Ένα ισραηλινό τανκ που αιχμαλωτίστηκε κοντά στον φράχτη ασφαλείας της Γάζας. Πηγή: ΕΛ: Al-Qassam Brigades.
Ελπίδα μέσα στη φρίκη: Η παλαιστινιακή αντίσταση μετά την επιχείρηση "Πλημμύρα του Άλ-Άκσα”
Anindya Bhattacharyya
ΠΗΓΗ: https://www.rs21.org.uk
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr
Την ώρα που το ισραηλινό κράτος εξαπολύει θανατηφόρα αντίποινα απαντώντας στις συντονισμένες επιθέσεις του Σαββάτου από τις παλαιστινιακές πολιτοφυλακές, ο Anindya Bhattacharyya αναλύει την επιχείρηση και τις επιπτώσεις της στην αντίσταση, στην κατοχή και τον ιμπεριαλισμό στην περιοχή.
Στις 7 Οκτωβρίου, η Χαμάς ξεκίνησε την Επιχείρηση Πλημμύρα του Άλ-Άκσα ( Al-Aqsa Flood), ένα μπαράζ ρουκετών που εκτοξεύτηκαν από τη βάση της στη Γάζα μαζί με επιθέσεις πολιτοφυλακής εντός των συνόρων του Ισραήλ του 1967. Το Ισραήλ ανταπέδωσε βομβαρδίζοντας τη Γάζα και απειλώντας να της κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό - ένα ξεκάθαρο έγκλημα πολέμου, για το οποίο όμως κανείς αρμόδιος στη Δύση δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται.
Ο αριθμός των νεκρών που έχει ανακοινωθεί μέχρι στιγμής ανέρχεται σε αρκετές εκατοντάδες και από τις δύο πλευρές, αλλά τα στοιχεία αυτά είναι πρώιμα και αναξιόπιστα.
Η οργή των δυτικών μέσων ενημέρωσης έχει –όπως είναι αναμενόμενο- επικεντρωθεί σε σποραδικές βιαιότητες κατά αμάχων από μαχητές της Χαμάς, αν και ο κύριος όγκος των επιχειρησιακών στόχων και των ομήρων που συνελήφθησαν φαίνεται ότι ήταν στρατιωτικοί ή σχετίζονταν άμεσα με τον τρομερό μηχανισμό κατοχής του Ισραήλ.
Σε τελική ανάλυση, η ευθύνη για κάθε απώλεια αμάχων βαρύνει τις δυνάμεις που συντηρούν αυτή τη βάναυση κατοχή εδώ και δεκαετίες - το ισραηλινό κράτος και τους δυτικούς υποστηρικτές του που το έχουν εξοπλίσει μέχρι τα δόντια.
Ωστόσο, ένα πράγμα είναι ήδη πολύ ξεκάθαρο: πρόκειται για έναν απόλυτο εξευτελισμό για τον πολεμοχαρή πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Η κυβέρνησή του έδωσε πράσινο φως στα πιο βίαια στοιχεία του κινήματος των εποίκων και αύξησε ξεδιάντροπα τις συνήθεις λεηλασίες του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων.
Το περασμένο έτος ήταν το πιο θανατηφόρο στη Δυτική Όχθη με 150 Παλαιστίνιους νεκρούς, μεταξύ των οποίων 33 παιδιά. Αυτός ο θλιβερός αριθμός έχει ήδη ξεπεραστεί φέτος, με 153 θανάτους μόνο τους πρώτους έξι μήνες. Οι επιθέσεις στα τζαμιά συνεχίστηκαν, όπως και οι εξώσεις – ενώ σε μια πρόσφατη περίπτωση, οι έποικοι ξεκίνησαν να φτύνουν χριστιανούς και μουσουλμάνους.
Και φυσικά ο Νετανιάχου έχει κάνει αυτά τα πράγματα ατιμώρητος. Πριν από λίγες εβδομάδες εκφώνησε μια πομπώδη ομιλία σε μια (σχεδόν άδεια) αίθουσα του ΟΗΕ επιδεικνύοντας έναν χάρτη που διεκδικούσε όλα τα κατεχόμενα εδάφη ως ιδιοκτησία του Ισραήλ. Η Δύση έκανε τα στραβά μάτια στη μεταχείρισή του προς τους Παλαιστίνιους και ενθάρρυνε τις φιλοδοξίες του να εξομαλύνει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία και άλλα αραβικά κράτη.
