Τρία χρόνια ηρωικής αντίστασης της Ουκρανίας στην εισβολή του Πούτιν

Tarás Shevchuk

ΠΗΓΗ: https://litci.org

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr

Στις 24 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη μεγάλης κλίμακας εισβολή και κατοχή της Ουκρανικής επικράτειας. Ήταν τρία χρόνια συνεχών βομβαρδισμών, καταστροφής πολλών πόλεων, βασανιστηρίων και συνοπτικών εκτελέσεων Ουκρανών μαχητών που αιχμαλωτίστηκαν και φυλακίστηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα. Δεκάδες χιλιάδες άμαχοι έχασαν τη ζωή τους και σχεδόν 100.000 παιδιά απήχθησαν και μεταφέρθηκαν με τη βία στη Ρωσία για «επανεκπαίδευση». Τα εγκλήματα πολέμου του Πούτιν είναι ένα αναβαθμισμένο αντίγραφο των εγκλημάτων που διέπραξαν οι Ναζί κατακτητές που έστειλε ο Χίτλερ μεταξύ 1941-1944. Αυτή η καταστροφή παραπέμπει σε εκείνη που εκτυλίσσεται επίσης στη σιωνιστική γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα. Οι λαοί του κόσμου δεν πρέπει να ξεχάσουν αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και να απαιτήσουν την τιμωρία εγκληματιών πολέμου όπως ο Πούτιν και ο Νετανιάχου!

Η επίθεση ξεκίνησε το 2014

Αυτή η ιμπεριαλιστική επίθεση ξεκίνησε πολύ πριν από τον Φεβρουάριο του 2022. Ξεκίνησε ως αντεπαναστατική απάντηση στον θρίαμβο της τεράστιας λαϊκής εξέγερσης που ανέτρεψε τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς τον Φεβρουάριο του 2014. Το πρώτο επεισόδιο ήταν η βίαιη προσάρτηση της Κριμαίας τον Μάρτιο του 2014 -καμουφλαρισμένη με ένα υποτιθέμενο δημοψήφισμα υπό την απειλή όπλων από παραστρατιωτικούς της ρωσικής FSB- και η έναρξη της εισβολής στο Ντονμπάς τον Απρίλιο του 2014. Η τελευταία συγκαλύφθηκε από τη φάρσα των αυτοανακηρυγμένων «λαϊκών δημοκρατιών» του Λουχάνσκ και του Ντονέτσκ.

Και ποια ήταν η αντίδραση των λεγόμενων «δυτικών δημοκρατικών δυνάμεων»; Εξέφρασαν μόνο υποκριτική «βαθιά ανησυχία»! Πάντως στις 24 Μαρτίου, μετά την προσάρτηση, η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ συνέχισε να μιλάει τηλεφωνικά με τον Πούτιν για να «αναλύσει το καθεστώς της Κριμαίας» πριν από τη συνάντηση της G-7. Και έτσι συνέχισαν μέχρι σήμερα. Και μάλιστα αύξησαν τις αγορές τους σε φτηνό φυσικό αέριο και πετρέλαιο από τη Ρωσία, ακόμα και μετά τη σημερινή εισβολή!

Το 2015, η Μέρκελ και ο Μακρόν οργάνωσαν μια άλλη φάρσα με τη μορφή των δύο συν τον Πούτιν και τον Ποροσένκο, τότε πρόεδρο της Ουκρανίας, που ονομάστηκε «διαπραγματεύσεις του Μινσκ». Ο Ποροσένκο - ένας ολιγάρχης γνωστός ως «βασιλιάς της σοκολάτας» λόγω της διάσημης διεθνούς εταιρείας ζαχαροπλαστικής του - ήταν ένας πραγματικός προδότης της ουκρανικής κυριαρχίας. Ενεργούσε ως παθητικός συνεργός, ενώ ο Πούτιν έστελνε τρένα φορτωμένα με όπλα στο Ντονμπάς -μέσω ουκρανικού εδάφους- με το πρόσχημα «ανθρωπιστικών αυτοκινητοπομπών». Και επιπλέον κράτησε τα εργοστάσιά του στη ρωσική περιοχή του Λίπετσκ σε λειτουργία καθ' όλη τη διάρκεια των ετών της επίθεσης κατά της Ουκρανίας.

Από τότε, χιλιάδες μαχητές έχουν χάσει τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την ουκρανική κυριαρχία στο Ντονμπάς. Ωστόσο, η κυβέρνηση Ποροσένκο, καθώς και η σημερινή, δεν είχε ποτέ μια πολιτική που να στοχεύει στην πραγματική προστασία της εθνικής ανεξαρτησίας και στην αντιμετώπιση της μαζικής επίθεσης και καταλήστευσης. Αντίθετα, προτίμησαν τη συνθηκολόγηση με το διεθνές κεφάλαιο, συμπεριλαμβανομένου του ρωσικού ιμπεριαλισμού.

