Husam Mahjoub

Το Σουδάν σήμερα δεν είναι μόνο ένα πεδίο μάχης μεταξύ δύο στρατιωτικοποιημένων φατριών. Είναι ένα νεκροταφείο περιφερειακής και διεθνούς υποκρισίας και μια περίπτωση μελέτης υποϊμπεριαλισμού – μια υποϊμπεριαλιστική χώρα είναι μια χώρα που δεν είναι μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά ενεργεί με τρόπους που ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συμπεριφέρεται ως ιμπεριαλιστική δύναμη στην ίδια της την περιοχή. Ο πόλεμος που έχει καταστρέψει το Σουδάν από τον Απρίλιο του 2023 δεν είναι μόνο μια σουδανική τραγωδία, αλλά και η έκφραση μιας ευρύτερης παγκόσμιας τάξης, στην οποία τα οικονομικά συμφέροντα, η στρατιωτική επιρροή και οι στρατηγικές συμμαχίες έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη ζωή των ανθρώπων ή τις δημοκρατικές τους προσδοκίες. Στο επίκεντρο αυτής της διαμόρφωσης βρίσκεται τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ).

Mehnat Kash Tareek

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2025, επιβλήθηκε πλήρης διακοπή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του διαδικτύου, μαζί με άλλα αυστηρά μέτρα ασφαλείας στο Τζαμού και Κασμίρ, που διοικείται από το Πακιστάν. Ο λαός, ωστόσο, αρνήθηκε να δεχτεί να σιωπήσει. Αυτό που ξεκίνησε το 2023 ως διαμαρτυρίες ενάντια στον πληθωρισμό, τις τιμές του αλεύρου και της ηλεκτρικής ενέργειας, μετατράπηκε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2025 σε ένα ευρύ λαϊκό κίνημα με ένα πρόγραμμα 38 σημείων. Η Κοινή Επιτροπή Λαϊκής Δράσης παρουσίασε αιτήματα που ήταν σαφή και συγκροτημένα, ενάντια στις εξουσίες, τα προνόμια και τον πολιτικό αποκλεισμό. Η κυβέρνηση απάντησε με πιέσεις, διακοπές επικοινωνίας και βία. Οι υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας και διαδικτύου διακόπηκαν, οι ειδήσεις σταμάτησαν, οι δρόμοι μπλοκαρίστηκαν. Παραστρατιωτικές δυνάμεις στάλθηκαν από το Πακιστάν, με αποτέλεσμα τουλάχιστον εννέα νεκρούς και δεκάδες τραυματίες σε συγκρούσεις. Ωστόσο, αυτή η καταπίεση δεν μπόρεσε να καταστείλει το κίνημα – αντίθετα, αποκάλυψε την αδυναμία του συστήματος και την αδιαφορία του κράτους για τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Στις 18\11\2025 τα σωματεία των εργαζομένων της Hellenic Train κήρυξαν 24ωρη απεργία αφού έστειλαν το παρακάτω εξώδικο στη εταιρεία, το οποί κοινοποίησαν στο Υπουργείο εργασίας και το Υπουργείο Μεταφορών. Στο εξώδικο καταγγέλλουν την εταιρεία ότι, δυόμιση χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών η κατάσταση στο σιδηροδρομικό δίκτυο δεν έχει καθόλου αλλάξει! Επίσης καταγγέλλουν τις απαράδεκτα άθλιες συνθήκες εργασίας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την τραμπούκικη και αναίτια επίθεση μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου από την οργάνωση ΑΡΑΣ ενάντια σε τμήμα του αναρχικού χώρου, που οδήγησε σε σοβαρούς τραυματισμούς πολλών ατόμων που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία. Η πρακτική της βίας μέσα στο κίνημα και ειδικά μέσα στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου την πρώτη μέρα του τριήμερου γιορτασμού της εξέγερσης του Νοέμβρη, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την αριστερά, τους αγώνες και είναι παραλυτική για το κίνημα.

 Οι πορείες κλείνουν δρόμους αλλά ανοίγουν περάσματα και το μέλλον μας πολεμάει ενάντια στο δικό τους μέλλον. Τίποτα δεν είναι γραμμένο, όλα παίζονται, όλα είναι ανοιχτά. Κι ότι σώσαμε όλα αυτά τα δίσεχτα χρόνιακαι τους σκοτεινούς καιρούς, το σώσαμε με αγώνα και ενότητα, αλλά ενότητα για αγώνα, όχι ενότητα για παραίτηση, ούτε ενότητα για υπακοή σε συμβολικές διαμαρτυρίες. Όλα παίζονται κι όλα είναι ανοιχτά και τα πιο όμορφα όνειρα κρύβονται κάτω από τα μαξιλάρια των παιδιών που σου χαμογελάνε και σε παίρνουν αγκαλιά στο σχολείο σου. Στα μάτια τους καθρεφτίζεται το δικό μας μέλλον, τα δικά μας όνειρα, αλλά και τα όνειρα εκείνων που δεν προσκύνησαν ποτέ, που είπαν πως...  

