Η φωτογραφία είναι από το απελευθερωμένο Σαράκεμπ

Σημείωση elaliberta.gr: Το άρθρο γράφτηκε 7 μέρες πριν την απελευθέρωση της Δαμασκού και ολόκληρης της Συρίας από την ακροδεξιά δικτατορία του Άσαντ

Robin Yassin-Kassab

Στη Συρία, η ιστορία γράφεται επί τόπου

Γνωρίζετε τη θεωρία του πολυσύμπαντος, ότι υπάρχουν πολλά παράλληλα σύμπαντα και ότι αυτά μπορεί να περιέχουν εναλλακτικές εκδοχές του εαυτού μας και των συνθηκών μας σε αυτό το σύμπαν ... Λοιπόν, τις τελευταίες δύο ημέρες μοιάζει σαν να έχουμε μεταπηδήσει από τη μία ύπαρξη σε ένα παράλληλο σύμπαν, ένα σύμπαν στο οποίο είναι πολλά περισσότερα εφικτά.

Αυτό το σύμπαν είναι ένα εύπλαστο, πιο χαρούμενο μέρος, στο οποίο η συριακή επανάσταση μπορεί ακόμη και να ολοκληρωθεί. (Κατά σύμπτωση, πήγαμε προχθές [30 Νοεμβρίου-σ.σ.] σε ένα ταξίδι στο Εδιμβούργο για να δούμε τον γιο μου. Μας αγόρασε εισιτήρια για το Μουσείο των Ψευδαισθήσεων. Περπατήσαμε μέσα από μια διάταξη στροβιλιζόμενων φώτων που ονομάζεται The Vortex, και χάσαμε την ισορροπία μας. Τότε ήταν που συνέβη; Όταν γυρίσαμε σπίτι ακούσαμε την είδηση ότι η πόλη του Χαλεπίου είχε απελευθερωθεί).

Οι αντάρτες προωθήθηκαν έξω από τη στενή λωρίδα του Ίντλιμπ, στην οποία οι ίδιοι και εκατομμύρια Σύριοι από όλη τη χώρα είχαν στριμωχτεί για πάνω από τέσσερα χρόνια. «Οι αντάρτες» εδώ σημαίνει μια στρατιωτική συμμαχία υπό την ομπρέλα της Χαγιάτ Ταχρίρ ασ-Σαμ – της πολύ μετριοπαθούς και καλύτερα οργανωμένης μετενσάρκωσης της Τζαμπχάτ αν-Νούσρα. Εξακολουθεί να είναι μια αυταρχική ισλαμιστική πολιτοφυλακή, αλλά δεν είναι καθόλου «σαν το ISIS», όπως λένε οι απληροφόρητοι.

Απομακρύνθηκε οριστικά από το ρεύμα του ISIS το 2014. Έχει πολύ πιο θετική πολιτική έναντι των θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων από ό,τι το ISIS. Επιτρέπει πολύ μεγαλύτερο χώρο για πλουραλισμό, διαφωνίες και διαβουλεύσεις από ό,τι το ISIS (αν και εξακολουθεί να συλλαμβάνει και να κρατάει ορισμένους πολιτικούς αντιπάλους και να τους βασανίζει). Σε αντίθεση με το ISIS, δεν διαθέτει ένα Χίσμπα Ντιουάν (αστυνομία ηθικής) για να παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Επικεντρώνεται στη Συρία και όχι σε υπερεθνικό επίπεδο. Δεν απειλεί τη Δύση.

Η στρατιωτική της συμμαχία Φαθ αλ-Μουμπίν ενσωματώνει επίσης πολλά μέλη άλλων λιγότερο αυταρχικών ομάδων που εκτοπίστηκαν στο Ίντλιμπ και στη συνέχεια απορροφήθηκαν από την HTS. Η HTS δεν είναι δημοφιλής μεταξύ των ανθρώπων στο Ίντλιμπ –διαδηλώνουν εναντίον της εδώ και μήνες– αλλά η επίθεσή της είναι εξαιρετικά δημοφιλής επειδή ο κόσμος θέλει να απαλλαγεί από τον Άσαντ και τους ξένους υποστηρικτές του και να επιστρέψει στα σπίτια του.

