Ανάμεσα στα ερείπια, ύστερα από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στο χωριό Ακμπίεχ του νότιου Λιβάνου, Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024. (AP Photo/Mohammed Zaatari)

Michael Karadjis

Τι κρύβεται πίσω από τον ψευδεπίγραφο χαρακτηρισμό της Χεζμπολλάχ ως «τρομοκρατικής» οργάνωσης;

Η αυστραλιανή κυβέρνηση, όπως και πολλές άλλες δυτικές κυβερνήσεις, χαρακτηρίζει τη Χεζμπολλάχ ως «απαγορευμένη τρομοκρατική οργάνωση». Αυτό οδήγησε σε μεγάλη υστερία τους Αυστραλούς πολιτικούς και των δύο μεγάλων δεξιών κομμάτων και τους επικεφαλής επικοινωνίας σε όλα τα μεροληπτικά αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης, ύστερα από την εμφάνιση σημαιών της Χεζμπολλάχ και φωτογραφιών του νεκρού ηγέτη της, Χασάν Νασράλλα, από ορισμένους από το πλήθος στο εβδομαδιαίο συλλαλητήριο της περασμένης Κυριακής εναντίον της γενοκτονίας του Ισραήλ στη Γάζα. Η ανάρτηση τέτοιων συμβόλων, εκτός του ότι είναι παράνομη, προκαλεί δήθεν μεγάλη «αγωνία» στους Εβραίους-Αυστραλούς, οι οποίοι δεν αισθάνονται «ασφαλείς», και πρέπει να απορριφθεί κάθε «αντισημιτισμός» και τα λοιπά και τα λοιπά.

Παρεμπιπτόντως, σχετικά με το εν λόγω συλλαλητήριο: αξίζει να σημειωθεί ότι από την αρχή του περασμένου Οκτωβρίου, οι διοργανωτές των εβδομαδιαίων συγκεντρώσεων ζήτησαν από τους διαδηλωτές να μην φέρουν σύμβολα που συνδέονται με απαγορευμένες «τρομοκρατικές» οργανώσεις, για νομικούς λόγους, ώστε να μην κηρυχθούν οι συγκεντρώσεις παράνομες, χωρίς όμως να κρίνουν την πολιτική των οργανώσεων αυτών. Ωστόσο, ήταν αναμενόμενο ότι με την έξαρση των συναισθημάτων αμέσως μετά τη δολοφονία περίπου 1.200 Λιβανέζων από το Ισραήλ μέσα σε μια εβδομάδα, την φυγή πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπων και τη δολοφονία του Νασράλλα, ορισμένα μέλη της λιβανέζικης κοινότητας που υποστήριζαν τη Χεζμπολλάχ θα μπορούσαν να φέρουν σύμβολα της Χεζμπολλάχ, και θα ήταν δύσκολο για τους διοργανωτές των συγκεντρώσεων να το αποτρέψουν αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες. Δεν ήταν πάντως δική τους επιλογή, και πολλοί από τους συμμετέχοντες στη συγκέντρωση, οι οποίοι ήταν ευτυχείς που διαδήλωναν για τον λιβανέζικο λαό καθώς και για τους Παλαιστίνιους, δεν ήταν τόσο ευτυχείς με το γεγονός ότι μέρος της συγκέντρωσης επικεντρώθηκε στον Νασράλλα. Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα.

Δεν υποστηρίζω καθόλου τη Χεζμπολλάχ, όπως θα εξηγήσω παρακάτω, και πολύ περισσότερο τον αντιδραστικό Ιρανό χρηματοδότη της. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή είναι το ισραηλινό κράτος, υποστηριζόμενο από την αυστραλιανή κυβέρνηση και άλλες δυτικές κυβερνήσεις, το οποίο έχει πραγματοποιήσει ένα πραγματικό ολοκαύτωμα στη Γάζα τον τελευταίο χρόνο, κλέβει έμπρακτα γη και σκοτώνει ατιμώρητα στην Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη, ενώ ο κόσμος κοιτά αλλού, και μόλις πραγματοποίησε μια καταστροφική δολοφονική επίθεση στο γειτονικό κυρίαρχο κράτος του Λιβάνου, βομβαρδίζοντας ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην πρωτεύουσα Βηρυτό με βόμβες 2.000 λιβρών προκειμένου να σκοτώσει μια χούφτα ηγέτες της Χεζμπολλάχ. Αν «τρομοκρατία» σημαίνει να σκοτώνεις αμάχους στο πλαίσιο μιας πολιτικής δράσης, τότε το ισραηλινό καθεστώς είναι ένας από τους σημερινούς αρχιτρομοκράτες. Ωστόσο, ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη προς το παρόν και ας το χαρακτηρίσουμε ως «κρατική τρομοκρατία» και ας επικεντρωθούμε αντ’ αυτού στην «τρομοκρατία» των μη κρατικών φορέων.

Σε αυτή την περίπτωση, η Χεζμπολλάχ δεν είναι «τρομοκρατική» οργάνωση με οποιαδήποτε συμβατική έννοια. Δεν είναι σαφές γιατί η σημαία της θα πρέπει να δημιουργεί «ανησυχία» στους Εβραίους Αυστραλούς. Πότε η Χεζμπολλάχ τοποθέτησε κάπου βόμβες σε καφετέριες ή σε λεωφορεία, πότε πυροβόλησε πολίτες σε εμπορικά κέντρα, πότε στόχευσε ειδικά τους Εβραίους ως Εβραίους; Πολύ απλά η Χεζμπολλάχ δεν λειτούργησε ποτέ με αυτόν τον τρόπο. Η ετικέτα «τρομοκράτης» επομένως, απλώς καθορίζεται από τις πολιτικές απόψεις των κρατών των ΗΠΑ και του Ισραήλ· αξίζει να δούμε από πού προέρχεται.

