Παλαιστίνιοι στην κηδεία του Ραΐντ Αμπού Σεΐφ και του Σάλεχ Άμμαρ, που σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας στην Τζενίν, 16 Αυγούστου 2021 (Nasser Ishtayeh/Flash90)

Fatima AbdulKarim

Στην Τζενίν και το Τούλκαρεμ, ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της ένοπλης παλαιστινιακής αντίστασης αποτυγχάνει

Σχεδόν 20 χρόνια μετά τη λήξη της δεύτερης Ιντιφάντα, ο ισραηλινός στρατός έχει επανέλθει πλήρως στη χρήση αεροπορικών επιθέσεων στη Δυτική Όχθη^[1], ιδίως στο βόρειο τμήμα του κατεχόμενου εδάφους. Από τις 7 Οκτωβρίου, έχει εξαπολύσει περισσότερες από 46 επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή^[2] – από τις τελευταίες σκοτώθηκαν 77 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων 14 παιδιά, μέχρι τα τέλη Ιουνίου^[3].

Αυτό έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που, για πολλούς Παλαιστίνιους, μοιάζει με μια «μικρογραφία της Γάζας»^[4] – μια κατάσταση στην οποία το Ισραήλ καταστέλλει τον λαό από τον ουρανό, αλλά και ένα παράδειγμα μιας εκστρατείας αντεπίθεσης που είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Η Τζενίν υπήρξε ιδιαίτερος στόχος αυτής της εκστρατείας. Παρά τις δεκάδες στρατιωτικές εισβολές, τις δώδεκα αεροπορικές επιδρομές και τις εκτεταμένες επιχειρήσεις από τις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ δεν μπόρεσε να καταστείλει την ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση στην πόλη και στον προσφυγικό καταυλισμό της^[5] –που καθοδηγείται κυρίως από την Ταξιαρχία της Τζενίν, μια ομάδα–ομπρέλα που αποτελείται από διάφορες παραστρατιωτικές παρατάξεις.

Η κατάσταση στην Τζενίν, όπως και σε άλλες πόλεις και στρατόπεδα στη Δυτική Όχθη, αντικατοπτρίζει μια κλασική περίπτωση εξέγερσης: μια εδραιωμένη τοπική αντίσταση αξιοποιεί τη βαθιά γνώση της γεωγραφίας του στρατοπέδου, την ισχυρή υποστήριξη της κοινότητας και τις προσαρμοσμένες τακτικές για να αντιμετωπίσει έναν ισχυρότερο συμβατικά στρατιωτικό αντίπαλο. Τέτοιες εξεγέρσεις συνήθως αναπτύσσονται με την υποστήριξη και τη συμπάθεια του τοπικού πληθυσμού, εκμεταλλευόμενες τα λάθη της κατοχικής δύναμης και τις δυσαρέσκειες που προκύπτουν για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους.

«Δεν πολεμάμε για να αποδείξουμε στρατιωτική ισχύ – πολεμάμε για το δικαίωμά μας να υπάρχουμε», εξήγησε ο Αμπού Χόσνι, 38 ετών, κάτοικος του στρατοπέδου της Τζενίν, πατέρας τριών παιδιών και πρώην μαχητής κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα∙ ζήτησε να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο για την ασφάλειά του.

Ταυτόχρονα, η συνεχής βία και η καταστροφή έχουν δημιουργήσει ανθρωπιστική κρίση. Ο καταυλισμός υποφέρει από συχνές διακοπές ρεύματος, ελλείψεις βασικών αγαθών και κατάρρευση των δημόσιων υποδομών. Και με κάθε εισβολή του στρατού να βαθαίνει τη δυσαρέσκεια μεταξύ του τοπικού πληθυσμού, το Ισραήλ όχι μόνο αποτυγχάνει να αποδυναμώσει τις μαχητικές ομάδες, αλλά συμβάλλει στην προώθηση της στρατολόγησης για ένοπλη αντίσταση^[6].

Ως εκ τούτου, πολλοί έχουν επίσης κουραστεί και φοβούνται την κατάσταση στον καταυλισμό^[7]. Ο Αμπού Χόσνι, ο οποίος ήταν κάποτε μέλος των ταξιαρχιών των μαρτύρων του Αλ Άκσα που πρόσκεινται στη Φατάχ, έζησε τη δεύτερη Ιντιφάντα και φυλακίστηκε τρεις φορές από το Ισραήλ. Περιέγραψε τον εαυτό του ως «υπηρέτη» της Ταξιαρχίας της Τζενίν, αλλά επίσης εξέφρασε το παράπονο του για την τραγωδία ότι, χρόνια μετά την ανάληψη των όπλων από τον ίδιο, τόσοι πολλοί νέοι εξακολουθούν να έχουν βίαιη μοίρα.

