Ο αποικιοκρατικός πόλεμος και η εθνοκάθαρση δεν ξεκίνησαν στις 7 Οκτωβρίου, ούτε και η διεθνής αντίστασή μας… Η φάση που μόλις ζήσαμε συνιστά μια σκλήρυνση του κόσμου. Αυτό προκαλεί αντιδράσεις, σε διεθνές επίπεδο, απέναντι στη βαρβαρότητα, στην πορεία προς την ακροδεξιά και στη συνεργασία των δικτατορικών καθεστώτων στις αραβικές χώρες. Αντιμέτωποι με αυτό, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ξεσηκώθηκαν. Δηλώνουμε την άνευ όρων υποστήριξή μας στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος συνδυάζεται με τη δική μας οπτική για τον αγώνα… εργαζόμαστε για τον συντονισμό των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων, της νεολαίας, των λαϊκών συνοικιών, των αντισιωνιστών Εβραίων και υπερασπιζόμαστε το στρατηγικό ορίζοντα της απελευθέρωσης ολόκληρης της Παλαιστίνης, έναν αγώνα χειραφέτησης, μιας περιφερειακής επανάστασης που θα σαρώσει τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. 

Είμαστε πεισμένοι-ες-α ότι μια οικοσοσιαλιστική επανάσταση, σε διάφορες χωρικές κλίμακες αλλά πάντα με μια πλανητική διάσταση, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Το ζήτημα πλέον δεν είναι μόνο να σταματήσει η κοινωνική και δημοκρατική υποχώρηση που συνοδεύει την παγκόσμια καπιταλιστική επέκταση, αλλά να σωθεί η ίδια η ανθρωπότητα από μια οικολογική καταστροφή χωρίς προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτοί οι δύο στόχοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Ωστόσο, το σοσιαλιστικό σχέδιο, που αποτελεί την βάση των προτάσεών μας, χρειάζεται μια ευρεία επαναθεμελίωση που θα τροφοδοτηθεί από την πολύπλευρη αποτίμηση των διάφορων ιστορικών εμπειριών του και από τη δράση των μεγάλων κινημάτων που αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφής επιβολή και καταπίεση...

Μια γενική απεργία για να είναι πετυχημένη χρειάζεται πριν απ’ όλα τα αιτήματά της να αγκαλιάζουν το σύνολο ή την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, να αγκαλιάζει τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μαζί με τους συμβασιούχους αυτούς της μερικής απασχόλησης τους εποχιακούς και τους άνεργους... Το δεύτερο  να είναι σωστά προετοιμασμένη από τους συνδικαλιστές και τις εργοστασιακές ή επιχειρησιακές επιτροπές μέσα από γενικές συνελεύσεις και παρεμβάσεις στους εργοστασιακούς και επιχειρησιακούς χώρους και τρίτον να υπάρχει μαχητικό μεν ρεαλιστικό δε πραγματοποιήσιμο πρόγραμμα κλιμάκωσης. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπήρξαν στο βαθμό που χρειαζόταν απέναντι σε αυτή την επίθεση της κυβέρνησης  του κεφαλαίου.

         Paul Martial

Στη Μαδαγασκάρη, οι νέοι που αυτοαποκαλούνται «Γενιά Ζ», σε αναφορά στις κινητοποιήσεις που γίνονται σε όλο τον κόσμο, κέρδισαν τον αγώνα τους ενάντια στο καθεστώς του προέδρου Αντρί Ρατζοελίνα, με το στρατό να αναλαμβάνει την εξουσία στις 14 Οκτωβρίου 2025. Αυτοί οι νέοι αντιμετώπισαν σκληρή καταστολή: τουλάχιστον είκοσι νεκροί και δεκάδες συλλήψεις έπληξαν τους νέους ακτιβιστές, αλλά και τους συνδικαλιστές που συσπειρώθηκαν σε αυτόν τον αγώνα. Αν στην αρχή η κινητοποίηση ξεκίνησε για προβλήματα έλλειψης νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, πολύ γρήγορα οδήγησε σε πολιτικά αιτήματα, μεταξύ των οποίων και η αποχώρηση του Ρατζοελίνα. Ενώ το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου οι διαδηλωτές ήταν ακόμη πιο πολυάριθμοι από τις προηγούμενες ημέρες, συνέβη ένα αποφασιστικό γεγονός: η είσοδος στη σκηνή των στρατιωτών της στρατιωτικής μονάδας CAPSAT. Ο συνταγματάρχης τους, Μισέλ Ραντριανιρίνα, κάλεσε όλες τις δυνάμεις ασφαλείας να σταματήσουν να πυροβολούν τους διαδηλωτές και να μην υπακούουν πλέον στις διαταγές της κυβέρνησης…

