Ένας άντρας κρατάει το παιδί του κοντά στα ερείπια ενός κτιρίου που έγινε στόχος αεροπορικών επιθέσεων των ΗΠΑ στις 20 Μαρτίου 2025, στη Σανάα της Υεμένης. (Φωτογραφία: Mohammed Hamoud/Getty Images)

M.A. Al-Gharib

Οι επιθέσεις των ΗΠΑ στην Υεμένη και ο κίνδυνος ευρύτερης περιφερειακής σύγκρουσης

Ο αμερικανικός στρατός αναφέρει ότι έχει πραγματοποιήσει πάνω από 800 αεροπορικές επιδρομές τον τελευταίο μήνα στην περιοχή της Υεμένης που διοικείται από τους Χούθι. Στις 28 Απριλίου, η οργάνωση Πολιτικής Άμυνας των Χούθι ισχυρίστηκε ότι από αμερικανικό πλήγμα σε φυλακή όπου κρατούνταν Αφρικανοί μετανάστες σκοτώθηκαν τουλάχιστον 68 άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 47. Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν σε αμερικανική επίθεση στην πρωτεύουσα Σανάα. Στην πιο θανατηφόρα αμερικανική αεροπορική επιδρομή μέχρι σήμερα, την επίθεση της 18ης Απριλίου στο λιμάνι καυσίμων Ρας Ίσα, σκοτώθηκαν 74 άνθρωποι. Το άρθρο που ακολουθεί εξετάζει το ιστορικό αυτού του πολέμου και τις μελλοντικές προοπτικές – συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου μιας ευρύτερης σύγκρουσης.

Στις 15 Μαρτίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε μια σχεδόν καθημερινή εκστρατεία βομβαρδισμών στην Υεμένη, δολοφονώντας εκατοντάδες αμάχους. Γιατί ο Τραμπ τερμάτισε την πολυετή παύση των αμερικανικών επιθέσεων στην Υεμένη, μια χώρα που, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, βίωνε ήδη πριν από 10 χρόνια εκτεταμένο λιμό ως αποτέλεσμα ενός υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ πολέμου πολιορκίας από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Έθνη, και που οι ΗΠΑ βομβάρδιζαν^[1] κατά διαστήματα από το 2002, δολοφονώντας χιλιάδες αμάχους; Και ποιες είναι οι συνέπειες για την αντίσταση στη σιωνιστική αποικιοκρατία και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό;

Η υπεράσπιση του «δικαιώματος» του Ισραήλ να συνεχίσει τη γενοκτονία

Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση που δεν προκαλεί έκπληξη είναι ότι το κίνημα των Χούθι (Ανσάρ Αλλάχ) έχει επιτύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα στον ασύμμετρο πόλεμό του εναντίον της ναυτιλίας στην Ερυθρά Θάλασσα που συνδέεται με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία και έχει αποτελέσει σοβαρή απειλή για επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο ισραηλινό έδαφος. Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, οι Χούθι έχουν επιτεθεί σε πάνω από 100 πλοία που διέρχονται από το στενό Μπαμπ αλ-Μαντάμπ, βυθίζοντας δύο από αυτά, και έχουν αναγκάσει περίπου το 70 τοις εκατό της ναυσιπλοΐας να αλλάξει πορεία μακριά από την Ερυθρά Θάλασσα και γύρω από την αφρικανική ήπειρο^[2]. Το ισραηλινό λιμάνι της Ερυθράς Θάλασσας, το Εϊλάτ, έχει κλείσει λόγω των επιθέσεων, με το κόστος για το Ισραήλ να μετριάζεται μόνο από τη σύμπραξη με το σάπιο και δωσιλογικό καθεστώς των Εμιράτων, που κλείνει συμφωνίες με το Τελ Αβίβ για την ανακατεύθυνση του εμπορίου μέσω της Αραβικής Χερσονήσου.

