Λιβανέζες κρατάνε τις φωτογραφίες τριών κοριτσιών που δολοφονήθηκαν από τους Ισραηλινούς κατά τη διάρκεια αεροπορικής επίθεσης τον Νοέμβριο του 2023. REUTERS/Zohra Bensemra Purchase Licensing Rights
Gilbert Achcar
Ο Λίβανος στο στόχαστρο
International Viewpoint: Παρακάτω δημοσιεύουμε δύο άρθρα του Gilbert Achcar. Το πρώτο είναι μια συνέντευξη με τη Fabienne Dolet για τη γαλλική εφημερίδα l’Anticapitaliste που πραγματοποιήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου και το δεύτερο ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε αρχικά την 1η Οκτωβρίου. Και τα δύο ασχολούνται με τη στροφή του Ισραήλ προς το Λίβανο την τελευταία εβδομάδα, αλλά με διαφορετικές, συμπληρωματικές εστιάσεις, γι’ αυτό και τα δημοσιεύουμε μαζί.
«Το Ισραήλ στρέφεται τώρα κατά του Λιβάνου για να προστατεύσει τα βόρεια σύνορά του»
Συνέντευξη στην Fabienne Dolet
Από τις 23 Σεπτεμβρίου, ο βομβαρδισμός του Λιβάνου από τον ισραηλινό στρατό έχει οδηγήσει στο θάνατο περισσότερων από χίλιους ανθρώπους, στη φυγή 100.000 ανθρώπων προς τη Συρία και στον εκτοπισμό ενός εκατομμυρίου από τα 5 εκατομμύρια κατοίκους του Λιβάνου. Συνέντευξη με τον Gilbert Achcar, Λιβανέζο αγωνιστή και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Fabienne Dolet: Υπάρχει βάσιμος φόβος ότι οι επιθέσεις στα μέσα Σεπτεμβρίου στο Λίβανο έχουν ξεκινήσει μια νέα φάση στον πόλεμο που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2023 στη Γάζα…
Gilbert Achcar: Εφόσον το Ισραήλ έχει ουσιαστικά ολοκληρώσει το πιο εντατικό στάδιο της καταστροφής του στη Γάζα, στρέφεται τώρα εναντίον του Λιβάνου, εναντίον της Χεζμπολλάχ, για να διαφυλάξει τα βόρεια σύνορά του. Αυτό το κάνει μην αφήνοντας στη Χεζμπολλάχ άλλη επιλογή από το να συνθηκολογήσει και να αποσυρθεί μακριά από τα σύνορα ή να αντιμετωπίσει ολοκληρωτικό πόλεμο. Ξεκίνησαν μια σταδιακή κλιμάκωση της βίας που έχει πλέον κορυφωθεί με τον αποκεφαλισμό της Χεζμπολλάχ, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του ηγέτη της Χασάν Νασράλλα, και αρνούνται κάθε πρόταση για κατάπαυση του πυρός. Δεδομένου ότι μια καθαρή και απλή συνθηκολόγηση της οργάνωσης είναι απίθανη, πρέπει να προετοιμαστούμε για τη συνέχιση της κλιμάκωσης, συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης των χερσαίων στρατευμάτων σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις, όλες με στόχο την πρόκληση της μεγαλύτερης δυνατής ζημίας στην οργάνωση και τη διάλυση της υποδομής της.
