Αποτίμηση της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κείμενα των Αργυρής Ερωτοκρίτου, Αντώνη Δραγανίγου, Κώστα Παπαδάκη, Ενωτικής Πρωτοβουλίας.

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανήκει ήδη στη σύντομη ιστορία της. Αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας ταραγμένης περιόδου με ιστορικά πολιτικά γεγονότα, μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις, ριζικές αλλαγές των πολιτικών συνθηκών καθώς και μεγάλες εσωτερικές αναταράξεις. Το πρώτο μήνυμα της Συνδιάσκεψης ήταν ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι εδώ! Ότι ήδη βρίσκεται στην αφετηρία μιας νέας αρχής! Το επιβεβαιώνουν αυτό οι χιλιάδες αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα, που πήραν μέρος στις διαδικασίες, καθώς και οι αποφάσεις της.

Oι μετανάστες ζητούν από τα ανώτερα γραφεία και τους υπεύθυνους να πουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι θέλουμε να ανοίξουν τα σύνορα των Βαλκανίων, δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να ξεριζωθούμε, εφόσον μας απειλούσαν μέχρι θανάτου, δεν έχουμε καμιά ελευθερία ούτε ασφάλεια στη χώρα μας και επίσης οι περισσότερες από τις οικογένειές μας πούλησαν οτιδήποτε και δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Λέον Τρότσκι

Η Κομμούνα μας δείχνει τον ηρωισμό των προλεταριακών μαζών, την ικανότητά τους να ενωθούν σ' ένα όγκο, το πλεονέκτημά τους να θυσιάζονται για καλύτερο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα μας δείχνει την ανικανότητα των μαζών να διαλέξουν το δρόμο, την αναποφασιστικότητά τους στην κατεύθυνση του κινήματος, τη μοιραία κλίση τους να σταματούν μετά τις πρώτες επιτυχίες, επιτρέποντας έτσι στον εχθρό να συνέλθει και να ξαναπάρει τη θέση του.

Συμμετέχουμε με το πανό και την ανακοίνωσή μας στη διαδήλωση ενάντια στο ρατσισμό, Σάββατο 19 Μαρτίου, 12 το μεσημέρι, στο Άγαλμα Βενιζέλου (διασταύρωση Αριστοτέλους με Εγνατία). Θέλουμε έναν κόσμο διαφορετικό, χωρίς αποκλεισμούς και απροσπέλαστα σύνορα. Μπερδέψαμε λοιπόν τις ηπείρους και τις χρωματίσαμε στα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Σύνορα ανοιχτά για όλες, όλ* και όλους!

Joseph Grim Feinberg

Στις 6 Φεβρουαρίου, η Ευρώπη έγινε μάρτυρας του τι θα μπορούσε να είναι η πιο θρασεία μέχρι σήμερα προσπάθεια κινητοποίησης των μαζών της ηπείρου εναντίον της μετανάστευσης και του Ισλάμ. Ένα διεθνές κίνημα που αναδύεται, ενώνει τους Ευρωπαίους πέρα από τα σύνορα, για να απαιτήσουν την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της ηπείρου. Το κίνημα ξεπερνά το παλιό εθνικό μίσος, αλλά καθοδηγείται από ένα μίσος που είναι διεθνές. Έχει αρχίσει ακόμα να αρθρώνει μια κριτική εναντίον της λιτότητας και υπεράσπισης της κοινωνικής πρόνοιας, για τους Ευρωπαίους, με την προϋπόθεση ότι οι φτωχοί μη Ευρωπαίοι θα κρατούνται μακριά από την απόλαυση (όλο και πιο πενιχρή) της ευτυχίας και της ευημερίας της ηπείρου. Αυτή δεν ήταν η στάση απέναντι στην λιτότητα και τη δυστυχία της γης που πολλοί από εμάς πριν από ένα χρόνο ήλπιζαν και πίστευαν μάλιστα ότι θα κυριαρχεί στις ειδήσεις.

Προχτές η αστυνομία εισέβαλε στο camp «Better days for Moria» όπου έχουν βρει καταφύγιο 600 μετανάστες και συνέλαβε 18 άτομα, κάποιους ακόμα και μέσα από τις σκηνές που κοιμόντουσαν.

Η πάλη για την υπεράσπιση προσφύγων-μεταναστών είναι αλληλένδετη με τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας. Η Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες-μετανάστες βρίσκει την συνέχεια της στο κλείσιμο των HOT SPOT-Στρατοπέδων Συγκέντρωσης, στο μπλοκάρισμα της Καταγραφής-Διαλογής-Απελάσεων και στην Στρατιωτικοποίηση του Προσφυγικού ζητήματος.

Στη Βόρεια Ελλάδα, στις περιοχές που συνορεύουν με την λασπούπολη της Ειδομένης, οι άνθρωποι αφήνουν στην άκρη οικειοθελώς την ιδιωτική τους σφαίρα, τους φόβους, τις προκαταλήψεις και την άνεσή τους, απαντώντας στις ξενοφοβικές κραυγές και θυμίζοντας πως η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη παραμένουν αξίες σε μια κοινωνία που παλεύει να παραμείνει όρθια.

Χιλιάδες ήταν οι Σύριοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους σε ζωντανές-δυναμικές διαδηλώσεις την περασμένη Παρασκευή, καθώς κλείνουν πέντε ολόκληρα χρόνια από το ξέσπασμα της συριακής επανάστασης.

Θ. Μαράκης

Οι παραλήψεις του γραφειοκράτη Χρουστσόφ και ο περιορισμός του θέματος στην «προσωπολατρία» δεν έγιναν τυχαία, η αντικειμενική κατάσταση τόσο παγκόσμια, όσο και στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ για την σωτηρία της γραφειοκρατίας επέβαλε ελεγχόμενη και μέσα σ’ ορισμένα πλαίσια αποκαθήλωση το Στάλιν, όχι όμως του σταλινισμού, μια και η πολιτική ουσία του σταλινισμού ήταν η εξασφάλιση των προνομίων και της εξουσίας της γραφειοκρατίας.