Η πλήρους κλίμακας εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022

Ενθαρρυμένος από την αδράνεια του «δυτικού» ιμπεριαλισμού και τη δειλία των Ουκρανών ηγετών, ο Πούτιν αποφάσισε το 2022 ότι ο «δεύτερος ισχυρότερος στρατός του στον κόσμο» θα μπορούσε να «καταλάβει το Κίεβο σε τρεις ημέρες», να ανατρέψει την κυβέρνηση και να την αντικαταστήσει με τη μαριονέτα του - τον πρώην πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος καθαιρέθηκε το 2014 από τη λαϊκή εξέγερση του Μαϊντάν. Το μόνο που πρόσφερε τότε ο Λευκός Οίκος στον νυν πρόεδρο ήταν να φύγει στο εξωτερικό «όσο δεν είναι πολύ αργά», με αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας!

Ωστόσο, η επαναστατική ορμή του Μαϊντάν - που είχε παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση στις μάζες παρά τις αντιδραστικές παρεκκλίσεις και τις ψευδείς εκλογικές εναλλακτικές λύσεις - εξερράγη ως ασταμάτητος χείμαρρος πατριωτισμού για να αντισταθεί στους εισβολείς από τα σύνορα της Λευκορωσίας προς τα βόρεια, στην περιοχή του Κιέβου. Υπήρχαν δέκα εθελοντές για κάθε όπλο. Άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, ακόμη και έφηβοι κάτω των 18 ετών, αγωνίστηκαν για να πάρουν όπλα και να πάνε στη μάχη!

Έτσι, ο ουκρανικός ηρωισμός, με λίγα και υποτυπώδη όπλα και μόνο κινητά τηλέφωνα για επικοινωνία, ανάγκασε τις ορδές του Πούτιν να υποχωρήσουν βόρεια. Αυτές οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις και οι αλεξιπτωτιστές άφησαν στο πέρασμά τους στρατιωτικό υλικό. Αλλά άφησαν επίσης ένα αποτύπωμα φρίκης. Υπήρχαν ειρηνικοί κάτοικοι που δολοφονήθηκαν με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους στις περιοχές που είχαν καταλάβει, όπως η Μπούτσα ή το Ιρπίν. Αυτά τα έκτροπα θα παραμείνουν ως αντικειμενική μαρτυρία της γενοκτονικής φύσης της επίθεσης του Πούτιν.

Χάρη στις θυσίες των απλών ανθρώπων, ο πρόεδρος δεν αναγκάστηκε να διαφύγει. Όποια και αν είναι η έκβαση αυτού του πολέμου και οι πολιτικές συνέπειές του, ο ηρωισμός του ουκρανικού λαού, που έκανε τα πάντα για να εκδιώξει τους εισβολείς και να σώσει το Κίεβο, θα παραμείνει στη συλλογική μνήμη του κόσμου.

Από την πρώτη ημέρα και τους επόμενους μήνες, εκατοντάδες χιλιάδες απλοί εργάτες προσφέρθηκαν εθελοντικά. Πριν από την εισβολή, ο στρατός διέθετε 50.000 ανεπαρκώς εκπαιδευμένους στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια εκείνων των μηνών του 2022, έφτασε τους 450.000 στρατιώτες. Επιπλέον, υπήρξε μια έκρηξη στις δημόσιες προσφορές - σε κάθε σούπερ μάρκετ και κατάστημα υπήρχαν κουτιά συλλογής για τις FDU, τις Ουκρανικές Δυνάμεις Άμυνας - για την αγορά εξοπλισμού και όπλων. Οργανώθηκαν χιλιάδες εργαστήρια για την κατασκευή στολών και προστατευτικών διχτυών παραλλαγής. Και το πιο σημαντικό: η ανάπτυξη της Εδαφικής Άμυνας, TRO, η οποία αποδείχθηκε η πιο αποτελεσματική από όλες τις αμυντικές πρωτοβουλίες της χώρας. Αναδείχθηκε ως μια πραγματική αυτοοργάνωση των μαζών για τον αγώνα.

