-Αύριο Παρασκευή 11/9 στην μέρα αντιφασιστικής δράσης που καλούν σωματεία στον Πειραιά.

-Μεθαύριο Σάββατο 12/9 στην διαδήλωση 7 μμ στα Προπύλαια (στο πλαίσιο διεθνών δράσεων).

Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της εκλογικής συνεργασίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ. ΕΕΚ, ανένταχτοι-ες αγωνιστές-στριες της Αριστεράς, τη Δευτέρα 14/9, στις 7 μμ στα Προπύλαια, θα καταλήξει με πορεία στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί η ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση

Είναι πρόκληση και οι αντιφασιστικές γειτονιές του Παύλου Φύσσα, το λιμάνι που υποδέχεται τους πρόσφυγες δεν θα επιτρέψει την παρουσία τους. Απαντάμε με μαζική κινητοποίηση σήμερα στις 7 για αναστήλωση του Περιπτέρου και αντιφασιστική εξόρμηση.

Παρά το γεγονός ότι μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, το κίνημα πρέπει να βγει ξανά στο προσκήνιο και να χρωματίσει με τις κοινωνικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας από εργατική, ταξική σκοπιά την πολιτική αντιπαράθεση.

Ένα πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση η συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας την Πέμπτη 10 Σεπτέμβρη στις 12 το μεσημέρι και οι κινητοποιήσεις τη βδομάδα πριν ανοίξουν τα σχολεία στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης για τα θέματα των κενών και της πρόσληψης των αναπληρωτών.

Η Επαναστατική Αντικαπιταλιστική Αριστερά (IZAR) χαιρετίζει και εκφράζει την πλήρη υποστήριξη τηςοργάνωσης στην υποψηφιότητα του μετώπου της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε συνασπισμό με το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (ΕΕΚ), για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα στις 20 Σεπτεμβρίου.

Δελτίο Τύπου για τη Συνέντευξη παρουσίασης των ψηφοδελτίων, Τετάρτη 9/9: Tα πλήρη ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - εκλογική συνεργασία με ΕΕΚ (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα) και ανένταχτους-ες αγωνιστές-στριες της αριστεράς σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της χώρας

Παναγιώτης Μαυροειδής. 

Όχι στο όνομα μας κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ! Παρένθεση πρέπει να αποτελέσετε εσείς, το συντομότερο δυνατό και όχι η αριστερή εργατική πολιτική. Η τελευταία, έχει στο κέντρο της τις εργατικές λαϊκές ανάγκες και ανθίζει μέσα στον αγώνα ενάντια στους άρχοντες του χρήματος στην Ελλάδα, το άθλιο πολιτικό τους σύστημα και τα αφεντικά τους που είναι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, με τα σφαγεία που λέγονται Ευρωζώνη και ΕΕ.

Η ιδεολογία του πολέμου, βασισμένη είτε στην υπεράσπιση ενός ενοποιημένου εθνικού κράτους από τη μια είτε στο δικαίωμα του αυτοκαθορισμού και τιςφιλορωσικές συμπάθειες από την άλλη, ριζώνει στην Ουκρανίαοργανώσεις της, κοινωνίας των πολιτών διοργανώνουν εράνους προς υποστήριξη του στρατού, παπάδες ευλογούν τα όπλα της μιας ή της άλλης πλευράς και η τηλεόραση προβάλλει σε επανάληψη σκηνές γιαγιάδων που προμηθεύουν οπλισμένους άνδρες με ό,τι τρόφιμα τους έχουν απομείνει. Παρόλα αυτά, δεν αφήνονται όλοι οι προλετάριοι στην πλύση εγκεφάλου που επιδιώκει η πολεμική προπαγάνδα της μιας ή της άλλης πλευράς, ούτε όλοι επιθυμούν να θυσιαστούν «για την πατρίδα τους». Εκφράσεις πρακτικής άρνησης του πολεμικού μακελειού εμφανίζονται σε ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς, ενώ και οι δυο πλευρές της σύγκρουσης έχουν μεγάλες δυσκολία, να στρατολογήσουν άνδρες για την αμοιβαία σφαγή τους.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΠΕΝΕΝ, ΕΝΩΣΗ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ ΟΛΠ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ, KEEΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ, ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

Αγνοώντας προκλητικά το κίνημα του ΟΧΙ και το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε, σχεδίασε και ψήφισε το 3ο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε να επιβάλει ένα τεράστιο πακέτο λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων για λογαριασμό της εγχώριας και των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, η συντριπτική πίεση των οποίων δεν άφηνε κανένα περιθώριο για «έντιμους συμβιβασμούς». Και ανέλαβε να την επιβάλει με κάθε μέσο, έτσι όπως γίνονται αυτές οι δουλειές: με καταστολή, αστυνομική βία και δίκες εναντίον των αγωνιστών και αγωνιστριών που αντιτάχθηκαν στο νέο μνημόνιο. Η εξέλιξη αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Ήταν η φυσική και προβλέψιμη κατάληξη μιας βαθιά εμπεδωμένης πολιτικής διαχείρισης του αστικού κράτους και ταξικής συνεργασίας, η οποία οδηγεί νομοτελειακά στην πλευρά του ισχυρού, της καπιταλιστικής τάξης. Αγωνιστικά τμήματα της εργατικής τάξης χάνουν τις αυταπάτες τους για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ή για τις υποτιθέμενες ανατρεπτικές εξελίξεις που αντικειμενικά θα προκαλούσε η κυβέρνησή του. Ο ίδιος ο μηχανισμός του αποσαθρώνεται με τις καθημερινές αποχωρήσεις μελών και στελεχών.