Anand Gopal

Η επαρχία Ίντλιμπ, ένας θύλακας με ελαιώνες και αστραφτερά χωράφια σιταριού στη βόρεια Συρία, φιλοξενεί τρία εκατομμύρια ανθρώπους που, από το 2015, έχουν ουσιαστικά παγιδευτεί. Ζουν στον τελευταίο εναπομείναντα θύλακα της αντιπολίτευσης της χώρας, ανάμεσα σε ένα χαοτικό σύνολο ανταρτών, οι πιο ισχυροί από τους οποίους είναι θρησκευτικοί φονταμενταλιστές… Το καλοκαίρι του 2017, για πρώτη φορά οπουδήποτε στη Συρία από το 1954, οι κάτοικοι της πόλης Σαράκεμπ αποφάσισαν να αναλάβουν τον έλεγχο του μέλλοντός τους – και να πραγματοποιήσουν πραγματικά ελεύθερες εκλογές.

Achin Vanaik

Η καταδίκη του ηγέτη της αντιπολίτευσης Ραχούλ Γκάντι για συκοφαντική δυσφήμιση είναι το τελευταίο σημάδι ότι η Ινδία υπό τον πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι κινείται προς τον ινδουιστικό εθνικιστικό αυταρχισμό.

Η έκρηξη της οργής της εργατικής τάξης και της νεολαίας για το έγκλημα στα Τέμπη αναγκάζει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να προκηρύξει εκλογές για τις 21 Μαΐου πριν τη λήξη της θητείας της επειδή φοβάται την κάθε μέρα που περνάει. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν αυτόν τον Μάρτιο. Το αφήγημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι “όλα προχωρούν ομαλά” προς τις εκλογές έχει καταρρεύσει με εκκωφαντικό θόρυβο. Οι 57 νεκροί των Τεμπών, οι νέοι άνθρωποι που χάθηκαν, χάραξαν μια γραμμή -το πριν και το μετά τα Τέμπη. Ο κόσμος δεν είναι πια μόνο οργισμένος. Καταλαβαίνει μέχρι πού μπορούν να οδηγήσουν οι δολοφονικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης κάθε δημόσιας υποδομής.

Η καινούρια κυβέρνηση του Νετανιάχου, στηρίζεται σε ακραία θρησκευτικά κόμματα, και καθόλου τυχαία έχει διορίσει έναν από αυτούς τους ηγέτες ως υπουργό Δικαιοσύνης. Εκτός αυτού, ο Νετανιάχου είναι υπόδικος για καταχρήσεις και απιστία, οπότε με την προοπτική διορισμού των δικαστών από το κοινοβούλιο, θα ελέγξει τις αποφάσεις και θα αθωωθεί, όπως ελπίζει. Οι γυναικείες οργανώσεις καταγγέλλουν ότι η δέσμη αυτών των υπερορθόδοξων (Εβραίων) πολιτικών, θα υποβαθμίσει τα γυναικεία δικαιώματα.

Michael Schwartz

Μία από τις πιο περίπλοκες πτυχές του πολέμου στο Ιράκ είναι ότι η ιρακινή αντίσταση χωρίζεται σε ένα πλήθος διαφορετικών ομάδων με ένα πλήθος διαφορετικών στόχων. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος των μαχών έχει γίνει μεταξύ σουνιτών ανταρτών και του αμερικανικού στρατού, αλλά ότι έχουν επίσης σημειωθεί πολυάριθμες βομβιστικές επιθέσεις με αυτοκίνητα και άλλες επιθέσεις αυτοκτονίας (από σουνίτες αντάρτες) με στόχο σιίτες κληρικούς και τους οπαδούς τους. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπήρξαν μάχες (κυρίως στη Νατζάφ και το Σαντρ Σίτι) μεταξύ του αμερικανικού στρατού και σιιτών ανταρτών υπό την ηγεσία του «φανατικού» κληρικού Μουκτάντα αλ Σαντρ…

Michael Schwartz

Τα πράγματα λειτούργησαν πολύ διαφορετικά στο Σαντρ Σίτι, όπου ο στρατός αλ-Μάχντι είχε ενσωματωθεί στην τοπική ζωή. Το κίνημα των Σαντριστών είχε δημιουργήσει μια διοικητική δομή που θα μπορούσε να ηγηθεί βιώσιμα της κοινότητας, περιλαμβάνοντας ένα νομοθετικό σώμα (αποτελούμενο από φυλετικούς ηγέτες) και μια εκτελεστική εξουσία αποτελούμενη από ακτιβιστές του κινήματος (συμπεριλαμβανομένων βασικών κληρικών), με τον στρατό του Μάχντι να παίζει τον ρόλο της αστυνομίας.