Όλα αυτά έχουν πλέον αλλάξει. Η Χαμάς, όπως αποδεικνύεται, είχε διαπιστώσει ότι οι στρατιώτες του Ισραήλ ήταν απασχολημένοι με την προστασία των φασιστικών κινημάτων εποίκων στη Δυτική Όχθη και έδιναν λιγότερη προσοχή στην υπεράσπιση της νότιας πλευράς της χώρας. Η στρατιωτική της πτέρυγα σχεδίασε και εκτέλεσε μια θεαματική και πρωτοφανή επίθεση. Αλλά γιατί το έκανε αυτό η Χαμάς; Και πώς οι ενέργειές της - μαζί με την προβλέψιμη, οργισμένη και εκδικητική απάντηση του Ισραήλ - θα διαμορφώσουν το μέλλον των Παλαιστινίων και της αντίστασής τους;
Η Χαμάς φαίνεται να έχει τρεις στόχους που αντιστοιχούν σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο. Βραχυπρόθεσμα, η Χαμάς φαίνεται να έχει αιχμαλωτίσει πάνω από 150 Ισραηλινούς, και οι αναφορές δείχνουν ότι περίπου τα τρία τέταρτα αυτών είναι στρατιωτικό προσωπικό ή προσωπικό ασφαλείας. Οι όμηροι αυτοί, ελπίζει η Χαμάς, θα λειτουργήσουν ως ασπίδα κατά των ισραηλινών αντεπιθέσεων και ως διαπραγματευτικό χαρτί που θα ανταλλαγεί με κάποιους από τους χιλιάδες Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές και στις συνεχιζόμενες ατέρμονες διαπραγματεύσεις για τον αποκλεισμό της Γάζας.
Μεσοπρόθεσμα, η Χαμάς ελπίζει να παρέμβει πολιτικά στο Ισραήλ, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο περιβάλλον δίκτυο των σχέσεών του με τα αραβικά κράτη. Η αλαζονεία του Νετανιάχου έχει ορθά κριθεί ότι στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια - η πολιτική αρπαγή της εξουσίας έχει πολώσει βαθιά τη σιωνιστική κοινή γνώμη τόσο εντός του Ισραήλ όσο και διεθνώς, και η συμμαχία του με τους ακροδεξιούς προβοκάτορες δεν έχει τύχει καθολικής αποδοχής.
Στην πραγματικότητα, η συμμαχία αυτή μπορεί κάλλιστα να γίνει ασταθής τώρα που το Ισραήλ έχει υποστεί σοβαρές στρατιωτικές απώλειες ενώ τα στρατεύματά του έλειπαν συνοδεύοντας μια ομάδα φασιστών μπράβων. Υπάρχουν αναμνήσεις από την επίθεση στο Λίβανο το 2006, όταν το Ισραήλ διαπίστωσε με μεγάλο κόστος ότι οι στρατιώτες του που είχαν συνηθίσει να κακοποιούν βάναυσα εφήβους στη Δυτική Όχθη ήταν λιγότερο εντυπωσιακοί όταν αντιμετώπιζαν μια συγκροτημένη, πειθαρχημένη και εξοπλισμένη πολιτοφυλακή της αντίστασης.
Επιπλέον, μέρος της εγχώριας πολιτικής απήχησης του Νετανιάχου εντός του Ισραήλ είναι η προοπτική υλοποίησης των λεγόμενων Συμφωνιών του Αβραάμ, που είναι συμφωνίες εξομάλυνσης των διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων με το ισραηλινό κράτος και έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και το Σουδάν - αλλά όχι, ακόμη, η Σαουδική Αραβία. Η διαδικασία αυτή είχε ήδη επισκιαστεί από την αιφνιδιαστική παρέμβαση της Κίνας νωρίτερα φέτος προκειμένου να μεσολαβήσει για τη σύναψη συνθήκης μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν για τον τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη. Και οι αντιδράσεις των κρατών του Κόλπου ήταν αισθητά πιο ψυχρές απέναντι στο Ισραήλ απ' ό,τι θα περίμενε κανείς. Αυτές οι ειρηνευτικές συνθήκες, όσο κι αν αξίζουν, φαίνονται τώρα να βρίσκονται μετέωρες.