Ahmed Ahmed

Όταν έφτασα στην πόλη της Γάζας, σχεδόν δεν την αναγνώρισα. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με στραπατσαρισμένα μέταλλα, σπασμένα γυαλιά και συντρίμμια από σπίτια και πύργους που είχαν ισοπεδωθεί από τη μεθοδική βομβιστική επίθεση του Ισραήλ σε πολυώροφα κτίρια και τη χρήση ρομπότ γεμάτα εκρηκτικά. Πολλοί δρόμοι ήταν εντελώς μπλοκαρισμένοι. Έπρεπε να κατεβώ από το ποδήλατό μου και να το κουβαλήσω για ένα μέρος της διαδρομής. Είχαν περάσει μόνο λίγες μέρες από τότε που εκτοπίστηκα, αλλά σε αυτό το διάστημα κάθε γωνιά της πόλης είχε μετατραπεί σε χάρτη αναμνήσεων όπου κάποτε υπήρχαν φυσικές κατασκευές: το σχολείο μου, οι καφετέριες όπου συναντούσα τους φίλους μου, τα εστιατόρια όπου έτρωγα με την οικογένειά μου, τα καταστήματα όπου αγόραζα ρούχα. Όταν τελικά έφτασα στη γειτονιά μου, ένιωσα ανακούφιση που είδα ότι το κτίριό μου ήταν ακόμα όρθιο. Έβγαλα το κλειδί από την τσάντα μου και ανέβηκα τις σκάλες με ένα χαμόγελο, αλλά βρήκα την πόρτα ανοιχτή, τα παράθυρα σπασμένα και τον σοβά να πέφτει από τους τοίχους. Όλα τα έπιπλα μας είχαν χαθεί. Ωστόσο, ένιωθα τυχερός – είχα μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου, σε αντίθεση με χιλιάδες άλλους που είχαν χάσει τα πάντα και τώρα αναγκάζονταν να ζουν σε σκηνές.

Cesar Neto

Η Αφρική βιώνει μια περίοδο έντονων αγώνων. Η Κένυα, η Νιγηρία, η Γκάνα, η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, η Μαδαγασκάρη και το Μαρόκο είναι μεταξύ των χωρών που βιώνουν αυτή την αναταραχή. Τους τελευταίους μήνες, έχουμε δει οκτώ μεγάλα κύματα διαδηλώσεων σε 54 χώρες του ηπείρου, που καταδεικνύουν τον αντίκτυπο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Η κρίση στη Μαδαγασκάρη ξεκίνησε στις 25 Σεπτεμβρίου, όταν νέοι στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβο βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τις διαδοχικές διακοπές νερού και ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτές ήταν οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις μετά την κρίση του 2009. Η δύναμη του κινήματος, που εξαπλώθηκε στα προάστια της πρωτεύουσας και σε άλλες πόλεις, και η ανθεκτικότητα του οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης του Αντρί Ρατζοελίνα. Οι διαδηλώσεις εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα. Μέχρι την τρίτη ημέρα των διαδηλώσεων, είχαν σημειωθεί πολυάριθμες συγκρούσεις με την αστυνομία, λεηλασίες σούπερ μάρκετ και πυρπόληση οχημάτων. Υπήρξε επίσης βίαιη καταστολή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 22 διαδηλωτών. Παρά την τεράστια βία, το κίνημα δεν υποχώρησε.