«Βλέπω τους νεότερους άνδρες να ετοιμάζονται και να εντάσσονται στις τάξεις- δεν ξέρω πώς να περιγράψω τα συναισθήματά μου, αλλά αυτό δεν με κάνει ευτυχισμένο», δήλωσε ο Αμπού Χόσνι. «Τους λέω πάντα: ας σκεφτούμε πώς θα υπηρετήσουμε, παρά πώς θα αντικατασταθούμε».

Αντίσταση και προσφυγιά

Ο προσφυγικός καταυλισμός της Τζενίν έχει σημαντική συμβολική αξία για τους Παλαιστίνιους^[8], με μια κληρονομιά ανυπακοής που χρονολογείται από τη Δεύτερη Ιντιφάντα και την «Επιχείρηση Αμυντική Ασπίδα», την περιβόητη βάρβαρη εκστρατεία υπό την ηγεσία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν το 2002. Αυτή η ιστορία ενισχύει την αποφασιστικότητα πολλών τοπικών μαχητών και πολιτών να αντισταθούν στον ισραηλινό στρατό. Εμπνέει επίσης αλληλεγγύη και υποστήριξη από όλα τα παλαιστινιακά εδάφη, μετατρέποντας τον καταυλισμό σε κομβικό σημείο του ευρύτερου αγώνα κατά της κατοχής.

Σήμερα, η αντίσταση στην Τζενίν χαρακτηρίζεται τόσο από την ποικιλομορφία όσο και από την ενότητά της. Η Ταξιαρχία της Τζενίν –η οποία περιλαμβάνει μέλη από διάφορες παλαιστινιακές παρατάξεις, όπως η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ (PIJ), η Χαμάς, η Φατάχ και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP)– αντιπροσωπεύει το κοινό μέτωπο κατά των ισραηλινών εισβολών.

Ο σχηματισμός της Ταξιαρχίας της Τζενίν συνέπεσε με την περίφημη απόδραση έξι Παλαιστινίων κρατουμένων από τη φυλακή Γκιλμπόα του Ισραήλ^[9], η οποία έγινε μετά το βίαιο καλοκαίρι που ακολούθησε την «Ιντιφάντα της Ενότητας» τον Μάιο του 2021.^[10] Σε εκείνη την εξέγερση σημειώθηκε μαζική κινητοποίηση σε ολόκληρη την ιστορική Παλαιστίνη, που προκλήθηκε από τις βίαιες ισραηλινές καταπατήσεις γύρω από το Χαράμ αλ-Σαρίφ/Όρος του Ναού και στη συνοικία Σέιχ Τζάρρα της Ιερουσαλήμ – και από έναν 11ήμερο πόλεμο στη Γάζα, αφού η Χαμάς εκτόξευσε ρουκέτες σε αντίποινα για τις προκλήσεις του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ^[11].

Καθώς η ισραηλινή στρατιωτική βία κλιμακώθηκε στη Δυτική Όχθη κατά τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού, πολλοί Παλαιστίνιοι νέοι σε πόλεις όπως η Τζενίν και η Ναμπλούς στράφηκαν στην ένοπλη αντίσταση- παλαιότερες και αδρανείς πολιτοφυλακές, όπως οι Ταξιαρχίες των Μαρτύρων του Αλ-Άκσα της Φατάχ, αναβίωσαν επίσης^[12].

Εξίσου σημαντική για τη διατήρηση της αντίστασης της Τζενίν ήταν η ισχυρή της ταυτότητα ως προσφυγικού καταυλισμού^[13] – ενός από τους πολλούς που δημιουργήθηκαν τα χρόνια μετά τη Νάκμπα του 1948, όταν οι σιωνιστικές δυνάμεις εκδίωξαν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους από την πατρίδα τους.

«Υπάρχει μια βαθιά αίσθηση προσφυγιάς στις κοινότητες της Τζενίν, του Τούλκαρεμ και αλλού», είπε ο Μοχάμμαντ Σαμπάγ, πρόεδρος της Επιτροπής Λαϊκών Υπηρεσιών του καταυλισμού της Τζενίν, η οποία επιβλέπει τις καθημερινές υποθέσεις στην περιοχή και έχει επαφές με την Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ (UNRWA) και την Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ).

