Πάμε θέατρο στο VAULT;
της Χρύσας Κατσιματίδου
Σκοτεινιάζει στην πόλη και καθώς περνάς τις γραμμές του τραίνου στην Ιερά οδό, πηγαίνοντας προς το VAULT, δεν μπορείς να μην σκεφτείς τις δυο ναυαρχίδες παραστάσεις του πολυχώρου σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά και μουσική του Μάνου Αντωνιάδη.
Από πέρυσι μας έρχεται το αντιπολεμικό δράμα Curing Room βραβευμένο ψυχολογικό θρίλερ, sold out 2η χρονιά· ένα υπέροχο αντιπολεμικό κείμενο του David Ian Lee, σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και αυστηρώς ακατάλληλο, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ένα έργο βαθιά συγκινητικό, ανθρώπινο, σκληρό, άγριο, σπαρακτικό. Ένα αγωνιώδες, τολμηρό, αποτρόπαιο και έντονο θρίλερ.
Τον Νοέμβριο του 2017 ξεκίνησε η παράσταση Φυλακισμένες των Ignacio del Moral και Veronica Fernandez, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ.
Το έργο γράφτηκε αρχικά κατ’ ανάθεση για να παρουσιαστεί από τους τελειόφοιτους της Βασιλικής Ακαδημίας της Μαδρίτης το 2007. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του όμως, παίχτηκε στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Μαδρίτης το 2008, σε σκηνοθεσία Ερνέστο Καμπαγέρο.
Cyring Room
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, μιλά για τα αποτρόπαια εγκλήματα των ναζιστικών στρατευμάτων απέναντι σε μια διμοιρία Σοβιετικών στρατιωτών στην Πολωνία το 1944. Επτά Ρώσοι στρατιώτες κλεισμένοι σε ένα μπουντρούμι περιμένουν το τέλος ή τη σωτηρία ...Μια αληθινή ιστορία πείνας, δίψας, τρέλας και κανιβαλισμού σε μια παράσταση με αξιοπρόσεκτες ερμηνείες... O Συγγραφέας καταδικάζει τον πόλεμο και τις πρακτικές του χρησιμοποιώντας ένα αληθινό γεγονός που συνέβη στην Νότια Πολωνία το 1944.
Φυλακισμένες
Ισπανία χειμώνας του 1950 μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Συνεργασία εκκλησίας και φασιστών. Η δικτατορία του Φράνκο στην εξουσία. Καθολικισμός. Γυναικείες Φυλακές μέσα σε ένα Μοναστήρι έξω από μια επαρχιακή πόλη της Ισπανικής ενδοχώρας. Κρύο, πείνα, αρρώστιες, απομόνωση, βία, κακοποίηση, θάνατος... Γυναίκες φυλακισμένες, κάποιες για πολιτικούς λόγους –η αναρχική, η κομμουνίστρια– και άλλες για κλεψιές, πορνεία, μοιχεία, φόνους... Χαίρονται, ερωτεύονται, γελάνε, ελπίζουν και πάντα συμπαραστέκονται η μια στην άλλη... Επιθυμούν το μεγαλύτερο αγαθό, την ελευθερία και μια νέα αρχή...
Μιλάμε με τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και έναν εκ των δημιουργών του vault, τον Δημήτρη Καρατζιά.
«Μια τραγική ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου που διαδραματίζεται στο μέτωπο της Νότιας Πολωνίας το 1944, όταν οι ναζί αιχμαλωτίζουν μια διμοιρία σοβιετικών στρατιωτών και τους κλείνουν σε ένα άδειο κελάρι μοναστηριού, χωρίς φαΐ, νερό και ρούχα, με παρέα την πρωινή πάχνη και μια χαμένη νυχτερίδα, ακούγοντας τα τανκ να περνάνε από πάνω τους.
Φυλακισμένες... με φόντο τους φασίστες του Φράνκο σε συνεργασία με την καθολική εκκλησία λίγα χρόνια μετά, στην Ισπανική ενδοχώρα... με γυναίκες που έχουν κοινό ζητούμενο την ελευθερία...Φασισμός, καθολικισμός, δικαιώματα γυναικών.»