Η πηγή της ψευδεπίγραφης ετικέτας «τρομοκράτης»: νόμιμη εθνική αντίσταση

Η πρώτη πηγή του χαρακτηρισμού «τρομοκράτης» ήταν οι ίδιες οι ΗΠΑ και όχι το Ισραήλ. Μετά το τέλος της φρικτής εισβολής του Ισραήλ στο Λίβανο το 1982, όταν σκότωσε 20-30.000 Λιβανέζους και Παλαιστίνιους σε ένα απρόκλητο 3μηνο Blitzkrieg, καθ’ όλη τη διάρκεια με την πλήρη υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης του Ρόναλντ Ρίγκαν, υπογράφηκε συμφωνία για μια πολυεθνική δύναμη (MNF) αποτελούμενη από αμερικανικά, γαλλικά και ιταλικά στρατεύματα να μεταβεί και να επιβλέψει την αναγκαστική αποχώρηση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), που ήταν ο στόχος του πολέμου του Ισραήλ.

Δεδομένης της πλήρους υποστήριξης των ΗΠΑ προς το Ισραήλ, μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού πληθυσμού του Λιβάνου θεώρησε την «ειρηνευτική δύναμη» ως κατακτητή. Μόλις η PLO αποχώρησε, το Ισραήλ διευκόλυνε τη σφαγή 2-3.000 ανυπεράσπιστων Παλαιστινίων αμάχων στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα από τη ακροδεξιά χριστιανική πολιτοφυλακή του Λιβάνου Φάλαγγα/Λιβανέζικες Δυνάμεις. Υπό αυτές τις συνθήκες, η εκλογή στην προεδρία, σε ένα άδικο σεχταριστικό σύστημα, των ηγετών της Φάλαγγας, του Μπασίρ και στη συνέχεια του Αμίν Τζεμαγιέλ, απορρίφθηκε από τις σουνιτικές, σιιτικές και δρούζικες κοινότητες. Ωστόσο, καθώς ο εμφύλιος πόλεμος σύντομα επαναλήφθηκε γύρω από τη Βηρυτό, οι υποτιθέμενα ουδέτερες δυνάμεις των ΗΠΑ βομβάρδισαν μουσουλμανικές και δρούζικες δυνάμεις στα κοντινά βουνά Σουφ. Υπό αυτές τις συνθήκες, βομβιστές αυτοκτονίας σιιτών εμπνευσμένων από το Ιράν βομβάρδισαν τον στρατώνα της MNF τον Οκτώβριο του 1983, σκοτώνοντας 241 Αμερικανούς και 58 Γάλλους στρατιωτικούς.

Αυτή η δολοφονία τόσων πολλών Αμερικανών στρατιωτών είναι η αιτία του ιδιαίτερου μίσους των ΗΠΑ για τη Χεζμπολλάχ και του χαρακτηρισμού της ως «τρομοκρατική». Ωστόσο, ακόμη και αν εξαιρέσουμε όλο το παραπάνω πλαίσιο, υπάρχουν δύο προβλήματα. Πρώτον, ανεξάρτητα από την άποψη που έχει κανείς για μια τέτοια ενέργεια ως μέθοδο αγώνα, η «τρομοκρατία» αναφέρεται στη στοχοποίηση αμάχων και όχι στρατιωτικού προσωπικού, όπως κι αν βλέπει κανείς την αποστολή τους. Δεύτερον, η Χεζμπολλάχ δεν σχηματίστηκε επίσημα μέχρι το 1985, και είναι λίγο περισσότερο από εικασίες ότι η σκιώδης φιλοϊρανική ομάδα «Ισλαμική Τζιχάντ» (που δεν πρέπει να συγχέεται με τη σημερινή Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ), η οποία ανέλαβε την ευθύνη, ήταν πρόδρομος της Χεζμπολλάχ. Ακόμη και σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας του Ρέιγκαν, Κάσπαρ Γουάινμπεργκερ, που μιλούσε το 2001, «εξακολουθούμε να μην έχουμε την πραγματική γνώση για το ποιος έκανε τη βομβιστική επίθεση στους στρατώνες των πεζοναυτών στο αεροδρόμιο της Βηρυτού, και σίγουρα δεν την είχαμε τότε»^[1].

