Δύο δρόμοι για την ΕΑΑΚ
Η ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου φέρνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντιμέτωπη με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ο κόσμος που ψήφισε την κυβέρνηση ελπίζοντας στο τέλος του μνημονιακού εφιάλτη τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με την υλοποίηση του πιο σκληρού μνημονίου. Είναι απαραίτητη η πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του κινήματος της εργατικής τάξης και της νεολαίας για την αναμέτρηση που βρίσκεται μπροστά μας.
Πριν καν προλάβει να εφαρμοστεί το ασφαλιστικό υπάρχουν ήδη νέα μέτρα στην ατζέντα της κυβέρνησης και των δανειστών. Το κράτος και ο ελληνικός καπιταλισμός αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Ο αυτόματος μηχανισμός περικοπής δαπανών συνοψίζει την μνημονιακή βαρβαρότητα δίχως τέλος.
Η νεολαία αντιμετωπίζει ένα συνολικό κοινωνικό αδιέξοδο στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία. Τα νέα μέτρα οξύνουν το αδιέξοδο αυξάνοντας την ύφεση και την ανεργία-ελαστική εργασία. Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης δεν υπάρχει διέξοδος για τις ανάγκες, τις διεκδικήσεις και τις επιθυμίες της νεολαίας. Από μεριάς των επαναστατών μέσα κι έξω από τις σχολές είναι απαραίτητη η επεξεργασία μιας επαναστατικής εναλλακτικής διεξόδου ενάντια στο συνολικό αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης.
Το κίνημα ταξικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες δεν εκφράζει απλώς συμπάθεια στους «κατατρεγμένους» αλλά δυναμική αντίστασης του λαού που δεν έχει εξαντληθεί, με στοιχεία μαζικότητας που διαψεύδουν όσους συνεχίζουν να βλέπουν έναν ορίζοντα ήττας.
Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της 4ης Φλεβάρη και οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος παρά την υπονόμευσή τους από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες δείχνουν τις αγωνιστικές δυνατότητες της εργατικής τάξης. Ο λαός και η νεολαία μπορεί να βιώνουν απογοήτευση, σύγχυση ή να έχουν αναπάντητα ερωτήματα όμως δεν έχουν ηττηθεί πολιτικά, οργανωτικά, ιδεολογικά. Η ταξική αναμέτρηση βρίσκεται μπροστά μας, όχι πίσω μας.
Με την αποτυχία του φιλο-ΕΕ ρεφορμισμού του Σύριζα χρεοκόπησε το σύνολο της ρεφορμιστικής στρατηγικής. Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η ιστορική αποτυχία της πολιτικής του έντιμου συμβιβασμού αλλά και μία σειρά αυταπατών που προωθούσαν κομμάτια της αριστεράς για τον κυβερνητισμό, το κράτος και τους θεσμούς του.
Η Αριστερή Ενότητα είναι μια πολιτική παράταξη που έσπασε τις οργανωτικές της σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι και με την πολιτική βάση που τον ανέδειξε στην κοινοβουλευτική εξουσία. Διατηρεί την στάση που κατείχε την προηγούμενη περίοδο όσον αφορά τους αστικούς θεσμούς, ενώ εκκωφαντική φαντάζει η απουσία της αυτοκριτικής στο επίπεδο της στάσης τους απέναντι σε μια σειρά κινηματικών διεργασιών την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε το σχέδιο εκτόνωσής τους και επιστράτευε την ελπίδα για λαϊκές κατακτήσεις στο εκλογικό του ποσοστό.
Η επικείμενη εκλογική συνεργασία με τα σχήματα της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ επιτείνει την πολιτική και ιδεολογική σύγχυση του κινήματος. Αποτελεί υποχώρηση των σχημάτων της ΕΑΑΚ στο ρεφορμισμό και εκδοχές του αριστερού πατριωτισμού. Η λεγόμενη «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (εαακ-αρεν-αρδιν)» στην πράξη σημαίνει τόσο πολιτική όσο και οργανωτική διάλυση της ΕΑΑΚ σε ένα νέο παναριστερό αντι-ΕΕ μέτωπο, κάτι το οποίο ήδη συμβαίνει σε διάφορες σχολές.
Η ίδια η διαδικασία με την οποία πολλά σχήματα της ΕΑΑΚ κλήθηκαν να μπουν σε διάλογο με τις δυνάμεις της Αριστερής Ενότητας έγινε κυρίαρχα προσχηματικά και απέφυγε την ουσιαστική αντιπαράθεση.
Βάσει όλων των παραπάνω, κρίνουμε ότι μια εκλογική συμμαχία ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ το επόμενο διάστημα μπορεί μόνο να διαδραματίσει ένα πολιτικό γεγονός που δεν θα αποτελέσει διέξοδο στα ερωτήματα της νεολαίας και δεν θα εμπνεύσει με τη σειρά του την στάση τους στις μάχες που έρχονται.
Για την αριστερά σήμερα μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια ανοίγονται δύο δρόμοι: Η επανάληψη ενός παναριστερού μετώπου με αντιΕΕ χαρακτηριστικά αυτή τη φορά ή η διατύπωση μιας εναλλακτικής επαναστατικής πρότασης από μεριάς της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει, δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει διότι στις κρίσιμες στιγμές της ταξικής πάλης οι πολιτικές κατευθύνσεις είναι όσες και οι τάξεις.
Χρειάζεται το κομμάτι εκείνο που στις διαδικασίες των σχημάτων, στα συντονιστικά πόλης, στο διήμερο και πρωτίστως στην καθημερινή κινηματική πρακτική του εναντιώθηκε σε ρεφορμιστικές επικλήσεις και «αριστερές» πατριωτικές λογικές, να συντονιστεί και να διατυπώσει τη δική του απάντηση.
Εκκινώντας από την διαφωνία μας στην εκλογική συμμαχία, καλούμε το ευρύτερο δυναμικό των αγωνιστών και αγωνιστριών των σχημάτων της ΕΑΑΚ να συζητήσουμε τους λόγους που έφεραν την κατάσταση στο σήμερα, στη συνέχεια την απάντηση για το επόμενο βήμα πολιτικής συνεργασίας που δρομολογείται και να επεξεργαστούμε την αναγκαία αντικαπιταλιστική και επαναστατική στρατηγική κατεύθυνση και συγκρότηση της ΕΑΑΚ.
Στις 18 Μάη στηρίζουμε τα ψηφοδέλτια ΕΑΑΚ ως κομμάτι της αναγκαίας απάντησης του φοιτητικού κινήματος, για τις νίκες της εποχής μας.
Ανοιχτό κάλεσμα για τη δημιουργία Πρωτοβουλίας για μια Επαναστατική Παρέμβαση στην ΕΑΑΚ
Δευτέρα 23/5, 18:00, Ισόγειο Παιδαγωγικού
