Update: Η πρώτη νίκη είναι γεγονός!
Μετά από το κύμα αντιδράσεων, το σκοταδιστικό συνέδριο δέχτηκε πλήγμα! Στις 11.30 μμ της 12/6, «χάθηκε» το επίμαχο βίντεο και λίγο αργότερα, όλα τα βίντεο στα οποία συμμετείχαν καλλιτέχνες και άλλα δημόσια πρόσωπα. Ξημερώματα Κυριακής 13/6, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέσυρε την αιγίδα της, όπως και η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας. Μετά το σάλο και η ΕΡΤ και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ανακοίνωσαν ότι αποσύρονται από χορηγοί επικοινωνίας. Νωρίτερα, είχαν ανακοινώσει την αποχώρησή τους οι καλλιτέχνες Καίτη Γαρμπή και Διονύσης Σχοινάς, όπως και οι παρουσιάστριες Ράνια Θρασκιά, Ναταλί Κακκαβά, και Σταματίνα Τσιμτσιλή, καταγγέλλοντας πως δεν γνώριζαν το περιεχόμενο του συνεδρίου, όταν δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε διαφημιστικά βίντεο.
Δέσποινα Κουτσούμπα, Δημήτρης Τσίρκας, Μαρία Λούκα.
Η “Αlt-right” είναι εδώ! Σκοταδιστικό συνέδριο υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας!
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και τίποτα πια από όσα θεωρούσαμε κατακτημένα δεν είναι σίγουρο. Θα χρειαστεί να τα παλέψουμε από την αρχή.
Η ψήφος του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γ. Κυμπουρόπουλου υπέρ του «αγέννητου παιδιού», η αποστροφή του Κ. Χατζηδάκη στη Βουλή για τη μητέρα που «θα βλέπει τα παιδιά της τις Παρασκευές με τα ρεπό», η ψήφιση του νόμου Τσιάρα με την καμπάνια για τα «δικαιώματα των ανδρών», η πρωτοβουλία της τράπεζας Eurobank για την ανάληψη δράσης για το… δημογραφικό πρόβλημα είναι όλες όψεις μιας στρατηγικά σχεδιασμένης πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Η κατάληξή της, αν αδιαφορήσουμε, με μαθηματική ακρίβεια θα είναι ο περιορισμός των αμβλώσεων και το να επανέλθει στο προσκήνιο (σε μια κοινωνία που δεν το χει αποβάλλει καν ακόμη) το "γυναίκα-μήτρα" μηχανή αναπαραγωγής για το "έθνος" και την "πατρίδα".
Στόχος είναι να εδραιωθεί μέσω της νομοθέτησης, μια μισογύνικη κουλτούρα και να εμπεδωθεί η πατριαρχία με ό,τι σκοτεινό την περιβάλλει, πηγαίνοντας τη χώρα δεκαετίες πίσω σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών και τη δυνατότητα να ορίζουν το σώμα τους. Πρόκειται για ένα κοινό πολιτικό πρόταγμα: της ακροδεξιάς ρητορικής που ενδύεται τον… μοντέρνο μανδύα των alt-right «δικαιωμάτων» είτε των ανδρών, είτε των αγέννητων παιδιών, είτε «του Έθνους που κινδυνεύει», που όμως τώρα ενδύεται επιστημονικό και επιχειρηματικό μανδύα:
Το ανατριχιαστικό πρόγραμμα του «1ου Πανελλήνιου Συνέδριου Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές», που θα γίνει 2-4 Ιουλίου 2021 στα Ιωάννινα, είναι δηλωτικό του πού στοχεύουν: Ένα συνέδριο που διοργανώνουν 3 Τμήματα Ιατρικών Σχολών μαζί με ένα ιδιωτικό κέντρο για εξωσωματική γονοιμοποίηση, με την αιγίδα της ίδιας της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, την υποστήριξη της ΓΓ Ισότητας Φύλων και Οικογενειακής Πολιτικής, Υπουργείων, Περιφερειών και του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, με χορηγό επικοινωνίας την δημόσια τηλεόραση, που στους στόχους του αναγράφει: «η ανάγκη της επαγρύπνησης από την νεότητα, ακόμα και τη εφηβεία, για την προάσπιση της γονιμότητάς τους με τον σωστό οικογενειακό προγραμματισμό και με την επαναφορά του προτύπου δημιουργίας «πυρηνικής» οικογένειας ενωρίς, παράλληλα με την υλοποίηση των επαγγελματικών προσδοκιών, με την κατάκτηση της επιστημονικής καταξίωσης και αναγνώρισης, με τις δυσκολίες της ζωής, οικονομικές και κοινωνικές».
