Και τώρα, ποιος είναι ο «δι’ αντιπροσώπου»;
του Daniel Tanuro
Όλοι μπορούν να δουν το βίντεο με την απίστευτη σκηνή στον Λευκό Οίκο, κατά την οποία ο Τραμπ και ο Βανς επιτίθενται στον Ζελένσκι, τον απειλούν, τον εξευτελίζουν, τον κατηγορούν για αχαριστία, πολεμοκαπηλεία («παίζεις με τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο»!), ασέβεια και... απαιτούν να επιστρέψει 500 δισεκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ (τρελό ποσό!), με τη μορφή σπάνιων γαιών.
Δεν έχω καμία συμπάθεια για τον Ουκρανό πρόεδρο, ο οποίος είναι ένας νεοφιλελεύθερος πολιτικός. Αλλά εδώ πρέπει να του αναγνωρίσουμε ένα κάποιο θάρρος, ακόμη και υπερηφάνεια. Στην αρχή του πολέμου, είχε ήδη αρνηθεί το ελικόπτερο που του πρόσφερε ο Μπάιντεν για να τον εξοστρακίσει. Αυτή τη φορά, τόλμησε να αντισταθεί στον Τραμπ. Μετά από μια λογομαχία που άγγιξε τα όρια του καυγά, έφυγε μάλιστα, χτυπώντας την πόρτα... Και χωρίς να υπογράψει την περίφημη συμφωνία για τη νεοαποικιακή λεηλασία των σπάνιων γαιών!
Σε αυτή την υπόθεση με τις σπάνιες γαίες, ο Ζελένσκι πρέπει να κατηγορήσει τον εαυτό του. Ήταν αυτός που πρότεινε να προσφερθεί ο ορυκτός πλούτος της Ουκρανίας στις ΗΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο, ήλπιζε να δελεάσει τον Τραμπ και να επιτύχει την επέκταση της στρατιωτικής βοήθειας. Αντ' αυτού, μάλλον άθελά του έδωσε στον Τραμπ την ιδέα μιας διαβολικής συμφωνίας: να αποσύρει τη βοήθεια, αυξάνοντας έτσι τη ρωσική απειλή... και αναγκάζοντας την Ουκρανία να του πουλήσει τον πλούτο της... και στη συνέχεια να τον μοιραστεί με τον Πούτιν. Προς το παρόν, φαίνεται ότι ο Τραμπ δεν πέτυχε το στόχο του. Αλλά θα επιστρέψει για περισσότερα, είμαι σίγουρος.
Εν τω μεταξύ, όσοι λένε εδώ και χρόνια ότι η Ουκρανία διεξάγει έναν πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας για λογαριασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δυσκολεύονται να κρύψουν το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα για την κατάσταση και παίζουν το παιχνίδι του ιμπεριαλισμού του Πούτιν. Εξάλλου, ποιος είναι σήμερα ο πληρεξούσιος της Ουάσιγκτον; Η απάντηση είναι προφανής: ο πληρεξούσιος είναι ο Πούτιν! Ο Τραμπ βασίζεται σε αυτόν για να στραγγαλίσει τους Ουκρανούς και να τους αναγκάσει να παραδώσουν τον πλούτο τους... με τη βοήθεια του Κιμ Γιουνγκ Ουν!
Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την Ουκρανική αντίσταση για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία. Γιατί να χάσουν αυτή την ευκαιρία; Στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, όλα τα μέσα είναι αρκετά καλά. Αλλά αυτός ο ανταγωνισμός είναι ταυτόχρονα και συνενοχή μεταξύ ληστών. Η αλληλουχία των γεγονότων μετά την πρόταση του Μπάιντεν για διαφυγή δείχνει ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν καμία πρόθεση να ρίξουν τον Πούτιν. Στην πραγματικότητα, η Δύση θέλει ο δεσπότης να παραμείνει στην εξουσία για να εξασφαλίσει τη σταθερότητα και να μοιραστεί τον παγκόσμιο πλούτο μαζί του (και με τους ομοίους του) εις βάρος των λαών.
Με τον Τραμπ, οι μάσκες πέφτουν. Και στην αριστερά, επίσης. Για τους θεωρητικούς του λεγόμενου «πολέμου των ΗΠΑ μέσω πληρεξουσίου κατά της Ρωσίας», έφτασε η στιγμή της αλήθειας. Ο διεθνισμός δεν είναι η επιλογή της πλευράς του ενός ληστή εναντίον του άλλου, στο όνομα του «μικρότερου κακού»: είναι πάντα η επιλογή της πλευράς των καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών, των εκμεταλλευόμενων εναντίον των εκμεταλλευτών, των απειλούμενων εναντίον των επιτιθέμενων. Όπως λέει και το σύνθημα: «Από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη, η κατοχή είναι έγκλημα/From Ukrain to Palestina occupation is a crime». Το να επιμένεις στον καμπισμό σημαίνει να επιλέγεις το δρόμο που οδηγεί στον φαιοκόκκινο βάλτο της σκοτεινής μνήμης. Αλληλεγγύη στον Ουκρανικό λαό!
