Δεκαπέντε χρόνια μετά την έναρξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» με την επίθεση του αμερικανικού στρατού στο Αφγανιστάν, ο κόσμος είναι σαφώς λιγότερο ασφαλής, σε αντίθεση με την επίσημη αιτιολόγηση ότι θα κάνει τον κόσμο ένα ασφαλέστερο μέρος. Ωστόσο, οι πολλές στρατιωτικές επεμβάσεις που εμπίπτουν στην κατηγορία του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» συνεχίζουν με αμείλικτο τρόπο. Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο της Rebecca Barrigos, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην αυστραλιανή σοσιαλιστική εφημερίδα Red Flag, για τον ανθρώπινο απολογισμό του παγκόσμιου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και της αντίστασης σε αυτόν.

SocialistWorker.org

Rebecca Barrigos

15 χρόνια «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»

Το Σεπτέμβριο συμπληρώνονται 15 χρόνια από τότε που το κράτος των ΗΠΑ μετέτρεψε την τραγωδία των επιθέσεων στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου σε μια δικαιολογία για τα χρόνια βαρβαρότητας και τρόμου που προκάλεσε στον πληθυσμό της Μέσης Ανατολής.

Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του προέδρου Τζορτζ Μπους στις εβδομάδες που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου, αποκάλυψε γυμνή τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Επεκτάθηκε πολύ πέρα από τα σύνορα του Αφγανιστάν, όπου αρχικά εισέβαλαν οι ΗΠΑ, υποβάλλοντας τους πληθυσμούς του Ιράκ, της Υεμένης, του Πακιστάν άλλων χωρών σε μια αποτρόπαια βία.

Αυτός ο πόλεμος δεν είχε ποτέ να κάνει με την προσφορά δημοκρατίας και την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου· είχε να κάνει πάντα με την επέκταση της ισχύος των ΗΠΑ. Το κράτος των ΗΠΑ είδε μια ευκαιρία να καταλάβει και να αναμορφώσει τη Μέση Ανατολή προκειμένου να ελέγχει τα αποθέματά της σε πετρελαίο, αποκτώντας έτσι δύναμη ενάντια στους οικονομικούς του αντιπάλους και διασφαλίζοντας τη μελλοντική κερδοφορία και την κυριαρχία της οικονομίας των ΗΠΑ.

Η ιρακινή πόλη Φαλούτζα είναι απόδειξη του ανθρώπινου απολογισμού αυτού του σχεδίου. Έχει ισοπεδωθεί τρεις φορές μετά την πρώτη κατάληψή της από τις ΗΠΑ το 2003. Κάποτε ήταν τόπος κατοικίας ενός γεμάτου ζωντάνια πληθυσμού 300.000, κατάντησε ερείπια το 2004, όταν τα στρατεύματα των ΗΠΑ πολιόρκησαν δύο φορές την πόλη, εξαπολύοντας ένα κύμα βίαιης καταστολής εναντίον των αμάχων της. Τα στρατεύματα πυροβολούσαν και σκότωναν αδιακρίτως τους διαδηλωτές, διενεργώντας εβδομάδες αεροπορικών βομβαρδισμών και πνίγοντας την πόλη με λευκό φώσφορο.

Η έκθεση στο απεμπλουτισμένο ουράνιο το οποίο χρησιμοποιείται από τα οπλικά συστήματα των ΗΠΑ οδήγησε σε μια τετραπλάσια αύξηση του ποσοστού του καρκίνου κατά τα έτη μεταξύ 2004 και 2010, καθώς και σε μια 12-πλάσια αύξηση του καρκίνο των παιδιών, σύμφωνα με τη μελέτη του γιατρού Chris Busby με τίτλο, «Cancer, infant mortality and birth sex-ratio in Fallujah, Iraq 2005-2009»¹. Οι εκτεταμένες έρευνες του Busby τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το τοξικό νέφος της επίθεσης των ΗΠΑ στην πόλη είναι χειρότερο από αυτό που υπέστησαν οι επιζώντες των ατομικών βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (άλλο ένα έγκλημα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ).

Το 2013, παιδίατροι στο Γενικό Νοσοκομείο της Φαλούτζα δήλωσαν στους δημοσιογράφους του Al Jazeera ότι, συχνά, τα παιδιά γεννιούνται με γενετικές ανωμαλίες τόσες πολλές, σπάνιες και ακραίες που οι γιατροί δεν διαθέτουν ούτε καν ένα ιατρικό όνομα για τις παθήσεις που προκαλούν.

Οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν αρχικά από τα στρατεύματα των ΗΠΑ στη Φαλούτζα τώρα διαπράττονται από το πελατειακό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν. Τον Ιούνιο, η Φαλούτζα έγινε και πάλι η σκηνή μιας μαζικής καταστροφή, αυτή τη φορά από την εισβολή των ιρακινών κυβερνητικών δυνάμεων και των πολιτοφυλακών που βρίσκονται υπό τις εντολές τους. Αυτή τη φορά έγινε στο όνομα της διάσωσης αμάχων από την ISIS, μια δύναμη που προέκυψε από τις θρησκευτικές διαιρέσεις που ανατροφοδοτούνται από την πολυετή επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή.