Στο δήθεν επιστημονικό συνέδριο, που δίνει και 21 "μονάδες" στους γιατρούς που θα το παρακολουθήσουν, έχουν κληθεί να μιλήσουν ιεράρχες, στελέχη της κυβέρνησης και η... οργάνωση "φύλακας-άγγελος". Αυτό βέβαια συνάδει με τον στόχο του συνεδρίου όπως διατυπώνεται: «Η Πολιτεία και οι φορείς της θα μεταλαμπαδεύσουν το μήνυμα προς όλους ότι η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας είναι η χαρά της ζωής, η αντιρρόπηση της υπογεννητικότητας, η δημοσιονομική εξασφάλιση ενός κράτους προοπτικής που δεν φθίνει αλλά ακμάζει που δεν “γερνάει” αλλά σφύζει από δημιουργία και ανάπτυξη. Ενός κράτους που πρέπει να μην επικεντρώνεται στα άκρα, στην περίθαλψη των παιδιών και των ηλικιωμένων, αλλά να εστιάζει στον κεντρικό πυλώνα, που είναι τα ζευγάρια της αναπαραγωγικής ηλικίας γιατί έτσι μόνο θα εξασφαλίσει και τα παιδιά και τους γηραιότερους, ενώ παράλληλα θα εμπνεύσει ασφάλεια και σιγουριά στην παραγωγική τάξη των πολιτών, διατρανώνοντας την ασπίδα της οικογένειας στην «εστία» της, στη χώρα της, στην κληρονομιά της και στην ιστορία της».
Στο μεταξύ η ρητορική της νεο-πατριαρχίας και της alt-right δεν είναι το "γυναίκα στην κουζίνα σου", όχι αυτό είναι πασέ! Η ρητορική είναι πολύ πιο ύπουλη (όπως πάντα είναι η alt-right πολιτική): σου λέει, ναι, βέβαια, ως γυναίκα να σπουδάσεις και να δουλέψεις, αλλά για να είσαι πραγματική χρήσιμη πρέπει όλα αυτά να τα συνδυάσεις με την αναπαραγωγή -που είναι η βασική σου αποστολή- κι αυτό να το κάνεις σε μικρή ηλικία. Γιατί αυτό χρειάζεται η πατρίδα και το έθνος, αλλά γιατί αυτό χρειάζεται και το σώμα σου. Μην κοιτάς που η εξέλιξη της ιατρικής εξασφαλίζει να έχεις τη δυνατότητα να γίνεις μητέρα σε μεγαλύτερη ηλικία, αν το θες. όχι, αυτό δεν είναι σωστό. Θα γίνεις μητέρα στην ηλικία που θέλουμε εμείς, γιατί μην ξεχνάς, αυτός είναι ο προορισμός σου, να συμβάλλεις στο να γεννηθούν ελληνόπουλα (εδώ έρχεται και το "Δημογραφικό" ως πρόβλημα εθνικότητας βεβαίως, γιατί τα παιδιά που είναι στη χώρα ως πρόσφυγες γενικά θέλουμε να τα διώξουμε, ντάξει;). Και γενικά: Αγαπητή γυναίκα, σου δώσαμε δικαιώματα αλλά μην το παρακάνουμε. Έχεις δικαίωμα να δουλεύεις, έχεις δικαίωμα να σπουδάζεις, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις ότι θέλεις με το σώμα σου, που δεν σου ανήκει, ανήκει στον πατέρα, τον άντρα και το Έθνος.
Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, ρίχτε μια ματιά στο πρόγραμμα του συνεδρίου!