Όπως και άλλοι Παλαιστίνιοι, η κοινή εμπειρία της Νάκμπα –όχι μόνο ως ιστορική στιγμή, αλλά ως συνεχές φαινόμενο– ενισχύει το κοινοτικό σουμούντ ή την ακλόνητη αποφασιστικότητα της Τζενίν απέναντι στην ισραηλινή καταπίεση. Και με το διαγενεακό τραύμα που προκύπτει από τη Νάκμπα, ο Σαμπάγ υποστηρίζει ότι, όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες, είναι σχεδόν αδύνατο για πολλούς πρόσφυγες και τους απογόνους τους να σκεφτούν ποτέ να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό.

Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Τζιχάντ Χαρμπ, η ταυτότητα του καταυλισμού «είναι βαθιά συνυφασμένη με το δικαίωμα της επιστροφής – ακόμη και αν οι κάτοικοι μπορεί να μην πιστεύουν ότι θα υλοποιηθεί». Για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, εξήγησε, το δικαίωμα της επιστροφής είναι κάτι περισσότερο από μια πολιτική στάση∙ είναι μια ηθική επιταγή που αναγνωρίζει την ιστορική τους δυστυχία και τον πόνο που έχουν υποστεί από τον εκτοπισμό τους το 1948. Είναι ένα σύμβολο αναγνώρισης και δικαιοσύνης στο οποίο προσκολλώνται, ενισχύοντας τη συλλογική τους μνήμη και τον συνεχιζόμενο αγώνα τους για αξιοπρέπεια.

«Το αίτημα για αναγνώριση των βασάνων τους είναι καθοριστικό για τη διατήρηση της αντοχής και της αλληλεγγύης τους απέναντι στις συνεχείς αντιξοότητες», πρόσθεσε ο Χαρμπ.

«Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει χτυπηθεί από σφαίρες»

Απέναντι στις όλο και πιο βίαιες επιδρομές του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι μαχητές και οι κάτοικοι βλέπουν την ένοπλη αντίσταση ως μια μορφή αυτοάμυνας, τόσο για την προστασία της ζωής τους όσο και για την αποτροπή των προσπαθειών να ξεριζωθούν οι πρόσφυγες για άλλη μια φορά. «Βρισκόμαστε τώρα αντιμέτωποι με μια πολιτική καταστροφής που αποσκοπεί στο να αναγκάσει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν οικειοθελώς τον καταυλισμό», είπε ο Σαμπάγ στο +972.

«Οι στρατιωτικές εισβολές στοχεύουν σαφώς στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας εξαναγκασμού για μια νέα Νάκμπα, την αποδυνάμωση της κυριαρχίας της ΠΑ και [την υπονόμευση] του έργου των τοπικών κοινοτικών οργάνων για την αντιμετώπιση των δικών μας προβλημάτων», συνέχισε. «Η κατοχή δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας με όλα τα δυνατά μέσα».

Αυτός ο λόγος περί αυτοάμυνας επαναλαμβάνεται από τους ίδιους τους μαχητές. «Ο καταυλισμός προσπαθεί μόνο, με τα πιο βασικά του μέσα, να υπερασπιστεί τον εαυτό του», ανέφερε ένας ένοπλος μαχητής γύρω στα 20, ο οποίος μεγάλωσε βλέποντας την ολική καταστροφή του καταυλισμού της Τζενίν το 2002. Η ανελέητη στοχοποίηση του στρατοπέδου από τον ισραηλινό στρατό, συνέχισε, ήταν μια προσπάθεια να μετατραπούν οι κάτοικοι σε «σκλάβους» υπό στρατιωτική κυριαρχία. «Η νεολαία μας δεν βλέπει άλλη ζωή εκτός από την κατοχή», είπε, αλλά παρακινήθηκε να συμμετάσχει στην αντίσταση επειδή «είμαστε ένα έθνος ανθρώπων με ελεύθερη βούληση».

«Αν [οι Ισραηλινοί] μας άφηναν ήσυχους, δεν θα υπήρχε ανάγκη να υπάρχουν [οι Ταξιαρχίες] – θα ήμασταν επικεντρωμένοι στους εαυτούς μας, στην ευημερία μας, στην εκπαίδευση», είπε ο νεαρός μαχητής στο +972 καθώς στεκόταν στην άκρη του δρόμου, στελεχώνοντας ένα οδόφραγμα σε μια είσοδο του στρατοπέδου για να ελέγξει τα αυτοκίνητα εν αναμονή της εισβολής των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων. «Τώρα, μας μένει να επισκευάσουμε τους δρόμους και να συνδέσουμε το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα».