Η δεύτερη πηγή του χαρακτηρισμού «τρομοκράτης» είναι ακόμη πιο ανέντιμη, καθώς οφείλεται απλώς στον ηγετικό ρόλο της Χεζμπολάχ στην εθνική αντίσταση του Λιβάνου κατά της ισραηλινής στρατιωτικής κατοχής του νότιου Λιβάνου, έναν απολύτως νόμιμο αγώνα. Μετά το 1982, το Ισραήλ εξακολουθούσε να κατέχει το νότιο Λίβανο μέχρι τη Βηρυτό, και έτσι ένα εθνικό κίνημα αντίστασης άρχισε να μάχεται για να το διώξει. Μέχρι το 1985, είχαν διωχθεί από τη Βηρυτό και το μεγαλύτερο μέρος του νότου, αλλά παρέμενε σε ένα σημαντικό τμήμα των εδαφών πιο κοντά στα ισραηλινά σύνορα. Αν και η αντίσταση περιλάμβανε μια σειρά πολιτικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων αριστερών, εθνικιστών και ισλαμιστών, τόσο από σουνιτικές όσο και από σιιτικές κοινότητες, σε τελική ανάλυση ο νότος κατοικείται σε μεγάλο βαθμό από σιίτες, και η σιιτική Χεζμπολάχ που υποστηρίζεται από το Ιράν έγινε η κυρίαρχη δύναμη. Δεν υπήρχαν Ισραηλινοί πολίτες στο νότιο Λίβανο· και η Χεζμπολλάχ δεν βομβάρδισε ποτέ Ισραηλινούς πολίτες πέρα από τα σύνορα. Το Ισραήλ απλώς θεωρεί τη νόμιμη αντίσταση κατά της βάναυσης στρατιωτικής κατοχής του ως «τρομοκρατία» στο Λίβανο, όπως ακριβώς κάνει και στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.

Το Ισραήλ εκδιώχθηκε από τον Λίβανο από την αντίσταση το 2000. Ωστόσο, παρέμεινε σε ένα κομμάτι γης 25 τετραγωνικών χιλιομέτρων που ονομάζεται Αγροκτήματα Σεμπάα, το οποίο ο Λίβανος διεκδικεί, αλλά το Ισραήλ λέει ότι είναι μέρος του παράνομα κατεχόμενου συριακού Γκολάν (λες και αυτό δικαιολογεί την ισραηλινή θέση!), και αυτό αποτελεί μέρος της αιτιολόγησής του για το ότι παρέμεινε μια «αντιστασιακή» πολιτοφυλακή ξεχωριστή από τις λιβανέζικες ένοπλες δυνάμεις μετά το 2000. Όταν η Χεζμπολλάχ απήγαγε κάποιους Ισραηλινούς στρατιώτες στα σύνορα το 2006 με στόχο να απελευθερώσει αρκετούς Λιβανέζους κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές και να απελευθερώσει αυτό το τελευταίο κομμάτι γης, το Ισραήλ εξαπέλυσε μαζικούς βομβαρδισμούς εναντίον του Λιβάνου, σκοτώνοντας 1.500 ανθρώπους και καταστρέφοντας ξανά τη χώρα. Ο Νασράλλα παραδέχτηκε ότι οι ενέργειές του ήταν λάθος και η θέση της Χεζμπολλάχ φαινόταν πολύ αδύναμη πολιτικά· τότε η ισραηλινή αλαζονεία ξεπέρασε την κοινή λογική όταν επιχείρησε χερσαία εισβολή, επιτρέποντας στη Χεζμπολλάχ να απωθήσει τους εισβολείς ως μια επιτόπια αντίσταση και πάλι, όχι μόνο σώζοντας αλλά και ενισχύοντας τα αντιστασιακά διαπιστευτήρια της Χεζμπολλάχ.

Γενικότερα, από τη δεκαετία του 1990, η Χεζμπολλάχ παίρνει μέρος σε κοινοβουλευτικές εκλογές και συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνασπισμού με κόμματα που εκπροσωπούν άλλα θρησκευτικά συμφέροντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ακόμη και ορισμένες χώρες που αποκαλούν τη στρατιωτική πτέρυγα της Χεζμπολλάχ «τρομοκρατική» δεν κατατάσσουν την πολιτική οργάνωση ως τέτοια. Απέχοντας πολύ από το να αμφισβητήσει το σεχταριστικό σύστημα, η Χεζμπολλάχ έχει εν πολλοίς ενστερνιστεί το σύστημα αυτό και παρά τη ρητορική περί «αποκλεισμένων», έχει αναδειχθεί σε βασικό κόμμα της σιιτικής αστικής τάξης. Αμέσως μετά τον θρίαμβό της το 2006, η Χεζμπολλάχ έδειξε ότι ελάχιστα διέφερε από οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική πολιτοφυλακή στον Λίβανο, όταν εισέβαλε το 2008 στη Δυτική Βηρυτό που κατοικείται κυρίως από σουνίτες και πήρε τον έλεγχο από το σουνιτικό Κίνημα Μέλλον. Και το 2019, όταν Λιβανέζοι από όλες τις διαφορετικές θρησκείες ξεσηκώθηκαν εναντίον του σεχταριστικού συστήματος στο σύνολό του, στοχεύοντας όλους τους ιστορικούς σεχταριστικούς ηγέτες και πολέμαρχους, η Χεζμπολλάχ προσέτρεξε στην υπεράσπιση του συστήματος βοηθώντας στη βίαιη συντριβή του κινήματος.

Η Χεζμπολλάχ γίνεται κρατικός τρομοκράτης συνεργός του καθεστώτος Άσαντ

Παρά τη στενή σχέση της με την ιρανική δικτατορία, η Χεζμπολλάχ είχε τις δικές της καταβολές ως νόμιμο εθνικό κίνημα αντίστασης στο πλαίσιο του Λιβάνου και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένας απλός πληρεξούσιος. Ωστόσο, σε τελική ανάλυση, το Ιράν είναι ο χρηματοδότης της, και αυτή η πλευρά της οργάνωσης ήρθε στην επιφάνεια μετά το ξέσπασμα των εξεγέρσεων της Άνοιξης τον Απρίλιο του 2011. Οι αντικρουόμενες απόψεις της για τη Λιβύη και τη Συρία είναι διδακτικές.

