Super User

Super User

Τάσος Αναστασιάδης

Η μεγάλη τομή, μεθοδολογικά, που κάνουν και οι δύο αυτοί θεωρητικοί (και ο Λένιν και ο Μαρξ) έχει να κάνει με τη σύλληψη της αντίφασης, της πραγματικής αντίφασης, που μας εμποδίζει να βασιστούμε σε παγιωμένες κατηγορίες της σκέψης (και της δράσης). Ο Λένιν το συμπύκνωσε στην έννοια της «επαναστατικής κρίσης» και των ανοιχτών δυνατοτήτων της (πολύ πιο πριν άλλωστε και από τις θέσεις του Απρίλη) και της ευθύνης που αποκτούμε σε τέτοιες περιστάσεις -εξού και το τραύμα που ένοιωσε από τη συνθηκολόγηση της σοσιαλδημοκρατίας στον πόλεμο. Όμως, για αυτό, χρειάστηκε να ξαναπιάσει, μέσω Χέγκελ, την ίδια την αντίφαση, που είχε ταλαιπωρήσει και τον Μαρξ...

Walter Benjamin

Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πώς τα πράγματα που ζούμε είναι «ακόμα» και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης - εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί.

Η επίσημη ανεργία, κολλημένη εδώ και χρόνια στο 26%, η ανασφάλιστη, εκ περιτροπής και μαύρη εργασία, η κοινωφελής εργασία και τα προγράμματα voucher αποτελούν την σημερινή πραγματικότητα για όλες και όλους μας. Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι ήδη εδώ και κάθε μέρα δείχνει όλο και πιο άγρια το πρόσωπό του. Τα μέτρα-τομές που ετοιμάζει η κυβέρνηση με τις ευλογίες κεφαλαίου και ΕΕ (ποινολόγιο ανέργων, αναδιάρθρωση ΟΑΕΔ, επίδομα εργοδοσίας κλπ) είναι το τελευταίο συμβάν ενός πολέμου που δεν παύει.

Είναι ανάγκη να σημάνει γενικός πανεργατικός ξεσηκωμός ενάντια στη νέα αντιλαϊκή καταιγίδα. Η γενική πανεργατική απεργία στις 17 Μάη είναι ανάγκη να μετατραπεί σε πανεργατικό – παλλαϊκό συλλαλητήριο και εφαλτήριο νέων μεγάλων αγώνων ενάντια στην πολιτική που εξαθλιώνει τα τεράστια τμήματα των εργαζομένων και του λαού μας, που βγάζει το δημόσιο πλούτο στο σφυρί! Να δημιουργήσουμε ξανά ένα μεγάλο αγωνιστικό ποτάμι που αυτή τη φορά θα είναι αποφασισμένο να πάει πιο μακριά, κόντρα στην εκπαιδευτική και εργασιακή βαρβαρότητα, την αντιεκπαιδευτική «μεταρρύθμιση», κόντρα στα μνημόνια και στο χρέος, στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν.

Απίστευτες καταστάσεις συνέβησαν στο Υπουργείο Παιδείας κατά τη συνάντηση με τη ΔΟΕ σήμερα. Μεταξύ άλλων ο Υπουργός είπε ότι σκέφτεται διάφορα για το δίχρονο Νηπιαγωγείο γιατί του είπε μία φίλη του μετά τις εξαγγελίες του για δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση: «Θα αφήσεις τα παιδιά στις Νηπιαγωγούς με τα τακούνια που δε ζεσταίνουν φαγητά;!». Αυτή είναι η πολιτική άποψη της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας που εκφράστηκε σε επίσημη συνάντηση με την Ομοσπονδία μας; Η «αριστερή» κυβέρνηση φαίνεται πως δεν έχει απαλλαγεί από τα σεξιστικά στερεότυπα...

Παλλαϊκό συλλαλητήριο, Πέμπτη 11/5 στις 7.00 μμ στα Προπύλαια

Πλατιά συνέλευση αγώνα την Παρασκευή 12/5 στις 6.30 μμ στο ΕΚΑ

Όλοι στην απεργία στις 17/5, Μουσείο-Πολυτεχνείο 10.30πμ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΙΛΑΙΚΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ

Να μη ζήσουμε σα σκλάβοι στη φυλακή της ΕΕ, του ΔΝΤ και των μνημονίων.

Δήλωση του Φιλίπ Πουτού, υποψήφιου του ΝΡΑ (Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα), μετά την εκλογή Μακρόν: «Έχουμε μπροστά μας μια περίοδο μάχης και αγώνων, και οφείλουμε να οργανώσουμε ‘‘όλοι μαζί’’, μαζικές ολόπλευρες κινητοποιήσεις, για να αντιστρέψουμε την ισορροπία δυνάμεων, να χτίσουμε ένα μέτωπο για την ενωτική υπεράσπιση των κοινωνικών και δημοκρατικών μας δικαιωμάτων.»

Επίθεση έγινε την περασμένη Τρίτη 2 Μάη, σε μετανάστη εργάτη που επέστρεφε στην Γκορυτσά από τον Ασπρόπυργο με το λεωφορείο 855.

Δελτίο εργατικής αντιπληροφόρησης #161 από το μπλόγκ της ΕΣΕ-Αθήνας

Joseph Daher

Τα επιχειρήματα με τα οποία η Χεζμπολάχ δικαιολογεί την παρέμβαση της στη Συρία ποικίλλουν. Πρώτον, υπάρχει η βασική ρητορική που λέει ότι ο Ντά’ες, το λεγόμενο ισλαμικό κράτος, έχει επεκταθεί· οι διάφορες takfiri σουνιτικές δυνάμεις της τζιχάντ έχουν επεκταθεί στη Συρία, και ως εκ τούτου θα πρέπει να παρέμβει για να σώσει όχι μόνο το λαό της Συρίας, αλλά και τον Λίβανο. Είναι μια προληπτική παρέμβαση για την προστασία του λαού του Λιβάνου. Ύστερα υπάρχει το δεύτερο βασικό επιχείρημα που λέει ότι γίνεται για την προστασία του άξονα της αντίστασης: της Χεζμπολάχ, της Συρία και του Ιράν, εναντίον της συμμαχίας της Σαουδικής Αραβίας, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Και, τέλος, υπάρχει αυτό το θρησκευτικό σιιτικό επιχείρημα που λέει ότι είναι μια νέα Καρμπάλα - στην ισλαμική ιστορία αυτό έχει μια ιδιαίτερη απήχηση μεταξύ των Σιιτών - και γι’ αυτό πρέπει να προστατέψουν τους Σιίτες.

Σελίδα 730 από 1017