Ο ΣΕΒ συμφωνεί με την κυβέρνηση για τα ΕΛΤΑ! «Προσπαθούμε να μπούμε στην εποχή των νέων τεχνολογιών, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλές αγκυλώσεις με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή των ΕΛΤΑ», είπε σήμερα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Σπύρος Θεοδωρόπουλος, μιλώντας στο OT FORUM που πραγματοποιείται στο Μικρό Χρηματιστήριο και στους δημοσιογράφους του Οικονομικού Ταχυδρόμου, Χρήστο Κολώνα και Αλέξανδρο Κλώσσα. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, μιλάμε για μετασχηματισμό της οικονομίας και του παραγωγικού μας μοντέλου αλλά συνεχίζουν να υφίστανται παθογένειες. Η περίπτωση των ΕΛΤΑ είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα καθώς συγκεντρώνει το σύνολο των παθογενειών, είπε.

Ο Βρετανός ιστορικός Simon Pirani συζητά το νέο του βιβλίο Voices Against Putin’s War (Φωνές ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν) με τον ανεξάρτητο Ρώσο δημοσιογράφο Ivan Rechnoy. Ο Simon Pirani είναι Βρετανός ερευνητής και συγγραφέας που έχει γράψει για την ενέργεια και την οικολογία, την ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης, το εργατικό κίνημα και τη μετασοβιετική Ρωσία. Το πρόσφατο βιβλίο του Voices Against Putin's War: Protesters’ Defiant Speeches in Russian Courts (Φωνές ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν: Οι ασυμβίβαστες ομιλίες των διαδηλωτών στα ρωσικά δικαστήρια) συγκεντρώνει και αναλύει τις ομιλίες στο δικαστήριο δώδεκα κρατουμένων που καταδικάστηκαν για την αντίστασή τους στην ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία.

Παγιδευμένοι ανάμεσα στην κρατική καταστολή, τις επιθέσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης και την απειλή εισβολής των ΗΠΑ, οι φτωχοί και οι εργατικές τάξεις της Βενεζουέλας βρίσκονται στην απίστευτα δύσκολη θέση να πρέπει να ανασυνθέσουν την πολιτική αντιπολίτευση από τα κάτω. Για έναν συνδικαλισμένο εργάτη πετρελαίου στην Paraguaná, έναν ανθρακωρύχο Pemón στο Guasipati ή έναν κάτοικο της γειτονιάς Cota 905 στο Καράκας, η προοπτική μιας επίθεσης από τις ΗΠΑ είναι πιο μακρινή και αφηρημένη από τις καθημερινές τους συγκρούσεις με τις στρατιωτικές και επιχειρηματικές τάξεις που υποστηρίζουν αυτές οι δυνάμεις. Είναι απαραίτητο να υποστηρίξουμε όλους τους αγώνες της εργατικής τάξης, να επισημάνουμε τις καταχρήσεις που διαπράττει το κράτος και να αφήσουμε χώρο για κριτική της βενεζουελάνικης κυβέρνησης. Ωστόσο, θα ήταν επίσης σοβαρό λάθος για την αριστερά να θέσει οποιουσδήποτε όρους στην υποστήριξή της προς τη Βενεζουέλα, η οποία αντιμετωπίζει την επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Από πολιτική άποψη, οι χώρες BRICS+ δεν σπάνε με την παγκόσμια χρηματοοικονομική τάξη. Επιβεβαιώνοντας τον κεντρικό ρόλο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής του Ρίο (2025), τοποθετούνται ως εσωτερικοί μεταρρυθμιστές του συστήματος και όχι ως αρχιτέκτονες μιας εναλλακτικής λύσης. Αυτή η στάση αποκαλύπτει το θεμελιώδες παράδοξο των χωρών BRICS: θέλουν να εκφράσουν τη φωνή του Νότου χωρίς να σπάσουν με τις δομές κυριαρχίας του Βορρά.

Εν μέσω ενός διεθνούς κύματος αυξανόμενου δεξιού αυταρχισμού και μιλιταρισμού, που κορυφώθηκε με τη γενοκτονία στη Γάζα, οι ομιλίες στο βιβλίο Voices Against Putin’s War: protesters’ defiant speeches in Russian courts έχουν σημασία που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της Ρωσίας. Στον πρόλογό του, ο Τζον ΜακΝτόνελ, αριστερός βουλευτής του Εργατικού Κόμματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις αποκαλεί «έμπνευση για όλους όσους σε όλο τον κόσμο βλέπουν μια αδικία και αρνούνται να συμμορφωθούν παθητικά», από τους Ισραηλινούς αντιρρησίες στράτευσης, τους υποστηρικτές της Palestine Action στη Βρετανία, τις γυναίκες που διαδηλώνουν για τη Ζωή και την Ελευθερία στο Ιράν. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς.