Mahmoud Khalil
Επιστολή ενός Παλαιστίνιου πολιτικού κρατούμενου στη Λουιζιάνα
Red Flag: Ο Παλαιστίνιος ακτιβιστής και πρόσφατα απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης Μαχμούντ Χαλίλ μίλησε για πρώτη φορά για την κράτησή του από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Οι αρχές συνέλαβαν και προσπαθούν να απελάσουν τον Χαλίλ, μόνιμο κάτοικο των Ηνωμένων Πολιτειών και εξέχουσα προσωπικότητα στην περσινή κατασκήνωση αλληλεγγύης του Κολούμπια για τη Γάζα.
Οι πράκτορες της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων τον συνέλαβαν το βράδυ της 8ης Μαρτίου. Απείλησαν επίσης να συλλάβουν την έγκυο σύζυγό του, η οποία είναι πολίτης των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ότι η περίπτωση του Χαλίλ είναι «η πρώτη σύλληψη από τις πολλές που θα ακολουθήσουν». Ο στόχος είναι να εκφοβιστούν οι ακτιβιστές φοιτητές, να υπονομευτεί το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και να συντριβεί κάθε αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη.
«Ακόμη και αν ο Χαλίλ μπορέσει τελικά να δικαιωθεί, η κυβέρνηση μπορεί να έχει βραχυπρόθεσμα το κέρδος να στείλει το μήνυμα στους μετανάστες οποιουδήποτε καθεστώτος ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν, να κρατηθούν και ίσως ακόμη και να απελαθούν επειδή έχουν το θράσος να μιλήσουν υπέρ αντιδημοφιλών υποθέσεων, ακόμη και αν στο τέλος κερδίσουν τη δίκη τους», δήλωσε στους New York Times ο Στίβεν Βλάντεκ, καθηγητής στο Νομικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν.
Ο Χαλίλ κρατείται σε κέντρο κράτησης στη Λουιζιάνα, αλλά κατάφερε να υπαγορεύσει την παρακάτω δήλωση μέσω τηλεφώνου στους φίλους και την οικογένειά του.
Επιστολή ενός Παλαιστίνιου πολιτικού κρατούμενου στη Λουιζιάνα
υπαγορευμένο τηλεφωνικά από το Τμήμα Κράτησης Μεταναστών [ICE Detention]
18 Μαρτίου 2025
Το όνομά μου είναι Μαχμούντ Χαλίλ και είμαι πολιτικός κρατούμενος. Σας γράφω από ένα κέντρο κράτησης στη Λουιζιάνα, όπου ξυπνάω τα κρύα πρωινά και περνάω μεγάλες μέρες ως μάρτυρας των αθόρυβων αδικιών που συμβαίνουν σε βάρος πολλών ανθρώπων που αποκλείονται από την προστασία του νόμου.
Ποιος έχει το δικαίωμα να έχει δικαιώματα; Σίγουρα δεν είναι οι άνθρωποι που συνωστίζονται στα κελιά εδώ. Δεν είναι ο Σενεγαλέζος που συνάντησα, ο οποίος στερείται την ελευθερία του εδώ και ένα χρόνο, με τη νομική του κατάσταση σε εκκρεμότητα και την οικογένειά του έναν ωκεανό μακριά. Δεν είναι ο 21χρονος κρατούμενος που συνάντησα, ο οποίος πάτησε το πόδι του σε αυτή τη χώρα σε ηλικία εννέα ετών, μόνο και μόνο για να απελαθεί χωρίς καν ακρόαση.
Η δικαιοσύνη φεύγει από τα όρια των μεταναστευτικών εγκαταστάσεων αυτού του έθνους.