Όταν ξεκίνησε η επανάσταση στη Λιβύη, τόσο το Ιράν^[2] όσο και η Χεζμπολλάχ^[3] χαιρέτισαν την εξέγερση κατά της καταπιεστικής διακυβέρνησης του Καντάφι. Παρά την εικόνα ότι το Ιράν και η Λιβύη ήταν αμφότερα αντι-ισραηλινά «απορριπτικά» κράτη (και στις δύο περιπτώσεις αντανακλώντας την ασφαλή γεωγραφική απόσταση από το Ισραήλ, επιτρέποντας πολλές και δυνατές ρητορείες από μακριά), υπήρχε μια διαμάχη που χρονολογείται εδώ και δεκαετίες, όταν ο Μούσα αλ-Σαντρ, ο ηγέτης του λιβανέζικου σιιτικού κινήματος Αμάλ, εξαφανίστηκε ενώ βρισκόταν σε ταξίδι στη Λιβύη. Ο Λίβανος το 2011 ήταν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η ψήφος του υπέρ της απόφασης του ΟΗΕ για την αποστολή επιχείρησης του ΝΑΤΟ κατά του Καντάφι ήταν καθοριστική, μια ψήφος στην οποία η Χεζμπολλάχ έπρεπε να δώσει την υποστήριξή της. Μετά την 6μηνη επέμβαση του ΝΑΤΟ, η εξέγερση θριάμβευσε και όταν ο Καντάφι σκοτώθηκε, διοργανώθηκαν εορτασμοί στο Ιράν^[4] και στις ελεγχόμενες από τη Χεζμπολλάχ λιβανέζικες κοινότητες.

Αντίθετα, όταν ξεκίνησε η λαϊκή εξέγερση κατά της τυραννικής δικτατορίας Άσαντ στη Συρία, το Ιράν έστειλε δυνάμεις για να υποστηρίξει το καθεστώς^[5], τόσο τις δικές του δυνάμεις της «Επαναστατικής» Φρουράς, όσο και τις υποστηριζόμενες από το Ιράν ιρακινές, αφγανικές και πακιστανικές σιιτικές θρησκευτικές πολιτοφυλακές. Αυτό ήταν απαραίτητο λόγω της αυτομόλησης μεγάλου μέρους του συριακού στρατού προς την εξέγερση, σχηματίζοντας τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA). Ενώ οι σεχταριστικές ομάδες θανάτου «Σαμπίχα» του ίδιου του καθεστώτος Άσαντ ήταν οι πιο διαβόητες αιμοσταγείς πολιτοφυλακές που έλαβαν μέρος στη συγκλονιστικά βίαιη και αιματηρή καταστολή του συριακού λαού από τον Άσαντ, οι πολιτοφυλακές που υποστηρίζονταν από το Ιράν δεν έμειναν πολύ πίσω.

Φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η Χεζμπολλάχ ήταν αρχικά διστακτική^[6] απέναντι στην απαίτηση του Ιράν να εισέλθει στη Συρία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2006, οι Σύριοι δέχθηκαν χιλιάδες υποστηρικτές της Χεζμπολλάχ^[7] και Λιβανέζους σιίτες πρόσφυγες, βλέποντάς τους ως ήρωες. Ένα από τα μέρη που συνέβη αυτό ήταν στην πόλη Καϊσάρ κοντά στα σύνορα, η οποία βρισκόταν πλέον στα χέρια των ανταρτών. Όταν η Χεζμπολλάχ αποφάσισε να εισέλθει στον πόλεμο ως πληρεξούσιος του Ιράν, το πρώτο μέρος στο οποίο βοήθησε το καθεστώς να συντρίψει την εξέγερση ήταν το Καϊσάρ.

Η ειρωνεία τού να υποστηρίζεις την εξέγερση κατά του Καντάφι, παρά το γεγονός ότι υποστηριζόταν από μια άμεση ένοπλη επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα να συμμετέχεις στη συντριβή της εξέγερσης κατά του Άσαντ, όπου ποτέ δεν υπήρξε αμερικανική επέμβαση κατά του Άσαντ (μάλιστα οι ΗΠΑ εμπόδισαν έμπρακτα τους αντάρτες να παραλάβουν βασικά αντιαεροπορικά όπλα από γειτονικά κράτη), είναι σίγουρα πολύ μεγάλη, όταν η Χεζμπολλάχ και το Ιράν και οι δυτικοί «αντιιμπεριαλιστές» αυλοκόλακές τους δικαιολογούν την υποστήριξή τους στο διαχρονικά αντιπαλαιστινιακό καθεστώς του Άσαντ^[8] στη βάση του ... «αντιιμπεριαλισμού».

Αν η Χεζμπολλάχ είχε απλώς πάρει έναν παρασκηνιακό ρόλο από ανάγκη λόγω του Ιρανού χρηματοδότη της, αυτό θα ήταν αρκετά κακό, αλλά ίσως κατανοητό. Ωστόσο, μόλις μπήκε μέσα, μπήκε με σφοδρότητα. Ιδιαίτερα στη νοτιοδυτική Συρία, η Χεζμπολλάχ διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στις πολιορκίες πείνας του καθεστώτος Άσαντ σε διάφορες πόλεις που κατείχαν οι αντάρτες, ειδικά στη Μαντάγια^[9] και το Ζαμπαντάνι, καθώς και στο Χαλέπι στα βόρεια. Σύμφωνα με το al-Jazeera, «το Ζαμπαντάνι και η Μαντάγια, που βρίσκονται και οι δύο κοντά στην πρωτεύουσα Δαμασκό, πολιορκούνται από τον στρατό του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ και από συμμάχους μαχητές της Χεζμπολλάχ, της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης»^[10]. Συμμετείχαν ακόμη και στην πολιορκία του καθεστώτος στον παλαιστινιακό καταυλισμό Γιαρμούκ νότια της Δαμασκού. Οι σε μεγάλο βαθμό σουνιτικοί και αντι-Άσαντ πληθυσμοί αυτών των πόλεων τελικά εκδιώχθηκαν και στάλθηκαν σε μια περιοχή της βόρειας Συρίας που εξακολουθούσε να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανταρτών.

Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας: «Η συριακή κυβέρνηση και οι συμμαχικές πολιτοφυλακές κατέστρεψαν τις τοπικές προμήθειες τροφίμων καίγοντας καλλιέργειες στη Νταράγια και τη Μαντάγια. Η ανάλυση δορυφορικών εικόνων από τη Διεθνή Αμνηστία δείχνει τη μαζική συρρίκνωση της γεωργίας με την πάροδο των ετών και μια προφανή νεκρή ζώνη γύρω από τη Νταράγια. “Η κυβέρνηση και οι δυνάμεις της Χεζμπολλάχ έκαψαν τα αγροτεμάχια, ακριβώς ως μια μορφή τιμωρίας, παρόλο που δεν μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτά”, δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ένας πρώην δάσκαλος στη Μαντάγια»^[11].

Επομένως, ενώ η Χεζμπολλάχ δεν είναι «τρομοκρατική» οργάνωση με τον τρόπο που εννοούν οι υποκριτικές δυτικές κυβερνήσεις, σίγουρα ήταν υπεύθυνη για τη μεγάλης κλίμακας δολοφονία και λιμοκτονία αμάχων στη Συρία (μαζί με τον Ιρανό χρηματοδότη της). Ωστόσο, το έκανε στην υπηρεσία της συριακής κρατικής μηχανής· με άλλα λόγια, όπως το Ισραήλ και το ίδιο το καθεστώς Άσαντ, η Χεζμπολλάχ επιδίδεται σε κρατική τρομοκρατία. Αλλά δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει τη Δύση και το Ισραήλ. Πράγματι, όταν ο Μπάιντεν συνεχάρη τον Νετανιάχου για τη δολοφονία του Νασράλλα, ισχυρίστηκε ότι ήταν δικαιοσύνη για τα «πολλά θύματα της Χεζμπολλάχ, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Αμερικανών, Ισραηλινών και Λιβανέζων πολιτών»^[12], ό,τι κι αν σημαίνει αυτό (κυρίως αμερικανικά και ισραηλινά στρατεύματα κατοχής). Απέφυγε να αναφέρει οποιοδήποτε θύμα από τη Συρία, τη χώρα με τη συντριπτική πλειοψηφία των αμάχων θυμάτων της!

Όσον αφορά το Ισραήλ, καθ’ όλη τη διάρκεια της συριακής σύγκρουσης, οι Ισραηλινοί ηγέτες^[13] (πολιτικοί, στρατιωτικοί^[14] και μυστικές υπηρεσίες^[15]) και οι δεξαμενές σκέψης^[16] εξέφραζαν συνεχώς^[17] την προτίμησή τους για την επικράτηση του καθεστώτος Άσαντ^[18] έναντι των αντιπάλων του^[19], και εκτιμούσαν ιδιαίτερα^[20] τη δεκαετή μη αντίσταση του Άσαντ στα κατεχόμενα σύνορα του Γκολάν^[21], με άλλα λόγια, ήταν ουσιαστικά στο ίδιο στρατόπεδο με το Ιράν και τη Χεζμπολλάχ (κάτι που κατά καιρούς αναγνωριζόταν ανοιχτά^[22]), απλώς δεν του άρεσε που ήταν αυτοί οι υποστηρικτές, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ καλωσόρισε την έναρξη του μαζικού ρωσικού αεροπορικού πολέμου κατά του συριακού λαού για την προστασία του Άσαντ το 2015,^[23] βλέποντας ένα καθεστώς υπό ρωσική κυριαρχία ως προτιμότερο από ένα καθεστώς υπό ιρανική κυριαρχία. Πράγματι, όπως ακριβώς το Ισραήλ δικαιολογεί τη σφαγή του παλαιστινιακού και λιβανέζικου λαού αποκαλώντας τους όλους «τρομοκράτες» και «ισλαμιστές εξτρεμιστές», το καθεστώς Άσαντ και οι υποστηρικτές του δικαιολογούν αντιστοίχως τη σφαγή του συριακού λαού αποκαλώντας τους όλους «τρομοκράτες» και «ισλαμιστές εξτρεμιστές», κάτι που επαναλαμβάνεται σε αυτή την περίπτωση από διάφορους περίεργους δυτικούς «αριστερούς» υποκριτές.

