Linda Nochlin

Έργα όπως του Ζερόμ, και άλλων οριενταλιστών του είδους του, είναι πολύτιμα και αξίζει να διερευνηθούν όχι επειδή μοιράζονται τις αισθητικές αξίες της μεγάλης τέχνης σε ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο, αλλά επειδή ως οπτικές εικόνες προλαβαίνουν και προβλέπουν τις ιδιότητες της διαφαινόμενης μαζικής κουλτούρας. Ως τέτοιες, οι στρατηγικές τους απόκρυψης προσφέρονται θαυμάσια για τις κριτικές μεθοδολογίες, τις αποδομητικές τεχνικές που χρησιμοποιούν σήμερα οι καλύτεροι ιστορικοί του κινηματογράφου, ή οι κοινωνιολόγοι των διαφημιστικών εικόνων, ή οι αναλυτές της οπτικής προπαγάνδας, παρά εκείνες της κυρίαρχης ιστορίας της τέχνης. Ως μια νέα οπτική περιοχή που πρέπει να διερευνηθεί από μελετητές οπλισμένους με ιστορική και πολιτική συνείδηση και αναλυτική εξειδίκευση, ο Οριενταλισμός –ή μάλλον η αποδόμησή του– αποτελεί πρόκληση για τους ιστορικούς της τέχνης, όπως και πολλοί άλλοι παρόμοιοι σκοτεινοί τομείς της επιστήμης μας.

Radical Socialist

Το BJP είναι ένα φασιστικό κόμμα. Ή, ακόμη και με οποιαδήποτε λεπτομερή ανάλυση, ένα κόμμα φασιστικού τύπου. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό και γιατί έχει σημασία; Για να το καταλάβουμε αυτό θα πρέπει να ξεκινήσουμε σημειώνοντας απλώς τις μεγάλες αλλαγές στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική σφαίρα που έχουν ήδη συμβεί και να θυμηθούμε ότι ο Ναρέντρα Μόντι στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας προειδοποίησε ότι αυτό που είδαμε τα τελευταία δέκα χρόνια είναι μόνο ο πρόλογος.

Τη νύχτα της 13ης Απριλίου 2024, το ιρανικό καθεστώς εξαπέλυσε την επιχείρηση "Αληθινή Υπόσχεση", κατά την οποία εκτόξευσε περισσότερα από τριακόσια μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κατά του Ισραήλ σε αντίποινα για το χτύπημα που πραγματοποίησε κατά του παραρτήματος της Ιρανικής πρεσβείας στη Δαμασκό την 1η Απριλίου. Σε απάντηση στην "Αληθινή Υπόσχεση", οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής οργάνωσαν τη δική τους στρατιωτική επιχείρηση εναντίον ενός συστήματος αεράμυνας κοντά στην επαρχία Ισφαχάν του Ιράν, το οποίο προστατεύει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Νατάνζ. Πρόκειται για την πιο σημαντική σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν μέχρι σήμερα, η οποία δημιουργεί προηγούμενο για ακόμη μεγαλύτερες εχθροπραξίες στο μέλλον.

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Ουκρανές προσφύγισσες στη συντηρητική Πολωνία; Πώς να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σεξουαλικοποιημένης βίας σε μια χώρα όπου οι αμβλώσεις απαγορεύονται και διώκονται ποινικά; Γιατί οι διεθνείς οργανισμοί αγνοούν το πρόβλημα των ευάλωτων ομάδων; Η Νάστια Ποντορόζναγια, ιδρύτρια της ΜΚΟ "Martynka", μιλάει για τη στήριξη των γυναικών προσφύγων από την Ουκρανία.

Michael Karadjis

Πόσους Παλαιστίνιους έχει σκοτώσει, βομβαρδίσει και υποβάλλει σε λιμοκτονία το Ισραήλ την τελευταία εβδομάδα περίπου; Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες ειδήσεις, επειδή μας αποσπάται η προσοχή από το «μεγαλύτερο» θέατρο: μια «περιφερειακή» σύγκρουση μπορεί να ετοιμάζεται. Ας παρατηρήσουμε και ας αναλύσουμε αυτή τη μεγαλύτερη εικόνα, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα είναι το πραγματικό ζήτημα εδώ, όχι τα πυροτεχνήματα του Ισραήλ και του Ιράν.