Fabienne Dolet: Σε τι διαφέρει αυτό που συμβαίνει σήμερα από προηγούμενες συγκρούσεις: το 2006 και το 1982;
Gilbert Achcar: Το 1982, το Ισραήλ εισέβαλε στο μισό Λίβανο, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Βηρυτού, την οποία κατέλαβαν τα ισραηλινά στρατεύματα τον Σεπτέμβριο. Πολύ γρήγορα, η αντίσταση, που αρχικά ξεκίνησε από τους κομμουνιστές, απώθησε τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος περιορίστηκε σε ένα τμήμα του νότιου Λιβάνου για αρκετά χρόνια (18 χρόνια κατοχής), μέχρι που αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει το 2000. Το Ισραήλ υπέστη πολιτική ήττα από αυτή την άποψη. Όπως ο πόλεμος αποτέλεσε σημείο καμπής για το Ισραήλ απέναντι στην PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης), η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Βηρυτό το 1982, έτσι και το Ισραήλ αποδείχθηκε ευάλωτο στην αντίσταση που αναπτύχθηκε στο Λίβανο. Το 2006, το Ισραήλ είχε λάβει υπόψη του τα διδάγματα του 1982 και δεν σχεδίαζε διαρκή κατοχή. Εκείνος ο πόλεμος κατέληξε επίσης σε φιάσκο για το Ισραήλ, υπό την έννοια ότι η Χεζμπολλάχ, όχι μόνο δεν καταστράφηκε, αλλά μακροπρόθεσμα αναδείχθηκε ισχυρότερη, καθώς ανασυγκρότησε το οπλοστάσιό της και το ενίσχυσε σημαντικά. Το μάθημα που πήρε ο ισραηλινός στρατός από το 2006 ήταν να μην παίρνει κανένα ρίσκο όταν επεμβαίνει σε κατοικημένες περιοχές όπως η Γάζα ή ο Λίβανος, ιδίως σε αστικές περιοχές, αλλά να καταστρέφει τα πάντα πριν εισβάλει, με αποτέλεσμα την τρομακτική καταστροφή της Γάζας και τον γενοκτονικό χαρακτήρα του πολέμου που διεξήχθη εναντίον του θύλακα. Στο Λίβανο, δεν έχουν φτάσει ακόμη σε αυτό το στάδιο, αλλά απειλούν ανοιχτά να μετατρέψουν τμήματα του Λιβάνου σε μια άλλη Γάζα.
Fabienne Dolet: Μετά τον θάνατο του Χασάν Νασράλλα, τι αντιπροσωπεύει η Χεζμπολλάχ στον Λίβανο σήμερα;
Gilbert Achcar: Η οργάνωση έχει αποδυναμωθεί σημαντικά όχι μόνο από τη δολοφονία του Νασράλλα, αλλά και από τη διάλυση του εσωτερικού δικτύου επικοινωνιών της και τη δολοφονία αρκετών στρατιωτικών ηγετών της. Η οργάνωση έχει πραγματικά αποκεφαλιστεί. Θα ανασυγκροτηθεί και θα προσπαθήσει να ξαναχτίσει το οπλοστάσιό της, αν και το Ισραήλ το καθιστά όλο και πιο δύσκολο βομβαρδίζοντας τις συριακές οδούς μεταφοράς μέσω των οποίων τα όπλα μπορούν να φτάσουν στη Χεζμπολλάχ από το Ιράν.
Πολιτικά, πρόκειται επίσης για μια σημαντική αποδυνάμωση της οργάνωσης. Η Χεζμπολλάχ διατηρεί ασφαλώς την κοινωνική της βάση, μεγάλο μέρος της οποίας εξαρτάται οικονομικά από την οργάνωση. Υπάρχει όμως μια έντονη δυσαρέσκεια μεταξύ του λιβανέζικου πληθυσμού, η οποία ξεκίνησε με την επέμβαση της Χεζμπολλάχ στη Συρία υπέρ του καθεστώτος Άσαντ. Η επέμβαση αυτή άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της Χεζμπολλάχ στον Λίβανο και στην περιοχή: από τον αγώνα κατά του Ισραήλ, η οργάνωση είχε περάσει στον αγώνα για την υπεράσπιση ενός αιμοσταγούς καθεστώτος. Περισσότερο από ποτέ, η Χεζμπολλάχ εμφανιζόταν να είναι πρωτίστως βοηθός του Ιράν. Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του λιβανέζικου πληθυσμού κατηγορεί τη Χεζμπολλάχ για την εμπλοκή του Λιβάνου στον πόλεμο με το Ισραήλ στο όνομα της αλληλεγγύης προς τη Γάζα, έστω και με περιορισμένο τρόπο, επισημαίνοντας το γεγονός ότι η Συρία, η οποία υποτίθεται ότι ανήκει στον ίδιο «άξονα αντίστασης» και η οποία σίγουρα διαθέτει πολύ περισσότερους πόρους από τη Χεζμπολλάχ, δεν κάνει απολύτως τίποτα. Παρομοίως, το Ιράν, ο ηγέτης του ίδιου «άξονα», δεν κάνει πολλά πέρα από λόγια. Μόνο μία φορά, σε αντίποινα για τη δολοφονία Ιρανών ηγετών στη Δαμασκό τον περασμένο Απρίλιο, το Ιράν εκτόξευσε πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον του Ισραήλ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που ο αντίκτυπος ήταν αμελητέος.
