Ο βιαστής είσαι εσύ: παρέμβαση ενάντια στο κράτος και την πατριαρχία στο Ηράκλειο Κρήτης
"Το Σάββατο 7/12, 70 γυναίκες συγκεντρωθήκαμε μπροστά από τα δικαστήρια του Ηρακλείου και πραγματοποιήσαμε μια παρέμβαση ενάντια στο κράτος και την πατριαρχία. Εμπνευστήκαμε από τις χιλιάδες αγωνιζόμενες γυναίκες στην Χιλή, που μέσα στην γενικευμένη κοινωνική εξέγερση που συντελείται τους τελευταίους δύο μήνες, στάθηκαν ως ένα σώμα και με τι φωνές τους κατήγγειλαν την καθημερινή βία που δέχονται. Με την παρέμβασή τους, φώναξαν δυνατά ενάντια στους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες, ενάντια στις αστυνομικές δυνάμεις που επιτίθενται στο λαό με βασανισμούς, βιασμούς και δολοφονίες διαδηλωτριών. Η παρέμβαση ταξίδεψε στον κόσμο και γυναίκες σε άλλα μέρη της γης βγήκαν στον δρόμο πραγματοποιώντας την ίδια δράση στέλνοντας την αλληλεγγύη τους στις αγωνιζόμενες γυναίκες της Χιλής.
Μαζί με αυτές τις γυναίκες φωνάζουμε κι εμείς.
Φωνάζουμε ενάντια στην έμφυλη βία που βιώνουμε καθημερινά. Γιατί το βράδυ, όταν γυρνάμε στο σπίτι, αλλάζουμε δρομολόγιο αποφεύγοντας τα σκοτεινά στενάκια. Γιατί στα μπαρ που βγαίνουμε, προσέχουμε τις κινήσεις μας μην τυχόν και δώσουμε δικαιώματα. Γιατί στην δουλειά μας αναγκαζόμαστε να ανεχόμαστε τα σεξουαλικά υπονοούμενα και τις παρενοχλήσεις.
Φωνάζουμε για τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Θυμίζουμε σε όλες μας, πως δε φταίμε σε τίποτα, δεν κάναμε κάτι λάθος, δεν ήταν ούτε τα ρούχα, ούτε η συμπεριφορά μας, ούτε και η μέθη του. Η πατριαρχία μαθαίνει στα αγόρια της πως πρέπει να επιβάλλονται στις γυναίκες, πως έχουν αυτονόητο δικαίωμα στα σώματά μας και οφείλουν να μας διεκδικούν μέχρι τέλους, ακόμα κι αν εμείς δεν δώσουμε ρητά τη συναίνεσή μας.
Βιαστής, λοιπόν, μπορεί να είσαι κι εσύ.
Είναι οι μπάτσοι. Που έχουν το ελεύθερο να ασκούν βία, να ξεγυμνώνουν και να εξευτελίζουν χυδαία και σεξιστικά διαδηλωτές, λοατκι άτομα, μετανάστριες και ό,τι περισσεύει από τα αυστηρά κουτάκια της κανονικότητας.
Είναι οι δικαστές. Γιατί όταν κάποια βρει το σθένος να καταγγείλει τον βιασμό της, μες στο δικαστήριο θα αναγκαστεί να τον ξαναζήσει και θα δει μπροστά της τον βιαστή της να αθωώνεται. Γιατί όταν κάποια αποφασίσει να αμυνθεί απέναντι στον κακοποιητή της, η δικαιοσύνη δεν νοιάζεται γι’ αυτό αλλά αντιθέτως, την εκδικείται με τις πιο βαριές ποινές.
Είναι οι φασίστες. Που έχουν κάνει το μίσος ιδεολογία και τη βία προς τον αδύναμο καθημερινή πρακτική. Που η γυναικεία παρουσία ενσαρκώνει την έννοια του αδύναμου και θεωρούν ότι ο λόγος ύπαρξής μας πάνω στη γη είναι η αναπαραγωγή του καθαρόαιμου έθνους.
Είναι το κράτος. Που με όλα τα μέσα, τους θεσμούς αλλά και με τη βίαιη και απρόκλητη καταστολή, θέλει να μας κρατάει διαιρεμένες και ήσυχες.