«Κάθε φορά που ο ισραηλινός στρατός εισβάλλει στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, μας υποβάλλει σε πλήρη διακοπή ρεύματος», συνέχισε. «Είναι όπως στη Γάζα: ξέρουν ότι κανείς δεν μπορεί να μας φτάσει λόγω των σημείων ελέγχου και ο κόσμος φοβάται, οπότε μας απομονώνουν και αρχίζουν τις επιθέσεις. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα σπίτι που να μην έχει χτυπηθεί από σφαίρες σε αυτόν τον καταυλισμό, και εξαιτίας αυτού, είμαστε όλοι ενωμένοι».

Οι δεκάδες επιχειρήσεις του Ισραήλ από τον Οκτώβριο –οι οποίες χρησιμοποιούν πυροβολικό, χερσαίες δυνάμεις, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και άλλες προηγμένες τεχνολογίες– έχουν καταστρέψει τον προσφυγικό καταυλισμό^[14]. Οι μπουλντόζες D9 αλωνίζουν συχνά στα στενά σοκάκια, με τους στρατιώτες να ανοίγουν πυρ, να εισβάλλουν και να ψάχνουν τα σπίτια, ενώ τα αεροσκάφη εκτοξεύουν πυραύλους στον καταυλισμό.

Σύμφωνα με τον Σαμπάγ, πάνω από 70 Παλαιστίνιοι από τον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν και περίπου 80 ακόμη από την περιοχή της Τζενίν έχουν σκοτωθεί μετά τις 7 Οκτωβρίου. 180 σπίτια στον καταυλισμό έχουν καταστραφεί ολοσχερώς και σχεδόν κάθε ένα από τα 3.800 σπίτια του καταυλισμού έχει υποστεί κάποιου είδους ζημιά. Ορισμένες οικογένειες έχουν εκτοπιστεί και η καθημερινή ζωή έχει διαταραχθεί για όλους.

«Αυτή τη στιγμή, επικεντρωνόμαστε στην προσπάθεια ανοικοδόμησης των βασικών υποδομών^[15] [για τους κατοίκους], ώστε να μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή και τις επιχειρήσεις τους στον καταυλισμό», ανέφερε ο Σαμπάγ στο +972.

«Οι στρατιώτες δεν έχουν κανένα φραγμό», δήλωσε ο νοσηλευτής Χάζεμ Μασάρουε, εξηγώντας ότι το έργο των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης στην Τζενίν έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο. Στην αρχή σχεδόν κάθε ισραηλινής εισβολής, σύμφωνα με τον Μασάρουε, οι ισραηλινές δυνάμεις περικυκλώνουν τις εισόδους του νοσοκομείου της πόλης, κλείνουν τους δρόμους που οδηγούν στον προσφυγικό καταυλισμό και επιβάλλουν διακοπή ρεύματος και διακοπή επικοινωνιών για να διευκολύνουν την είσοδο στρατιωτικών οχημάτων και στρατιωτικών μονάδων.

Εκτός από αυτές τις ανοικτές στρατιωτικές επιχειρήσεις, ο ισραηλινός στρατός έχει πραγματοποιήσει μυστικές επιχειρήσεις και εξωδικαστικές δολοφονίες εναντίον Παλαιστίνιων μαχητών. Αυτό απασχόλησε τα διεθνή πρωτοσέλιδα τον Ιανουάριο^[16], όταν ισραηλινοί κομάντος, μεταμφιεσμένοι σε ιατρικό προσωπικό και μουσουλμάνες γυναίκες, διείσδυσαν στο νοσοκομείο Ιμπν Σίνα στην Τζενίν και σκότωσαν τρεις Παλαιστίνιους μαχητές.

Ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι ένας από τους μαχητές που σκοτώθηκαν ήταν ο Μοχάμμαντ Ουαλίντ Τζαλάμνα, τον οποίο αναγνώρισε ως μέλος της Χαμάς που σχεδίαζε επίθεση εμπνευσμένη από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Οι κομάντος σκότωσαν επίσης τον Μοχάμμαντ και τον Μπάσελ Αλ-Γαζζάουι, δύο αδέλφια που συνδέονταν με την Ταξιαρχία της Τζενίν∙ ο Μπάσελ είχε τραυματιστεί από ισραηλινό χτύπημα με drone τον Οκτώβριο και ανάρρωνε στο νοσοκομείο όταν δολοφονήθηκε.

Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν κατάφερε να εξαλείψει την Ταξιαρχία της Τζενίν. Αντιθέτως, μια νεότερη γενιά συνεχίζει να αναδύεται, συχνά κρατώντας όπλα με αυτοκόλλητα των σκοτωμένων φίλων τους, ορκίζοντας εκδίκηση κατά του στρατού.

«Η ΠΑ προσπαθεί να περιορίσει την αντίσταση χωρίς να την κατανοεί»

Παρόμοιες εξελίξεις λαμβάνουν χώρα και στην κοντινή πόλη Τούλκαρεμ, η οποία κάποτε ήταν γνωστή για τη ζωντανή της κοινότητα. Ο βίαιος αποκλεισμός, οι επιδρομές και η κατεδάφιση των δημόσιων υποδομών^[17] –συμπεριλαμβανομένης της κύριας αγοράς λαχανικών της πόλης– έχουν αφήσει την άλλοτε ακμάζουσα οικονομία του Τούλκαρεμ να υποφέρει, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν λόγω του ανασφαλούς περιβάλλοντος και της διακοπής των αλυσίδων εφοδιασμού.

Στους δίδυμους προσφυγικούς καταυλισμούς της πόλης Τούλκαρεμ και Νουρ Σαμς, όπως και στην Τζενίν, οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι έχουν εκφράσει την οργή τους για τον ισραηλινό στρατό και υποστηρίζουν την τοπική αντίσταση. Ο ισραηλινός στρατός έχει εκτοπίσει οικογένειες καθώς καταστρέφει σπίτια ή τα καθιστά μη κατοικήσιμα. Το τοπικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης αγωνίζεται επίσης, και υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη των τραυματιών. Τα παιδιά, ιδιαίτερα, σηκώνουν το κύριο βάρος της βίας, με την εκπαίδευσή τους να διακόπτεται και το αίσθημα ασφάλειας να καταρρέει.

Σε αυτούς τους καταυλισμούς, επίσης, νεαροί Παλαιστίνιοι προσφεύγουν σε ένοπλες ομάδες για να πολεμήσουν την κατοχή. Τα πυκνά και στενά σοκάκια του καταυλισμού παρέχουν ένα δύσκολο έδαφος για τις συμβατικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, επιτρέποντας στους ντόπιους μαχητές να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά τακτικές ανταρτοπόλεμου. Αυτές οι τακτικές, που χαρακτηρίζονται από επιθέσεις «χτύπα και τρέχα», ενέδρες και χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, έχουν καταστήσει δύσκολο για τις ισραηλινές δυνάμεις να διατηρήσουν τον έλεγχο.

Ο ισραηλινός στρατός λέει ότι οι επιδρομές του στο Τούλκαρεμ, όπως και στην Τζενίν, αποσκοπούν στην εξόντωση αυτών των μαχητών της αντίστασης. Αλλά οι Παλαιστίνιοι λένε ότι η συνεχής και ασφυκτική παρουσία των ισραηλινών στρατιωτικών οχημάτων και των σημείων ελέγχου διαταράσσει σκόπιμα την κανονική ροή της ζωής τους, καθιστώντας δύσκολο για τους κατοίκους να κάνουν την καθημερινή τους ρουτίνα.

«Αυτό είναι καθαρή εκδίκηση», ανέφερε η Λούμπνα Σαχίν, κάτοικος του προσφυγικού καταυλισμού Νουρ Σαμς. «Είναι σαφές ότι δεν κυνηγούν την τοπική αντίσταση, διότι η αντίσταση στην αδικία δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει. Αλλά εκμεταλλεύονται τον πόλεμο στη Γάζα για να πραγματοποιήσουν την ίδια φρικαλεότητα σε μικρότερη κλίμακα».

«Αν ήθελαν να τερματίσουν την τοπική αντίσταση, θα έπρεπε να μας αφήσουν ήσυχους», συνέχισε. «Με αυτόν τον τρόπο, η νεολαία μας δεν θα σκεφτεί να πάρει τα όπλα, γιατί το μόνο που θέλουμε είναι η ειρήνη».

