ο Μακρόν απέσπασε κυρίως τη δέσμευση των αστικών θρησκευτικών κομμάτων της χώρας να σχηματίσουν γρήγορα κυβέρνηση, μετά το διορισμό του νέου πρωθυπουργού, Μουσταφά Αντίμπ.
«Κυβέρνηση ειδικού σκοπού»
Αυτή η «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» [«gouvernement de mission»], σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιεί ο Μακρόν, πρέπει να εφαρμόσει τις «μεταρρυθμίσεις» που απαιτούνται ιδίως από τη Γαλλία και το ΔΝΤ. Αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» βασίζονται στους όρους της διάσκεψης του Παρισιού τον Απρίλη του 2018, η οποία διαθέτει περισσότερα από 11 δισεκατομμύρια δολάρια για δάνεια και επιχορηγήσεις προς τον Λίβανο με αντάλλαγμα τη δέσμευση της λιβανέζικης κυβέρνησης να αναπτύξει συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, να μειώσει το επίπεδο του χρέους και να θεσπίσει μέτρα λιτότητας.
Όλα τα κυρίαρχα θρησκευτικά πολιτικά κόμματα στο Λίβανο συμφωνούν με αυτά τα μέτρα. Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας αποτελούμενη από όλα αυτά τα κόμματα και με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Σάαντ Χαρίρι, πριν από την παραίτησή του μετά το ξέσπασμα του λαϊκού κινήματος διαμαρτυρίας τον Οκτώβριο του 2019, είχε επίσης προβλέψει τη συγχώνευση ή κατάργηση ορισμένων δημόσιων οργανισμών και την ιδιωτικοποίηση του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, στο πλαίσιο του προϋπολογισμού της για το 2020. Όλα αυτά τα μέτρα πληρούσαν τις απαιτήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και της συμφωνίας του CEDRE [Conférence é Economique pour le développement, par les réformes et avec les entreprises].
Ο Γάλλος πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει στο Λίβανο τον Δεκέμβριο για να παρακολουθήσει την πρόοδο που έχει σημειώσει η κυβέρνηση του Λιβάνου και ότι θα καλέσει εκπροσώπους του Λιβάνου στο Παρίσι τον Οκτώβριο σε μια συνάντηση που διοργανώθηκε σε συνδυασμό με μια νέα διάσκεψη διεθνούς βοήθειας.
Ο Μακρόν συνεχίζει συνεπώς τις προσπάθειές του για να βοηθήσει τα κυρίαρχα θρησκευτικά κόμματα να διατηρήσουν την εξουσία τους στη χώρα, καλώντας τους να ενωθούν για να πραγματοποιήσουν αυτές τις «μεταρρυθμίσεις», σε μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία ενός νέου πρωθυπουργού που έχει την υποστήριξη όλων αυτών των δυνάμεων.
Στο Ιράκ εναντίον της «ξένης παρέμβασης» (sic)
Μετά την επίσκεψή του στο Λίβανο με πολλές φανφάρες, ο Γάλλος πρόεδρος ταξίδεψε στη Βαγδάτη για να συναντηθεί με τις αρχές της χώρας. Από τον Οκτώβριο του 2019, υπήρξε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα διαμαρτυρίας στο Ιράκ που αμφισβητεί, όπως και στον Λίβανο, το θρησκευτικό και νεοφιλελεύθερο σύστημα. Επισήμως, η επίσκεψη του Μακρόν είχε ως στόχο να ξεκινήσει, σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη, «μια πρωτοβουλία για την υποστήριξη μιας διαδικασίας εθνικής κυριαρχίας». Ο Γάλλος πρόεδρος επιβεβαίωσε ιδιαίτερα την υποστήριξή του στο Ιράκ ενόψει της «ξένης παρέμβασης» (sic).