Πέντε χρόνια αφότου ο Ομπάμα διακήρυξε τον τερματισμό της αμερικανικής κατοχής του Ιράκ και τα στρατεύματα είχαν «επίσημα αποσυρθεί», η Human Rights Watch αναφέρει ότι ο πληθυσμός που έχει απομείνει στην Φαλούτζα σήμερα πεθαίνει από την πείνα και μετά βίας επιβιώνει με ψωμί από σπόρους χουρμάδων και σούπα από γρασίδι. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της έχουν αναγκαστεί να φύγουν και τώρα μαραζώνουν στα στρατόπεδα προσφύγων. Στις εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα της 9/11, είναι απίθανο ότι τα θύματα της Φαλούτζα θα συνυπολογιστούν στον απολογισμό του πολέμου. Ο Σαμπάχ Χασάν, ένας ηλικιωμένος πρόσφυγας από την Φαλούτζα σε ένα στρατόπεδο προσφύγων έξω από τη Βαγδάτη, δήλωσε πρόσφατα στο Al Jazeera: «Οι άμαχοι είναι οι μόνοι που πληρώνουν το τίμημα της σύγκρουσης. Αυτό που μας συμβαίνει είναι άδικο, δεν έχουμε κάνει τίποτα.»

Δεν έφταναν μόνοι οι ανθρωποκτονίες και οι ακρωτηριασμοί· οι ΗΠΑ προσπάθησαν επίσης να διαλύσουν ένα πολιορκημένο πληθυσμό και να τον τρομοκρατήσουν για να τον υποτάξουν. Επιδίωξαν να συντρίψουν την αντίσταση ενάντια στην κατοχή βασανίζοντας χιλιάδες σε φυλακές, όπως το διαβόητο πλέον Άμπου Γκράιμπ.

Ο αριθμός των νεκρών

Τον Μάρτιο του 2015, γιατροί για την Κοινωνική Ευθύνη υπολόγιζαν ότι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας είχαν, άμεσα ή έμμεσα, δολοφονηθεί περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι στο Ιράκ, 220.000 στο Αφγανιστάν και 80.000 στο Πακιστάν - συνολική καταμέτρηση θανάτων 1,3 εκαταμμύρια. Αυτή είναι μια συντηρητική εκτίμηση· οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πραγματικό ποσοστό θυμάτων είναι πιθανόν πολύ πιο κοντά στα 2 εκατομμύρια.

Η εκλογική νίκη του Ομπάμα το 2008 προβλήθηκε ως ο τερματισμός των πολέμων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Αντ’ αυτού, ο πρόεδρος που κέρδισε Νόμπελ Ειρήνης επέβλεψε την εισροή των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και έδωσε την έγκριση για περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Πακιστάν, την Υεμένη, τη Σομαλία, τη Συρία και τη Λιβύη, επεκτείνοντας το θέατρο του πολέμου και κλιμακώνοντας τη χρήση μη επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών.

Σύμφωνα με το Γραφείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας, από το 2002, οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν σκοτώσει περισσότερους από 7.000 ανθρώπους. Σ’ αυτές δεν συνυπολογίζονται οι επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Ιράκ και τη Συρία - που αυξάνονται, καθώς οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διατηρήσουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή, χωρίς περαιτέρω ανάπτυξη των στρατευμάτων στο έδαφος.

Παρά αυτή την επέκταση, οι ΗΠΑ δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσουν τους στόχους τους. Στην πραγματικότητα, μετά από 15 χρόνια πολέμου, η παγκόσμια θέση των ΗΠΑ έχει εξασθενήσει.

Παγκόσμια επίθεση κατά των Πολιτικών Ελευθεριών

Η δικαιολόγηση των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας απαιτούσε τη δημιουργία ενός υστερικού κλίματος φόβου. Η υποδαύλιση της ισλαμοφοβίας και η δαιμονοποίηση και η ποινικοποίηση των Μουσουλμάνων έχουν γίνει τα βασικά μέσα με τα οποία οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους δικαιολογούν δύο ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και μια μαζική επίθεση κατά των πολιτικών ελευθεριών.