Στις 8 Μαρτίου, με συνέλαβαν πράκτορες του DHS [Department of Homeland Security / Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας], οι οποίοι αρνήθηκαν να προσκομίσουν ένταλμα και επιτέθηκαν στη σύζυγό μου και σε μένα καθώς επιστρέφαμε από δείπνο. Πλέον, τα πλάνα εκείνης της νύχτας έχουν δημοσιοποιηθεί. Πριν καταλάβω τι συνέβαινε, οι πράκτορες μου πέρασαν χειροπέδες και με ανάγκασαν να μπω σε ένα αυτοκίνητο χωρίς σήμανση. Εκείνη τη στιγμή, η μόνη μου ανησυχία ήταν για την ασφάλεια της Νουρ. Δεν είχα ιδέα αν θα την έπαιρναν κι εκείνη, αφού οι πράκτορες είχαν απειλήσει να τη συλλάβουν επειδή δεν έφευγε από το πλευρό μου. Το DHS δεν μου έλεγε τίποτα για ώρες – δεν ήξερα την αιτία της σύλληψής μου ή αν αντιμετώπιζα άμεση απέλαση. Στο 26 της Φέντεραλ Πλάζα, κοιμήθηκα στο κρύο πάτωμα. Τις πρώτες πρωινές ώρες, πράκτορες με μετέφεραν σε μια άλλη εγκατάσταση στην Ελίζαμπεθ του Νιου Τζέρσεϊ. Εκεί, κοιμήθηκα στο έδαφος και μου αρνήθηκαν μια κουβέρτα παρά το αίτημά μου.
Η σύλληψή μου ήταν άμεση συνέπεια της άσκησης του δικαιώματός μου στην ελευθερία του λόγου, καθώς υποστήριζα μια ελεύθερη Παλαιστίνη και τον τερματισμό της γενοκτονίας στη Γάζα, η οποία συνεχίστηκε σε πλήρη ισχύ το βράδυ της Δευτέρας. Με την κατάπαυση του πυρός του Ιανουαρίου να έχει πλέον διακοπεί, οι γονείς στη Γάζα κρατούν και πάλι πολύ μικρά σάβανα και οι οικογένειες αναγκάζονται να μετρήσουν την πείνα και τον εκτοπισμό απέναντι στις βόμβες. Είναι ηθική μας υποχρέωση να επιμείνουμε στον αγώνα για την πλήρη ελευθερία τους.
Γεννήθηκα σε έναν παλαιστινιακό καταυλισμό προσφύγων στη Συρία, σε μια οικογένεια που έχει εκτοπιστεί από τη γη της από το 1948, μετά τη Νάκμπα. Πέρασα τα νεανικά μου χρόνια κοντά αλλά μακριά από την πατρίδα μου. Αλλά το να είσαι Παλαιστίνιος είναι μια εμπειρία που ξεπερνά τα σύνορα. Βλέπω στην περίπτωσή μου ομοιότητες με τη χρήση της διοικητικής κράτησης από το Ισραήλ –φυλάκιση χωρίς δίκη ή απαγγελία κατηγοριών– για να στερήσει από τους Παλαιστίνιους τα δικαιώματά τους. Σκέφτομαι τον φίλο μας Ομάρ Χατίμπ, ο οποίος φυλακίστηκε χωρίς κατηγορία ή δίκη από το Ισραήλ καθώς επέστρεφε στο σπίτι του από ταξίδι. Σκέφτομαι τον διευθυντή του νοσοκομείου της Γάζας και παιδίατρο δρα Χουσσάμ Αμπού Σαφίγια, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε από τον ισραηλινό στρατό στις 27 Δεκεμβρίου και παραμένει σήμερα σε ισραηλινό στρατόπεδο βασανιστηρίων. Για τους Παλαιστίνιους, η φυλάκιση χωρίς τη νόμιμη διαδικασία είναι συνηθισμένο φαινόμενο.