Δεν περίμενα την επίθεση, τουλάχιστον όχι σε αυτή την κλίμακα. Κανείς δεν το περίμενε. Στην αρχή, μου φάνηκε σαν μια ελεγχόμενη επιχείρηση για την αποκατάσταση των συμφωνημένων γραμμών της Αστάνα – δηλαδή της διαίρεσης της βορειοδυτικής Συρίας που συμφωνήθηκε στην Αστάνα από τη Ρωσία, το Ιράν και την Τουρκία. Η Ρωσία είχε πιέσει την Τουρκία να εξομαλύνει τις σχέσεις και να διαπραγματευτεί με τον Άσαντ, και η Τουρκία είχε προσπαθήσει επίμονα να το κάνει. Ο Άσαντ είχε αρνηθεί να μετακινηθεί από τις μαξιμαλιστικές του θέσεις, οι Ρώσοι δεν θέλουν να απομακρύνουν την Τουρκία (δεδομένης της δύσκολης θέσης τους να επιτεθούν στην Ουκρανία) και η Τουρκία χρειάζεται περισσότερα συριακά εδάφη στα οποία θα μπορούσε να στείλει Σύριους πρόσφυγες. Έτσι, ίσως οι Τούρκοι και οι Ρώσοι να τρόμαζαν τον Άσαντ για να διαπραγματευτεί, με την κατάληψη μερικών πόλεων στην ύπαιθρο του Χαλεπιού.

Αλλά η επίθεση προχώρησε πολύ περισσότερο από αυτό, πολύ πέρα από τις γραμμές της Αστάνα. Εν τω μεταξύ, κυκλοφόρησε η είδηση ότι οι Τούρκοι εμπόδισαν τον Συριακό Εθνικό Στρατό –ο οποίος αποτελείται από πρώην πολιτοφυλακές του Ελεύθερου Στρατού που βρίσκονται τώρα υπό τουρκικό έλεγχο– να κινηθεί προς το ανατολικό Χαλέπι. Αυτό επέτρεψε στις SDF, στις οποίες κυριαρχεί το PKK, να καταλάβουν περιοχές στο Χαλέπι που εγκαταλείφθηκαν από τις καταρρέουσες δυνάμεις του Άσαντ – σίγουρα το αντίθετο από αυτό που ήθελε η Τουρκία. Επομένως, η Τουρκία δεν είχε τον έλεγχο των γεγονότων. Η Τουρκία σαφώς δεν γνώριζε τι συνέβαινε.

Αυτό που δείχνει, λοιπόν, αυτή η επίθεση είναι ότι οι Σύριοι οργανώνονται μόνοι τους και ότι το γκανγκστερικό καθεστώς του Άσαντ καταρρέει μόλις οι Ρώσοι και οι Ιρανοί ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να το προστατεύσουν. Όταν ο Άσαντ υπέταξε το ελεύθερο Χαλέπι το 2016, το 80% των χερσαίων στρατευμάτων του ήταν υπερεθνικές σιιτικές πολιτοφυλακές που οργάνωσε το Ιράν και η πολεμική αεροπορία ήταν ρωσική. Τώρα, το ιρανικό σύστημα πολιτοφυλακών είναι αδύναμο ως αποτέλεσμα της στοχοποίησής του από το Ισραήλ. Συγκεκριμένα, η Χεζμπολάχ αποκεφαλίστηκε. (Μετά το 2011, η Χεζμπολάχ μετατράπηκε από αντιστασιακή οργάνωση σε αντεπαναστατικό εργαλείο, με αποτέλεσμα να παρεισφρήσουν Ισραηλινοί και τώρα να καταστραφεί από το Ισραήλ – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Οι Ρώσοι είναι απασχολημένοι με την εισβολή τους στην Ουκρανία.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο μη βιώσιμος χαρακτήρας της καθεστωτικής διακυβέρνησης έρχεται αναπόφευκτα στο προσκήνιο. Όποιος γνώριζε τη Συρία ήξερε ότι το καθεστώς ήταν ευρέως μισητό, ότι είχε καταστρέψει ολοκληρωτικά τη συριακή οικονομία και ότι κρατιόταν στη θέση του μόνο από ξένες δυνάμεις. Κανείς όμως δεν περίμενε μια τόσο εντυπωσιακή και ξαφνική ανατροπή.

Οι αντάρτες εισέβαλαν στην πόλη του Χαλεπιού. Το καθεστώς και οι ιρανικές πολιτοφυλακές, που προηγουμένως είχαν πολεμήσει για χρόνια για την πόλη, έφυγαν χωρίς αντίσταση. Στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι οι αντάρτες εμφανίζονται καλύτερα οργανωμένοι και πιο πειθαρχημένοι από ποτέ. Ο Αμπού Μουχάμμαντ αλ-Τζολάνι, ο ηγέτης της HTS, εξέδωσε οδηγίες προς τους άνδρες του να σέβονται τους πολίτες της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου πληθυσμού των χριστιανών και άλλων μειονοτήτων.