Πολλοί στον Λίβανο αναρωτιούνται λοιπόν «γιατί θα πρέπει εμείς, μια μικρή χώρα, η πιο αδύναμη στην περιοχή, να υποστούμε τις συνέπειες για λογαριασμό του Ιράν;». Τέτοιου είδους επιχειρήματα έχουν γίνει πολύ ισχυρά σήμερα. Η Χεζμπολλάχ συνήθιζε να ισχυρίζεται ότι αποτελούσε ένα είδος ασπίδας, μια εγγύηση ασφαλείας για τον Λίβανο απέναντι στο Ισραήλ, αλλά αυτό το επιχείρημα υπονομεύεται από τη θεαματική επίδειξη της υπεροχής του Ισραήλ σε επίπεδο στρατιωτικό, τεχνολογικό και πληροφοριών.
Fabienne Dolet: Πράγματι, με τον κίνδυνο να καταστραφεί ο Λίβανος…
Gilbert Achcar: Μάλλον, μέρος του Λιβάνου, επειδή το Ισραήλ στοχεύει ειδικά τη Χεζμπολλάχ και τις περιοχές όπου αυτή έχει παρουσία, εκμεταλλευόμενο τις διαχωριστικές γραμμές των δογμάτων, ακόμη και τις διαχωριστικές γραμμές εντός των ίδιων των σιιτών, οι οποίοι είναι χωρισμένοι στο Λίβανο σε δύο συμμαχικά αλλά πολύ διακριτά στρατόπεδα: τη Χεζμπολλάχ από τη μία πλευρά και την Αμάλ από την άλλη. Το κίνημα Αμάλ δεν συμμετέχει στον σημερινό αγώνα κατά του Ισραήλ και δεν εξαρτάται από το Ιράν όπως η Χεζμπολλάχ. Επομένως, το Ισραήλ το εκμεταλλεύεται αυτό και στοχεύει ειδικά τις περιοχές και τις ζώνες που ελέγχει η Χεζμπολλάχ. Υπάρχει κάθε λόγος να φοβόμαστε ότι η απειλή να μετατραπεί αυτό το τμήμα του Λιβάνου σε μια δεύτερη Γάζα θα πραγματοποιηθεί.
Fabienne Dolet: Πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε αλληλεγγύη για τους αντικαπιταλιστές και τους αντιαποικιοκράτες όταν δεν συμμεριζόμαστε τα πολιτικά σχέδια των εμπλεκόμενων δυνάμεων;
Gilbert Achcar: Η αλληλεγγύη πρέπει πάντα να θεωρείται ανεξάρτητη και κριτική. Η έννοια της «άνευ όρων αλληλεγγύης» δεν μου φαίνεται χρήσιμη. Η αλληλεγγύη με μια δύναμη της οποίας τη φυσιογνωμία δεν ενστερνιζόμαστε πρέπει πάντα να είναι κριτική, με την έννοια ότι πρέπει να δείχνουμε αλληλεγγύη στο θύμα εναντίον του κύριου καταπιεστή, χωρίς να ξεχνάμε ότι αυτό το θύμα μπορεί με τη σειρά του να βρίσκεται σε θέση καταπίεσης εναντίον άλλων.