Οι Χούθι, εν ολίγοις, ενεργούν για την υποστήριξη της Παλαιστίνης εκεί όπου άλλοι -όπως τα καθεστώτα της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και του Κόλπου- προσφέρουν μόνο λόγια ή, όπως στην περίπτωση των κρατών των Εμιράτων και του Μαρόκου, μαχαιρώνουν την Παλαιστίνη πισώπλατα. Επιπλέον, όπως λέει η ειδικός στην Υεμένη Helen Lackner, «Εκτός από το οικονομικό κόστος, οι επιθέσεις έχουν σημασία και λόγω του πολιτικού συμβολισμού τους: η ιδέα ότι ένα από τα σημαντικότερα θαλάσσια περάσματα του κόσμου θα μπορούσε να ελέγχεται από μια ομάδα ανταρτών δεν αρέσει στον Παγκόσμιο Βορρά»^[3].

Αυτή η αμερικανική κυβέρνηση είναι ακόμη πιο αποφασισμένη –μια εκπληκτική δήλωση– να υπερασπιστεί και να επεκτείνει την ισραηλινή αποικιοκρατία. Εκπληκτική, επειδή η κυβέρνηση Μπάιντεν, φυσικά, έδωσε στο Ισραήλ ό,τι ήθελε σε στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη, καθώς συνέχισε τη γενοκτονία του στη Γάζα και την εθνοκάθαρση στη Δυτική Όχθη από τις 7 Οκτωβρίου 2023. Το γεγονός ότι ο Τραμπ έχει μετακινήσει την πολιτική των ΗΠΑ από τη χαμηλόφωνη υποστήριξη των φιλελευθέρων του χειρότερου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας του 21ου αιώνα στην ανοιχτή υποστήριξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της εκτόπισης πληθυσμών και της αποικιοκρατίας των εποίκων θα πρέπει όχι μόνο να φέρει σε δύσκολη θέση, αλλά και να τερματίσει τις πολιτικές καριέρες όλων εκείνων των «αριστερών» και άλλων χρήσιμων ηλιθίων που είδαν στον σημερινό πρόεδρο των ΗΠΑ έναν υποψήφιο «ειρήνης».

Ο αμερικανικός μιλιταρισμός εξαντλείται

Το αμερικανικό καθεστώς -είτε υπό Ρεπουμπλικανικούς είτε υπό Δημοκρατικούς ηγέτες- πιστεύει, απλοϊκά, ότι οι Χούθι είναι πληρεξούσιοι του Ιράν. Οι Ισραηλινοί πιέζουν τους Αμερικανούς προστάτες τους να επιτεθούν στρατιωτικά στο Ιράν εδώ και δεκαετίες και αυτή η πίεση έχει ενταθεί από τις 7 Οκτωβρίου του 2023. Το αν ο Τραμπ θα το κάνει, παρά την τυπικά ανιστόρητη ρητορική του, παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα^[4]. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η πρόσφατη και συνεχιζόμενη εκστρατεία βομβαρδισμών στην Υεμένη δεν αφορά μόνο την αποτροπή των επιθέσεων των Χούθι στη ναυσιπλοΐα της Ερυθράς Θάλασσας, αλλά αποτελεί επίσης μέρος αυτού που οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αντιλαμβάνονται ως «ανατροπή» της ιρανικής επιρροής.

Ωστόσο, η εκστρατεία βομβαρδισμών στην Υεμένη και η σχετική μετακίνηση όπλων και προσωπικού, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον υπουργό Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ που έδωσε εντολή να μεταφερθεί το ένα τρίτο του στόλου των αμερικανικών βομβαρδιστικών B-52 στο Ντιέγκο Γκαρσία στον Ινδικό Ωκεανό^[5], δέχεται επικρίσεις από τις τάξεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού^[6]. Αξιωματούχοι του Πενταγώνου ανησυχούν ότι το υλικό και το προσωπικό που αναπτύχθηκε στη Μέση Ανατολή μετά τις 7 Οκτωβρίου 2023 έχει προωθηθεί σε «υψηλό ρυθμό λειτουργίας», αναφερόμενοι σε έναν εξοντωτικό φόρτο εργασίας για το προσωπικό και σε υποβάθμιση της συντήρησης του εξοπλισμού. Αυτό συνέβη ενάμιση χρόνο πριν από τον τελευταίο γύρο βομβαρδισμών.