MRT - Movimento Revolucionário de Trabalhadores

Καθώς δημοσιεύουμε αυτή την ανακοίνωση, όλο και περισσότερα πτώματα ανθρώπων που δολοφονήθηκαν από τη ρατσιστική αστυνομία του ακροδεξιού κυβερνήτη Κλαούντιο Κάστρο μεταφέρονται στην δημόσια πλατεία από κατοίκους της κοινότητας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σφαγή στην αιματηρή ιστορία της αστυνομίας του Ρίο ντε Τζανέιρο. Πάνω από 130 άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί, βασανιστεί και εκτελεστεί. Ο αριθμός συνεχίζει να αυξάνεται. Η κυβέρνηση μιλάει για την «επιτυχία» της αστυνομικής επιχείρησης· τα μόνα θύματα που αναγνωρίζει είναι οι τέσσερις αστυνομικοί που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των επιδρομών. Στο πλαίσιο της δολοφονικής πολιτικής τους, ο Κάστρο και η πολιτική του βάση στο κοινοβούλιο όχι μόνο ενθαρρύνουν τις σφαγές, αλλά έχουν επίσης επαναφέρει το λεγόμενο «Μπόνους της Άγριας Δύσης» στην ημερήσια διάταξη της Νομοθετικής Συνέλευσης της Πολιτείας του Ρίο ντε Τζανέιρο, μια πολιτική που ίσχυε στη δεκαετία του 1990 στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στην οποία αντιτάχθηκαν σθεναρά τα κοινωνικά κινήματα. Η πολιτική αυτή έδινε στους αστυνομικούς μπόνους έως και 150% του μισθού τους αν σκότωναν ανθρώπους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Yuval Abraham

Λίγους μήνες μετά τις 7 Οκτωβρίου, εγγράφηκα σε ένα εισαγωγικό μάθημα για τη γενοκτονία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Ισραήλ. Ο διδάσκων ξεκίνησε το πρώτο μάθημα λέγοντάς μας –σε περίπου 20 Εβραίους-Ισραηλινούς φοιτητές που είχαμε συγκεντρωθεί στο Zoom– ότι μέχρι το τέλος του εξαμήνου θα κατανοούσαμε ακριβώς τι σημαίνει γενοκτονία και θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε γιατί το Ισραήλ δεν διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα. Με λίγα λόγια, το επιχείρημά του ήταν το εξής: το πολύ πολύ, το Ισραήλ μπορεί να καταστρέφει τη Γάζα, αλλά οι ενέργειές του καθοδηγούνται από στρατιωτικούς στόχους και όχι από «πρόθεση να καταστρέψει» μια συγκεκριμένη ομάδα «ως τέτοια», όπως ορίζει η Σύμβαση για τη Γενοκτονία. Χωρίς αυτή την πρόθεση, κατέληξε, ο όρος γενοκτονία δεν ισχύει.

Ας ενώσουμε τους αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής με αυτούς των εργαζομένων των ΗΠΑ ενάντια στον Τραμπ. Ένας αμερικανικός στόλος έχει αναπτυχθεί στην Καραϊβική Θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας. Με τη μονομερή κήρυξη «πολέμου κατά της εμπορίας ναρκωτικών» από τον Τραμπ, η κυβέρνησή του διεκδικεί το ιμπεριαλιστικό «δικαίωμα» να επέμβει στρατιωτικά. Ένας άμεσος πολιτικοστρατιωτικός στόχος είναι η αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα...Μέσα σε λίγες εβδομάδες, έχει επιβάλει ναυτικό ημι-αποκλεισμό στα ανοικτά της Βενεζουέλας και έχει βυθίσει τρία σκάφη, σκοτώνοντας περισσότερα από 30 μέλη πληρώματος, κατηγορώντας τα ότι είναι έμποροι ναρκωτικών. 

Η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ, Francesca Albanese, δημοσίευσε μια ιστορική έκθεση που αποκαλύπτει πως η γενοκτονία του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων αποτελεί ένα συλλογικό έγκλημα, καθοδηγούμενο από τη συνενοχή κρατών που έχουν επιτρέψει δεκαετίες παραβιάσεων.του διεθνούς δικαίου. Από τη συνενοχή στη συμμετοχή Όταν η υποστήριξη κάποιων κρατών προς το Ισραήλ γίνεται άμεση, ουσιαστική και καθοριστική, σε βαθμό που τα εγκλήματα του Ισραήλ δεν θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς αυτή, τότε τα κράτη αυτά περνούν το όριο — από συνενοχή σε άμεση συμμετοχή στα εγκλήματα πολέμου και στη γενοκτονία.