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η Παλαιστινιακή Αρχή –η οποία προορίζεται να κυβερνήσει την Τζενίν και άλλες παλαιστινιακές πόλεις στην «Περιοχή Α», όπως ορίζεται από τις Συμφωνίες του Όσλο– δεν έχει καταφέρει να αποκαταστήσει την ασφάλεια ή να αποκαταστήσει τους κατεστραμμένους προσφυγικούς καταυλισμούς, λένε οι Παλαιστίνιοι. Σύμφωνα με μια πηγή της ΠΑ για θέματα ασφαλείας, η οποία ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία της, η ΠΑ αισθάνεται επιβαρυμένη από τις επανειλημμένες εισβολές του Ισραήλ, οι οποίες αφήνουν ένα τεράστιο κόστος, καθώς οι τοπικές αρχές αναγκάζονται να επισκευάσουν δρόμους, σωλήνες ύδρευσης και άλλες βασικές υποδομές.

Όμως η ΠΑ χρησιμοποιεί επίσης τις δικές της δυνάμεις ασφαλείας για την καταστολή των μαχητών, παγιώνοντας τη φήμη της ως υπεργολάβου της ισραηλινής κατοχής. Στις 26 Ιουλίου, οι δυνάμεις της ΠΑ έστειλαν μια ένοπλη μονάδα σε ένα νοσοκομείο στο Τούλκαρεμ, επιχειρώντας να συλλάβουν τον Μοχάμμαντ Τζάμπερ^[18], ηγέτη των Ταξιαρχιών του Τούλκαρεμ, ο οποίος λάμβανε θεραπεία, σύμφωνα με διάφορες τοπικές πηγές. Ο Τζάμπερ, γνωστός και ως Αμπού Σούτζα, συνδέεται ως γνωστόν με το κίνημα Ισλαμική Τζιχάντ και καταζητείται από τις ισραηλινές αρχές. Πηγές ανέφεραν ότι ο Αμπού Σούτζα εισήχθη στο νοσοκομείο αφού τραυμάτισε τα δάχτυλά του ενώ χειριζόταν εκρηκτικό μηχανισμό.

Καθώς το περιστατικό αποκαλύφθηκε, άρχισαν να κυκλοφορούν βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης^[19] που έδειχναν τον Αμπού Σούτζα να συνοδεύεται από ένα πλήθος που τον υποστήριζε, συμπεριλαμβανομένων επιφανών μελών της Φατάχ από τον προσφυγικό καταυλισμό του Τούλκαρεμ, εν μέσω πυροβολισμών μεταξύ μαχητών και δυνάμεων ασφαλείας της ΠΑ έξω από το νοσοκομείο. Τελικά, ο κυβερνήτης του Τούλκαρεμ, Μουσταφά Τακτάκα, ανέφερε σε δήλωσή του: «Οι δυνάμεις ασφαλείας αποχώρησαν χωρίς να προβούν σε συλλήψεις, για να αποφευχθεί η αιματοχυσία Παλαιστινίων και να διατηρηθεί η πολιτική ειρήνη»^[20].

Λίγο αργότερα, ωστόσο, μαχητές στο Τούλκαρεμ και την Τζενίν πυροβόλησαν εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας που φρουρούσαν τα τοπικά γραφεία της ΠΑ και στις δύο πόλεις, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. «Η ΠΑ προσπαθεί να περιορίσει την αντίσταση χωρίς να την κατανοεί», είπε ένας νεαρός ακτιβιστής από τον προσφυγικό καταυλισμό του Τούλκαρεμ, ο οποίος πρόσκειται στη Φατάχ. «Συμπεριφέρεται σαν πατριός που προσπαθεί να πειθαρχήσει τα ανυπάκουα παιδιά του, αλλά δεν είναι σε θέση να τα πείσει».

«Αδικία και προδοσία»

Μετά το περιστατικό με τον Αμπού Σούτζα, σύμφωνα με αξιωματούχους του καταυλισμού, η υποβόσκουσα δυσαρέσκεια έχει μέχρι στιγμής περιοριστεί. Όμως το ενδεχόμενο εσωτερικής έκρηξης ελλοχεύει.

Πρόσφατη δημοσκόπηση του Παλαιστινιακού Κέντρου Πολιτικής και Έρευνας (PCPSR), για παράδειγμα, έδειξε αυξανόμενη υποστήριξη για ένοπλη αντίσταση κατά του Ισραήλ, σε ποσοστό 63%, ενώ το 62% υποστηρίζει τη διάλυση της ΠΑ^[21].