Ανησυχούν επίσης για την υπονόμευση της προσπάθειας των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν την ανερχόμενη Κίνα. Με τις πρόσφατες ειδήσεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη DeepSeek και τις μπαταρίες EV της BYD, η Κίνα φαίνεται να έχει φτάσει, αν όχι ξεπεράσει, τον τεχνολογικό τομέα των ΗΠΑ από άποψη τεχνικών δυνατοτήτων, αν όχι κυριαρχίας στην αγορά. Από τη σκοπιά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι η προσφυγή σε στρατιωτικές απειλές γίνεται ακόμη πιο κεντρική στη στρατηγική του.

Μια ισραηλινή επίθεση σε ιρανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις θα μπορούσε να επιδεινώσει τις εντάσεις που έχουν ξεσπάσει μεταξύ του Αμερικανού προέδρου και του στρώματος των αξιωματικών του στρατού. Σε ένα τέτοιο σενάριο, οι ΗΠΑ θα διέθεταν ακόμη περισσότερους πόρους για τη Μέση Ανατολή. Όπως ανέφεραν οι New York Times στις 4 Απριλίου, η εκστρατεία βομβαρδισμών στην Υεμένη ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι έχει αποκαλύψει δημοσίως το Πεντάγωνο, αναλώνοντας πυρομαχικά αξίας περίπου 200 εκατομμυρίων δολαρίων «μόνο κατά τις τρεις πρώτες εβδομάδες ... Το κόστος είναι πολύ υψηλότερο –πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια αυτή τη στιγμή– εάν ληφθούν υπόψη τα επιχειρησιακά έξοδα και τα έξοδα προσωπικού»^[7].

Οι Χούθι δεν είναι πιθανό να ηττηθούν

Αξιωματούχοι του Πενταγώνου έχουν επίσης παραδεχτεί σε κλειστές συσκέψεις –και πάλι σύμφωνα με τους NYT της 4ης Απριλίου– ότι η εκστρατεία βομβαρδισμών είχε μόνο «περιορισμένη επιτυχία στην καταστροφή του τεράστιου οπλοστασίου πυραύλων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και εκτοξευτών των Χούθι»^[8]. Σε περίπτωση που ξεσπάσει σύγκρουση στην Ανατολική Ασία, οι αξιωματούχοι του Πενταγώνου ανησυχούν για τον κίνδυνο «πραγματικών επιχειρησιακών προβλημάτων».

Εξετάζοντας την κατάσταση, τους τελευταίους 15 μήνες οι ναυτιλιακές εταιρείες είχαν ήδη προσαρμοστεί στην αβεβαιότητα της Ερυθράς Θάλασσας, αλλάζοντας τη διαδρομή γύρω από την Αφρική, η οποία είναι πιο δαπανηρή, αλλά αντισταθμίζεται με την αύξηση της χρέωσης των ναυτιλιακών πελατών. Επιπλέον, οι Χούθι είναι μια ανθεκτική μαχητική δύναμη για πάνω από μια δεκαετία, όπως απέδειξαν κατά τη διάρκεια οκτώ ετών και δεκάδων χιλιάδων βομβαρδισμών από τους Σαουδάραβες από το 2014 έως το 2022.

Η μόνη φορά που οι Χούθι σταμάτησαν τις επιθέσεις τους στη ναυτιλία της Ερυθράς Θάλασσας ήταν όταν το Ισραήλ διέκοψε τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στη Γάζα. Η θέση τους είναι ξεκάθαρη. Όπως αναφέρθηκε πρόσφατα στο Newsweek, οι Χούθι υποστηρίζουν ότι «θα σταματήσουμε να εκτοξεύουμε πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στις ακτές της Υεμένης όταν το Ισραήλ συμφωνήσει σε μόνιμη διακοπή των εχθροπραξιών κατά της Χαμάς και αποσύρει τα στρατεύματά του από τον θύλακα»^[9]. Ποτέ δεν έχουν παρεκκλίνει από αυτή τη θέση.

