Διαδηλώσεις στην Ουκρανία: «Δεν θέλουμε να γίνουμε άλλη μια Ρωσία»
24/7/2024
Από το facebook του Daniel Tanuro
Οι δημοκρατικές διαδηλώσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση στην Ουκρανία. Μετά τη χθεσινή μεγάλη διαδήλωση στο Κίεβο, διαδηλώσεις οργανώνονται σε περισσότερες από 10 διαφορετικές πόλεις, τόσο κοντά στο μέτωπο (Χάρκοβο) όσο και πίσω από αυτό. Ίσως για πρώτη φορά μετά τον ολοκληρωτικό πόλεμο, υπάρχει μια σαφής σύγκλιση μεταξύ κοινωνικών κινημάτων που, μέχρι τώρα, αγωνίζονταν ξεχωριστά για ένα συγκεκριμένο ζήτημα: νέοι στις πρώτες γραμμές, ομάδες συνδικαλιστές, φεμινίστριες, LGBT, βετεράνοι του στρατού (σε μια διαδήλωση υπήρχε ένα μπλοκ ακρωτηριασμένων πρώην στρατιωτών που ήρθαν με τα προσθετικά τους), κ.λπ..., κ.λπ.....
Το κύριο και άμεσο ζήτημα είναι ο νόμος που θέτει τα ανεξάρτητα σώματα καταπολέμησης της διαφθοράς υπό την εποπτεία του Προεδρικού Γραφείου, αλλά πολλά άλλα ζητήματα αναδύονται. Όλα έχουν κοινό σημείο το αίτημα ότι οι ηγέτες πρέπει να μπορούν να ελέγχονται, ότι πρέπει να λογοδοτούν στον πληθυσμό, ότι η σημερινή σύνθεση του Κοινοβουλίου δεν αντικατοπτρίζει την εξέλιξη που έχει συντελεστεί στον πληθυσμό, κ.λπ... Το σύνθημα «Δεν θέλουμε να γίνουμε άλλη μια Ρωσία» αντανακλά τόσο την απόρριψη της εισβολής και της κατοχής όσο και την επιθυμία να διατηρηθούν και να αναπτυχθούν τα δημοκρατικά και κοινωνικά κεκτημένα στην Ουκρανία.
(Με βάση πληροφορίες που διανεμήθηκαν από το RESU-ENSU)
Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό σημείο καμπής. Ο βασικός στόχος της επιθετικότητας της Ρωσίας είναι να σπάσει τη δημοκρατική δυναμική που, με τα σκαμπανεβάσματά της, συγκλονίζει την Ουκρανία από το 1991. Λόγω των πολλών δεσμών μεταξύ των δύο χωρών, αυτή η δημοκρατική δυναμική -στην οποία η καταπολέμηση της διαφθοράς παίζει κεντρικό ρόλο- αποτελεί θανάσιμη απειλή για τον Πούτιν, ο οποίος, όπως όλοι γνωρίζουμε, κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση στη Ρωσία: προς έναν νεοφασισμό που θα καταπνίξει κάθε κοινωνική ζωή ανεξάρτητη από τις αρχές και κάθε κριτική γνώμη.
Μακροπρόθεσμα, μόνο μια λαϊκή ουκρανική αντίσταση, τόσο στρατιωτική όσο και κοινωνική-οικολογική-φεμινιστική-δημοκρατική, θα μπορούσε να μολύνει τους Ρώσους στρατιώτες και μέσω αυτών τις εργατικές τάξεις της Ρωσίας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να χαλαρώσει η σιδερένια λαβή του μεγαλορωσικού εθνικισμού, που αναγκάζει εκατοντάδες χιλιάδες ρωσικές οικογένειες να θυσιάσουν τις ζωές των γιων, των πατεράδων και των συζύγων τους στο βωμό των ιμπεριαλιστικών πολιτικών που πλουτίζουν τους ολιγάρχες.
Η ουκρανική εμπειρία επικυρώνει σαφώς τη θεωρία της «διαρκούς επανάστασης»: σε μια κατάσταση αποικιακής κυριαρχίας, μπροστά σε έναν ιμπεριαλιστικό επιθετικό πόλεμο, μόνο οι εργατικές τάξεις θα είναι έτοιμες να φτάσουν μέχρι τέλους για την υπεράσπιση των εθνικών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ο αγώνας για αυτά τα δικαιώματα συνδέεται επομένως με τον αγώνα για τα κοινωνικοοικονομικά τους δικαιώματα απέναντι στους καπιταλιστές εκμεταλλευτές, σε αλληλεγγύη με όλους τους λαούς που αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους. Υπάρχει σύνδεση μεταξύ του γεγονότος ότι ο Ζελένσκι προσπαθεί να περιορίσει αυτά τα δημοκρατικά δικαιώματα στο εσωτερικό, ενώ υποστηρίζει το Ισραήλ στο εξωτερικό και ξεπουλάει τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Αντιμέτωποι με αυτή την καπιταλιστική realpolitik, χρειαζόμαστε επειγόντως να ξαναχτίσουμε τον ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΌ ΛΑΟ!
https://www.facebook.com/dalloooniel.taoghghhjjhjhj/posts/24146255258345502