«Η ΠΑ πρέπει να καταλάβει ότι η αντίσταση καθοδηγείται από την αίσθηση της αδικίας κάτω από την κατοχή, αλλά η αίσθηση της προδοσίας από τον ίδιο τους το λαό θα μπορούσε να μετατοπίσει την προσοχή τους από τις ισραηλινές δυνάμεις στο προσωπικό ασφαλείας της ΠΑ», είπε ο νεαρός ακτιβιστής της Φατάχ.

Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Χαρμπ, η πρόκληση της ΠΑ είναι να διαχειριστεί αυτή την επισφαλή κατάσταση, εξισορροπώντας τις ευθύνες της για την ασφάλειά της και αντιμετωπίζοντας παράλληλα τα νόμιμα παράπονα του πληθυσμού της. «Η δημόσια εικόνα του Αμπού Σούτζα πάνω στους ώμους των ανθρώπων συμβολίζει την ανυπακοή απέναντι στην ΠΑ», είπε. «Η ΠΑ προσπαθεί να θωρακιστεί από την αυξανόμενη αντιπολίτευση που υποστηρίζει την εικόνα των μαχητών και της ένοπλης αντίστασης».

Η κατάσταση στο Τούλκαρεμ και την Τζενίν αποτελεί έτσι ένα μικρόκοσμο της ευρύτερης κατάστασης στη Δυτική Όχθη. Ο ισραηλινός στρατός, ο οποίος ισχυρίζεται ότι φτάνει στην τελευταία φάση του πολέμου εναντίον της Γάζας προτού ακολουθήσει τα λεγόμενα σχέδια για την «επόμενη ημέρα», αποτυγχάνει σαφώς στην εκστρατεία του για την καταπολέμηση των ανταρτών στη Δυτική Όχθη.

«Οι μαζικές δολοφονίες και οι καταστροφές μέσω χειρουργικών επεμβάσεων δεν μπορούν να ξεριζώσουν την αντίσταση όσο η κατοχή συνεχίζεται», δήλωσε ο Χαρμπ. «Οι προσωπικές ιστορίες αυτών των νεαρών μαχητών είναι μέρος μιας μακράς ιστορίας του αγώνα των γονέων και των παππούδων τους και των θυσιών τους από τότε που έχασαν τα πάντα το 1948».

Ο εκπρόσωπος των IDF απάντησε στο αίτημά μας για σχολιασμό με την ακόλουθη δήλωση: «Οι IDF επιχειρούν όπου είναι απαραίτητο, ειδικά σε περιοχές με υψηλά επίπεδα τρομοκρατίας, όπως η Τζενίν. Οι IDF συλλαμβάνουν άτομα που καταζητούνται για ύποπτες τρομοκρατικές δραστηριότητες, υποκίνηση τρομοκρατίας και τρομοκράτες που έχουν πραγματοποιήσει ή σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν επιθέσεις.

«Οι περισσότερες αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις διεξάγονται τη νύχτα για να μειωθούν οι τριβές μεταξύ των στρατευμάτων των IDF και του άμαχου πληθυσμού, καθώς και για την ασφάλεια των δυνάμεών μας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, όπως και σε άλλα μέρη, στην Ιουδαία και τη Σαμάρια [Δυτική Όχθη], οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν επίσης μη στρατιωτικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων ιατρικών ή θρησκευτικών εγκαταστάσεων, για τρομοκρατικούς σκοπούς, θέτοντας έτσι σε άμεσο κίνδυνο μη εμπλεκόμενους πολίτες».

Μετάφραση: elaliberta.gr

Fatima AbdulKarim, “In Jenin and Tulkarem, Israel’s war on Palestinian armed resistance is failing”, +972, 14 Αυγούστου 2024, https://www.972mag.com/jenin-tulkarem-armed-resistance-israeli-repression/. Αναδημοσίευση: Europe Solidaire Sans Frontières, https://www.europe-solidaire.org/spip.php?article71774.

Σημειώσεις

^[1] Sebastian Ben Daniel (John Brown), “Israel’s armed drones are heralding an era of automated killing”, +972, 19 Σεπτεμβρίου 2023, https://www.972mag.com/armed-drones-automated-killing-palestinians/.

^[2] “Palestine: Mid-year metrics 2024”, ACLED, 5 Αυγούστου 2024, https://acleddata.com/2024/08/05/palestine-mid-year-metrics-2024/.