Ωστόσο, αυτή η μαζική εισροή μαχητών από τις εκμεταλλευόμενες τάξεις, οι οποίοι οπλίστηκαν και άρχισαν να αγωνίζονται και ήταν δυνητικά ικανοί να νικήσουν την επιθετικότητα μιας από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές μηχανές, προκάλεσε καχυποψία και φόβο στους ίδιους τους δυτικούς ιμπεριαλιστές που υποτίθεται ότι «υποστηρίζουν την ουκρανική υπόθεση». Και άρχισαν να ασκούν πιέσεις με τους γεωπολιτικούς υποβολείς τους. Επικεφαλής αυτής της διεστραμμένης ορχήστρας ήταν ο παρηκμασμένος ιμπεριαλιστής ιδεολόγος -πλέον αποθανών- Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ υπό τον Νίξον, ο οποίος, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, υποστήριξε δημοσίως ότι «η παγκόσμια τάξη που σιωπηρά αποδέχονται οι μεγάλες δυνάμεις είναι νόμιμη».

Μετά την κατάληψη της Κριμαίας από τη Μόσχα το 2014 και την ένοπλη επέμβασή της για την επιδείνωση της αυτονομιστικής σύγκρουσης στο Ντονμπάς, ο Κίσινγκερ συνέχισε να βλέπει την Ουκρανία ως μέρος της σφαίρας συμφερόντων της Ρωσίας. Επισκέφθηκε τη Μόσχα το 2017. Έγινε απολογητής του ιμπεριαλισμού της Μόσχας, αναγνωρίζοντας ότι η Ρωσία, ως μεγάλη δύναμη, έχει το νόμιμο δικαίωμα να κυριαρχεί στη «σφαίρα επιρροής» της, αδιαφορώντας -όπως θα έπρεπε να κάνει ένας καλός ιμπεριαλιστής- για τα συμφέροντα και τις προσδοκίες των αναπτυσσόμενων εθνών, όχι μόνο στην πρώην ΕΣΣΔ αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Γράφοντας στην Washington Post λιγότερο από ένα μήνα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα, ο Κίσινγκερ δήλωσε: «Για τη Ρωσία, η Ουκρανία δεν μπορεί ποτέ να είναι απλώς μια ξένη χώρα». Προέτρεψε «τους σοφότερους Ουκρανούς ηγέτες» να «υιοθετήσουν μια πολιτική συμφιλίωσης μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της χώρας τους. Και κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών, οι ιδέες αυτές υιοθετήθηκαν ως κατευθυντήριες γραμμές από τον διευθυντή της CIA Μπιλ Μπερνς και τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Τζακ Σάλιβαν της κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν. Αν και, ανάλογα με την περίσταση, έδειχναν ένα «διαφορετικό πρόσωπο» μέσω του υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν.

Η «τελική λύση» που προτείνει ο Τραμπ

Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Τραμπ, με το σκληρό και βίαιο ύφος του, συνεχίζει ουσιαστικά την ίδια γραμμή με τον Κίσινγκερ, επιδιώκοντας συμφωνίες με τον Πούτιν πίσω από την πλάτη της Ουκρανίας. Και για τη μαριονέτα Ζελένσκι, το μήνυμα του Τραμπ είναι: «Θα του βρούμε μια θέση στο τραπέζι». Αλλά κανείς δεν έχει ρωτήσει τον ουκρανικό λαό, που είναι ο νόμιμος συνομιλητής! Και κυρίως όχι την ουκρανική αντίσταση και την εργατική τάξη που είναι η ραχοκοκαλιά της!

Η απάντηση στη δίκαιη υπόθεση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας δεν φαίνεται πουθενά σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Αποκλείεται! Ο νέος υπουργός Άμυνας, Πητ Χέγκσεθ, το είπε με αυτοπεποίθηση στη Βαρσοβία: «Είναι εξαιρετικά μη ρεαλιστικό για την Ουκρανία να επιδιώξει να ανακτήσει όλα τα εδάφη που κατέλαβε η Ρωσία».

Στόχος του Τραμπ, σαν πραγματικός «γύπας», είναι να εκμεταλλευτεί την κατάσταση στην οποία η ρωσική επίθεση επιβραδύνεται σε όλα τα μέτωπα, με την εξάντληση των στρατευμάτων, των τεθωρακισμένων οχημάτων και του πολεμικού εξοπλισμού της και με την αποτυχία μέχρι στιγμής της επέμβασης των βορειοκορεατικών στρατευμάτων. Με άλλα λόγια, στοχεύει να εκμεταλλευτεί την προφανή ευθραυστότητα της ρωσικής οικονομίας και την αδυναμία του καθεστώτος για να συμφωνήσει με τον Πούτιν σε μια «κατάπαυση του πυρός» που θα επιτρέψει τον εποικισμό της Ουκρανίας και στις δύο πλευρές του μετώπου από αμερικανικές εταιρείες, επιχειρώντας παράλληλα να υπονομεύσει τη μελλοντική συνεργασία με τις ρωσικές εταιρείες.