Αυτό που γίνεται επίσης σαφές είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί σε ένα κουβάρι αντιφάσεων, κυρίως μεταξύ της συνέχισης της ισραηλινής γενοκτονίας, από τη μία πλευρά, και, από την άλλη, της ενίσχυσης της αμερικανικής παρουσίας στην Ανατολική Ασία. Αυτή η αντίφαση δεν επιδέχεται ιδιαίτερα εύκολα επίλυση από τον Τραμπ και τους λοιπούς, με τις φαντασιόπληκτες τάσεις τους. Όπως δείχνουν η τιμωρία του Τραμπ από τις αγορές ομολόγων και η προθυμία του να συνομιλήσει με το Ιράν, η αρχή της πραγματικότητας εισβάλλει τελικά ακόμη και στους πιο εξαπατημένους τομείς της άρχουσας τάξης.

Προοπτική για μια πιθανή ευρύτερη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή

Στις 18 Μαρτίου, το Ισραήλ «έσπασε» την κατάπαυση του πυρός με τη Χαμάς, την οποία δεν τήρησε ποτέ εξ αρχής, και άρχισε να εντείνει μια εκστρατεία εθνοκάθαρσης στη Γάζα. Κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι Ισραηλινοί και ο Τραμπ ευθυγραμμίζονται και λαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα για τη βίαιη απομάκρυνση των κατοίκων της Γάζας – πρώτα στη Σομαλία και το Σουδάν, που αρνήθηκαν^[10], και στη συνέχεια στην Ινδονησία, η οποία, κατά τρόπο αηδιαστικό, υπήρξε πιο συνεργάσιμη^[11]. Η αναγκαστική εξορία 100 Παλαιστινίων από τη Γάζα στην Ινδονησία, την οποία οι Ισραηλινοί αποκαλούν ανατριχιαστικά «πιλοτικό πρόγραμμα» για την «εθελοντική μεταφορά», δεν είναι τίποτα άλλο από καθαρή εθνοκάθαρση.

Υπάρχει σημαντική πιθανότητα ο αμερικανοϊσραηλινός μαξιμαλισμός να προκαλέσει έναν περιφερειακό πόλεμο. Οι μάζες στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Υεμένη, τον Κόλπο, και όχι μόνο, βρίσκονται ήδη σε σημείο βρασμού, και ο άξονας Ισραήλ-ΗΠΑ που κινείται προς την απομάκρυνση του πληθυσμού θα απειλήσει τη σταθερότητα των κυβερνήσεων της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, της συμμαχικής με τα Εμιράτα κυβέρνησης της Νότιας Υεμένης, ακόμα και του καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας. Το πώς όλα αυτά θα επηρεάσουν ένα άλλο σημείο της ατζέντας Τραμπ-Ισραήλ, τις λεγόμενες Συμφωνίες του Αβραάμ, μένει να το δούμε.

Εάν ξεσπάσει ένας περιφερειακός πόλεμος, ο ρόλος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή θα ενισχυθεί. Η εκτροπή πόρων – υλικού, προσωπικού, πληροφοριών κ.λπ. θα υπονόμευε ακόμη περισσότερο τη στρατηγική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που η Κίνα έχει επιτυχώς αποκρούσει την μπλόφα του Τραμπ για τους δασμούς^[12]. Οι αξιωματούχοι της Νότιας Κορέας, της Ιαπωνίας και της ΛΔΚ άφησαν πρόσφατα στην άκρη τις φαινομενικά δυσεπίλυτες συγκρούσεις σχετικά με τις εδαφικές διεκδικήσεις και τις γεωπολιτικές συμμαχίες για να χαράξουν από κοινού στρατηγική απέναντι στους αμερικανικούς δασμούς. Δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν το Βιετνάμ, οι Φιλιππίνες και άλλοι σημαντικοί παράγοντες της ASEAN που μέχρι στιγμής έχουν συμμαχήσει με την Ουάσινγκτον κινηθούν προς το Πεκίνο στο εγγύς μέλλον. Οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ μέχρι στιγμής έχουν σημειώσει μια σημαντική επιτυχία, έστω και ακούσια∙ ενίσχυσαν την κινεζική πλευρά της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαλότητας.

