Η πολιτική κηδεία του Αντρέα θα γίνει την Πέμπτη στις 9 Οκτώβρη στις 10.30 πμ στο κοιμητήριο Π. Φαλήρου…Το κόκκινο νήμα των γραπτών και της σκέψης του, ήταν πάντα, η ανησυχία για το πώς οι παραδόσεις του επαναστατικού μαρξισμού μπορούν να αξιοποιηθούν στον αγώνα για το σοσιαλισμό στην εποχή μας και στην οικοδόμηση σύγχρονων επαναστατικών κομμάτων.Η απώλειά του μας αφήνει φτωχότερους. Θερμά συλλυπητήρια στη συντρόφισσά του στη ζωή Μαίρη, τον γιό του Μανώλη και όλους τους οικείους του.

 ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 8/10, 12.30μμ στο Υπ. Μεταφορών (Αναπαύσεως 2 & Τσιγάντε - Παπάγου). Η κυβέρνηση προχωρά στην πλήρη παράδοση της διαχείρισης των απορριμμάτων στο ιδιωτικό κεφάλαιο προωθώντας το καρκινογόνο μοντέλο της καύσης με αποδεδειγμένα πλέον καταστροφικά αποτελέσματα στην υγεία του λαού και το περιβάλλον από τα επικίνδυνα αέρια (διοξίνες και φουράνεια), τα βαρέα μέταλλα και την τοξική τέφρα που παράγονται. Αυτό το βαφτίζουν «οικολογικό ενεργειακό καύσιμο». Στην πραγματικότητα βέβαια ενταφιάζουν την ανακύκλωση προς όφελος των μεγαλοεργολάβων και των ιδιωτών παραγωγών ενέργειας (ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ κ.λπ.) με τραγικές συνέπειες για την υγεία και την ποιότητα ζωής. 

 Το μάθημα που πρέπει να αντλήσουμε από αυτές τις διαπιστώσεις βγάζει μάτια: η σωτηρία τόσο των Παλαιστινίων όσο και των Ουκρανών μπορεί να έρθει μόνο από τους από κάτω. Από αυτή την ανθρωπότητα που δεν αρκείται πια στα λόγια και περνάει στη δράση, εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη της στους δρόμους σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Από εκείνους και εκείνες, συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων της Διασποράς, που, οπλισμένοι μόνο με τον μαχητικό διεθνισμό τους, φτάνουν να αψηφούν με τον στολίσκο των καρυδότσουφλων τους τους ράμπο του γενοκτονικού Ισραήλ. Και επίσης από εκείνους – δυστυχώς, ακόμα λίγους – Ισραηλινούς Εβραίους που είναι αλληλέγγυοι με τον παλαιστινιακό λαό και αγωνίζονται με απίστευτο θάρρος στην ίδια την καρδιά του σιωνιστικού τέρατος. Όπως και από εκείνους τους ηρωικούς Ρώσους και Λευκορώσους που δεν διστάζουν να εκδηλώσουν την αλληλεγγύη τους στον ουκρανικό λαό, παρόλο που αυτό τους κοστίζει την ελευθερία τους και μερικές φορές ακόμη και τη ζωή τους... 

 Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Η Εποχή”

“Η υπεράσπιση της Ουκρανίας είναι ταυτόχρονα ένας αγώνας ενάντια στην αυταρχική επιθετικότητα παντού στον κόσμο. Αυτό που διακυβεύεται είναι η τύχη των λαών της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, από την Παλαιστίνη έως την Ουκρανία” (Δίκτυο Αλληλεγγύης με την Ουκρανία, ENSU ). Δεν είναι μόνο οι διπλανοί λαοί, μας επισημαίνει από την Ινδία η Καβίτα Κρίσναν : Ιδιαίτερα “στο τρέχον κλίμα κυνικού αμοραλισμού που μεταμφιέζεται σε «πολυπολικότητα» στη γεωπολιτική” εμείς οφείλουμε να “υποστηρίξουμε την αντίσταση στα επιθετικά κράτη, και στρατιωτικά αν χρειαστεί, ως απαραίτητη προϋπόθεση για μια διαρκή ειρήνη”.