Μέχρι στιγμής, έχω ακούσει μια ανεπιβεβαίωτη αναφορά για μια γυναίκα που διατάχθηκε από έναν αντάρτη μαχητή να καλύψει τα μαλλιά της, αλλά τίποτα χειρότερο. Προφανώς, οι άνθρωποι στην πόλη είναι νευρικοί για το πώς μπορεί να συμπεριφερθούν οι αντάρτες, και φυσικά για τους τιμωρητικούς ρωσικούς και ασσαντικούς βομβαρδισμούς, οι οποίοι έχουν ήδη αρχίσει. (Είναι σημαντικό να λογοδοτούν οι αντάρτες μαχητές, και μάλιστα με υψηλά κριτήρια. Στο παρελθόν, έχουν βοηθήσει τους εχθρούς της επανάστασης με τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων του συριακού λαού).

Βασικές πόλεις στην επαρχία του Ίντλιμπ απελευθερώθηκαν γρήγορα -τόποι που κάποτε ήταν γεμάτοι από δημιουργική επαναστατική δραστηριότητα, όπως το Σαράκεμπ, το Χαν Σεϊχούν, η Μα’αρέτ αλ Νούμαν και τη Καφρανμπέλ. Στη συνέχεια, η επίθεση κατευθύνθηκε στην ύπαιθρο της Χάμα, καταλαμβάνοντας πόλεις όπως το Μορέκ. Η πρόοδος χρόνων συμβαίνει μέσα σε λίγες ώρες. Καθώς γράφω [1 Δεκεμβρίου], οι αντάρτες βρίσκονται στις πύλες της πόλης Χάμα.

Αυτά είναι με μεγάλη διαφορά τα καλύτερα νέα εδώ και πολλά χρόνια. Ο Άσαντ, το Ιράν και η Ρωσία συντρίβονται. Οι φυλακισμένοι απελευθερώνονται (μπορεί να δει κανείς συγκινητικά πλάνα με φυλακισμένους, συμπεριλαμβανομένων πολλών γυναικών, να βγαίνουν τρέχοντας από τα μπουντρούμια στο Χαλέπι όπου βασανίστηκαν και πέθαιναν από πείνα^[1]). Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι επιστρέφουν στα σπίτια τους.

Προφανώς, οι πόλεις Ραστάν και Ταλμπίσεχ, στην επαρχία Χομς, απελευθερώθηκαν από ένοπλους κατοίκους. Στη Ντεράα στα νότια, αρκετές πόλεις έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του Άσαντ. (Δίπλα, η επαρχία Σουέιντα, στην οποία κυριαρχούν οι Δρούζοι, είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό αυτόνομη, αφού απέρριψε τον Άσαντ πριν από ένα χρόνο^[2]). Ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία Εθνικός Στρατός, εν τω μεταξύ, κινείται σήμερα το πρωί σε εδάφη που κατέχουν από κοινού το PKK/SDF και το καθεστώς Άσαντ στην περιοχή Τελ Ριφάατ.

Το γεγονός ότι άλλα τμήματα της Συρίας εξεγείρονται, και μάλιστα υπό διαφορετικές ηγεσίες, είναι σημαντικό διότι σημαίνει ότι η επιρροή της HTS θα αμβλυνθεί. Εάν απελευθερωθούν διάφορα τμήματα της χώρας, η HTS θα πρέπει να δημιουργήσει ένα ενιαίο μέτωπο με ανθρώπους με άλλες προοπτικές και πολιτικό υπόβαθρο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η δημοκρατική επανάσταση πρόκειται να καταλάβει την εξουσία ή ότι η Συρία πρόκειται να εισέλθει στον παράδεισο. Η επανάσταση των πολιτών που ξεκίνησε το 2011 καταπνίγηκε σε μεγάλο βαθμό, τα πειράματα δημοκρατίας της εξαλείφθηκαν, οι πιο λαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις της υποτάχθηκαν ή καταβροχθίστηκαν από πιο ισχυρούς και αυταρχικούς φορείς. Δεν υπάρχουν πλέον εκατοντάδες ανεξάρτητα, οιονεί δημοκρατικά τοπικά συμβούλια για την οργάνωση της πολιτικής ζωής. Η χώρα είναι διαιρεμένη, τραυματισμένη, καταβεβλημένη από πολέμαρχους και ξένους κατακτητές.

