Η ψήφος στον Πουτού, στήριξη της προοπτικής της παγκόσμιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς
Οι επερχόμενες εκλογές στη Γαλλία μπορεί να αποδειχτούν ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Η άνοδος της νέας ακροδεξιάς με επικεφαλής της Μαριν Λε Πεν είναι μια επικίνδυνη εξέλιξη που δεν μπορεί κανένας να αγνοήσει.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η άνοδος της Μαριν Λε Πεν;
Αντιστοιχεί στην επαναστατική και ριζοσπαστική αριστερά να μην παίρνει θέση;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο στόχος των βασικών διεκδικητών της προεδρίας στη Γαλλία, είναι η διατήρηση της «τάξης», δηλαδή της ανεργίας, της φτώχειας, του ρατσισμού, των διακρίσεων, της καταπίεσης. Αυτά είναι το πρόγραμμά τους, και ο στόχος τους είναι η διατήρηση της εξουσίας των καπιταλιστών, αυτών που αποκομίζουν το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που παράγεται και προστατεύονται από το κράτος την αστυνομία και τη δικαιοσύνη.
Οι εκλογές, βέβαια, δεν θα αλλάξουν το σύστημα που οδηγεί την ανθρωπότητα στην καταστροφή. Μπορούν όμως να βοηθήσουν να εκφραστεί το μίσος κατά της άκρας δεξιάς και η αμφισβήτηση και απονομιμοποίηση των πολιτικών που εξαπολύουν επιθέσεις στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
Το ελληνικό εργατικό και λαϊκό κίνημα πληρώνει ακριβά τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν το 2014-15 για την «κυβέρνηση της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ με την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Για το λόγο αυτό, έχει σημασία να πούμε ότι η περίπτωση του Μελανσόν είναι αντίστοιχη. Πρόκειται για μια αυταπάτη του κοινωνικού κινήματος, μια πολιτική αυταπάτη ότι με την εκλογή του Mélenchon στην Προεδρία θα υπάρξει αλλαγή.
Όμως, η επερχόμενη αντιπαράθεση με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά, που θα γίνει τελικά στους δρόμους, μπορεί να κερδηθεί μόνο αν όλα τα τμήματα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων είναι ενωμένα, έστω κι αν δεν έχουν νόμιμα χαρτιά - όπως λέει ο Πουτού.
Όχι μόνο, λοιπόν, «συνάδελφοί μου Γάλλοι πολίτες». Η «ρητορική» του Μελανσόν, για «το ένα και αδιαίρετο» γαλλικό Έθνος, με την κοσμικότητα του κράτους πάνω απ’ όλα, με τις γαλλικές σημαίες που κυματίζουν, με συνθήματα όπως «θέλω να δώσω τη Γαλλία πίσω στους Γάλλους» (!), μπορεί να του προσφέρουν μια ευρεία εκλογική στήριξη, αλλά δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα όταν πρόκειται για τη ενότητα στους κοινωνικούς αγώνες. Ο διεθνισμός δεν είναι προαιρετικός. Είναι μια ζωτική προϋπόθεση για οποιοδήποτε πραγματικό αριστερό και αντικαπιταλιστικό πολιτικό σχέδιο δράσης.
Ο Πουτού λέει καθαρά πως αυτό που χρειάζεται είναι να τελειώσουμε με την κοινωνική αδικία και τη διαφθορά, με την εργοδοτική αυθαιρεσία, με τον ρατσισμό, με τις διακρίσεις, με την υπεξαίρεση του παραγόμενου πλούτου από μια μικρή μειοψηφία. Για να γίνει αυτό, πρέπει να επιτεθούμε στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, στην ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Χωρίς αυτή την επίθεση, κάθε προσπάθεια για μεταρρύθμιση θα προσκρούσει στην πραγματική εξουσία, την εξουσία των καπιταλιστών και των τραπεζιτών.
Το πρόγραμμα που υπερασπίζεται ο Πουτού ξαναπιάνει τα αιτήματα όλων των κοινωνικών κινημάτων που βρέθηκαν και βρίσκονται αντιμέτωπα με το σύστημα, τα κινήματα των ανθρώπων που αγωνίζονται στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές συνοικίες. Υπερασπίζεται την ανάγκη να οικοδομηθεί, μέσα από όλους αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες, μια ισχυρή και ενιαία πολιτική δύναμη, που δεν θα είναι δύναμη απλής διαμαρτυρίας, αλλά κυρίως θα μπορεί να επιβάλει τις ανατροπές που χρειάζονται.
Για όλους αυτούς τους λόγους, θέλουμε να δώσουμε την υποστήριξή μας προς την υποψηφιότητα του Φιλίπ Πουτού του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος.
Η ψήφος στον Φιλίπ Πουτού θα είναι μια σημαντική συμβολή για όλους τους λαούς του κόσμου στον αγώνα κατά της λιτότητας, της ξενοφοβίας και της καταπίεσης, θα είναι στήριξη της προσπάθειας να αναβιώσει η προοπτική της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τους πολέμους.
Αθήνα 22/4/2017
Η συντακτική ομάδα του site «e la libertà»
Το κείμενο στα γαλλικά: «Le vote pour Poutou, soutien à la perspective de la gauche anticapitaliste mondiale»
