Tony Collins

Στις 2 Νοεμβρίου 1920, η πιο γνωστή επαναστάτρια της Βρετανίας, η Σύλβια Πάνκχερστ, κρίθηκε ένοχη για εξέγερση στις δικαστικές αίθουσες του Mansion House στο Λονδίνο και φυλακίστηκε για έξι μήνες. Η ίδια παρέμεινε αμετακίνητη. «Αν και ήμουν σοσιαλίστρια σε όλη μου τη ζωή, προσπάθησα να απαλύνω τις επιπτώσεις του καπιταλιστικού συστήματος», είπε στο δικαστήριο. «Αλλά όλη μου η εμπειρία έδειξε ότι ήταν ανώφελο να προσπαθώ να απαλύνω τις επιπτώσεις ενός ανυπόφορου συστήματος. Αυτό είναι ένα εσφαλµένο σύστηµα και πρέπει να συντριβεί. Θα έδινα τη ζωή μου για να το συντρίψω».

Sylvia Pankhurst

Τα κινήματα, όπως και οι άνθρωποι, αναπτύσσονται και εξελίσσονται από στάδιο σε στάδιο και περνούν από πολλές τρέλες και ασθένειες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας περνάει αυτή τη στιγμή από ένα είδος πολιτικής ιλαράς που ονομάζεται πειθαρχία και το κάνει να φοβάται την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση της γνώμης μέσα στο κόμμα. Από την ίδρυσή του, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας ανησυχούσε για την ύπαρξη του Workers’ Dreadnought, μιας ανεξάρτητης κομμουνιστικής φωνής, ελεύθερης να εκφράζει τη γνώμη της χωρίς να την εμποδίζει η κομματική πειθαρχία. Στο εναρκτήριο συνέδριο του κόμματος, όπως πληροφορήθηκα από την Εκτελεστική Επιτροπή, συζητήθηκε ακόμη και το αν θα μπορούσε να επιτραπεί στα μέλη του κόμματος να διαβάζουν το Dreadnought, δεδομένου ότι δεν ελέγχεται από την Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος.

Γιατί η αναδημοσίευση ενός κειμένου για το Άουσβιτς και τη σημασία του, που γράφτηκε τον περασμένο αιώνα; Μα, επειδή ξαναδιαβάζοντας το σήμερα, σε μια περίοδο σημαδεμένη βαθιά όχι μόνο από τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και την καταστροφή της Γάζας, αλλά και από την επιστροφή της φασιστικής απειλής -και του πολέμου- σε παγκόσμια κλίμακα, που ενσαρκώνεται από το δίδυμο Τραμπ-Μασκ, το κείμενο αυτό αποκτά μια πρόσθετη σημασία και επικαιρότητα. Επειδή, όπως το λέει ο Ερνέστ Μαντέλ, στο εξαιρετικά σημαντικό γραφτό Υλικές, κοινωνικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις της ναζιστικής γενοκτονίας «Για να καταπολεμήσουμε καλύτερα τον νεοφασισμό και τον βιολογικό ρατσισμό σήμερα, πρέπει να κατανοήσουμε τη φύση του χθεσινού φασισμού…

Ivaylo Dinev

Η Σερβία έχει συγκλονιστεί τους τελευταίους μήνες από διαδηλώσεις με επικεφαλής τους φοιτητές. Αυτό που ξεκίνησε ως μια μεμονωμένη διαδήλωση για να τιμήσει τους νεκρούς και να απαιτήσει την απόδοση ευθυνών μετά την κατάρρευση του στεγάστρου ενός σιδηροδρομικού σταθμού στο Νόβι Σαντ, εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα μαζικό κίνημα που θέτει τον Αλεξάνταρ Βούτσιτς ενώπιον της πιο σοβαρής δοκιμασίας που έχει περάσει.

Διεθνές Εργατικό Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα

Πολλοί κοινωνικοί φορείς κάλεσαν σε γενική απεργία την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου (την οποία κάλεσαν επίσημα οι φοιτητές και οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), η οποία σηματοδοτήθηκε από μαζικές συγκεντρώσεις που συνεχίστηκαν το Σάββατο και την Κυριακή, ανεβάζοντας τον αριθμό των διαδηλώσεων σε πάνω από 150. Τουλάχιστον 22.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο Νόβι Σαντ, 15.000 στη Νις την Κυριακή και 6.000 στο Κραγκούγεβατς. Στο Βελιγράδι, περίπου 35.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν κοντά στο κυβερνητικό κτίριο, ενώ άλλοι 20.000 συγκεντρώθηκαν στον κυκλικό κόμβο κοντά στον δήμο. Το Βελιγράδι έχει πληθυσμό 1,3 εκατομμύρια κατοίκους και η Σερβία 6,60 εκατομμύρια.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν μπόρεσε να χτίσει ένα μαζικό επαναστατικό κόμμα όπου θα αξιοποιούσε τις επαναστατικές καταστάσεις  που του παρουσιάστηκαν τόσο στο μακρινό παρελθόν όπως και πρόσφατα-- 2011 Αραβική Άνοιξη-- για να πάρει την εξουσία και να εγκαθιδρύσει ένα γνήσιο σοσιαλιστικό σύστημα—καμία σχέση με αυτό της ΕΣΣΔ.  Και αυτό είναι το έγκλημα!! Ηθικός αυτουργός και δράστης, αυτός που εμπόδισε το εργατικό και λαϊκό κίνημα να πάρει την εξουσία ο μεγάλος απών της Αραβικής Άνοιξης και από τις πρόσφατες δραματικές  εξελίξεις ο σταλινισμός, με το εκτελεστικό του όργανο  το Κάπα Κάπα Συρίας!!