Αν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπέλυαν αύριο επίθεση εναντίον του Ιράν, θα έπρεπε να κινητοποιηθούμε έντονα εναντίον της ως ιμπεριαλιστικής επίθεσης, χωρίς να υποστηρίξουμε «άνευ όρων» το ιρανικό καθεστώς, και ακόμη λιγότερο να το υποστηρίξουμε εναντίον του πληθυσμού του, αν αυτός ενδεχομένως εξεγερθεί Με τον ίδιο τρόπο, το 1990-91, έπρεπε να κινητοποιηθούμε κατά της ιμπεριαλιστικής επίθεσης εναντίον του Ιράκ, χωρίς να υποστηρίξουμε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, και ακόμη λιγότερο την αιματηρή καταστολή του εναντίον των πληθυσμών του νότου και του βορρά της χώρας που εξεγέρθηκαν κατά καιρούς. Δεν πρέπει να πέσουμε σε καμία από τις δύο παγίδες. Υπάρχουν κάποιοι στην αριστερά που, στο όνομα της φύσης της Χεζμπολλάχ ως σεχταριστικής και φονταμενταλιστικής οργάνωσης υποταγμένης στο ιρανικό καθεστώς των μουλάδων, έχουν καταλήξει να υιοθετούν στάση ουδετερότητας, η οποία μερικές φορές αγγίζει ακόμη και τα όρια της υποστήριξης του Ισραήλ.
Πρέπει να αντιταχθούμε σθεναρά σε αυτό: δεν πρέπει να διστάσουμε καθόλου να κινητοποιηθούμε ενάντια στην ισραηλινή επιθετικότητα, την επιθετικότητα ενός αποικιοκρατικού, καταπιεστικού και ληστρικού κράτους. Ανεξάρτητα από την κυρίαρχη πολιτική κατεύθυνση στην άλλη πλευρά, η αντίσταση στον αποικιοκράτη επιτιθέμενο είναι σωστή. Αλλά δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να μετατρέψουμε τη Χεζμπολλάχ ή τη Χαμάς –ή ακόμα χειρότερα, τους Χούτι στην Υεμένη, που είναι το ισοδύναμο των Ταλιμπάν– σε υπέρμαχους της προόδου. Πρόκειται για δυνάμεις που μπορεί να είναι εντελώς αντιδραστικές από κοινωνική και πολιτιστική άποψη, και βίαιες δικτατορίες όπως το συριακό και το ιρανικό καθεστώς.
Μετάφραση: elaliberta.gr
Gilbert Achcar, « Israël se tourne maintenant contre le Liban pour sécuriser sa frontière nord », l’Anticapitaliste, 3 Οκτωβρίου 2024, https://lanticapitaliste-org.translate.goog/opinions/international/israel-se-tourne-maintenant-contre-le-liban-pour-securiser-sa-frontiere-nord?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=sc.
Gilbert Achcar, “Focus turns to Lebanon”, International Viewpoint, 3 Οκτωβρίου 2024, https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8692.
Οι λανθασμένες εκτιμήσεις της Χεζμπολλάχ
Την περασμένη εβδομάδα αναρωτηθήκαμε «αν αυτή η ξαφνική κλιμάκωση σε αυτό που ονομάσαμε “ισραηλινή στρατηγική εκφοβισμού” προετοιμάζει το έδαφος για μια πλήρους κλίμακας επίθεση εναντίον του Λιβάνου που θα περιλαμβάνει αδιάκριτους σφοδρούς βομβαρδισμούς όλων των περιοχών όπου υπάρχει η Χεζμπολλάχ, συμπεριλαμβανομένου του πυκνοκατοικημένου νότιου προαστίου της Βηρυτού». Αυτό μας οδήγησε σε ένα άλλο ερώτημα: Θα πιέσει ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν «τον Νετανιάχου αρκετά αποφασιστικά για να αποτρέψει τον πόλεμο... ή θα συμπράξει για άλλη μια φορά με την εγκληματική προσπάθεια του φίλου του, έστω και συνοδευόμενη από μια έκφραση λύπης και αγανάκτησης που σκοπό έχει να αποποιηθεί τις ευθύνες με τη συνήθη υποκριτική συμπεριφορά του ίδιου και του υπουργού Εξωτερικών του Μπλίνκεν;» («Στρατηγικοί προβληματισμοί σχετικά με την κλιμάκωση του ισραηλινού εκφοβισμού στο Λίβανο», 24/9/2024).
