Αναδημοσίευση από Περιοδικό «4»

Η μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση που έγινε στις 7 Αυγούστου στο Walthamstow ενάντια στις επιθέσεις της άκρας δεξιάς που έγιναν στη Μεγάλη Βρετανία ανέδειξε τόσο τις μεγάλες δυνατότητες αντίστασης του πληθυσμού όσο και την παθητικότητα των παραδοσιακών οργανώσεων και ιδιαίτερα του Εργατικού Κόμματος. Χρειάζεται να δουλέψουμε μέσα στα κοινωνικά κινήματα που ξεπήδησαν ενάντια στο ρατσισμό, σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη, ενάντια στην ανεξέλεγκτη κλιματική υπερθέρμανση, μαζί με τους/τις ανεξάρτητους βουλευτές/τριες και τον μικρό αριθμό των βουλευτών του Εργατικού Κόμματος που αμφισβητούν τον Στάρμερ και, πάνω απ’ όλα, μέσα στα συνδικάτα για να συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια εναλλακτική λύση αγώνα απέναντι σε μια κυβέρνηση που ποντάρει τα πάντα σε έναν συνεταιρισμό με το κεφάλαιο.

Κάτω τα χέρια από τη δομή ανηλίκων προσφύγων στα Σεπόλια. Ούτε στα Σεπόλια, ούτε πουθενά, έξω οι φασίστες από κάθε γειτονιά!Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες στις γειτονιές μας. Πύλος, Τέμπη, Άγιος Παντελεήμονας, να τελειώνουμε με την κυβέρνηση του ρατσισμού, των καταστροφών και της φτώχειας. Καλούν: ΚΕΕΡΦΑ, Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος «η Ενότητα», Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Αριστοτέλης, Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού, Ακαδημίας Πλάτωνος, Σεπολίων, συλλογικότητες και οργανώσεις της αριστεράς. Οι ρατσιστικές επιθέσεις των φασιστών στα Σεπόλια είναι μια πρόκληση για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων μας

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τις πετυχημένες πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις και τις μαχητικές διαδηλώσεις που έγιναν  την Τετάρτη 23/10 από τους εκπαιδευτικούς στα δημόσια σχολεία, τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους στον επισιτισμό. Η μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών ήταν απάντηση στον ακραίο αυταρχισμό του Πιερακάκη και της κυβέρνησης που έστειλε την απεργία της ΔΟΕ στα δικαστήρια, μεθοδεύοντας την απαγόρευσή της. Οι μάσκες του «εκσυγχρονιστή» υπουργού Παιδείας έπεσαν, καθώς για άλλη μια φορά επιστρατεύει αυταρχικά μέτρα που θυμίζουν σκοτεινές εποχές.

Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Οργανώνουμε την πάλη για ένα δημόσιο σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, ενάντια στην αξιολόγηση κατηγοριοποίηση σχολείων – μαθητών-εκπαιδευτικών για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, για να ζούμε με αξιοπρέπεια. Την ίδια στιγμή οι συγχωνεύσεις τμημάτων και το νέο πλαίσιο που επιδιώκει να καθιερώσει το ΥΠΑΙΘΑ, χτυπούν τα μορφωτικά δικαιώματα ειδικά των πιο ευάλωτων ομάδων του μαθητικού πληθυσμού, τα παιδιά με αναπηρίες ή και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και μαζί με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών μέτρων, τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ, εθνικό απολυτήριο και ψηφιακό σχολείο και φροντιστήριο εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς.

Το αυτονόητο δικαίωμα ενός λαού να έχει την πατρίδα του, μάλλον δεν βρήκε σύμφωνο το Διευθυντή Π.Ε Δ’ Αθήνας και άλλους «καλοθελητές», ο οποίος επικοινώνησε με τον Διευθυντή του Σχολείου και τη δασκάλα για να απαιτήσει να απομακρυνθεί η εργασία των μαθητών. Μάλιστα δεν αρκέστηκε στο τηλέφωνο, παρά πήγε αυτοπροσώπως στο Σχολείο, για να βεβαιωθεί ότι η εργασία είχε απομακρυνθεί και να φωτογραφίσει (!) το κάγκελο για να ενημερώσει το υπουργείο Παιδείας και τον Αναπληρωτή Περιφερειακό Διευθυντή Αττικής!