Αλλά ο τρίτος, ο μακροπρόθεσμος στόχος της παρέμβασης της Χαμάς είναι ο πιο σημαντικός. Η συνεχιζόμενη και φαινομενικά ατελείωτη ταπείνωση των Παλαιστινίων στα χέρια του Ισραήλ πήρε μια απάντηση. Οι δηλώσεις της Χαμάς στην αρχή της σύγκρουσης, που αναμεταδόθηκαν από το Al-Jazeera English (το οποίο ήταν ανεκτίμητο - δεν είναι περίεργο που ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές δολοφόνησαν τη δημοσιογράφο του Al-Jazeera Σαϊρίν Αμπού Άκλεχ πέρυσι), τόνιζαν ότι επρόκειτο για ένα γενικό κάλεσμα για Παλαιστινιακή αντίσταση και προσκάλεσαν άλλες ομάδες και παρατάξεις να συμμετάσχουν.
Αυτό θυμίζει την προηγούμενη, πολύ μικρότερη, επίθεση της Χαμάς με ρουκέτες κατά του Ισραήλ τον Μάιο του 2021, η οποία ήρθε ως απάντηση στις βιαιοπραγίες της ισραηλινής αστυνομίας στο τέμενος Αλ-Άκσα. Όπως και αυτή τη φορά, το Ισραήλ αιφνιδιάστηκε όταν η Χαμάς ανταπέδωσε: η εκτίμησή του ήταν ότι το Αλ-Άκσα δεν βρισκόταν στη Γάζα, επομένως η Χαμάς δεν θα αντεπιτίθετο. Αυτό που είδαμε εκείνη τη χρονιά, που έλαμψε για λίγο, ήταν ένα τριπλό παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης που περιλάμβανε τη Χαμάς στη Γάζα (η οποία έχει συντριπτικά σουνιτικό μουσουλμανικό πληθυσμό), διάφορες μαχητικές ομάδες στη Δυτική Όχθη, καθώς και Παλαιστίνιους εντός των συνόρων του ίδιου του Ισραήλ, οι οποίοι οργάνωσαν και πραγματοποίησαν μια μονοήμερη γενική απεργία.
Αυτές οι πρώτες αναλαμπές ενός νέου Παλαιστινιακού κινήματος αντίστασης έρχονται καθώς η παλιά τάξη πραγμάτων, που εκπροσωπείται από τη Φατάχ και τον Μαχμούντ Αμπάς, είναι περιφρονημένη, απαξιωμένη και γερασμένη. Στην καλύτερη περίπτωση αποδείχθηκαν ανίκανοι να προστατεύσουν τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη και στη χειρότερη συνεργάστηκαν ενεργά με την ισραηλινή κατοχή. Ένα νέο Παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης θα χρειαστεί μια νέα ηγεσία, και η Χαμάς τοποθετεί τον εαυτό της στην ηγεσία αυτού του κινήματος.
Αλλά η Χαμάς δεν πρόκειται σε τελική ανάλυση να ξεπεράσει τις σεχταριστικές (θρησκευτικές) της ρίζες ως η πολιτική φωνή ενός μόνο σκέλους της Παλαιστινιακής πολιτικής ταυτότητας. Η Χαμάς στοχεύει τόσο στην ενεργοποίηση όσο και στην ηγεμονία της παλαιστινιακής αντίστασης. Το πρώτο είναι ένα αδιαμφισβήτητο καλό, το δεύτερο στην καλύτερη περίπτωση είναι μια αμφίρροπη κατάσταση. Το μέλλον της παλαιστινιακής αντίστασης εξαρτάται από το τι θα κάνει η ευρύτερη μάζα των ανθρώπων - στην Παλαιστίνη, στους προσφυγικούς καταυλισμούς και σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Τίποτα δεν είναι ακόμη δεδομένο.
Μόλις τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε τα πρώτα αντίποινα του Ισραήλ να εξελίσσονται στη Γάζα. Οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν ένα άμεσο και βαρύ τίμημα για την τόλμη τους να μην σκύψουν το κεφάλι και να μην πεθάνουν ακολουθώντας τις εντολές του Ισραήλ. Παρά ταύτα, πρέπει να καταλάβουμε ότι ένα σοβαρό πολιτικό και στρατιωτικό χτύπημα έχει δεχθεί ο Νετανιάχου, και κατ' επέκταση το ισραηλινό κατοχικό καθεστώς και οι δυτικοί υποστηρικτές του. Οι σπίθες που πετάγονται από αυτό το χτύπημα μπορούν να πυροδοτήσουν περαιτέρω, ευρύτερη και βαθύτερη αντίσταση μεταξύ των Παλαιστινίων και αλληλεγγύη ανάμεσα στους υπόλοιπους από εμάς. Αυτή είναι η ελπίδα μέσα στη φρίκη, και όλοι όσοι υποστηρίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση θα πρέπει να την κρατήσουν στις καρδιές τους.