Η απάντηση σε αυτά τα δύο αλληλένδετα ερωτήματα δεν άργησε να έρθει: το ισραηλινό υπουργείο Επιθετικότητας (που ψευδεπίγραφα ονομάζεται υπουργείο «Άμυνας») ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη ότι ο γενικός διευθυντής του έλαβε ένα νέο πακέτο βοήθειας ύψους 8,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά την επίσκεψή του στη στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ στο Πεντάγωνο. Το υπουργείο σχολίασε το θέμα λέγοντας ότι αυτό επιβεβαιώνει «την ισχυρή και διαρκή στρατηγική σχέση συνεργασίας μεταξύ του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών και την ακλόνητη δέσμευση για την ασφάλεια του Ισραήλ». Δύο ημέρες αργότερα, το βράδυ της Παρασκευής, η τρέχουσα επίθεση των σιωνιστικών ενόπλων δυνάμεων κατά της Χεζμπολλάχ κορυφώθηκε με τη δολοφονία του γενικού γραμματέα του κόμματος Χασάν Νασράλλα και πολλών ηγετών του, ολοκληρώνοντας αυτό που αποδείχθηκε ότι ήταν ένας συστηματικός αποκεφαλισμός της οργάνωσης, αφού πρώτα σαμποτάρισε το δίκτυο επικοινωνιών της, για την προετοιμασία νέων βημάτων στην πορεία προς μια συνολική επίθεση στις περιοχές του κόμματος, που μέχρι στιγμής περιλαμβάνουν εντατικούς, συγκεντρωτικούς βομβαρδισμούς και τη σταδιακή επέκταση μιας χερσαίας εισβολής, η οποία, όπως υποστηρίζουν ισραηλινές πηγές, θα παραμείνει «περιορισμένη».
Έτσι, καθίσταται σαφές ότι η έκκληση της αμερικανικής κυβέρνησης για εκεχειρία τριών εβδομάδων μεταξύ της Χεζμπολλάχ και του σιωνιστικού κράτους, η οποία διατυπώθηκε μετά από γαλλική προτροπή και ανακοινώθηκε σε συνεννόηση με το Παρίσι, δεν ήταν καθόλου ειλικρινής, καθώς δεν συνοδεύτηκε από καμία πραγματική αμερικανική πίεση. Αξίζει να σημειωθεί εν προκειμένω ότι η Washington Post δημοσίευσε την περασμένη Τετάρτη έρευνα που έδειξε ότι οι απόψεις σχετικά με την κατάπαυση του πυρός διέφεραν στο εσωτερικό της κυβέρνησης Μπάιντεν, με ορισμένα μέλη της να βλέπουν στην ισραηλινή στρατιωτική κλιμάκωση «ένα ενδεχομένως αποτελεσματικό μέσο υποβάθμισης της λιβανέζικης μαχητικής ομάδας». Η αντίδραση της κυβέρνησης στη δολοφονία του Χασάν Νασράλλα, αρχής γενομένης από τον ίδιο τον Μπάιντεν, ήταν να επικροτήσει και να επαινέσει την επιχείρηση, χαρακτηρίζοντάς την ως «μέτρο δικαιοσύνης» χαρακτηρίζοντας τη Χεζμπολλάχ και τον γενικό της γραμματέα τρομοκράτες. Αυτή η αντίδραση επιβεβαίωσε την πλήρη στρατιωτική και πολιτική συνενοχή της Ουάσιγκτον στη συνεχιζόμενη επίθεση κατά του Λιβάνου, μετά την κατάφωρη συνενοχή της στον συνεχιζόμενο γενοκτονικό πόλεμο στη Γάζα.