Την ίδια στιγμή που τα σύννεφα του πολέμου πλησιάζουν ολοένα και πιο απειλητικά στην γειτονιά μας, ένα χρόνο μετά την έναρξη του γενοκτονικού πολέμου εναντίον του λαού της Παλαιστίνης, με τον κίνδυνο γενικότερης ανάφλεξης στην Μ. Ανατολή, βλέπουμε την κυβέρνηση της ΝΔ αποφασισμένη να ανταπεξέλθει στις νέες αυτές γεωστρατηγικές «προσκλήσεις», όπου σε συνδυασμό με την όξυνση του κοινωνικού ζητήματος (ακρίβεια, δυσκολία στην εύρεση κατοικίας κλπ), οδηγούν στην περαιτέρω αυταρχική θωράκιση του συστήματος στερώντας βασικά κεκτημένα δικαιώματα όπως η ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση αν είσαι μετανάστης/τρια, ο συνδικαλισμός, η απεργία, οι διαδηλώσεις.

Ο Μίχαελ Κάρερ (Michael Karrer) παίρνει συνέντευξη από την Ατενέα Χιμένεθ (Atenea Jiménez) και τον Σιμόν Ροντρίγκεζ (Simón Rodríguez).

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στα γερμανικά από τo Analyse und Kritik. Αυτή είναι μια διευρυμένη έκδοση μεταφρασμένη από το Venezuelanvoices.org.

«Πρώτα απ' όλα, να δείξουμε αλληλεγγύη στους χιλιάδες ανθρώπους που είναι σήμερα πολιτικοί κρατούμενοι στη Βενεζουέλα, απλώς και μόνο επειδή υπερασπίστηκαν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Και να καταγγείλουμε την καταστολή, την εκλογική απάτη του δικτάτορα Μαδούρο, να είμαστε ξεκάθαροι ότι αυτό που υπάρχει στη Βενεζουέλα δεν είναι μια αριστερή κυβέρνηση. Είναι πολύ απλό να το κάνουμε αυτό, δεδομένου ότι γενικά οι αριστεροί στον κόσμο δεν υποστηρίζουν ότι στη χώρα τους πρέπει να υπάρχει κατώτατος μισθός 4 δολαρίων το μήνα ή ότι τα άτομα της LGBT κοινότητας πρέπει να ποινικοποιούνται. Ούτε υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση πρέπει να έχει έναν υπερσυντηρητικό, θρησκευτικό λόγο, ούτε υποστηρίζουν ότι η κοινωνία πρέπει να στρατιωτικοποιηθεί ή ότι πρέπει να εισβάλει σε γειτονικές χώρες, όπως υποστηρίζει ο Μαδούρο εναντίον της Γουιάνας.»

Οι ασαφείς προοπτικές για τη νίκη της Ουκρανίας οφείλονται στο γεγονός ότι η μόνη αξιόπιστη στρατηγική για την αντιμετώπιση του επιτιθέμενου - η κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων οικονομικών πόρων για τη στήριξη της πρώτης γραμμής και των κρίσιμων υποδομών - ήταν αντίθετη με τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Η επικρατούσα κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς έχει διαστρεβλώσει την πολεμική οικονομία της Ουκρανίας σε καρικατούρα, επιδεινώνοντας την επικίνδυνη πολυτέλεια εν μέσω εκτεταμένης φτώχειας. Μια από τις βασικές αποφάσεις της Συνδιάσκεψης του «Κοινωνικού Κινήματος» (Sotsialnyi Rukh), που πραγματοποιήθηκε στο Κίεβο στις 5-6 Οκτωβρίου 2024, ήταν η υιοθέτηση ενός ψηφίσματος με τίτλο «Ο δρόμος προς τη νίκη και τα καθήκοντα της ουκρανικής Αριστεράς».