Αλλά ξαφνικά, φαίνεται ότι μπορεί να καταστεί δυνατό όχι μόνο να αμφισβητηθεί αλλά και να τερματιστεί η κυριαρχία του τέρατος, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να καταστεί δυνατό για εκατομμύρια ανθρώπους να επιστρέψουν στα σπίτια τους και, ως εκ τούτου, για την κοινωνία των πολιτών να αρχίσει να ανασυγκροτείται. Το μέλλον δεν μπορεί να ξεκινήσει μέχρι να φύγει ο Άσαντ.

Σήμερα, τα πιο σημαντικά γεγονότα μπορεί να συμβούν γύρω από την πόλη Χάμα, όπου το καθεστώς μπορεί να είναι σε θέση να κινητοποιήσει μαχητές που προέρχονται από νομιμόφρονες κοινότητες για να οργανώσουν μια αντεπίθεση. Αν το ντόμινο συνεχίσει, περιμένω πολύ σκληρές μάχες στη Χομς και τη Δαμασκό, όπου οι στρατιωτικοποιημένες κοινότητες των Αλαουϊτών έχουν εγκατασταθεί σε στρατηγικές θέσεις ακριβώς για αυτό το ενδεχόμενο.

Περιμένω επίσης όλες οι φασιστικές δυνάμεις σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσουν τη συριακή αυτοδιάθεση, συμπεριλαμβανομένου του γενοκτονικού σιωνιστικού κράτους, το οποίο ο πατέρας και ο γιος Άσαντ υπηρέτησαν τόσο καλά. Το Ισραήλ σίγουρα επιθυμεί να συντρίψει τη Χεζμπολάχ και το ιρανικό σύστημα πολιτοφυλακών, αλλά δεν θέλει να ανατρέψει τη δικτατορία που παρέδωσε το Γκολάν^[3] και που φυλακίζει έφηβες (όπως την Ταλ αλ-Μαλλούχι) αν γράφουν ποιήματα για την Παλαιστίνη.

Ήδη, υπάρχουν σιωνιστές που φωνάζουν για τον «κίνδυνο τα χημικά όπλα να πέσουν στα χέρια των τζιχαντιστών» – άνθρωποι που δεν ανησυχούσαν για τα χημικά όπλα στα χέρια του Άσαντ, ο οποίος εξόντωσε χιλιάδες αθώους με αυτά, ή στα χέρια των ιρανικών πολιτοφυλακών που υποτίθεται ότι αποτελούν τόσο μεγάλη απειλή γι’ αυτούς.

Τους ανθρώπους που εξακολουθούν να επιλέγουν να πιστεύουν ότι το φασιστικό καθεστώς Άσαντ –το οποίο δολοφόνησε δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους και πρόσφατα αποσύρθηκε περισσότερο από τη δική του πλευρά του Γκολάν για να μπορέσει το Ισραήλ να προχωρήσει– είναι «αντισιωνιστικό», λοιπόν, πραγματικά δεν μπορώ να τους βοηθήσω. Η ελευθερία των Σύριων από τον φασισμό και την ξένη κατοχή είναι ένας ευγενής στόχος από μόνος του. Το ίδιο και η ελευθερία των Αράβων γενικά από τις δικτατορίες που τους βασανίζουν. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια προϋπόθεση για την απελευθέρωση των Παλαιστινίων.

Αλλά σήμερα, δεν έχει τόση σημασία τι σκέφτονται οι ξένοι. Η ιστορία γράφεται επί τόπου.

Μετάφραση: elaliberta.gr

Robin Yassin-Kassab, “In Syria, history is being made on the ground”, Qunfuz.com, 1 Δεκεμβρίου 2024, https://qunfuz.com/2024/12/01/history-made-on-the-ground/. Αναδημοσίευση: Red Flag, 3 Δεκεμβρίου 2024, https://redflag.org.au/article/in-syria-history-is-being-made-on-the-ground.

Πρώτη δημοσίευση στο Qunfuz.com. Ο Robin Yassin-Kassab είναι συγγραφέας του βιβλίου The Road From Damascus και συν-συγγραφέας, μαζί με τη Leila al-Shami, του βιβλίου Burning Country: Syrians in Revolution and War.

Σημειώσεις

^[1] Robin Yassin-Kassab, “Syrian Gulag”, Qunfuz.com, 11 Απριλίου 2024, https://qunfuz.com/2024/04/11/syrian-gulag/.

^[2] Robin Yassin-Kassab, “Revolutionary Resurgence in Syria”, Qunfuz.com, 26 Αυγούστου 2023, https://qunfuz.com/2023/08/26/revolutionary-resurgence-in-syria/.

^[3] Robin Yassin-Kassab, “Palestinian Assadists”, Qunfuz.com, 3 Μαςιου 2023, https://qunfuz.com/2023/03/05/palestinian-assadists/.