Η "Μια Πόλη Ανάποδα -Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης" διοργανώνει Εβδομάδα Αλληλεγγύης για μια Ελεύθερη Παλαιστίνη, από τις 2 έως τις 9 Φεβρουαρίου στον Πολιτιστικό Πολυχώρο του Γαλαξία στην Κεντρική Πλατεία της Νέας Σμύρνης. Εκθέσεις φωτογραφίας: 1.“Ενάντια στη Γενοκτονία της Μνήμης: Η αγροτική και αστική ζωή στην Παλαιστίνη, 1890-1948”. 2.“Is Anyone Alive? The Language of Communication in Gaza” μια πρωτοβουλία της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας. Την Τρίτη 4/2 στις 7:30 μμ θα γίνει η επίσημη έναρξη με προβολή του φίλμ “Shalom - Salaam - Peace” και πολιτική εκδήλωση-συζήτηση. Την Κυριακή 9/2 στις 7:30 μμ, στο κλείσιμο της εβδομάδας αλληλεγγύης, πολιτική συζήτηση με θέμα “Όχι στη Γενοκτονία - Ελεύθερη Παλαιστίνη”.

Lee

Την 1η Ιανουαρίου 2025, ένας σπουδαστής της Επαγγελματικής Τεχνικής Σχολής στην Πουτσένγκ, στην επαρχία Σαανσί, βρέθηκε νεκρός στο έδαφος κάτω από το παράθυρο του κοιτώνα του… Σύμφωνα με μάρτυρες, ο Ντανγκ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον διευθυντή ενός τοπικού λυκείου, ο οποίος έχει σημαντική προστασία στον πολιτικό στίβο… Ενώ αυτή η τραγωδία είναι εξαιρετικά εξοργιστική, η αντίδραση των μαζών ήταν ταυτόχρονα μια αντανάκλαση αυτού του θυμού και μια συγκινητική αντίδραση στο θάνατο του Ντανγκ. Στις 7 Ιανουαρίου, περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι πήγαν στην επαγγελματική σχολή, σε ένα κυβερνητικό κτίριο και στο αστυνομικό τμήμα και ζήτησαν από την κυβέρνηση να απελευθερώσει τον συλληφθέντα θείο και να διερευνήσει το έγκλημα. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην είσοδο του επαγγελματικού σχολείου και τα μέλη της οικογένειας του θανόντος απευθύνθηκαν στο πλήθος και κατηγόρησαν όσους εμπλέκονται στη συγκάλυψη για διαφθορά.

Είμαι ελεύθερος! Το έγραψα αυτό στο αεροπλάνο και το δημοσιεύω αμέσως μετά την προσγείωσή μου στην Ισταμπούλ. Τη Δευτέρα το βράδυ με οδήγησαν στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης με χειροπέδες, σε ένα μικρό μεταλλικό κλουβί μέσα σε ένα βανάκι φυλακής χωρίς παράθυρα και με πήγε η αστυνομία μέχρι το αεροπλάνο... Θέλω να διηγηθώ όλη την ιστορία του τι συνέβη, ... γιατί νομίζω ότι είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να γνωρίζουν τα βάθη στα οποία έχουν κατρακυλήσει οι δυτικές λεγόμενες «δημοκρατίες» τους στην άθλια υπηρεσία του γενοκτονικού σιωνισμού. Αυτή τη στιγμή χαίρομαι που επιστρέφω στο σπίτι μου... Η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα! Το να μιλάς για την Παλαιστίνη δεν είναι έγκλημα! Το να αντιστέκεσαι στον ρατσιστικό γενοκτονικό σιωνισμό δεν είναι έγκλημα! Πείτε το μαζί μου: Από τον ποταμό ως τη θάλασσα η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη!

Το σημερινό κίνημα ενσαρκώνει τη διαπάλη μεταξύ μιας σκληρής πολιτικής πραγματικότητας και των ανθρώπων που διαμαρτύρονται μαζί, ενωμένοι στην αποφασιστικότητά τους να οικοδομήσουν την αλληλεγγύη και να διεκδικήσουν το μέλλον της Γεωργίας. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε αυτές τις πρωτοφανείς διαμαρτυρίες; Είναι μια φιλοευρωπαϊκή διαμαρτυρία του λαού ενάντια σε μια κυβέρνηση που θεωρείται φιλορωσική; Ή είναι ένας αγώνας για τα δημοκρατικά δικαιώματα που τα στερούνται λόγω της αυξανόμενης στροφής προς τον αυταρχισμό; Ή είναι μέρος ενός «γεωπολιτικού ανταγωνισμού» μεταξύ των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων; Πώς το Γεωργιανό Όνειρο αξιοποιεί την κυριαρχία και την αποαποικιοποίηση στις προσπάθειές του να εδραιώσει την πολιτική του εξουσία;