Ashley Smith

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει δημιουργήσει πολλαπλές διασταυρούμενες κρίσεις που εντείνουν τις συγκρούσεις μεταξύ και εντός των κρατών. Αυτές οι κρίσεις είναι η παγκόσμια οικονομική ύφεση, η όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας και της Ρωσίας, η κλιματική αλλαγή, η άνευ προηγουμένου παγκόσμια μετανάστευση και οι πανδημίες, από τις οποίες ο COVID-19 είναι μόνο το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Αυτές οι κρίσεις έχουν υπονομεύσει το πολιτικό κατεστημένο, έχουν προκαλέσει πολιτική πόλωση στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ανοίγοντας την πόρτα στη Δεξιά και την Αριστερά, και πυροδοτώντας κύματα εκρηκτικών αλλά παροδικών αγώνων από τα κάτω... Όλα αυτά αποτελούν πρόκληση και ευκαιρία για μια διεθνή Αριστερά και ένα εργατικό κίνημα που εξακολουθούν να υποφέρουν από τις συνέπειες πολλών δεκαετιών ήττας και υποχώρησης. Είναι επίσης ένα άνοιγμα για μια νέα ακροδεξιά που προσφέρει αυταρχικές λύσεις που υπόσχονται να αποκαταστήσουν την κοινωνική τάξη με αποδιοπομπαίους τράγους τους καταπιεσμένους στο εσωτερικό και με το να υποδαυλίζουν αντιδραστικές μορφές εθνικισμού ενάντια στους εχθρούς στο εξωτερικό.

Michael Karadjis

Μπορούμε να σκεφτούμε πολιτικά για τη Χεζμπολλάχ ό,τι θέλουμε – αλλά αυτή τη στιγμή αντιστέκεται στη νέα εισβολή του Ισραήλ στο νότιο Λίβανο στη δική της χώρα, ενώ η ισραηλινή κρατική τρομοκρατία έχει σκοτώσει εκατοντάδες Λιβανέζους πολίτες, περίπου 2.000 Λιβανέζοι έχουν σκοτωθεί από ισραηλινές επιθέσεις τον τελευταίο χρόνο, το 60% από αυτούς τις τελευταίες δύο εβδομάδες, και σε αυτούς περιλαμβάνονται 127 παιδιά, και, για την ακρίβεια, μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, το Ισραήλ είχε ήδη σκοτώσει 96 Σύριους πρόσφυγες (συμπεριλαμβανομένων 36 παιδιών), οι οποίοι βρίσκονται στο Λίβανο μόνο και μόνο για να γλιτώσουν από τις θηριωδίες του καθεστώτος Άσαντ, το οποίο βοηθήθηκε από τη Χεζμπολλάχ! Πάνω από 100.000 πρόσφυγες έχουν καταφύγει στη Συρία, τόσο Λιβανέζοι όσο και Σύριοι πρόσφυγες – και το συριακό καθεστώς έχει ήδη αρχίσει συλλήψεις. Χριστιανικές και σουνιτικές πόλεις στο νότο έχουν βομβαρδιστεί μαζί με τον σιιτικό άμαχο πληθυσμό· κυρίως σουνιτικές περιοχές της Βηρυτού καταστρέφονται μαζί με τις σιιτικές περιοχές που αποτελούν τη βάση της Χεζμπολλάχ. Το Ισραήλ ήθελε να αποκεφαλίσει την ηγεσία της Χεζμπολλάχ, για να αποκαταστήσει την «αποτρεπτική» του δύναμη, αλλά διεξάγει επίσης πόλεμο κατά του Λιβάνου και του λιβανέζικου λαού.