Το καθεστώς Άσαντ είναι αυτό που μοιάζει περισσότερο με το Ισραήλ στην περιοχή ως προς τον βαθμό μαζικών δολοφονιών και καταστροφής που χρησιμοποιεί εναντίον του πληθυσμού του, με περίπου 700.000 νεκρούς στη σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 300.000 αμάχων, στη συντριπτική τους πλειοψηφία θύματα του καθεστώτος, τις περισσότερες πόλεις να έχουν καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος και της Ρωσίας, και ένα βιομηχανικής κλίμακας γκουλάγκ βασανιστηρίων. Η Χεζμπολλάχ και το Ιράν αποτελούν αντικείμενο τόσο μεγάλου μίσους για το ρόλο τους στην υποστήριξη του καθεστώτος, ώστε, παρά το γεγονός ότι οι Σύριοι στις ζώνες που ελέγχονται από τους αντάρτες διαδήλωναν κατά του Ισραήλ για να υποστηρίξουν τη Γάζα^[24] για ένα ολόκληρο χρόνο μετά τον Οκτώβριο, υπήρχαν εκδηλώσεις χαράς όταν σκοτώθηκαν οι πρώην δολοφόνοι τους. Δεν ευχαρίστησαν το Ισραήλ, αλλά το θεώρησαν ως μια σύγκρουση μεταξύ δύο εχθρών τους, δύο κατακτητών της Συρίας, ευχόμενοι «καλή τύχη» και στους δύο. Για τους Σύριους, η Χεζμπολλάχ και το Ιράν λειτουργούσαν ως IDF στις πόλεις τους.

Δεν χρειάζεται να συμμερίζεται κανείς αυτή την προοπτική για να την κατανοήσει. Για τους Λιβανέζους που ζουν τώρα κάτω από τους τρομοκρατικούς βομβαρδισμούς και τις μαζικές καταστροφές του Ισραήλ, η πραγματικότητά τους είναι ότι, είτε αγαπούν είτε όχι τη Χεζμπολλάχ, αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι Λιβανέζοι είναι ενωμένοι ενάντια στη σιωνιστική δολοφονική μηχανή. Επιπλέον, για τους σιίτες του νότου, η Χεζμπολλάχ είναι η οργάνωση που ηγήθηκε του 18ετούς αγώνα για την ελευθερία από τη βάναυση ισραηλινή κατοχή. Από απόσταση, πρέπει να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και τις δύο προοπτικές.

Πού είναι λοιπόν η «τρομοκρατία»; Στα σύνορα;

Επιστρέφοντας στο παρόν, το θέμα είναι ότι η «τρομοκρατία» είναι μια ανούσια ετικέτα στην περίπτωση της Χεζμπολλάχ για να δικαιολογήσει τη μαζική ισραηλινή κρατική τρομοκρατία και την υποστήριξη που της παρέχει η κυβέρνησή μας. Όταν ρωτήθηκε αν ο Λίβανος έχει το ίδιο δικαίωμα να «υπερασπιστεί τον εαυτό του» με αυτό που ισχυρίστηκε ότι έχει το Ισραήλ, ο πρωθυπουργός Άντονι Αλμπανέζε απάντησε αμέσως: «Φυσικά και θεωρούμε τη Χεζμπολλάχ τρομοκρατική οργάνωση». Αυτή η ταχυδακτυλουργία επιτρέπει στον ίδιο και σε άλλους ηγέτες να αποφεύγουν απλώς το θέμα των σφαγών του Ισραήλ και της κατάφωρης παραβίασης της λιβανέζικης κυριαρχίας. Η «τρομοκρατία» δικαιολογεί τα πάντα. Έχει εξαιρετικά σαρωτική χρήση. «Τι άλλο μπορεί να κάνει το Ισραήλ;» όταν αντιμετωπίζει μια «τρομοκρατική οργάνωση» στα σύνορά του;

Διασυνοριακές επιθέσεις Ισραήλ-Λιβάνου, 8 Οκτωβρίου 2023 - 20 Σεπτεμβρίου 2024.^[25]

Ωστόσο, τα ίδια τα σύνορα διαψεύδουν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Σε έντονη αντίθεση με τη σφαγή αμάχων στη Συρία, όταν εμπλέκεται στην κρατική τρομοκρατία του καθεστώτος, οι διασυνοριακές επιθέσεις της Χεζμπολλάχ από τις 8 Οκτωβρίου και μετά στοχεύουν σχολαστικά σε ισραηλινές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί σοβαρά αυτό, και τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Αντίθετα, οι επιθέσεις του Ισραήλ πάνω από τα σύνορα του Λιβάνου (δηλαδή, πριν από την αναζωπύρωση των τελευταίων 2 εβδομάδων) δεν ήταν μόνο εξαιρετικά δυσανάλογες όσον αφορά τον απόλυτο αριθμό, αλλά και πολύ περισσότερο στοχευμένες σε αμάχους· μέχρι τον Σεπτέμβριο, το Ισραήλ είχε εξαπολύσει 8.313 επιθέσεις στον Λίβανο, έναντι 1.901 επιθέσεων της Χεζμπολλάχ στο Ισραήλ^[26]· οι ισραηλινές επιθέσεις είχαν σκοτώσει 752 Λιβανέζους, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων αμάχων, έναντι μόνο 33 θανάτων Ισραηλινών, στη συντριπτική τους πλειοψηφία στρατιωτικών.