Όχι στους Δημοκρατικούς, ναι στον επαναστατικό σοσιαλισμό

Υπάρχει, ευτυχώς, ένα μαζικό κίνημα που αναδύεται στις Ηνωμένες Πολιτείες το οποίο ενώνεται γύρω από την αντίθεση στις επιθέσεις του Τραμπ στις συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης, στα δικαιώματα οργάνωσης και γενικότερα σε αυτό που θεωρείται φιλελεύθερη δημοκρατία στις Η.Π.Α. Επίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία των δημοσκοπήσεων, η πλειοψηφία του πληθυσμού των Η.Π.Α. αντιτίθεται στο Ισραήλ. Υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για τη συγκρότηση ενός μαζικού σοσιαλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σε γενικές γραμμές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δυστυχώς, επιφανείς ηγέτες της Αριστεράς θέλουν να επαναφέρουν αυτό το κίνημα στο Δημοκρατικό Κόμμα και να διοχετεύσουν τη μαζική οργή για τον Τραμπ και το Ισραήλ στην κάλπη. Οι Δημοκρατικοί, ωστόσο, δεν είναι φίλοι μας. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αν και διαφωνούν σε ορισμένα εσωτερικά ζητήματα, υπάρχει βασική συμφωνία μεταξύ των δύο κυβερνώντων κομμάτων για τα προνόμια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Όπως μας θυμίζει η Belén Fernández, «ο Τζο Μπάιντεν ακολούθησε ακριβώς την ίδια παράνομη προσέγγιση βομβαρδισμών στην Υεμένη που χρησιμοποιούν τώρα οι Ρεπουμπλικάνοι, με τον Μπάιντεν να υπόσχεται τον Ιανουάριο του περασμένου έτους ότι οι μαζικές αεροπορικές επιδρομές θα συνεχιστούν παρά την παραδοχή του ίδιου ότι δεν “δουλεύουν”»^[13].

Το πρόσφατο συμβάν του Σιναλγκέιτ, στο οποίο ο Χέγκσεθ και άλλοι χρησιμοποίησαν τη μη ασφαλή εφαρμογή για να μοιραστούν στρατιωτικά μυστικά, προκάλεσε την οργή πολιτικών και από τα δύο κόμματα. Αλλά ούτε για τους Ρεπουμπλικάνους ούτε για τους Δημοκρατικούς η οργή οφειλόταν στην εγκληματικότητα κατά της Υεμένης που συζητούσαν άνετα ο Χέγκσεθ και οι συνάδελφοί του. Όχι. Η οργή στρεφόταν κατά της υποτιθέμενης «απειλής» για το στρατιωτικό απόρρητο των ΗΠΑ.

Αν και δεν υιοθετούμε την υπεραριστερή θέση ότι η ψήφος είναι άνευ σημασίας, δεν μπορεί να αποτελεί τον πυρήνα της στρατηγικής κατά του Τραμπ. Ο Τραμπ είναι ένα σύμπτωμα και ένας εκπρόσωπος της ταξικής πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην παρούσα στιγμή. Για να καταπολεμήσουμε τον Τραμπ, πρέπει να καταπολεμήσουμε την ταξική πολιτική την οποία εκπροσωπεί και επιταχύνει^[14].

Πρέπει να αγωνιστούμε όχι μόνο για δημοκρατικά αιτήματα, όπως η υπεράσπιση των μεταναστών και άλλων στοχοποιημένων κοινοτήτων, για δημοκρατικά δικαιώματα πολιτικής έκφρασης και πολιτικής οργάνωσης, αλλά και για ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό όραμα που θα αντικαταστήσει το σημερινό μας σύστημα με ένα σύστημα που θα εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες και την ανθρώπινη ευημερία. Στρατηγικά, τα κινήματά μας πρέπει να συγκροτηθούν γύρω από την ταξική ανεξαρτησία και να οικοδομήσουν ένα εργατικό κόμμα που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης^[15]. Μόνο ο επαναστατικός σοσιαλισμός μπορεί να εμπνεύσει την ανεξάρτητη πολιτική που χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ.

