Η στρατιωτική δικτατορία της Γουνινέας
Paul Martial
Γουινέα: Το μεγάλο άλμα προς τα πίσω
Ενώ σε όλο τον κόσμο υψώνονται φωνές κατά της απαγωγής των Φονικέ Μενγκέ και Μαμαντού Μπίλο Μπα στη Γουινέα, οι γαλλικές αρχές παραμένουν σιωπηλές απέναντι στις καταχρήσεις των πραξικοπηματιών. Τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα, ο στρατηγός Μαμαντί Ντουμπουγιά, πρώην δεκανέας της Λεγεώνας των Ξένων, απομακρύνεται από την υπόσχεσή του να επιστρέψει την εξουσία στους πολίτες. Η επιείκεια που απολαμβάνει είναι απίθανο να του αλλάξει γνώμη.
Ανοχή για τους καλούς πραξικοπηματίες
Σε συνέντευξή του στο RFI, ο Μπρουνό Φυς, ένας Γάλλος βουλευτής του [δεξιού] MoDem, ο οποίος έχει γράψει δύο εκθέσεις για την Αφρική και τον γαλλόφωνο κόσμο και είναι ο ολοκαίνουργιος πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, περιέγραψε την ψυχική κατάσταση της κυβέρνησης Μακρόν απέναντι στους πραξικοπηματίες: «Έχουμε μια χούντα που τώρα πιστεύουμε ότι είναι αποφασισμένη να επιστρέψει στη συνταγματική τάξη». Πάνω απ’ όλα, υπάρχει η πρόθεση να νομιμοποιηθεί το πραξικόπημα με το σχέδιο για νέο σύνταγμα και εκλογές, που προφανώς θα φέρουν τον Ντουμπουγιά στην εξουσία.
Σε συνέντευξή του τον Ιούλιο, και πάλι στο RFI, ο Ουσμάν Γκαουάλ Ντιαλό, εκπρόσωπος της χούντας, αποκάλυψε την αλήθεια: «ο στρατός δεν ήρθε στην εξουσία για να πει: «θα οργανώσουμε τις εκλογές, και μετά θα πιέσουμε για να αναλάβει ο άλλος». Τα Ηλύσια δεν φαίνεται να ενοχλούνται, αρκεί η Γουινέα να μην προσχωρήσει στο αντιγαλλικό στρατόπεδο του Μάλι, της Μπουρκίνα Φάσο και του Νίγηρα.
Φτώχεια και καταστολή
Παρόλο που το πραξικόπημα έγινε αρχικά δεκτό με ικανοποίηση, θέτοντας τέλος στο καθεστώς του Αλφά Κοντέ, ο οποίος ετοιμαζόταν για τρίτη θητεία, ο λαός σύντομα απογοητεύτηκε. Η οικονομική κατάσταση επιδεινώθηκε σε σημείο που πάνω από το 10% του πληθυσμού υποφέρει σήμερα από επισιτιστική κρίση, σε σύγκριση με μόλις 2,6% το 2021. Το Σιμαντού, το μεγαλύτερο ορυχείο βωξίτη στον κόσμο, το οποίο δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί, είναι το αποτέλεσμα εξαιρετικά αδιαφανών διαπραγματεύσεων μεταξύ της χούντας και της αγγλοαυστραλιανής πολυεθνικής Rio Tinto. Τα επικριτικά μέσα ενημέρωσης λογοκρίνονται και οι κύριοι αντιπολιτευόμενοι βρίσκονται στην εξορία, εάν δεν έχουν απαχθεί. Αυτό ισχύει για τους Φονικέ Μενγκέ και Μαμαντού Μπιλό Μπα, ηγέτες του Εθνικού Μετώπου για την Υπεράσπιση του Συντάγματος (FNDC / Front National pour la Défense de la Constitution). Απήχθησαν πριν από τρεις μήνες και βασανίστηκαν στο στρατιωτικό στρατόπεδο στο νησί Κάσα, ενώ οι οικογένειες και οι φίλοι τους δεν είχαν καμία περαιτέρω ενημέρωση. Πρόσφατα απήχθη επίσης ένας πρώην ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Μεταλλείων, ο Σαντού Νιμαγκά.
Οι διαδηλώσεις απαγορεύονται και καταστέλλονται. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, 47 άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί. Ενώ η κυβέρνηση έχασε γρήγορα τη λαϊκή υποστήριξη –το 72% των κατοίκων της Γουινέας θεωρεί την κατάσταση στη χώρα τους κακή– υπήρξαν επίσης ρήξεις στο εσωτερικό του στρατού, που οδήγησαν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, στην απόλυση αξιωματικών, όπως ο επικεφαλής της στρατιωτικής ασφάλειας Ισμαέλ Κεϊτά, και στη σύλληψη και τον θάνατο του συνταγματάρχη Σελεστέν Μπιλιβογκί και του δεύτερου τη τάξει της χούντας, στρατηγού Σαντιμπά Κουλιμπαλί. Αυτός είναι ο ιδιαίτερος τρόπος της χούντας να πραγματοποιήσει την «επιστροφή στη συνταγματική τάξη».
Μετάφραση: elaliberta.gr
Paul Martial, « Guinée, le grand bond en arrière », L’Anticapitaliste, 2 Νοεμβρίου 2024, https://lanticapitaliste.org/actualite/international/guinee-le-grand-bond-en-arriere.
Paul Martial, “Guinea: The great leap backward”, International Viewpoint, 9 Νοεμβρίου 2024, https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8734.