Μπορούμε να σκεφτούμε πολιτικά για τη Χεζμπολλάχ ό,τι θέλουμε – αλλά αυτή τη στιγμή αντιστέκεται στη νέα εισβολή του Ισραήλ στο νότιο Λίβανο στη δική της χώρα, ενώ η ισραηλινή κρατική τρομοκρατία έχει σκοτώσει εκατοντάδες Λιβανέζους πολίτες, περίπου 2.000 Λιβανέζοι έχουν σκοτωθεί από ισραηλινές επιθέσεις τον τελευταίο χρόνο, το 60% από αυτούς τις τελευταίες δύο εβδομάδες, και σε αυτούς περιλαμβάνονται 127 παιδιά^[27], και, για την ακρίβεια, μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, το Ισραήλ είχε ήδη σκοτώσει 96 Σύριους πρόσφυγες^[28] (συμπεριλαμβανομένων 36 παιδιών), οι οποίοι βρίσκονται στο Λίβανο μόνο και μόνο για να γλιτώσουν από τις θηριωδίες του καθεστώτος Άσαντ, το οποίο βοηθήθηκε από τη Χεζμπολλάχ! Πάνω από 100.000 πρόσφυγες έχουν καταφύγει στη Συρία, τόσο Λιβανέζοι όσο και Σύριοι πρόσφυγες – και το συριακό καθεστώς έχει ήδη αρχίσει συλλήψεις^[29]. Χριστιανικές και σουνιτικές πόλεις στο νότο έχουν βομβαρδιστεί μαζί με τον σιιτικό άμαχο πληθυσμό· κυρίως σουνιτικές περιοχές της Βηρυτού καταστρέφονται μαζί με τις σιιτικές περιοχές που αποτελούν τη βάση της Χεζμπολλάχ. Το Ισραήλ ήθελε να αποκεφαλίσει την ηγεσία της Χεζμπολλάχ, για να αποκαταστήσει την «αποτρεπτική» του δύναμη, αλλά διεξάγει επίσης πόλεμο κατά του Λιβάνου και του λιβανέζικου λαού.

Για να παραθέσω τον Σύριο συγγραφέα Robin Yassin-Kassab: «Αντιτίθεμαι απολύτως στη Χεζμπολλάχ όταν δολοφονεί και εκδιώκει Σύριους με εντολή του Ιράν. Και υποστηρίζω απόλυτα τη νόμιμη αντίστασή της στον γενοκτονικό σιωνιστικό φασισμό»^[30].

Μετάφραση: elaliberta.gr

Michael Karadjis, “What is behind the bogus ‘terrorist’ labeling of Hezbollah?”, Their Anti-imperialism and Ours, 5 Οκτωβρίου 2024, https://theirantiimperialismandours.com/2024/10/05/what-is-behind-the-bogus-terrorist-labeling-of-hezbollah/.

Σημειώσεις

^[1] “Interview: Caspar Weinberger”, PBS [Public Broadcasting Service], https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/target/interviews/weinberger.html.

^[2] Semira N. Nikou, “Iran Backs Libyan Rebels, Chastises West Over Oil, Bahrain”, The Iran Primer, 5 Απριλίου 2011, https://iranprimer.usip.org/blog/2011/apr/05/iran-backs-libyan-rebels-chastises-west-over-oil-bahrain.

^[3] Al-Manar TV, “Hezbollah Statement on the ‘Crimes Committed by the Gaddafi Regime’ in Libya”, MR Online, 21 Φεβρουαρίου 2011, https://mronline.org/2011/02/21/hezbollah-statement-on-the-crimes-committed-by-the-gaddafi-regime-in-libya/.

^[4] “Iran welcomes Muammar Gaddafi's death” The Australian, 21 Οκτωβρίου 2011, https://www.theaustralian.com.au/news/latest-news/iran-welcomes-death-of-muammar-gaddafi/news-story/2c4d5b2dc065472d64ddd50d2ea11b90.

^[5] Will Fulton, Joseph Holliday, & Sam Wyer, Iranian strategy in Syria, AEI Critical Threats, Study of War, Μάιος 2013, https://www.understandingwar.org/sites/default/files/IranianStrategyinSyria-1MAY.pdf.

^[6] Robin Yassin-Kassab, “Iran no friend of Syrians nor defender of Shia”, The New Arab, 14 Φεβρουαρίου 2016, https://www.newarab.com/opinion/iran-no-friend-syrians-nor-defender-shia.

^[7] Ό.π.

^[8] Michael Karadjis, “Syria and the Palestinians: No other Arab state has as much Palestinian blood on its hands”, Their Anti-imperialism and Ours, 2 Αυγούστου 2023, https://theirantiimperialismandours.com/2023/08/02/syria-and-the-palestinians-no-other-arab-state-has-as-much-palestinian-blood-on-its-hands/.

^[9] Michael Karadjis, “What’s at issue in the siege of Madaya: Mass starvation, or a few fake pics?”, Their Anti-imperialism and Ours, 14 Αυγούστου 2023, https://theirantiimperialismandours.wordpress.com/2023/08/14/whats-at-issue-in-the-siege-of-madaya-mass-starvation-or-a-few-fake-pics/?customize_changeset_uuid=c90e4971-53ac-43d5-9659-d60f464f7801.

^[10] “‘Two years under siege, and it ends with displacement’”, Al Jazeera, 14 Απριλίου 2017, https://www.aljazeera.com/news/2017/4/14/two-years-under-siege-and-it-ends-with-displacement.

^[11] Amnesty International, “Syria: ‘Surrender or starve’ strategy displacing thousands amounts to crimes against humanity”, Amnesty International, 13 Νοεμβρίου 2017, https://www.amnesty.org/en/latest/press-release/2017/11/syria-surrender-or-starve-strategy-displacing-thousands-amounts-to-crimes-against-humanity/.

^[12] “Statement from President Joe Biden on the Death of Hassan Nasrallah”, The White House, 28 Σεπτεμβρίου 2024, https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2024/09/28/statement-from-president-joe-biden-on-the-death-of-hassan-nasrallah/.

