Lisbeth Moya González Καλώ τη διεθνή αγωνιστική αριστερά και όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο να μη διστάσουν να διερευνήσουν και να υποστηρίξουν την υπόθεση των πολιτικών κρατουμένων στην Κούβα. Καλώ σε διεθνή αλληλεγγύη για τον Άμπελ Λεσκάι, γιατί μόνο έτσι θα ακουστούμε. Η Αριστερά, παρά τις αποχρώσεις και τις διαφορές της, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό της ως κάτι ενιαίο στον κόσμο μπροστά σε τέτοιου είδους προσβολές. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τον καταπιεστή μόνο ως αστό – η γραφειοκρατία επίσης καταπιέζει. Δεν κουράζομαι ποτέ να το λέω: «Σοσιαλισμός ναι, καταπίεση όχι».

Sylvain Chardon Η σημαντική πρόοδος της άκρας αριστεράς είναι ιστορική, καθώς επηρεάζει όλες τις επαρχίες της χώρας με εθνικό μέσο όρο πάνω από 6% των ψήφων και ποσοστά που φτάνουν το 25% στις φτωχότερες περιοχές. Το FIT-U (Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργατών – Ενότητα)1 έγινε μακράν η τρίτη μεγαλύτερη εκλογική δύναμη στη χώρα. Με ποσοστό άνω του 6% και 1,4 εκατομμύρια ψήφους, η ψηφοφορία αυτή απέκτησε πρωτοφανή ποιοτική σημασία χάρη στην είσοδο ακροαριστερών εκλεγμένων αντιπροσώπων σε όλα τα προπύργια του Περονισμού στις αστικές περιοχές.

Dan La Botz Έχοντας συλλάβει και φυλακίσει τους σημαντικότερους αντιπάλους του εβδομάδες πριν από τις εκλογές, ο πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγκα επανεξελέγη στις 7 Νοεμβρίου για τέταρτη συνεχή θητεία, την πέμπτη συνολικά, με ποσοστό 75% των ψήφων, σύμφωνα με τους υπεύθυνους των εκλογών της Νικαράγουας.

Ένα μήνα μετά τις διαδηλώσεις που έγιναν στην Κούβα στις 11 Ιουλίου, η κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε σημαντικές αλλαγές και η οικονομική κρίση και η κρίση υγείας παραμένουν στο ίδιο επίπεδο σοβαρότητας. Με αυτόν τον τρόπο, τα προβλήματα που προκάλεσαν τις διαδηλώσεις παραμένουν πρακτικά αμετάβλητα.

Leopoldo Múnera Ruiz Όταν ρώτησα έναν άλλον ακτιβιστή από τα σημεία αντίστασης ποια εναλλακτική λύση πρότειναν όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αδυναμία συνέχισης της απεργίας επ’ αόριστον, μου απάντησαν: «Κατά τη διάρκεια της οργάνωσης των λαϊκών συνελεύσεων αποκτήσαμε μια γνώση που δεν πρόκειται ποτέ να χάσουμε. Αυτή τη στιγμή, ούτε διαπραγματευόμαστε ούτε αναγνωρίζουμε κανέναν φορέα ως διαπραγματευόμενο για λογαριασμό μας, αλλά αν συμβεί κάτι καλό είμαστε πρόθυμοι να υποχωρήσουμε και να επιστρέψουμε μόνο αν παραβιάσουν τις συμφωνίες ή αν θελήσουν να επιμείνουν στην κανονικότητα που δεν αποδεχόμαστε πλέον». Θα γεννηθεί μια νέα πραγματικότητα ή θα βουλιάξουμε στην παλιά που είναι…