Todd Gordon

Jeffery R. Webber

Αν και τώρα είναι περισσότερο φανερό ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι κατακερματισμένος από ανταγωνιστικές γεωπολιτικές δυνάμεις, η ιδέα της αμερικανικής υπεροχής –ακόμη και στο απόγειο της δύναμής της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο– ως μιας καλά λαδωμένης μηχανής απαλλαγμένης από σοβαρές αντιφάσεις, ποτέ δεν αποτύπωσε πραγματικά την πολυπλοκότητα, τον δυναμισμό ή την ανομοιομορφία της παγκόσμιας τάξης και των ιμπεριαλιστικών διαμορφώσεών της. Η κυριαρχία των ΗΠΑ συχνά παρερμηνεύτηκε ως παντοδυναμία. Οι προσδοκίες για την απεριόριστη μακροζωία της αμερικανικής αυτοκρατορίας αναπτύχθηκαν φυσικά μέσα από τα θεμέλια αυτής της κοσμοθεωρίας. Εν ολίγοις, μια εξαιρετική στιγμή υπεροχής εκλήφθηκε λανθασμένα ως νέα κανονικότητα, συσκοτίζοντας το μακρύ τόξο του πολυπολικού ιμπεριαλισμού στην ιστορία του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Daria Krivonos

Μετά τη δεύτερη επέτειο της πλήρους εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει όταν οι εύθραυστες κοινωνικές σχέσεις  που κατάφεραν να διαχειριστούν την άφιξη εκατομμυρίων εκτοπισμένων ανθρώπων αρχίζουν να καταρρέουν. Πολλοί αναλυτές έχουν υποστηρίξει εκτενώς ότι τα δίκτυα αλληλεγγύης βάσης που αποτελούνται από μεμονωμένα άτομα και τοπικές οργανώσεις που ενώνονται σε αυθόρμητες μορφές αλληλεγγύης, ανέλαβαν τον πιο ενεργό ρόλο στην υποδοχή των Ουκρανών προσφύγων που έφτασαν στην ΕΕ. Ποιες είναι όμως οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της εκχώρησης των ευθυνών του κράτους στις συλλογικότητες βάσης που ανέλαβαν αυτό το βάρος;

Πίτερ Ρόμπινσον

Κατά τη διάρκεια αυτών των 18 μηνών εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες κατέλαβαν τους χώρους εργασίας τους, τη γη και τα σπίτια, δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες εξεγέρθηκαν. Κανείς δεν προέβλεψε ότι από ένα μικροσκοπικό πολιτικό δυναμικό τόσο πολλοί θα προσπαθούσαν γρήγορα να μάθουν και να εφαρμόσουν στην πράξη τις ιδέες που ξεπηδούν από εκείνους που υφίστανται εκμετάλλευση όταν προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο της μοίρας τους. Η Πορτογαλία του 1974-75 δεν ήταν μια ψευδαίσθηση. Μια εξαιρετική περίοδος, που πρέπει ακόμη να μελετηθεί και να τιμηθεί.

Ο αυταρχισμός του ΥΠΑΙΘΑ, οι τρομοκρατικές εγκύκλιοι και οι απειλές για ποινές ενάντια σε εκπαιδευτικούς που απεργούν-απέχουν όχι μόνο δεν κάμπτουν το αγωνιστικό φρόνημα του εκπαιδευτικού κινήματος αλλά προκαλούν κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση. Το διδακτικό προσωπικό του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΑΠΘ, δεκάδες σωματεία, Ενώσεις Γονέων, κόμματα, φορείς, συλλογικότητες κλπ. υψώνουν μια κοινωνική και λαϊκή ασπίδα προστασίας στον αγώνα μας. Η μάχη της παιδείας αφορά όλο το λαό.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό https://selidodeiktis.edu.gr/.  Το παραπάνω σύνθημα είναι γραμμένο σε ένα από τα δεκάδες πανό των φοιτητών σε ένα από τα ελίτ Πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, το Πανεπιστήμιο Columbia,  που τις τελευταίες μέρες συγκλονίζεται από τις διαδηλώσεις των φοιτητών ενάντια στη γενοκτονία στην  Παλαιστίνη. Πολλοί λένε ότι οι μέρες αυτές στα πανεπιστημιακά campus των ΗΠΑ θυμίζουν μέρες του 1968 και τις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Πριν από πενήντα έξι χρόνια, εκατοντάδες φοιτητές είχαν καταλάβει πέντε κτίρια του ίδιου Πανεπιστήμιου μέσα στα οποία κλείστηκαν για βδομάδες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους δεσμούς του Columbia με τη στρατιωτική έρευνα...