Η χώρα αποτέλεσε αντικείμενο έντονων εντάσεων μεταξύ των δύο πιο σημαντικών εταίρων, των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν, μετά την άνοδο στην εξουσία του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και την πολιτική του της «μέγιστης πίεσης» εναντίον του Ιράν, αλλά ειδικά μετά τη διπλή δολοφονία, τον Ιανουάριο του 2020 από τον Λευκό Οίκο, του πρώην αρχιστράτηγου της επίλεκτης μονάδας Αλ-Κουντς στο πλαίσιο των Φρουρών της Ιρανικής Επανάστασης, του Κασσέμ Σολεϊμανί, καθώς και του Αμπού Μαχντί αλ-Μουχαντίς, του πρώην de facto αρχηγού του παραστρατιωτικού συνασπισμού του Χασντ ασ-Σια’αμπί, που συνδέεται με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Παρόλο που δεν υπήρξε ιδιαίτερα βίαια κλιμάκωση μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης μετά τις δολοφονίες, περισσότεροι από τριάντα πύραυλοι έχουν στοχεύσει Αμερικανούς στρατιώτες και διπλωμάτες στο Ιράκ από τον Οκτώβριο του 2019. Περίπου 5.000 στρατιώτες και διπλωμάτες των ΗΠΑ εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη χώρα, ενώ το Ιράν έχει σημαντικούς συμμάχους στο Ιράκ, συμπεριλαμβανομένων παραστρατιωτικών πολιτοφυλακών που συνδέονται με την Τεχεράνη. Η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη συνεργάστηκαν για χρόνια στο Ιράκ μετά την εισβολή στη χώρα το 2003 από τις δυνάμεις κατοχής των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας. Επιπλέον, ο σημερινός πρωθυπουργός του Ιράκ, Μουσταφά αλ-Καντίμι, προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης.
Η Γαλλία επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Μακρόν επιβεβαίωσε επίσης ότι ο πόλεμος ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος» δεν έχει τελειώσει και ότι η Γαλλία θα συνεχίσει να υποστηρίζει την ιρακινή κυβέρνηση ως μέρος του διεθνούς συνασπισμού για την καταπολέμηση των τζιχαντιστικών δυνάμεων. Από το 2014, οι γαλλικές δυνάμεις έχουν εμπλακεί στο Ιράκ ως μέρος της Επιχείρησης Σιάμαλ. Γάλλοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι θέλουν να ξαναρχίσουν γρήγορα την εκπαίδευση και να οπλίσουν τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας, οι δράσεις των οποίων είχαν ανασταλεί κατά τη διάρκεια της περιόδου της πανδημίας. Η Γαλλία χορήγησε επίσης δάνειο ενός δισεκατομμυρίου ευρώ για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του Ιράκ τον Ιανουάριο του 2019. Τα συμφέροντα της Γαλλίας στο Ιράκ δεν είναι, ωστόσο, συγκρίσιμα με εκείνα του Λιβάνου, όπου το Παρίσι εξακολουθεί να έχει σημαντική πολιτική και οικονομική επιρροή.
Η γαλλική ιμπεριαλιστική δύναμη προσπαθεί, μέσω των επισκέψεων του προέδρου της στο Λίβανο και το Ιράκ, να διατηρήσει και να επεκτείνει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική της επιρροή στην περιοχή. Επιπλέον, το γαλλικό κράτος επιδιώκει επίσης να δείξει τη χρησιμότητά του στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ παίζοντας ενδιάμεσο ρόλο για την Ουάσιγκτον με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν σε αυτές τις χώρες και για άλλα ζητήματα όπως η πυρηνική ενέργεια του Ιράν.
Μετάφραση: e la libertà
Στα γαλλικά:
Joseph Daher, «Liban Macron en visite impériale», NPA, 9 Σεπτεμβρίου 2020. Αναδημοσίευση: Europe Solidaire Sans Frontières, 9 Σεπτεμβρίου 2020.
Στα αγγλικά:
Joseph Daher, «Macron on an imperial visit», International Viewpoint, 15 Σεπτεμβρίου 2020.