Κι όλα αυτά με την αιγίδα της «πρώτης γυναίκας Πρόεδρου Δημοκρατίας» από την κυβέρνηση με τον "πρώτο γκέι υφυπουργό" και τον ανάπηρο ευρωβουλευτή –για να είναι σαφές ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ταυτοτήτων είναι απλώς το φανταχτερό περιτύλιγμα της επιστροφής σε ακραίες δεξιές και συντηρητικές αντιλήψεις! Το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής, το ακροατήριο των αντρών που "τους έχουν πάρει τα αυτιά πια αυτές οι φεμινίστριες", το ακροατήριο αντρών και γυναικών του "δεν βαδίζει σωστά η κοινωνία μας, έχουμε χάσει τις παραδοσιακές αξίες" είναι εδώ και περιμένει να ταϊστεί!
Εξίσου είναι εδώ και περιμένει να ταϊστεί και να γίνει κρατική πολιτική η επιχειρηματικότητα των γυναικολόγων της εξωσωματικής, του παγώματος ωαρίων, της εισαγωγής παρένθετων μητέρων από βαλκανικές χώρες (υπάρχει και τραπέζι για τον "ιατρικό τουρισμό" με τη Γκερέκου και τον πρέσβη της Ρουμανίας!)
Το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και την «προστασία» των κακοποιητών "που μπορούν να είναι καλοί πατεράδες" ήταν μόνο η αρχή. Σειρά έχει η αλλαγή στον ορισμό του βιασμού στον Ποινικό Κώδικα, από όπου θέλουν να εξαφανιστεί η έννοια της «μη συναίνεσης». Αν δεν υψώσουμε ισχυρό τοίχο αντίστασης τώρα, σύντομα θα χρειαστεί να υπερασπιστούμε ξανά οτιδήποτε θεωρούσαμε ως κεκτημένο!
Κι όπως το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για την κατάργηση κάθε δικαιώματος του εργαζόμενου βαφτίστηκε οργουελικά «προστασία της εργασίας», όπως ο νόμος Τσιάρα βαφτίστηκε οργουελικά «νόμος για την ισότητα», έτσι και ο νέος νομοθετικός μισογυνισμός θα βαφτιστεί «προστασία της οικογένειας» και "προστασία της γυναίκας", να είστε σίγουροι!
Πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να ακυρωθεί το συνέδριο της alt-right στα Γιάννενα!
Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας. Η μήτρα μας δεν ανήκει σε κανέναν άλλον
Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των παιδιών και κάθε καταπιεσμένου
Θέλουμε εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά δικαιώματα για όλους και όλες, για να μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλει ο καθένας/η καθεμία/το καθένα.
Δείτε εδώ: https://mdcongress.gr/event/fertility-2021/
Κι εδώ: https://www.capital.gr/epixeiriseis/
Κι εδώ: https://tvxs.gr/news/
Το επίδικο είναι να μη ζήσουμε σαν δούλοι
Ο μεγαλύτερος υπονομευτής της οικογένειας για την οποία κόπτεται η ΝΔ, δεν είναι άλλος από τον αχαλίνωτο καπιταλισμό που τόσο ένθερμα υποστηρίζει. Όταν οι νέοι πρέπει να δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα, για να πληρώνονται σε… ρεπό, όπως νομοθετεί ο Χατζηδάκης, όταν είναι αναγκασμένοι να μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 40 ή σε διαμερίσματα τρύπες γιατί τα ενοίκια είναι υψηλότερα από τον μέσο μισθό, πώς θα κάνουν οικογένεια;
Όταν το βασικό μέτρο της επιτυχίας είναι τα λεφτά και ο απόλυτος κριτής, η αγορά, ποιος θα επενδύσει σε «άυλες» αξίες; Και όταν η κυρίαρχη έγκληση είναι απόλαυσε απενοχοποιημένα, κατανάλωνε ασταμάτητα για να «κινηθεί η αγορά», γιατί κάποιος να θυσιάσει την ατομική του βολή για να κάνει παιδιά από τα 25 του; Και αν κάνει, πώς θα τα μεγαλώσει;
Όσα, λοιπόν, συνέδρια για την υπογεννητικότητα και αν οργανώσει η ΝΔ, όσους παπάδες και να επιστρατεύσει για να φωνάξουν «γεννάτε γιατί χανόμαστε», δεν πρόκειται να πείσει τους νέους και τις νέες να κάνουν περισσότερα παιδιά.
Αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος της. Ο στόχος της είναι να μετατοπίσει τη συζήτηση μακριά από την αμείλικτη πραγματικότητα για τους εργαζομένους που η ίδια δημιουργεί, στο ιδεολογικό γήπεδο που την βολεύει, αυτό της ατομικής ευθύνης και των προσωπικών επιλογών.
Ενόσω η Δεξιά απορυθμίζει την αγορά και δημιουργεί συνθήκες ζούγκλας στην εργασία, παρουσιάζει ως ατομικές αποτυχίες τις διαλυτικές επιπτώσεις του επελαύνοντος καπιταλισμού πάνω στη ζωή των ανθρώπων. Είσαι φτωχός; Δεν έχεις παρά μόνο τον εαυτό σου να κατηγορήσεις. Χρεοκόπησες; Ας πρόσεχες. Είσαι άνεργος; Δεν δόμησες σωστά το βιογραφικό σου ή έχεις παράλογες απαιτήσεις, όπως το να σε πληρώνουν όταν δουλεύεις. Για την δε υπογεννητικότητα φταίνε ο φεμινισμός και η «υπερβολική» ανεξαρτησία των γυναικών που αντί να θέλουν να γίνουν μητέρες, όπως, υποτίθεται, είναι ο προορισμός της γυναίκας, ψάχνονται να κάνουν καριέρα.
Αν όμως το πρόβλημα είναι στις ατομικές συμπεριφορές τότε εκεί πρέπει να εστιάσουν και οι λύσεις. Εδώ επιστρατεύονται ο αυταρχισμός και η καταστολή, μαζί φυσικά με μπόλικο ηθικό πανικό και εθνική υστερία.
Για τους αποτυχημένους της αγοράς έχουμε αστυνομία, πολλή αστυνομία, χιλιάδες ειδικούς φρουρούς με λυμένα τα χέρια για να δέρνουν τους κοινωνικά «απροσάρμοστους» στις πλατείες και τα πανεπιστήμια.
Για τις γυναίκες που δεν κάνουν παιδιά έχουμε ντροπή και κοινωνική απαξίωση: «Πέρασες στο πανεπιστήμιο, βρήκες μια καλή δουλειά, γνώρισες τον άντρα των ονείρων σου, αλλά τώρα που έχεις περάσει τα 40, δεν μπορείς να κάνεις παιδιά.», άρα, εμμέσως πλην σαφώς, είσαι μια αποτυχημένη γυναίκα. Αυτά λέει το σποτ του 1ου Πανελληνίου Συνεδρίου Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας, που διεξάγεται υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας και της Γενικής Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, όπως μετονομάστηκε αμέσως μόλις έγινε κυβέρνηση η ΝΔ.
Στόχος του συνεδρίου, όπως διαβάζουμε, είναι «να αναδειχθεί η ανάγκη της επαγρύπνησης από την νεότητα, ακόμα και την εφηβεία, για την προάσπιση της γονιμότητάς τους με τον σωστό οικογενειακό προγραμματισμό και με την επαναφορά του προτύπου δημιουργίας «πυρηνικής» οικογένειας ενωρίς, παράλληλα με την υλοποίηση των επαγγελματικών προσδοκιών… και με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ελεύθερου ανθρώπου που τον διαμορφώνουν ως ξεχωριστό μαχητή στην κοινωνία μας, όχι όμως μόνο του και απογοητευμένο φυγά για τις επιλογές του, ειδικά όταν είναι πια πολύ αργά.»