^[3] “Humanitarian Situation Update #186 | West Bank”, OCHA, 3 Ιουλίου 2024, https://www.ochaopt.org/content/humanitarian-situation-update-186-west-bank.

^[4] Amjad Iraqi, “In Jenin, Israel is unveiling the next phase of apartheid”, +972, 30 Ιουνίου 2023, https://www.972mag.com/israel-apartheid-jenin-gaza/.

^[5] Mariam Barghouti, “In Jenin, brazen Israeli raids fuel fiercer Palestinian resistance”, +972, 27 Φεβρουαρίου 2024, https://www.972mag.com/jenin-refugee-camp-israeli-raids-palestinian-resistance/ [Mariam Barghouti, «Στην Τζενίν, οι θρασύδειλες ισραηλινές επιδρομές ενισχύουν την αντίσταση των Παλαιστινίων», e la libertà, 28 Φεβρουαρίου 2024, https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/9465-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BD,-%CE%BF%CE%B9-%CE%B8%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%8D%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%87%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD].

^[6] Ό.π.

^[7] Yuval Abraham, “In Jenin and Nablus, resistance and despair go hand in hand”, +972, 5 Οκτωβρίου 2022, https://www.972mag.com/jenin-refugee-camp-armed-resistance/.

^[8] Ameer Makhoul, “Israel’s war on refugee camps seeks to correct its mistake of 1948” , +972, 1 Αυγούστου 2023, https://www.972mag.com/israel-war-refugee-camps-jenin/.

^[9] Amjad Iraqi, “The many prisons of Palestinian life”, +972, 13 Σεπτεμβρίου 2021, https://www.972mag.com/edition/zubeidi-prison-israel/.

^[10] Amjad Iraqi, Edo Konrad and Henriette Chacar, “PODCAST: An uprising for Palestinian unity”, +972, 3 Ιουνίου 2021, https://www.972mag.com/palestinian-citizens-israel-unity-podcast/.

^[11] Amjad Iraqi, “Hamas breaks out of its Gaza cage”, +972, 21 Μαΐου 2021, https://translate.google.gr/?hl=el&sl=auto&tl=el&text=Hamas%20breaks%20out%20of%20its%20Gaza%20cage%0AAmjad%20Iraqi%0A21%20%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85%202021&op=translate.

^[12] Fatima AbdulKarim and Dalia Hatuqa, “How a resurrected militia is defying Israeli and Palestinian rulers”, +972, 11 Αυγούστου 2022, https://www.972mag.com/aqsa-martyrs-brigades-jenin-nablus/.

^[13] Anne Irfan, “Dispelling the myths about Palestinian refugees — in Jenin and beyond”, =972, 9 Ιουλίου 2023, https://www.972mag.com/palestinian-refugees-hasbara-myths-jenin/.

^[14] https://t.me/jenencamb/57875 , 5 Αυγούστου 2024 ,Telegram, « مخيم جنين 24 ساعة »

^[15] Vera Sajrawi, “Amid Jenin destruction, Palestinians mobilize with acts of solidarity”, +972, 13 Ιουλίου 2023, https://www.972mag.com/jenin-refugee-camp-palestinian-solidarity/.

^[16] “Undercover Israeli troops dressed as medical staff kill three militants in West Bank hospital raid, officials say”, CNN, 30 Ιανουαρίου 2024, https://edition.cnn.com/2024/01/30/middleeast/israel-undercover-raid-jenin-west-bank-hamas-intl/index.html.

^[17] https://t.me/mokem_tolkarm/31511 , 7 Αυγούστου 2024 ,Telegram, « مناقشات مخيم طولكرم الحدث »

^[18] 18 https://t.me/mokem_tolkarmm/21957 , 26 Ιουλίου 2024 ,Telegram, « مخيم طولكرم الحدث »

^[19] https://t.me/mokem_tolkarmm/21962, 26 Ιουλίου 2024 ,Telegram, « مخيم طولكرم الحدث »

^[20] « محافظ طولكرم يدعو لتحييد المؤسسات الصحية عن أي تداعيات يمكن أن يستغلها الاحتلال »

https://www.wafa.ps/pages/details/100207 ,26 Ιουλίου 2024 , وفا

^[21] “Public Opinion Poll No (92)”, Palestinian Center for Policy and Survey Research, 10 Ιουλίου 2024, https://www.pcpsr.org/en/node/985.