Πόσο δύσκολο ήταν το ανέβασμα και η σκηνοθεσία του έργου; Για ποιο λόγο κάνατε αυτές τις επιλογές;
Όσον αφορά το Curing Room ήταν πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί το γυμνό της παράστασης χωρίς να επισκιαστεί το ρεαλιστικό θέατρο που κάνουμε εδώ. Βοήθησαν σε αυτό ο όγδοος και ο ένατος ηθοποιός, δηλαδή η μουσική του Μάνου Αντωνιάδη που προχώραγε την ιστορία την κατάλληλη στιγμή και οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα που κινηματογραφικά χώριζαν τις σκηνές. Δύσκολο έργο πραγματεύεται πείνα, δίψα, κτύπημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εγκλεισμό, απελπισία, κατάργηση των ανθρώπινων ορίων, που δείχνει ξεκάθαρα που μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο ο πόλεμος.
Αντιπολεμικό δράμα δομημένο με ένα εξαιρετικό λόγο του David Ian Lee... Πόσα κοινά έχει η ανθρωποφαγία στο έργο με την «ανθωποφαγία» που βιώνουμε στην κρίση γύρω μας...
Δυο πολύ σπουδαία έργα με λίγο πολύ κοινή θεματική. Κατ’ αρχάς πραγματεύονται την ίδια δεκαετία. Το Curing Room 1944 Νότια Πολωνία, οι Φυλακισμένες 1950 Ισπανία των φασιστών του Φράνκο. Η συμβολή της εκκλησίας σε όλο αυτό που στην Ισπανία η καθολική εκκλησία ήταν καθαρός συνεργάτης υποστηρικτής και συνεργός της Δικτατορίας του Φράνκο. Δύσκολη παράσταση και οι Φυλακισμένες. 16 ηθοποιοί σε μια μικρή σκηνή σαν τη δική μας να κινούνται σαν να έχουν απέραντο χώρο, άκρως κινηματογραφικό έργο... πραγματεύεται όνειρα ανθρώπων, επιβίωση ελευθερία..,
Στο Vault το όνειρο μας και ένας από τους λόγους που φτιάχτηκε είναι να δίνουμε στον κόσμο παραστάσεις που εμείς οι ίδιοι φανταζόμαστε ...πραγματικού θεάτρου που να ασχολούνται με θέματα σαν τον πόλεμο, τον ναζισμό, την δικτατορία του Φράνκο, με ρεαλισμό, σκληρά, για ένα υποψιασμένο κοινό που μας ακολουθεί.
Ήμουν στην δημοσιογραφική πρεμιέρα των Φυλακισμένων που τίμησε με την παρουσία του ο ένας συγγραφέας, ο Ignacio del Moral. Εμφανώς συγκινημένος δήλωσε πως η παράσταση ανέβηκε ακριβώς όπως την ονειρευόταν. Πώς ήταν η αίσθηση να εισπράττετε μια τέτοια δήλωση για σας και όλη την ομάδα των φυλακισμένων;
Υπέροχος άνθρωπος είχε έρθει ξανά στις πρώτες πρόβες και μάντευε κιόλας ποιος ηθοποιός έχει πιο ρόλο, τότε μας είχε υποσχεθεί πως θα ξανάρθει και έγινε. Κάναμε πέντε μήνες πρόβες 8ωρες και 10ωρες για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα, ήταν μια μαγική βραδιά, ήσουν εκεί και το μοιραστήκαμε, με συγκίνηση από όλους... και κείνη τη βαθιά χαρά πως τα καταφέραμε, σε ένα δύσκολο έργο που παίζει με γεμάτο θέατρο (όπως και το Curing Room που πάει sold out 2η χρονιά).
Κρίση οικονομική σημαίνει και θεατρική. Τι κάνει το θέατρο σας να είναι γεμάτο και να κάνει sold out;
Το κοινό «ψάχνεται» πολύ και αν υπάρχει μια καλή παράσταση θα την ανακαλύψει και θα την ακολουθήσει. Συνεχίζουμε με έργα σκληρά, δύσκολα, αγγίζοντας την ιστορία και το κοινό μάς αγκαλιάζει, μας ακολουθεί μας στηρίζει και το ευχαριστούμε πολύ για αυτό.
Αφήνοντας πίσω μας τον πολυχώρο Vault παίρνουμε μαζί μας σκηνές και συναισθήματα από πολλές παραστάσεις που είδαμε βγαίνοντας παγωμένοι όπως στο Curing Room, με οργή κλάμα και δύναμη όπως στις Φυλακισμένες, διαλυμένοι όπως στο «Πού είναι η μάνα σου μωρή;» απογειωμένοι γλυκά όπως στο «Ο γιος μου ο Νικόλαος Μάντζαρος», ξέροντας πως η Μελενίκου 26 στον Βοτανικό θα’ ναι ένας προορισμός συχνός που θα συναντάμε θέαση με πολλά vault..
Χ.Κ.