Ατομική ευθύνη, λοιπόν, και επαναφορά του προτύπου της πυρηνικής οικογένειας από νωρίς, για να πάψουν επιτέλους οι νέοι μας, ιδίως οι γυναίκες να υπεκφεύγουν από την εθνική υποχρέωσή τους να γεννήσουν. Μόνο έτσι θα σωθεί το έθνος μας από τον αφανισμό, όπως τονίζουν σε άλλο σημείο της αυτό-παρουσίασής τους.
Το ντρόπιασμα όμως δεν αρκεί, σιγά σιγά επιστρατεύονται και πιο «παρεμβατικές» μέθοδοι. Ξανανοίγει ύπουλα η συζήτηση για την απαγόρευση των εκτρώσεων με καλοπληρωμένες καμπάνιες για τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού και πρωτοσέλιδες διαφημίσεις ακόμα και σε αθλητικές εφημερίδες.
Ο έλεγχος του γυναικείου σώματος και της σεξουαλικότητας αποτελεί διαχρονική εμμονή της Δεξιάς. Η οικονομική ανεξαρτησία που πέτυχαν οι γυναίκες μετά την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, μαζί με τις σεξουαλικές ελευθερίες που κέρδισαν χάρη στους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος, εμφανίζονται ως υπεύθυνες για την υπογεννητικότητα και την κρίση της «παραδοσιακής» οικογένειας.
Ο αχαλίνωτος καπιταλισμός, η διαρκής συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, είτε κάτω από την πίεση της ανεργίας, είτε με νομοσχέδια σαν του Χατζηδάκη που οργουελικά διαφημίζονται ως «Σχέδιο Νόμου για την Προστασία της Εργασίας», ενόσω την κατεδαφίζουν, βαδίζουν χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής και την ισχυροποίηση του νεοσυντηρητισμού.
Το βασικό επίδικο είναι ο έλεγχος του σώματος, είτε στην παραγωγική του λειτουργία, ως μηχανή παραγωγής υπεραξίας για τους καπιταλιστές. Είτε στην αναπαραγωγική του, ως η μήτρα που εξασφαλίζει τις επόμενες γενιές εργαζομένων και τη συνέχεια του έθνους. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, το σώμα σου δεν σου ανήκει, ανήκει στο κεφάλαιο και το έθνος.
Για αυτό και ο αγώνας (πρέπει) να είναι κοινός, κάθε πόντος που χάνεται στο πεδίο των εργασιακών δικαιωμάτων, θα συνοδεύεται και από νέες επιθέσεις στις ατομικές ελευθερίες. Και κάθε συρρίκνωση των δικαιωμάτων των γυναικών θα ανοίγει τον δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες επιθέσεις στην εργασία. Το επίδικο είναι να μη ζήσουμε σαν δούλοι.
Η μήτρα ως φαντασιακό κοινωνικής ηθικής και εθνικής ταυτότητας
Σημειώσεις για το θλιβερό «επίδομα των 2000 ευρώ».
Μαρία Λούκα , 23/07/2019
Εικόνα:
Λεπτομέρεια από τον πίνακα
«Αγροτική Οικογένεια από το Κάλεμπεργκ», του Γερμανού ναζιστή ζωγράφου Adolf Wissel.
«Ανοίξτε τις μήτρες» διέταζαν οι βασανιστές τις γυναίκες κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας εντοπισμού μαγισσών στην Ανατολική Ζάμπια το 1989. Τις κατηγορούσαν ότι έκαναν τους ανθρώπους ανίκανους να τεκνοποιήσουν. Χάραζαν με ξυράφια τα σώματα τους και έβαζαν στις πληγές ένα φάρμακο «απολύμανσης». Το ίδιο ακριβώς διατάζει η σημερινή κυβέρνηση τις γυναίκες. Να ανοίξουν τις μήτρες. Δεν το κάνει κατασταλτικά ως δύναμη απαγόρευσης. Ο Φουκό είχε υπογραμμίσει πολύ εύστοχα τη δυνατότητα της εξουσίας να ενσωματώνεται παραγωγικά από τα υποκείμενα. Να τάζει, να προτείνει, να δημιουργεί δέλεαρ. Δεν κρατάει, λοιπόν, ξυράφια. Κρατάει διχίλιαρα. Τα τινάζει με σκέρτσο στον καθημαγμένο από τη μακροχρόνια λιτότητα κοινωνικό πληθυσμό, σαν υπόσχεση και προτροπή μαζί. Αλλά ξέρεις κάτι; Και τα διχίλιαρα κόβουν. Σχηματίζουν βαθιές ουλές στα σώματα των θηλυκοτήτων που πρέπει να εκπληρώσουν το «εθνικό χρέος» της αναπαραγωγής και να πνίξουν σε σταγόνες γάλακτος τη βέβηλη επιθυμία της ανεξαρτησίας.