Μετάφραση: elaliberta.gr

M.A. Al-Gharib, “U.S. attacks on Yemen & the risk of wider regional conflict”, Workers’ Voice/La Voz de los Trabajadores, 29 Απριλίου 2025, https://workersvoiceus.org/2025/04/29/u-s-attacks-on-yemen-the-risk-of-wider-regional-conflict/.

M.A. Al-Gharib, «Los ataques estadounidenses contra Yemen y el riesgo de un conflicto regional más amplio», Workers’ Voice/La Voz de los Trabajadores, 29 Απριλίου 2025, https://workersvoiceus.org/es/2025/04/29/u-s-attacks-on-yemen-the-risk-of-wider-regional-conflict/.

Σημειώσεις

^[1] Belén Fernández, “Deterrence Theory”, The Baffler, 16 Απριλίου 2025, https://thebaffler.com/latest/deterrence-theory-fernandez.

^[2] Jonathan Shamir, “‘A Void Only the Houthis Are Filling’”, Jewish Currents, 15 Απριλίου 2025, https://jewishcurrents.org/houthis-yemen-red-sea-attacks-gaza-q-a.

^[3] Ό.π.

^[4] Joe Cirincione, “Weirdly Enough, Donald Trump May Actually Want a Deal with Iran”, The New Republic, 14 Απριλίου 2025, https://newrepublic.com/article/193937/trump-deal-iran-nuclear-weapons.

^[5] Daniel R. DePetris, “Trump Is Risking Failure in Yemen / Opinion”, Newsweek, 9 Απριλίου 2025, https://www.newsweek.com/trump-risking-failure-yemen-opinion-2056953.

^[6] Edward Wong, Eric Schmitt, “U.S. Commanders Worry Yemen Campaign Will Drain Arms Needed to Deter China”, The New York Times, 8 Απριλίου 2025, https://www.nytimes.com/2025/04/08/us/politics/china-weapons-yemen-bombing.html.

^[7] Eric Schmitt, Edward Wong, John Ismay, “U.S. Strikes in Yemen Burning Through Munitions With Limited Success”, The New York Times, 4 Απριλίου 2025, https://www.nytimes.com/2025/04/04/us/politics/us-strikes-yemen-houthis.html.

^[8] Ό.π.

^[9] Daniel R. DePetris, “Trump Is Risking Failure in Yemen / Opinion”, ό.π.

^[10] Jason Burke and Mark Townsend, “Sudan rejects US request to discuss taking in Palestinians under Trump’s Gaza plan”, The Guardian, 14 Μαρτίου 2025, https://www.theguardian.com/us-news/2025/mar/14/sudan-rejects-us-request-discuss-taking-palestinians-donald-trump-gaza-plan.

^[11] “100 Gazans set to move to Indonesia as part of pilot work program — report”, The Times of Israel, 26 Μαρτίου 2025, https://www.timesofisrael.com/100-gazans-set-to-move-to-indonesia-as-part-of-pilot-work-program-report/.

^[12] Helen Davidson, “Trump says China tariffs will drop ‘substantially – but it won’t be zero’”, The Guardian, 23 Απριλίου 2025, https://www.theguardian.com/us-news/2025/apr/22/trump-china-tariffs.

^[13] Belén Fernández, “Deterrence Theory”, ό.π.

^[14] Christopher Ketcham, “Burn Down the House”, The Baffler, 8 Απριλίου 2025, https://thebaffler.com/latest/burn-down-the-house-ketcham.

^[15] Ernie Gotta, “Union organizing, fighting oppression, & class independence”, Workers’ Voice/La Voz de los Trabajadores, 8 Ιουλίου 2024, https://workersvoiceus.org/2024/07/08/union-organizing-fighting-oppression-class-independence/. John Kirkland, “NYC forum: Working people in the U.S. need a labor party!”, Workers’ Voice/La Voz de los Trabajadores, 18 Οκτωβρίου 2024, https://workersvoiceus.org/2024/10/18/nyc-forum-working-people-in-the-u-s-need-a-labor-party/.