"Μας εντόπισαν στις 1.58 τα ξημερώματα της Πέμπτης. Στη βάρκα μου, τη Hio, που συμμετείχε στην αποστολή της Global Sumud Flotilla, επιβιβάστηκαν πέντε Ισραηλινοί στρατιώτες με τα αυτόματα όπλα στραμμένα επάνω μας και τους δείκτες λέιζερ να μας σημαδεύουν. Έναν ακριβώς μήνα μετά την αναχώρηση από τη Barcelona. Επάνω στο πλοίο οι στρατιώτες μας επέτρεψαν να πάμε στην τουαλέτα, να φάμε, να πιούμε και να καπνίσουμε. Οδήγησαν τη βάρκα προς το λιμάνι του Ashdod. Μείναμε δεμένοι στην προβλήτα για δυο ώρες περίπου.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, τα μέλη της ελληνικής αποστολής του Global Sumud Flotilla επιστρέφουν αύριο, Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, με ειδική πτήση από το Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι οι δικαστικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν στην φυλακή και προχωρά η απέλαση όλων των συντρόφων μας. Μέχρι τώρα δεν έχουμε επικοινωνία μαζί τους και θα μάθουμε περισσότερα για το τι πραγματικά συνέβη όταν τους υποδεχτούμε στην Αθήνα. Παρά την παρουσίαση της διαμεσολάβησης και της επιστροφής ως προσωπικής επιτυχίας του υπουργού, το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να μην έχει τοποθετηθεί πολιτικά για την υπόθεση.

Τα μέλη της αποστολής Global Sumud Flotilla, βρίσκονται ακόμη στις φυλακές του Ισραήλ έπειτα από την παράνομη απαγωγή τους σε διεθνή χωρικά ύδατα, υπό εξαντλητικές και ασφυκτικές πιέσεις αλλά με υψηλό ηθικό και αποφασιστικότητα. Ανάμεσά τους και τα 27 μέλη της ελληνικής αποστολής, 11 εκ των οποίων έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας. Την ίδια στιγμή, το κράτος – τρομοκράτης συνεχίζει καθημερινά τα εγκλήματα πολέμου και τον γενοκτονικό πόλεμο στη Γάζα. Καθημερινά οι δολοφονίες παιδιών και οικογενειών αυξάνονται από τους βομβαρδισμούς, τις επιθέσεις και την πείνα. Όμως ο λαός της Παλαιστίνης αντιστέκεται. 

Αντιμέτωπες με την επιθετική στάση του Ντόναλντ Τραμπ όσον αφορά τους δασμούς, οι χώρες μέλη των BRICS+ συμμετέχουν σε διαπραγματεύσεις που στερούνται συνοχής. Δεν υπάρχει καμία εμφανής προσπάθεια εκ μέρους τους να σχηματίσουν ένα ενιαίο μπλοκ. Σε απάντηση στις επιθέσεις του Τραμπ, η Κίνα και η Ινδία ενισχύουν τους δεσμούς τους και διατηρούν σημαντικές εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά αυτές οι χώρες δεν συνεργάζονται ως μπλοκ, ούτε με τα άλλα δύο ιδρυτικά μέλη των BRICS, τη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική, ούτε συλλογικά ως BRICS+. Δεν προσφέρουν εναλλακτικό μοντέλο χρηματοδότησης και εμπορίου για τον Παγκόσμιο Νότο.

 Το pride ξεκίνησε ως εξέγερση κατά της αστυνομικής βίας, το 1969 στο Stonewall Inn, κλιμακώνοντας μια σειρά κινητοποιήσεων στη διάρκεια των δεκαετιών του 50' και του 60', με τα τρανς άτομα στην πρώτη γραμμή. Στην Ελλάδα, τα πρώτα pride οργανώθηκαν τις δεκαετίες του 80' και 90' ως συγκεντρώσεις ή πάρτυ. Με τα πρώτα θεσμικά πλαισιωμένα pride από το 2005, βλέπουμε ήδη την απόκλιση τους από τον αρχικό εξεγερσιακό χαρακτήρα. Η χαρά μας είναι επαναστατική. Δεν ξέρει παρόλα αυτά που χωράει μεταξύ των πολυεθνικών που πουλάνε τις ταυτοτήτες μας ως προϊόντα ή μεταξύ των κομμάτων που τάζουν σωτηρία και θεσμική αποδοχή.

Μπορούμε και πρέπει να τιμωρήσουμε πραγματικά τους ενόχους των Τεμπών και της Συγκάλυψης, της ακρίβειας, της φτώχειας, των σκανδάλων. Πλέον η υγειά του απεργού πείνας δυσχεραίνεται, χρειάζεται να βγούμε μαζικά στους δρόμους όπως στις 26/1 και στις 28/2 προκειμένου να δώσουμε ξεκάθαρα το μήνυμα στην κυβέρνηση και την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη ότι δεν θα ανεχτούμε κάτι λιγότερο από την πλήρη δικαίωση του Π. Ρούτσι. Να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις! Να φωνάξουμε: «ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ»!