Η υποκρισία της κυβέρνησης Μπάιντεν έφτασε σε νέο χαμηλό επίπεδο με αυτό, καθώς ο χαρακτηρισμός του λιβανέζικου κόμματος ως τρομοκρατικής οργάνωσης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις διαπραγματεύσεις που διεξάγει μαζί του εδώ και αρκετούς μήνες, επιδιώκοντας αυτό που αποκάλεσε «διπλωματική λύση» στη σύγκρουση μεταξύ αυτού και του σιωνιστικού κράτους. Πώς θα μπορούσε η Ουάσινγκτον να διαπραγματευτεί με μια «τρομοκρατική οργάνωση», με τη μεσολάβηση του προέδρου του λιβανικού κοινοβουλίου Ναμπίχ Μπέρι, πολιτικού (αλλά όχι στρατιωτικού) συμμάχου της Χεζμπολλάχ, και να επιδιώξει μια διπλωματική διευθέτηση με μια τέτοια ομάδα; Για να μην αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει κανενός είδους πράξη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική, την οποία το σιωνιστικό κράτος δεν έχει διαπράξει με ένταση και δολοφονική κτηνωδία που ξεπερνούν όλα όσα η Ουάσιγκτον έχει περιγράψει και συνεχίζει να περιγράφει ως τρομοκρατικά (αγνοώντας φυσικά αυτά που το ίδιο έχει διαπράξει).
Για άλλη μια φορά, μετά τον γενοκτονικό πόλεμο στη Γάζα, υπάρχει μια κακόβουλη αιτιολόγηση ενός πολέμου με στόχο την εξάλειψη μιας μαζικής οργάνωσης που έχει αρκετούς εκλεγμένους βουλευτές και εποπτεύει έναν μεγάλο πολιτικό οιονεί κρατικό μηχανισμό, χαρακτηρίζοντάς την στο σύνολό της ως τρομοκρατική, χωρίς καν να κάνει διάκριση μεταξύ της στρατιωτικής της πτέρυγας και των πολιτικών της οργάνων. Σε αντίθεση με την περίπτωση της Χαμάς, της οποίας η επιχείρηση «πλημμύρα του Αλ-Άκσα» αξιοποιήθηκε ευρέως για να της κολλήσουν αυτή την ταμπέλα, η Χεζμπολλάχ υπό την ηγεσία του Χασάν Νασράλλα δεν προέβη σε καμία πράξη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική με την έννοια της σκόπιμης επίθεσης εναντίον Ισραηλινών ή Αμερικανών πολιτών ή μη μαχητών. Θυμήθηκαν λοιπόν τις επιθέσεις του 1983 που είχαν στόχο την πρεσβεία των ΗΠΑ και τα αμερικανικά και γαλλικά στρατεύματα που συμμετείχαν στην «πολυεθνική δύναμη» στο Λίβανο και μάλιστα απέδωσαν τις επιθέσεις αυτές στον Χασάν Νασράλλα, ο οποίος δεν ήταν τότε στην ηγεσία του κόμματος και ήταν μόλις 23 ετών! Στην πραγματικότητα, ο Νασράλλα επέβλεψε τη μεταστροφή του κόμματος προς την εμπλοκή του στην πολιτική ζωή του Λιβάνου, συμμετέχοντας για πρώτη φορά στις βουλευτικές εκλογές το 1992, τη χρονιά που ανέλαβε τη θέση του Γενικού Γραμματέα.