Το Γκουαντάναμο στην Κούβα, όπου κρατούνται από τις ΗΠΑ και βασανίζονται κατηγορούμενοι ύποπτοι για τρομοκρατία, είναι η ενσάρκωση αυτής της επίθεσης. Μέσα στους τοίχους του, έχουν φυλακιστεί σχεδόν 800 άνθρωποι. Από αυτούς, οι 674 δεν έχουν ποτέ κατηγορηθεί για κάτι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι θύματα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας και οι ζωές τους καταστράφηκαν από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Η κυβέρνηση Μπους εισήγαγε δρακόντειους αντιτρομοκρατικούς νόμους όπως ο νόμος Patriot – που ψηφίστηκε το 2001, εν μέρει για να εκφοβίσει την αντιπολίτευση στον πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ακολούθησαν το παράδειγμα, αρπάζοντας την ευκαιρία για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τις κρατικές εξουσίες και τις παρακολουθήσεις και να καταπιέσουν τους πολίτες τους με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει διευρύνει την κατάσταση ασφαλείας στο εσωτερικό των ΗΠΑ, και έχει καταδιώξει μανιωδώς πληροφοριοδότες/τριες, όπως την Τσέλσι Μάνινγκ, που με ηρωισμό έχουν εκθέσει τη διαφθορά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Μέσα στην κοιλιά του κτήνους

Οι πολέμοι του καπιταλισμού είναι πάντοτε αλληλένδετοι με τον ταξικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων στις εμπόλεμες χώρες. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Ένας μερικός υπολογισμός από την Neta C. Crawford, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και συν-διευθύντρια του Costs of War project², δείχνει ότι μέχρι σήμερα, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έχει κοστίσει ένα τεράστιο ποσό 1,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για ποινικές διώξεις.

Εν τω μεταξύ, από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-08, οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης, ενώ οι τραπεζίτες της Wall Street έχουν διασωθεί. Καθώς οι πληθυσμοί πόλεων όπως το Ντιτρόιτ, βασανίζονται από τη μαζική ανεργία, αφήνονται να σαπίσουν, και κόβεται η χρηματοδότηση για δημόσια σχολεία και υποδομές, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ αυξάνεται. Υπάρχουν πάντα χρήματα για την αυτοκρατορική σφαγή.

Αντίσταση στον πόλεμο

Καμιά αναδρομή στα τελευταία 15 χρόνια δεν θα είναι πλήρης χωρίς να θυμηθούμε επίσης ότι ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας έχει προκαλέσει πρωτοφανείς διαδηλώσεις. Η μεγαλύτερη μέρα αντιπολεμικής διαδήλωσης που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2003, πριν αρχίσουν να πέφτουν οι βόμβες στο Ιράκ. Σε όλο τον κόσμο, εκατομμύρια αντιλήφθηκαν τη ρητορική και τα ψέματα των ηγετών τους που ήταν υπέρ του πολέμου και βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν «Όχι αίμα για το πετρέλαιο!»

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην Ευρώπη. Στην Αυστραλία, 250.000 διαδήλωσαν στη Μελβούρνη, και μισό εκατομμύριο συγκεντρώθηκε στο Hyde Park του Σίδνεϊ, ενώ διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν, επίσης, σχεδόν σε κάθε άλλη πόλη της χώρας. Αυτές οι κινητοποιήσεις ήταν μεγαλύτερες από το φημισμένο μορατόριουμ στον Πόλεμο εναντίον του Βιετνάμ της δεκαετίας του 1970.

Παρά το μέγεθός τους, μερικές μαζικές διαδηλώσεις δεν θα μπορούσαν ποτέ από μόνες τους να σταματήσουν μια αυτοκρατορία αποφασισμένη να κάνει πόλεμο για να επιβάλει την κυριαρχία της σε όλο τον κόσμο. Ο Μπους και οι Δυτικοί φίλοι του μπόρεσαν να αγνοήσουν την παγκόσμια αντίθεση στον πόλεμο, να βομβαρδίσουν και να εισβάλουν στο Ιράκ με οποιονδήποτε τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, οι διαδηλώσεις φανέρωσαν την τεράστια ικανότητα των λαών να δείχνουν διεθνή αλληλεγγύη, παρά τις σοβαρές πολιτικές προσπάθειες του διαίρει και βασίλευε των κυβερνήσεών μας. Μπορούν επίσης να αποδείξουν ότι, παρ’ όλες τις δυστυχίες που προκαλεί ο καπιταλισμός, οι λαοί είναι περισσότερο ικανοί να αντισταθούν στο σύστημα. Οι κυβερνήσεις μας μπορεί να λένε ψέματα, να δημιουργούν αποδιοπομπαίος τράγους και να καταστέλλουν, αλλά αναπόφευκτα η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που γίνεται πάντα πιο απτή σε περιόδους πολέμου, εμπνέει εξεγέρσεις.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτά τα τελευταία 15 χρόνια πολέμου έχουν κάνει φανερό ότι πρέπει να αντισταθούμε στον ιμπεριαλισμό.

Μετάφραση: e la libertà

Πηγή: «The “war on terror” 15 years on», SocialistWorker.org, 8 Σεπτεμβρίου 2016· από Red Flag, 2 Σεπτεμβρίου 2016.

Σημειώσεις