Ας πάρουμε το παράδειγμα των πολυσυζητημένων αποθεμάτων στρατηγικών μετάλλων στο ουκρανικό έδαφος, των λεγόμενων «μετάλλων σπάνιων γαιών». Το τελεσίγραφο του Τραμπ προς την Ουκρανία έχει ήδη διαδοθεί σε όλο τον κόσμο: «Απεριόριστη πρόσβαση σε αυτά τα αποθέματα με αντάλλαγμα την επανέναρξη των αποστολών νέων εξοπλισμών». Ο Ζελένσκι έχει ήδη στείλει γραπτώς την απάντησή του. Αλλά αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι σχεδόν το 40% αυτών των αποθεμάτων βρίσκεται στο έδαφος που κατέχει η Ρωσία. Με ποιον θα διαπραγματευτεί ο Τραμπ για να εμποδίσει την Κίνα να τα πάρει;

Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αποκαλύπτουν την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό τους χαρακτήρα

Τα τηλεφωνήματα και οι προτάσεις του Τραμπ προς τον Πούτιν, ο οποίος αργότερα ανακοίνωσε ότι «δεσμεύονται να συνεργαστούν» στο περιθώριο της ΕΕ και των άλλων μελών του ΝΑΤΟ, προκάλεσαν μια μεγάλη κρίση μεταξύ του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Το ίδιο και οι βροντερές δηλώσεις των απεσταλμένων του, όπως ο Πητ Χέγκσεθ στη σύνοδο του ΝΑΤΟ: «Δεν βλέπουμε καμία θέση για την Ουκρανία στη συμμαχία». Η απάντηση του Ζελένσκι σε αυτό ήταν θλιβερές εκκλήσεις για «εγγυήσεις ασφαλείας πριν πάμε να διαπραγματευτούμε με τον Πούτιν». Ο Χέγκσεθ πρότεινε επίσης τη δημιουργία ενός κοινού στρατού με τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές για να εγγυηθεί την ασφάλεια της ηπείρου. Από την άλλη πλευρά, ο αντιπρόεδρος του Τραμπ, JD Βανς, την παραμονή των εκλογών, υποστήριξε πλήρως τα κόμματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς και κατηγόρησε τις σημερινές κυριότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι «δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε εξωτερικές απειλές που δεν είναι τόσο μεγάλες όσο αυτές που προέρχονται από το εσωτερικό», αναφερόμενος στα μεταναστευτικά κύματα.

Συνοψίζοντας: κρίση και η ανικανότητα του ιμπεριαλιστικού μπλοκ της ΕΕ και οι οξείες αντιφάσεις του παραλύουν το ΝΑΤΟ.

Αυτό δείχνει ότι η εναπόθεση ελπίδων σε «εγγυήσεις ασφαλείας» μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ ή μέσω της μετακίνησης ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων στο ουκρανικό έδαφος, όπως απαιτεί εδώ και καιρό ο Ζελένσκι, είναι μια αντιδραστική ουτοπία, την οποία αποκηρύσσουμε, γιατί επιτείνει την αποικιοκρατική υποταγή της Ουκρανίας στους διάφορους ιμπεριαλισμούς.

Εξάλλου, ήταν η ένοπλη εργατική τάξη που «εγγυήθηκε την ασφάλεια» διώχνοντας τις ρωσικές ορδές από την περιοχή του Κιέβου! Όχι το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ!

Η ασφάλεια της Ουκρανίας απειλείται από την ίδια της την ολιγαρχία

Ο ουκρανικός λαός συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι το πιο ευάλωτο σημείο της χώρας ήταν και εξακολουθεί να είναι η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης στο Κίεβο. Στην αρχή, πολλοί από τους συμμάχους και τους πράκτορες του ρωσικού ιμπεριαλισμού - όπως ο ολιγάρχης Μεντβέντσουκ, εγκάθετος του Πούτιν - ήταν ακόμα εδραιωμένοι στο καθεστώς και είχαν σημαντική επιρροή στις κυβερνητικές αποφάσεις. Πολλοί, όχι όλοι, έχουν ήδη εκκαθαριστεί. Αλλά όλοι οι «θεσμοί» της εξουσίας, που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μεγάλων ολιγαρχών, του ντόπιου κεφαλαίου και των ξένων εταιρειών, δεν έθεσαν και δεν πρόκειται να θέσουν την οικονομία στην υπηρεσία της εθνικής άμυνας και των κοινωνικών συμφερόντων των εργαζομένων.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η χώρα αναγκάζεται να χρεωθεί στους δανειστές του ΔΝΤ και πρέπει να υπακούσει στις επιταγές τους!