Την περασμένη εβδομάδα περιγράψαμε πώς οι εκτιμήσεις της Χεζμπολλάχ για τη διεξαγωγή μιας περιορισμένης σύγκρουσης με το Ισραήλ για την υποστήριξη της Γάζας είχαν αρχίσει να της γυρίζουν μπούμερανγκ, καθώς βρέθηκε «παγιδευμένη σε μια αμοιβαία, αλλά άνιση αποτροπή» με τον σιωνιστικό στρατό. Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα έπεσε στην παγίδα που του έστησε το Ισραήλ, μέσω της επιμονής του να συνεχίσει να ανταλλάσσει πυρά μαζί του «μέχρι την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα», ενώ έγινε σαφές ότι το βάρος της σύγκρουσης μετατοπίζεται από την κατεστραμμένη Λωρίδα στο Λίβανο. Θα ήταν πιο σωστό για το κόμμα να ανακοινώσει δημοσίως την αποδοχή της γαλλο-αμερικανικής έκκλησης για εκεχειρία τριών εβδομάδων (ειδικά από τη στιγμή που είχε απόλυτη ανάγκη να πάρει ανάσα και να αποκαταστήσει τον ηγετικό του μηχανισμό μετά την ανατίναξη του δικτύου επικοινωνιών του) και την παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων από την πλευρά του, κάτι που θα έφερνε σε δύσκολη θέση τη σιωνιστική κυβέρνηση και θα την εξέθετε σε έντονες διεθνείς πιέσεις που θα την προέτρεπαν να ακολουθήσει το παράδειγμά της.
Οι τελευταίες ημέρες κατέστησαν σαφές ότι η αντίληψη της Χεζμπολλάχ για την «αμοιβαία αποτροπή» μεταξύ αυτής και του σιωνιστικού κράτους δεν έλαβε επαρκώς υπόψη της τον άνισο χαρακτήρα αυτής της αποτροπής (λάθος υπολογισμός παρόμοιος με εκείνον της Χαμάς, αν και πολύ λιγότερο σοβαρός) και ότι η αντίληψή της για τη δέσμευση του υποστηρικτή της στην Τεχεράνη να την υπερασπιστεί ήταν επίσης απατηλή, καθώς το Ιράν απάντησε στις επανειλημμένες επιθέσεις που το Ισραήλ εξαπολύει απευθείας εναντίον του μόνο μία φορά, τον περασμένο Απρίλιο, και με τρόπο που ήταν σχεδόν περισσότερο συμβολικός παρά επιζήμιος.
Φαίνεται ότι η Χεζμπολλάχ επιβεβαίωσε την προθυμία της να επιστρέψει στην εφαρμογή της απόφασης 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 2006, η οποία απαιτεί την αποχώρηση των δυνάμεών της στα βόρεια του ποταμού Λιτάνι, αναγνωρίζοντας έτσι την ανισορροπία ισχύος μεταξύ αυτής και του σιωνιστικού κράτους και αποδεχόμενη τον όρο που της επιβλήθηκε με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ. Η βούληση αυτή επιβεβαιώθηκε από τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό του Λιβάνου, Νατζίμπ Μικάτι, μετά τη συνάντησή του με τον Ναμπίχ Μπέρι. Επομένως, αξίζει να αναρωτηθούμε για τη χρησιμότητα της επιμονής στη συνέχιση του αγώνα μέχρι να επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, δίνοντας έτσι στη σιωνιστική κυβέρνηση ένα πρόσχημα για να κλιμακώσει περαιτέρω την επίθεσή της κατά του Λιβάνου και κατά της Χεζμπολλάχ ειδικότερα.
Μετάφραση: elaliberta.gr
,1 Οκτωβρίου 2024, جلبير الأشقر , « ”حزب الله“ وخطأ الحساب » , القدس العربي
https://www.alquds.co.uk/%d8%ad%d8%b2%d8%a8-%d8%a7%d9%84%d9%84%d9%87-%d9%88%d8%ae%d8%b7%d8%a3-%d8%a7%d9%84%d8%ad%d8%b3%d8%a7%d8%a8/.
Gilbert Achcar, “Hezbollah’s Miscalculation”, جلبير الأشقر / Gilbert Achcar, 1 Οκτωβρίου 2024, https://gilbert-achcar.net/hezbollahs-miscalculation. International Viewpoint, 3 Οκτωβρίου 2024, https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8692.