Πάντα πίστευα ότι το καθήκον μου δεν είναι μόνο να απελευθερώσω τον εαυτό μου από τον καταπιεστή, αλλά και να απελευθερώσω τους καταπιεστές μου από το μίσος και το φόβο τους. Η άδικη κράτησή μου είναι ενδεικτική του αντιπαλαιστινιακού ρατσισμού που έχουν επιδείξει τόσο η κυβέρνηση Μπάιντεν όσο και η κυβέρνηση Τραμπ τους τελευταίους 16 μήνες, καθώς οι ΗΠΑ συνέχισαν να προμηθεύουν το Ισραήλ με όπλα για να σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους και απέτρεψαν τη διεθνή παρέμβαση. Για δεκαετίες, ο αντιπαλαιστινιακός ρατσισμός έχει υποκινήσει τις προσπάθειες για την επέκταση των νόμων και πρακτικών των ΗΠΑ που χρησιμοποιούνται για τη βίαιη καταστολή των Παλαιστινίων, των Αραβοαμερικανών και άλλων κοινοτήτων. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο στοχοποιούμαι.
Ενώ περιμένω νομικές αποφάσεις που κρατούν το μέλλον της συζύγου και του παιδιού μου σε εκκρεμότητα, εκείνοι που επέτρεψαν τη στοχοποίησή μου παραμένουν ήσυχοι στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Οι πρόεδροι Σάφικ, Άρμστρονγκ και ο πρύτανης Γιάρχι-Μίλο έθεσαν τις βάσεις για να με στοχοποιήσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, τιμωρώντας αυθαίρετα φοιτητές που τάσσονται υπέρ των Παλαιστινίων και επιτρέποντας να προχωρήσουν ανεμπόδιστα οι εκστρατείες viral doxing που βασίζονται στον ρατσισμό και την παραπληροφόρηση.
Το Κολούμπια με στοχοποίησε για τον ακτιβισμό μου, δημιουργώντας ένα νέο αυταρχικό πειθαρχικό γραφείο για να παρακάμψει τη νόμιμη διαδικασία και να φιμώσει τους φοιτητές που ασκούν κριτική στο Ισραήλ. Το Κολούμπια υπέκυψε στις ομοσπονδιακές πιέσεις κοινοποιώντας τα αρχεία των φοιτητών στο Κογκρέσο και υποκύπτοντας στις τελευταίες απειλές της κυβέρνησης Τραμπ. Η σύλληψή μου, η αποβολή ή η αποβολή τουλάχιστον 22 φοιτητών του Κολούμπια -κάποιοι στερήθηκαν τα πτυχία τους μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την αποφοίτησή τους- και η αποπομπή του προέδρου του SWC Grant Miner την παραμονή των συζητήσεων για το συμβόλαιο, είναι σαφή παραδείγματα.
Αν μη τι άλλο, η κράτησή μου είναι μια απόδειξη της δύναμης του φοιτητικού κινήματος να αλλάξει την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης. Οι φοιτητές ήταν από παλιά στην πρώτη γραμμή της αλλαγής, πρωτοστατώντας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, στάθηκαν στην πρώτη γραμμή του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα και πρωτοστάτησαν στον αγώνα ενάντια στο απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Και σήμερα, ακόμη και αν το κοινό δεν το έχει ακόμη κατανοήσει πλήρως, οι φοιτητές είναι αυτοί που μας κατευθύνουν προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Η κυβέρνηση Τραμπ με στοχοποιεί ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την καταστολή της διαφωνίας. Οι κάτοχοι βίζας, οι κάτοχοι πράσινης κάρτας και οι πολίτες θα στοχοποιηθούν όλοι για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Τις επόμενες εβδομάδες, φοιτητές, συνήγοροι και εκλεγμένοι αξιωματούχοι πρέπει να ενωθούν για να υπερασπιστούν το δικαίωμα διαμαρτυρίας για την Παλαιστίνη. Δεν διακυβεύονται μόνο οι φωνές μας, αλλά οι θεμελιώδεις πολιτικές ελευθερίες όλων μας.
Γνωρίζοντας πλήρως ότι αυτή η στιγμή ξεπερνά την ατομική μου κατάσταση, ελπίζω παρ' όλα αυτά να είμαι ελεύθερος να δω τη γέννηση του πρωτότοκου παιδιού μου.
Μετάφραση: elaliberta.gr
“Letter from a Palestinian political prisoner in Louisiana” Red Flag, 19 Μαρτίου 2025, https://redflag.org.au/article/letter-from-a-palestinian-political-prisoner-in-louisiana.