Είναι το κράτος, που επιτίθεται στους χώρους της ύπαρξης και των αγώνων μας. Που σπέρνει τον φόβο για τις καταλήψεις και τα στέκια και με κάθε μέσο τα στοχοποιεί βαφτίζοντάς τα άντρα κακοποιών στοιχείων. Οι βιαστές και οι εγκληματίες, όμως, δεν βρίσκονται εκεί, αντιθέτως περπατάνε ανενόχλητοι ανάμεσά μας με τις γραβάτες τους.
Και στην απέναντι όχθη, είμαστε εμείς. Οι φοιτήτριες που δουλεύουμε σπαστά ωράρια με τιποτένιους μισθούς για να μπορούμε να σπουδάζουμε. Οι ντόπιες γυναίκες που από μικρά κορίτσια έχουμε μάθει καλά τι πάει να πει αντρική λεβεντιά. Είμαστε εμείς, οι εργαζόμενες γυναίκες που ζούμε μες στην επισφάλεια, γυρνώντας από δουλειά σε δουλειά με πλάτες κουρασμένες και σώματα κατεστραμμένα. Είμαστε όλες εμείς, οι φεμινίστριες αντιφασίστριες που οργανωνόμαστε και μαχόμαστε συλλογικά ενάντια στην εκμετάλλευση των ζωών μας και την πατριαρχία.
Γιατί σ’ έναν κόσμο που θρηνεί καθημερινά σώματα χιλιάδων γυναικών, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντισταθούμε.
Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις."
ENGLISH
"On Saturday 07/12, 70 of us women demonstrated against the state and the patriarchy in front of the Law Court building in Heraklion. We were inspired by the thousands of struggling women in Chile, who amidst the widespread rebellion of the last two months, acted as a body and through their voices, denounced the everyday violence that they are subjected to.
Through their demonstration, they raised their voices against rape and femicide, against the police forces that attack the people, torture and murder woman demonstrators.
Their act traveled around the world and women around the world acted similarly, showing their solidarity to the struggling women in Chile.
Together with these women, we raise our voices as well.
We raise our voices against the gendered violence that we experience daily. Because going home at night, we switch our route to avoid the dark alleys. Because when out in bars, we are conscious of our movements so as to not give any false pretenses.
Because at work we are subjected to constant sexual suggestive remarks and harassment.
We raise our voice against rape and femicide. We remind all women that it is not our fault, not our wrongdoing, not about our clothes, nor our behavior, nor his drunkenness.
Patriarchy teaches men that they have to impose themselves onto women, that they have the absolute right to our bodies and are obliged to claim that right even if we do not explicitly consent.
The rapist then could also be you.
It is the cops. They have the "right" to exercise violence, strip and ridicule protesters, LGBTQ persons, immigrants and anything outside society's strict boundaries through sexist and lude remarks.
It is the judges. When a woman finds the courage to report her rape she will then have to relive it in the courtroom and watch her rapist be declared innocent.
When a woman acts in self-defense against her violator, the justice system turns a blind eye and retaliates with the most severe punishments.
It is the fascists. They have turned hate into an ideology and violence against the weak into a tactic. They consider our place on this earth solely as reproducing the white nation because they find that the feminine existence embodies the notion of weakness.
It is the state. It wants to keep us divided and subdued through its institutions and also through the use of violent and unprovoked repression.
It is the state that attacks the spaces we exist and struggle in. It sows fear against the squats and targets them with every mean, labeling them as hubs of crime.
However, the rapists and the criminals are not in those squats; they stroll botherless through the city with their ties and suits.
On the opposite side, there is us. The students that work for penny wages at irregular hours so we can study. The indigenous women that were taught from an early age about "male prowess".
There is us, the working women that live in precarity, switching from job to job carrying with us our tired backs and ruined bodies.
There is all of us, the feminist antifascists that organize and collectively fight against patriarchy and the exploitation of our lives.
In a world where thousands of women's bodies are mourned every day, the only thing for us to do is resist.
Hands off our bodies.
Hands off squats"
