Ευθεία απειλή προς την κυβέρνηση και επίδειξη πυγμής των Ευρωπαίων ήταν το σημαντικότατο προχθεσινό δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters βάσει του οποίου «η Ελλάδα μπορεί να εισάγει εναλλακτικά μέσα πληρωμών, παράλληλα με το ευρώ, για ορισμένες εσωτερικές πληρωμές, αν η συμφωνία “μεταρρυθμίσεις” έναντι μετρητών με τους πιστωτές δεν εξασφαλιστεί σύντομα». Οι πληροφορίες αποδίδονται σε αξιωματούχους της ευρωζώνης.

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.) αναγνωρισμένη συλλογικότητα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων της τρανς κοινότητας, καταγγέλλει επίθεση με όπλο κατά τρανς γυναίκας στο κέντρο της Αθήνας.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στις 20/4/2015 (η οποία μάλιστα έχει και αναδρομική ισχύ από τις 17/3/2015), επιβάλλει τη δέσμευση των διαθέσιμων χρημάτων των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων των δήμων και περιφερειών. Τα χρήματα πάνε στην Τράπεζα Ελλάδος προς «επένδυση» πλην όσων είναι άμεσα αναγκαία για τις επόμενες 15 μέρες. Θα χρησιμοποιηθούν για έκδοση τίτλων μικρής διάρκειας για να καλυφτούν κρατικές ανάγκες όπως αναφέρει η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα πληρώνονται κανονικά οι δόσεις στους δανειστές, το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και την ΕΚΤ. Ότι ζήσαμε το 2012 με το PSI σε μια νέα έκδοση.

Η ιδεολογία του πολέμου, βασισμένη είτε στην υπεράσπιση ενός ενοποιημένου εθνικού κράτους από τη μια είτε στο δικαίωμα του αυτοκαθορισμού και τιςφιλορωσικές συμπάθειες από την άλλη, ριζώνει στην Ουκρανίαοργανώσεις της, κοινωνίας των πολιτών διοργανώνουν εράνους προς υποστήριξη του στρατού, παπάδες ευλογούν τα όπλα της μιας ή της άλλης πλευράς και η τηλεόραση προβάλλει σε επανάληψη σκηνές γιαγιάδων που προμηθεύουν οπλισμένους άνδρες με ό,τι τρόφιμα τους έχουν απομείνει. Παρόλα αυτά, δεν αφήνονται όλοι οι προλετάριοι στην πλύση εγκεφάλου που επιδιώκει η πολεμική προπαγάνδα της μιας ή της άλλης πλευράς, ούτε όλοι επιθυμούν να θυσιαστούν «για την πατρίδα τους». Εκφράσεις πρακτικής άρνησης του πολεμικού μακελειού εμφανίζονται σε ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς, ενώ και οι δυο πλευρές της σύγκρουσης έχουν μεγάλες δυσκολία, να στρατολογήσουν άνδρες για την αμοιβαία σφαγή τους.

Το καλοκαίρι φέτος ήταν θερμό. Στις αρχές Ιουλίου, η «μάχη για τη ΔΕΗ» έμοιαζε να είναι το κρίσιμο σημείο σύγκρουσης για το κίνημα. Όμως, στις 4 Ιουλίου, πριν καλά καλά ξεκινήσει η απεργία, η κυβέρνηση επιστράτευσε τους απεργούς της ΓΕΝΟΠ. Παρά τις ηχηρές δηλώσεις συνδικαλιστικών στελεχών, και τις ελπίδες που είχαν δημιουργήσει ότι θα δοθεί επιτέλους μια σοβαρή μάχη, η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ υποχώρησε σαν «χάρτινη τίγρη» μπροστά στην επιστράτευση και ανέστειλε την απεργία, προκαλώντας απογοήτευση αλλά και ερωτηματικά για το ρόλο που μπορούν να έχουν πλέον τα συνδικάτα αν συνεχίσουν να ακολουθούν μια τακτική «συμμόρφωσης» απέναντι σε μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει κάθε (εν δυνάμει) σοβαρή απεργία με επιστρατεύσεις.

Οι εξοικειωμένοι με την ιστορία της περιοχής θα αναγνώριζαν στα χαρακτηριστικά των σημερινών εισβολών και καταλήψεων εκείνα των αιματηρών εκστρατειών που διεξήγαγαν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του παρελθόντος.