Τι κι αν ακόμα βράζει ο θυμός από το φρικιαστικό γεγονός του βιασμού και της γυναικοκτονίας της Σούζαν Ίτον στην Κρήτη, τι κι αν οι κακοποιητές κυκλοφορούν στους δρόμους με τσεκούρια και μαχαίρια, τι κι αν οι μπάτσοι εμπαίζουν και αποθαρρύνουν τις επιβιώσασες έμφυλης βίας όπως έκαναν πρόσφατα με τη γυναίκα που κατέφυγε στο ΑΤ Πετρούπολης για να προστατευτεί από το σύντροφο της και της έκοψαν κλήση, τι κι αν μετράμε φέρετρα δολοφονημένων γυναικών και βιασμένα σώματα, η κυβέρνηση δεκάρα δεν έδωσε για την έμφυλη βία που περιορίζει τις ζωές μας. Γιατί δεν τη νοιάζει να είμαστε ελεύθερες και ασφαλείς. Τη νοιάζει να γεννάμε και ακόμα περισσότερο να γεννάμε πριν τα 30, για να μην υπονομευτεί το δημογραφικό ζήτημα από τις διακυμάνσεις της γονιμότητας μας.
Η μετατροπή της Γενικής Γραμματείας Ισότητας σε Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, η υπαγωγή της στο Υπουργείο Εργασίας μαζί με την κυβερνητική εξαγγελία- δια της υφυπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου – για χορήγηση επιδόματος ύψους 2000 ευρώ στις γυναίκες που γεννάνε πριν τα 30 μαζί με τις ολημερίς δοξολογίες της «αγίας ελληνικής οικογένειας», αποτυπώνουν όσο πιο ξάστερα γίνεται την κυβερνητική στρατηγική για την εμφυλη ισότητα. Η επανεγγραφή της θηλυκότητας στη διάσταση της ουσιοκρατίας, η εννοιολόγηση της γυναικείας μήτρας ως γιγαντιαίας ρίζας απ’ όπου αναφύεται η «εθνικότητα» και η μανιασμένη σπουδή να αποκατασταθούν τα ρήγματα αμφισβήτησης που προκλήθηκαν στο μοντέλο της πυρηνικής ετεροκανονιστικής οικογένειας. Όλα αυτά που συντείνουν σε μια συντηρητική αναδίπλωση στο παρελθόν μιας νοσταλγικής – για τους θεματοφύλακες της τάξης και της ηθικής – παραδοσιακότητας και συγκροτούν την επιτομή της καπιταλιστικής εθνοπατριαρχίας.