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πωλούν τα πιο εύφορα εδάφη και τα ορυκτά τους, όπως το τιτάνιο, σε ξένες εταιρείες. Και τώρα στον Τραμπ και τα «μέταλλα σπάνιων γαιών» με αντάλλαγμα τα απαραίτητα όπλα!

Γι' αυτό, ενώ η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, τα χαλυβουργεία παραλύουν και η κοινωνική ανισότητα επιδεινώνεται!

Γι' αυτό, κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου το 2023, ο ολιγάρχης Κολομόισκι -αν και ήταν στη φυλακή για τα πολλαπλά εγκλήματά του- πούλησε το μερίδιό του στο εργοστάσιο εξόρυξης και μεταλλουργίας KZRK στο Κρίβι Ριχ στον διάσημο Ρώσο ολιγάρχη Βοϊεβόντιν! Και αυτό οδήγησε στην παράλυση της επιχείρησης και σε κρίση για χιλιάδες εργαζόμενους.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, τρία χρόνια μετά την εισβολή, η παραγωγή πυρομαχικών δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί επαρκώς και οι προσπάθειες δεν επικεντρώνονται στη μαζική παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών!

Λόγω της ολιγαρχικής σύνθεσης της Rada (κοινοβούλιο), υιοθέτησε νόμους για την επιστράτευση με τη δημιουργία εδαφικών κέντρων επιστράτευσης, TZK, που προκάλεσαν βίαιες συγκρούσεις με την καταναγκαστική τους δράση ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και φτωχούς τομείς, καθώς εξαιρούν τους πλούσιους που πληρώνουν εξαιρέσεις.

Η ασφάλεια της Ουκρανίας διασφαλίζεται από την ανεξαρτησία της.

Η Ουκρανία αξίζει να επιτύχει την εθνική απελευθέρωση και την πραγματική ανεξαρτησία. Παρά την εξάντληση της ουκρανικής εργατικής τάξης και του ουκρανικού λαού από τις θυσίες αυτών των τριών τελευταίων ετών πλήρους κλίμακας πολέμου, παρά τα αυξανόμενα προβλήματα της ίδιας της κυβέρνησής τους, που έχουν διαβρώσει την αρχική μαζική θέληση, συνεχίζουν να αντιστέκονται με σθένος. Περαιτέρω πρόοδοι έχουν γίνει στην περιοχή του Κουρσκ και τώρα στο Μπριάνσκ, και οι κατακτητές έχουν απωθηθεί σε ορισμένα σημεία-κλειδιά στην περιοχή του Ντονμπάς.

Οι ταξιαρχίες που είναι επιφορτισμένες με τον πόλεμο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη γράφουν ιστορία, καταφέρνοντας να πλήξουν στρατιωτικούς στόχους εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στο ρωσικό έδαφος. Κατάφεραν να καταστρέψουν σημαντικά τμήματα διυλιστηρίων, βάσεις ανεφοδιασμού και θέσεις διοίκησης των ρωσικών στρατευμάτων. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να σημειωθεί ότι το «partisanshina», το κίνημα αντίστασης των παρτιζάνων, συνεχίζει να δρα στα κατεχόμενα εδάφη, τιμωρώντας τους συνεργάτες, πραγματοποιώντας πράξεις δολιοφθοράς και ενημερώνοντας τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες για τη θέση και τις κινήσεις των ρωσικών στρατευμάτων. Και το κίνημα αυτό θα αυξηθεί εκθετικά σε περίπτωση συνθηκολόγησης της κυβέρνησης όσον αφορά τα εδάφη αυτά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε πεπεισμένοι για τη στρατιωτική ικανότητα της Ουκρανίας να ξεπεράσει τα εμπόδια σε αυτόν τον πόλεμο.

Τα κυριότερα εμπόδια εντοπίζονται στην πολιτική και τη διεθνή σκηνή. Για να αντιμετωπίσει αυτά τα εμπόδια, ο ουκρανικός εργαζόμενος λαός πρέπει να επιτύχει την κοινωνική χειραφέτηση. Και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε μια ανεξάρτητη πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης. Εμείς στην IWL είμαστε προσηλωμένοι σε αυτή την προσπάθεια και προωθούμε με όλες τις μικρές μας δυνάμεις τη μόνη αξιόπιστη εγγύηση: την αλληλεγγύη της διεθνούς εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαών του κόσμου.

https://litci.org/en/three-years-of-ukraines-heroic-resistance-to-putins-invasion/