Σε ανύποπτο χρόνο, όταν αποσύρθηκε το σχολικό βιβλίο ιστορίας της Ρεπούση, προειδοποιήσαμε ότι εχθρός του κακού είναι το χειρότερο. Το νέο εγχειρίδιο της ομάδας Κολιόπουλου ήρθε να επιβεβαιώσει αυτή την εκτίμηση. Στο παρόν κείμενο, διαπιστώνουμε ότι το εγχειρίδιο της ομάδας Κολιόπουλου, παραβιάζει το ήδη συντηρητικό ΑΠΣ – ΔΕΠΠΣ ιστορίας για να εμπεδώσει μια υπερσυντηρητική εκδοχή σχολικής ιστορίας και επιπλέον, στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας υποπίπτει σε μεθοδολογικά λάθη. Για όλους αυτούς τους λόγους, ισχυριζόμαστε ότι αποτελεί άμεση ανάγκη η απόσυρση του συγκεκριμένου εγχειριδίου το οποίο κάθε άλλο παρά υπηρετεί τους στόχους καλλιέργειας και ανάπτυξης ιστορικής κριτικής σκέψης, εννοιολογικής μάθησης και συνείδησης του ιστορικού χρόνου. Τέλος, επιχειρούμε να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις για μια άλλη προοπτική για τη σχολική ιστορία και να συγκεντρώσουμε εδώ το σύνολο των κριτικών στο νέο εγχειρίδιο καθώς και παραπομπές στο αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο (ΑΠΣ-ΔΕΠΠΣ, υπουργικές αποφάσεις, κλπ).

Κώστας Κούσιαντας, Παντελής Αυθίνος

Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται τους τελευταίους εννιά μήνες στην Ουκρανία έχουν οδηγήσει σε μία κρίση, από τις σοβαρότερες που έχουν εκδηλωθεί σε ευρωπαϊκό έδαφος από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Για την αριστερά αποτέλεσε εξ αρχής ένα δύσκολο ζήτημα και ένα πεδίο αντιπαράθεσης διαφορετικών προσεγγίσεων. Ο λόγος γι’ αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός, ότι στην ουκρανική κρίση συμπυκνώνονται μια σειρά από σημαντικές συγκρούσεις και αντιθέσεις (σύγκρουση ιμπεριαλισμών, σύγκρουση τμημάτων της άρχουσας τάξης και του πολιτικού συστήματος, αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, σύγκρουση με τον φασισμό, εθνικό-αποσχιστικό κίνημα), αλλά κυρίως με το γεγονός, ότι το σύνολο των αντιθέσεων σχετίζεται με δύο εχθρικά μεταξύ τους κινήματα (Μαϊντάν, αντι-Μαϊντάν), τα οποία διχάζουν πολιτικά και γεωγραφικά τη χώρα και στα οποία η αριστερά δεν κατάφερε να έχει ουσιαστική παρέμβαση και να καθορίσει το πολιτικό τους περιεχόμενο και τους στόχους τους.

Κώστας Κούσιαντας

Οι περισσότερες μαρξιστικές αναλύσεις του μεσοπολέμου για το φασισμό, επιμένουν σε ένα σημείο: ο φασισμός προκύπτει ως συνέπεια της υποκειμενικής αδυναμίας του εργατικού κινήματος να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις και να επιλύσει το πρόβλημα της κρίσης από τη σκοπιά των συμφερόντων των υποτελών τάξεων, ύστερα από μία περίοδο όπου αντικειμενικά έχει υπάρξει αυτή η δυνατότητα

Κώστας Κούσιαντας

Η αύξηση των εκλογικών ποσοστών της Χρυσής Αυγής από το 0,29% (19.624 ψήφοι) των εθνικών εκλογών του 2009, στο 6,97% (441.018 ψήφοι) στις εκλογές της 6ης Μαΐου και η διατήρηση αυτού του ποσοστού στις εκλογές της 17ης Ιουνίου (6,92% και 425.980 ψήφοι) φωτογραφίζουν την αύξηση και τη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος ακροδεξιού ριζοσπαστισμού το οποίο αναδείχτηκε ως απάντηση στην κρίση του δεξιού χώρου στις εκλογές της 6ης Μαΐου, αλλά και ικανό να αντέξει χωρίς καθόλου απώλειες την τεράστια πολιτική και ιδεολογική πίεση της ΝΔ για ενότητα ολόκληρης της δεξιάς, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.