Γιατί τίποτα δε μυστικοποιήθηκε και δαιμονοποιήθηκε περισσότερο στην πατριαρχία, απ’ ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα. Η Sylvia Federici στη μελέτη της για το κυνήγι μαγισσών στην Ευρώπη το 16ο και 17ο αιώνα ανέλυσε πως η θεμελίωση της καπιταλιστικής τάξης προϋπέθετε την περιχαράκωση και τον αποστραγγισμό της γυναικείας σεξουαλικότητας. Το ανελέητο κυνήγι μαγισσών εξυπηρέτησε κι αυτή τη σκοπιμότητα. Οι γυναίκες που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν, στοχοποιήθηκαν για την αχαλίνωτη σεξουαλικότητα τους, κατηγορήθηκαν ότι προκαλούσαν στειρότητα σε άλλες γυναίκες κι ότι εμφυσούσαν το «κακό» στους άνδρες μέσω της λαγνείας. Γι’ αυτό έπρεπε να καταστραφεί και να καεί, ώστε να αφομοιωθεί στη νέα συνθήκη εξημερωμένη ως μηχανή αναπαραγωγής και μέσο κατευνασμού του μισθωτού εργάτη. Με μια διττή διαδικασία βίας και χριστιανικής κατήχησης η συζυγική υπακοή και η μητρότητα καθορίστηκαν ως στυλοβάτες της κοινωνικής ηθικής, της πολιτικής ομαλότητας και της οικονομικής ευταξίας. «Ας τεκνοποιούν μέχρι θανάτου. Γι’ αυτό άλλωστε είναι πλασμένες» κάγχαζε ο Μαρτίνος Λούθηρος. Σίγουρα πολλά κυβερνητικά και εκκλησιαστικά στελέχη ασφυκτιούν κάπως στο περιβάλλον μιας ελάχιστης πολιτικής ορθότητας και δε μπορούν να το ξεστομίσουν όσο άγαρμπα θα ήθελαν.
Η μητρότητα είναι εκείνη η αξία που επενδύθηκε με άτεγκτα συμφραζόμενα ιερότητας, φυσικής εξέλιξης, κοινωνικής αποδοχής αλλά και «εθνικού καθήκοντος». Η γυναίκα οφείλει να τεκνοποιήσει γιατί αυτός είναι ο «θεϊκός της προορισμός». Οποιαδήποτε άλλη στάση παθολογικοποιείται. Ακόμα και σήμερα είναι ταμπού μια γυναίκα να μη θέλει να κάνει παιδιά. Τόσο βαθιά ριζωμένο ταμπού, που ο λόγος της δε γίνεται πιστευτός και ελκύει βλέμματα περιέργειας, περιφρόνησης ή συμπόνιας για την ανομολόγητη αποτυχία. Οφείλει να τεκνοποιήσει, γιατί λογοδοτεί στην κατασκευή του δημογραφικού προβλήματος, που αντιλαμβάνεται την έλευση προσφύγων και μεταναστών ως υπονόμευσης μιας φαντασιακής και απροσδιόριστης «εθνικής ύλης» και τους γειτονικούς λαούς ως απειλή με τους οποίους πρέπει να επιδοθούμε σ’ έναν ανταγωνισμό γεννών. Και πρέπει να το κάνει σε νεαρή ηλικία, όχι όποτε νιώσει εκείνη έτοιμη, μη και πάρουν τα μυαλά της αέρα από την αυτονομία. Να γεννήσει και όχι να τεκνοθετήσει κάποιο από τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, γιατί αυτό αλλοιώνει μια ιδεοληπτική αφήγηση της συνέχειας του αίματος. Και ασφαλώς εντός μιας ετεροκανονιστικής οικογένειας, όχι σε ομόφυλες ή πολυσυντροφικές σχέσεις, για να μη τρανταχτεί ο πυλώνας της κανονικότητας και διαπιστώσουμε ότι μπορούμε να οργανώσουμε τις ζωές μας έξω από τον κατάλογο των αμαρτιών.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες παιδιά προσφύγων και μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα στερούνται την ελληνική ιθαγένεια και τα δικαιώματα της ισονομίας, χιλιάδες παιδιά μεγαλώνουν σε ιδρυματικές δομές, χιλιάδες ομόφυλα ζευγάρια δε μπορούν να αποκτήσουν παιδιά και χιλιάδες εργοδότες η πρώτη ερώτηση που σου κάνουν είναι αν σκοπεύεις να αποκτήσεις παιδί, για να μη σε προσλάβουν ή να σε απολύσουν σε εγκυμοσύνη. Η αλλιώς πως ο παραλογισμός και η υποκρισία είτε γίνονται νόμος ακόμα κι όταν εκφεύγουν του νόμου, για να επικυρώσουν την ισχύ της εξουσίας.
Κι όσο ο πόλεμος θα διεξάγεται στα σώματα μας, τόσο θα επιμένουμε ότι «είμαστε οι εγγονές των μαγισσών που δεν προλάβατε να κάψετε»
