Λευτέρης Παπαθανάσης
ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, κάτω από τη βάση
Είπαμε πρόσφατα και μια άλλη ευκαιρία ότι ο αγώνας των εργαζομένων για τη δουλειά τους και τις συνθήκες εργασίας είναι ιερός. Δεν υπάρχει σ’ αυτό το θέμα κανένας αστερίσκος, καμία επιφύλαξη, καμία ένσταση. Εκεί που αρχίζω όμως να έχω ένα πρόβλημα είναι όταν στα πλαίσια αυτού του αγώνα οι εργαζόμενοι ή μετατρέπονται σε ντουντούκα του αφεντικού ή υιοθετούν αντιδραστικές θεωρητικοποιήσεις που πρόσκαιρα φαίνεται να καλύπτουν το στόχο τους. Είναι άλλο πράγμα να λες ότι οι εργαζόμενοι σε μια βιομηχανία όπλων ή σε ένα ορυχείο χρυσού έχουν δικαίωμα στην εργασία, κι άλλο -φυσικά- το να υπερασπίζεσαι την παραγωγή όπλων ή την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Πρόσφατα είχαμε ένα τέτοιο παράδειγμα με την επιχειρηματολογία των εργαζόμενων στους παιδικούς σταθμούς “ενάντια στη σχολειοποίηση της παιδικής ηλικίας” (είχα πει ότι θα έγραφα κάτι για το θέμα, αλλά το άφησα. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι σύντομα θα βρουν μπροστά τους τη λάθος γραμμή που τράβηξε η ηγεσία τους).
Το μεγάλο σοκ όμως έρχεται αυτή τη φορά από τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η οποία σε μια ανακοίνωση που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πρόκειται περί εξαιρετικού τρολαρίσματος τα βάζει με την “καλοστημένη μηχανή της κλιματικής αλλαγής”.
Η Ομοσπονδία μάς λέει πάνω-κάτω (για να μην την αδικώ, ορίστε το link για το κείμενο της ανακοίνωσης) ότι η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συνθήκη για την Κλιματική Αλλαγή αποδεικνύει πως η Κλιματική Αλλαγή είναι ένας μύθος γιατί πολύ απλά μια υπερδύναμη σαν τις ΗΠΑ δεν θα ρίσκαρε να υπονομεύσει έτσι το μέλλον του πλανήτη (Σωστά! Στο κάτω-κάτω ο Ιμπεριαλισμός φημίζεται για το ενδιαφέρον του για το μέλλον του πλανήτη). Φτάνοντας στο ζουμί της ανακοίνωσης, μαθαίνουμε ότι όλα αυτά τα περίεργα περί Κλιματικής Αλλαγής κατασκευάστηκαν με σκοπό να χτυπηθούν τα ορυκτά καύσιμα άρα να κλείσουν τα ορυχεία και μονάδες της ΔΕΗ.
Λοιπόν, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είχε την ευκαιρία της να γράψει μια καλή ανακοίνωση, κι αυτό φαίνεται σε κάποια σημεία αυτού του ανόητου κειμένου που μας παρουσίασε. Πράγματι, οι παγκόσμιες συμφωνίες για το περιβάλλον, στην πραγματικότητα δημιούργησαν μια νέα “πράσινη” αγορά, με τους ρύπους να γίνονται ένα ιδιαίτερο προϊόν από τη μία, και ένα ακόμη εργαλείο ελέγχου βιομηχανικά και οικονομικά αδύναμων χωρών από την άλλη. Η αλήθεια που υπάρχει σ’αυτή τη διαπίστωση όμως ούτε αναιρεί το ΓΕΓΟΝΟΣ της ανθρωπογενούς Κλιματικής Αλλαγής ούτε αποδεικνύει ότι πρόκειται περί κατασκευής. Αυτό που αποδεικνύει μόνο είναι ότι ο Ιμπεριαλισμός, αυτό το παγκόσμιο σύστημα που καθοδηγεί και καθοδηγείται από τη βαρβαρότητα δεν θα αφήσει κανένα πεδίο ανεκμετάλλευτο, μη εξαιρουμένης της καταστροφής του περιβάλλοντος. Επίσης, αποδεικνύει ότι η συζήτηση των «παγκόσμιων ηγετών» για το περιβάλλον είναι προσχηματική, ότι πίσω από τη μία ή την άλλη στάση για το ζήτημα κρύβονται οι οικονομικές επιδιώξεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, που έτσι κι αλλιώς καθοδηγούν τη στάση των υπολοίπων κρατών.
Έχω την άποψη ότι στην εποχή μας η υπόθεση της καταστροφής του περιβάλλοντος στο βαθμό της απόλυτης, γρήγορης και θεαματικής εξαφάνισης του Ανθρώπου από τούτο τον πλανήτη αξίζει επεξεργασίας και αγώνα αντίστοιχου με κείνον που έδωσε το νεαρό κομμουνιστικό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο (φυσικά, μακριά από μένα η ανοησία ότι τάχα ξεμπερδέψαμε με τον πόλεμο). Η θέση που κάποτε είχε (κι ακόμη έχει σε ένα βαθμό) κάποια κομμουνιστική Αριστερά, ότι δήθεν η υπεράσπιση του περιβάλλοντος δεν αφορά το προλεταριάτο αλλά αστικά στρώματα ή κομμάτια των “ρετιρέ”, είναι απλά ακατανόητη. Απ’αυτή την άποψη, η στάση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ μάλλον δείχνει ότι μπροστά σε τούτες τις εξελίξεις δεν μπορούμε να βασιστούμε σε συλλογικά εργαλεία που φτιάχτηκαν στη γλυκιά νανουριστική εποχή των μεγάλων διαπραγματεύσεων και ονειρεύονται την επιστροφή σ’αυτή.
Προτίμησα να γράψω αυτό το ποστ από την άποψη του κομμουνιστή. Το άλλο κομμάτι του εαυτού μου, εκείνο του δασκάλου Χημείας αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κάποια γωνιά και τραβάει τα μαλλιά του κλαίγοντας. Ελπίζω η δουλειά που κάνουμε στο σχολείο να δίνει στα παιδιά τα εφόδια να καταλάβουν πόσο πραγματική είναι η ανθρωπογενής Κλιματική Αλλαγή, πόσο ευθύνεται γι’αυτή η σημερινή οργάνωση της οικονομίας και πώς η μελλοντική κοινωνία, εάν θέλει να έχει μέλλον, δεν θα πρέπει να στηριχτεί με κανέναν τρόπο στα σημερινά μοντέλα ανάπτυξης. Εκτός κι αν έχει δίκιο η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και η Χημεία που διδάσκω είναι κι αυτή κάποια «επινόηση των Κινέζων» για να πετύχουν τους δόλιους, το δίχως άλλο, σκοπούς τους.
Πηγή: Αυθόρμητες μεταβολές