Antoine Larrache

Η ημερομηνία της 6ης Απριλίου μπορεί είτε να αποτελέσει τον τάφο του κινήματος, αν δεν γίνει μέρος μιας δυναμικής, είτε αντίθετα μπορεί να μας επιτρέψει να οργανώσουμε μια νέα τεράστια κινητοποίηση, δίνοντας χρόνο για τη συμμετοχή των λιγότερο μαχητικών τομέων. Αλλά, για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να δώσουμε ρυθμό στο διασυνδικαλιστικό χρονοδιάγραμμα και να το υπερβούμε, με δράσεις που δεν απομονώνουν, αλλά αντίθετα διευρύνουν το κίνημα: όπως ο αποκλεισμός του Λούβρου. Όπως θα μπορούσε να είναι μια ημέρα αποκλεισμού των δρόμων μεταφοράς (σταθμοί, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια κ.λπ.). Ή μια πανεθνική διαδήλωση στο Παρίσι με σύνθημα «Μακρόν, ερχόμαστε να σε πιάσουμε!»

Fabienne Dolet

Μετά τη χρήση του άρθρου 49,3, η έλλειψη νομιμοποίησης και η αλαζονεία του Μακρόν προκάλεσαν τόση οργή που, την Πέμπτη 23 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τον Ιανουάριο. Έκτοτε, έστειλε στο προσκήνιο τον πιστό του υπολοχαγό Νταρμανέν. Όταν λείπει η νομιμοποίηση, το κράτος μένει με τη βία... Και ο Νταρμανέν το έδειξε πέρα από κάθε προηγούμενο!

Πέρασαν τρεις ολόκληροι μήνες δυναμικών κινητοποιήσεων εργαζόμενων και σπουδαστών/στριών, που έδειξαν σε όλη την ελληνική κοινωνία αλλά και σε διεθνές επίπεδο αφενός ότι οι καλλιτέχνες είναι εργαζόμενοι και αφετέρου ότι η εκπαίδευσή τους αντιμετωπίζεται εκδικητικά ως μη γενόμενη. Κι όμως, το ΠΔ 85/2022 δεν έχει ακόμα ανακληθεί, η «θεραπευτική» (μόνο στα λόγια) ΚΥΑ Γιατρομανωλάκη έχει ήδη αρχίσει να δημιουργεί πολλά προβλήματα  ενώ η Κυβέρνηση επιδεικτικά και πεισματικά αρνείται  να συζητήσει την τροπολογία που προτείναμε την περασμένη εβδομάδα και την οποία έχει κάνει δεκτή σύσσωμη η αντιπολίτευση (ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ).

Léon Crémieux

Με την πραξικοπηματική εφαρμογή του άρθρου 49.3 στις 16 Μαρτίου, ο Μακρόν και η κυβέρνησή του προκάλεσαν μια νέα ώθηση στις λαϊκές κινητοποιήσεις σε όλες τις μορφές τους: επαναλαμβανόμενες απεργίες, μπλόκα, διαδηλώσεις, ακόμη και κινήματα φοιτητών και μαθητών. Όμως, πάνω απ’ όλα, στην κοινωνική κρίση προστίθεται τώρα μια πραγματική πολιτική κρίση, μια κρίση καθεστώτος, από την οποία ο Μακρόν δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να ξεφύγει, διότι διακυβεύεται η νομιμοποίησή του, η αξίωσή του να συνεχίσει να ηγείται της χώρας στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η νομιμότητα της τυπικής θεσμικής νομιμοποίησής του έρχεται όλο και περισσότερο σε αντίθεση με μια λαϊκή νομιμοποίηση η οποία απουσιάζει παντελώς.