Ο λαός μίλησε!
του Κ. Παπαδάκη
Εκατομμύρια διαδηλωτές όλων των γενεών και ανάμεσα τους εκατοντάδες χιλιάδες πρωτάρηδες σε τέτοια, που πάντως προτίμησαν την κουραστική διαδήλωση αντί για το παρατεταμένο τριήμερο, πλημμύρισαν τους δρόμους σε όλη τη χώρα, συνέθεσαν το συναίσθημα με την οργή και την πολιτική επίγνωση, ανέδειξαν το έγκλημα και ζήτησαν τιμωρία. Χιλιάδες Έλληνες σε όλο τον κόσμο διαδήλωσαν στις πόλεις που ζουν στέλνοντας το δικό τους μήνυμα συμπαράστασης και έδειξαν ότι αυτό που τους ενώνει μαζί μας δεν είναι η ψεύτικη εθνικιστική ενότητα, αλλά η αίσθηση και καταγγελία του κοινού εχθρού, που δεν βρίσκεται έξω από τα σύνορα.
Ήταν η ενότητα που δυο χρόνια τώρα σφυρηλατείται χωρίς πλατφόρμες και τακτικές, καθώς νοιώθει τη συμπύκνωση της προτεραιότητας του κέρδους, των ιδιωτικοποιήσεων, της απαξίωσης των δημόσιων συγκοινωνιών, του ρουσφετιού, της ατιμωρησίας των πολιτικών και της πολλαπλής συγκάλυψης να μπαίνει στα σπίτια τους και να σκοτώνει τα παιδιά τους, διαλύοντας κάθε αξιοπιστία στο συστημικό αφήγημα περί απόλυτης αξίας της ανθρώπινης ζωής. Και άλλη μια φορά κυριάρχησε το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης που δεν αφορά μόνο την άσκηση δικαστικής εξουσίας, αλλά την απαιτεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής πολιτικής και διαπερνά τους πάντες. Ίσως για αυτό οι σύντομες φορτισμένες, αλλά αυθεντικές ομιλίες των γονιών και των φίλων των παιδιών που χάθηκαν μοιάζουν πιο μεστές από τις κοινοβουλευτικές αγορεύσεις.
Μεγάλη στιγμή στη διαδήλωση της Αθήνας, πέρα από την παρουσία της Μάγδας Φύσσα και του Γιάννη Μάγγου ήταν η διάθεση του βήματος στη μητέρα της δολοφονημένης έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων Κυριακής Γρίβα (αυτής που όταν κάλεσε το 100 για βοήθεια της απάντησαν ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί), που ένωσε τη δική της οργή με τη δική της και έδειξε τον κοινό δολοφόνο. Διδασκόμαστε. Και όσοι μιλούσαν για συντηρητικοποίηση, ακόμα και για εκφασισμό της κοινωνίας, σοφά πράττουν που από καιρό έπαψαν να μας μιζεριάζουν.
Η κυβέρνηση αφού προσπάθησε με πολλούς τρόπους να απαξιώσει τις προηγούμενες μέρες τα συλλαλητήρια, επιδόθηκε σε μια απίστευτη αστυνομική βαρβαρότητα, προκάλεσε επανειλημμένα, επιτέθηκε με τις αύρες σε χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές στο Σύνταγμα, ψέκασε όλη την γύρω περιοχή με χημικά και δακρυγόνα, χτύπησε, συνέλαβε και προσήγαγε εκατοντάδες. Αλλά αυτή τη φορά απέτυχε να καθαρίσει το Σύνταγμα και να διαλύσει τη διαδήλωση. Με πρωτοφανή ωριμότητα και αποφασιστικότητα χιλιάδες διαδηλωτές παρά την πολύωρη και πολύμορφη ταλαιπωρία γύρισαν στην πλατεία, απομόνωσαν τους προβοκάτορες και υποχρέωσαν την αστυνομία να τους σεβαστεί μέχρι το βράδυ αφού άντεξαν αρκετές επιθέσεις της. Έδειξαν ποιος είναι ο πρωταγωνιστής στο δρόμο.
Τίποτε πια δεν είναι ίδιο με πριν. Η κυβέρνηση, βουβή και αμήχανη, εκτός από το θράσος της να εκθειάζει την αστυνομία, το νοιώθει ότι έχει ηττηθεί. Βρίσκεται σε κρίση που θα φέρει σοβαρές εξελίξεις, είτε πρόωρες εκλογές, είτε απόφαση για δίωξη Υπουργών, είτε ανασχηματισμό, είτε όλα. Και κανένας πολιτικός φορέας δεν τολμά να ισχυρισθεί ότι εκφράζει η ελέγχει αυτές τις λαοθάλασσες. Το μήνυμα είναι σαφέστατο : Κάτι καινούργιο πρέπει να γεννηθεί. Η κοινωνία θα βρει το δρόμο της προοπτικής της.
Ήταν μια ιστορική μέρα που από τον χειμώνα μας έφερε στην άνοιξη. Το επόμενο βήμα είναι αυτό το τεράστιο κίνημα διαμαρτυρίας να εξελιχθεί σε κίνημα ανατροπής, με προοπτική και πρόγραμμα. Αυτό θα φέρει το οξυγόνο και τότε είναι που η άνοιξη θα φέρει το καλοκαίρι.
Έχουμε το δικαίωμα στην ελπίδα όσο εργαζόμαστε για τη βεβαιότητα που τη γεννάει. Ας εργαστούμε!