^[13] Aron Heller, “Israel wary quiet on Syrian front may soon end”, The Times of Israel, 26 Απριλίου 2013, https://www.timesofisrael.com/israel-wary-quiet-on-syrian-front-may-soon-end/.

^[14] “Assad is the least harmful: Israeli official”, ARA News , 15 Ιανουαρίου 2015, http://web.archive.org/web/20150404135807/http:/aranews.net/2015/01/assad-least-harmful-israeli-official/.

^[15] Efraim Halevy, “Israel’s Man in Damascus”, Foreign Affairs, 10 Μαΐου 2013, https://www.foreignaffairs.com/articles/israel/2013-05-10/israels-man-damascus.

^[16] Edy Cohen, “Assad’s Survival Is in Israel’s Best Interest”, BESA [The Begin-Sadat Center for Strategic], 25 Μαΐου 2017, https://besacenter.org/assad-survival-israel-best-interest/.

^[17] “Israel prepares for a post-Assad phase in neighboring Syria”, ARA News, 11 Μαΐου 2015, https://web.archive.org/web/20150514023442/http:/aranews.net/2015/05/israel-prepares-for-a-post-assad-phase-in-neighboring-syria/.

^[18] Michael Karadjis, “Israel and the Syrian War”, Syrian Revolution Commentary and Analysis, 3 Ιανουαρίου 2014, https://mkaradjis.com/2014/01/03/israel-and-the-syrian-war/.

^[19] Saleh Al-Naami, “Russian-Israeli coordination in Syria includes air, sea, land and cyberspace”, Middle East Monitor, 29 Σεπτεμβρίου 2015, https://web.archive.org/web/20151008201641/https:/www.middleeastmonitor.com/articles/middle-east/21318-russian-israeli-coordination-in-syria-includes-air-sea-land-and-cyperspace.

^[20] “Israeli Lawmaker: Assad regime survival serves Israel’s interest”, Middle East Monitor, 28 Μαΐου 2018, https://www.middleeastmonitor.com/20180528-mk-assad-regime-survival-serves-israel-interest/.

^[21] Noa Landau, “Netanyahu: Israel Has No Problem With Assad, but Cease-fire Agreements Must Be Upheld”, Haaretz, 12 Ιουλίου 2018, https://www.haaretz.com/israel-news/2018-07-12/ty-article/netanyahu-israel-has-no-problem-with-assad-agreements-must-be-upheld/0000017f-e1aa-d804-ad7f-f1faccdb0000. “Israel talks up Assad after insurgents killed on Syria frontier”, New York Post, 2 Αυγούστου 2018, https://nypost.com/2018/08/02/israel-talks-up-assad-after-insurgents-killed-on-syria-frontier/.

^[22] “Israel prepares for a post-Assad phase in neighboring Syria”, ARA News, 11 Μαΐου 2015, https://web.archive.org/web/20150514023442/http:/aranews.net/2015/05/israel-prepares-for-a-post-assad-phase-in-neighboring-syria/.

^[23] “Israel to provide Russia with intelligence about Syrian opposition”, Middle East Monitor, 6 Οκτωβρίου 2015, https://web.archive.org/web/20151007053528/https:/www.middleeastmonitor.com/news/middle-east/21466-israel-to-provide-russia-with-intelligence-about-syrian-opposition.

^[24] Michael Karadjis, “Syrian revolution in solidarity with Palestine: Campist and anti-campist narratives re Palestine, Syria & Ukraine”, Their Anti-imperialism and Ours, 27 Δεκεμβρίου 2023, https://theirantiimperialismandours.com/2023/12/27/syrian-revolution-in-solidarity-with-palestine-campist-and-anti-campist-narratives-re-palestine-syria-ukraine/ [Michael Karadjis, «Η αλληλεγγύη της Συριακής επανάστασης προς την Παλαιστίνη: Καμπιστικές και αντι-καμπιστικές αφηγήσεις σχετικά με την Παλαιστίνη, τη Συρία και την Ουκρανία», e la libertà, 30 Ιανουαρίου 2024, https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/9404-%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%8D%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%B3%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7,-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1].

^[25] AJLabs, “Israeli attacks on Lebanon in maps and charts: Live tracker”, Al Jazeera, 24 Σεπτεμβρίου 2024, https://www.aljazeera.com/news/2024/9/24/israel-attacks-lebanon-in-maps-and-charts-live-tracker.

^[26] Ό.π.

^[27] “Israel urges more than 20 Lebanese towns to evacuate immediately, after medics reported killed in strike on central Beirut”, ABC News, 3 Οκτωβρίου 2024, https://www.abc.net.au/news/2024-10-03/israel-lebanon-rescue-workers-killed-beirut-strike/104430766.

^[28] “Lebanon: 96 Syrians killed by Israeli shelling”, عنب بلدي / Enab Baladi, 1 Οκτωβρίου 2024, https://english.enabbaladi.net/archives/2024/10/lebanon-96-syrians-killed-by-israeli-shelling/.

^[29] “Syrian Regime Arrests Nine Returning Refugees from Lebanon Amid Escalating Conflict”, The Syrian Observer, 3 Οκτωβρίου 2024, https://syrianobserver.com/refugees/syrian-regime-arrests-nine-returning-refugees-from-lebanon-amid-escalating-conflict.html.

^[30] Robin Yassin-Kassab, “I oppose Hizbullah absolutely when it is murdering and expelling Syrians on Iran's orders. And I support absolutely its legitimate resistance to genocidal Zionist fascism”, X, 2 Οκτωβρίου 2024, https://x.com/qunfuz2/status/1841424184452190672.