Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τον Τραμπ να επιτίθεται με τόση μανία στην δημόσια υγεία, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην πυρηνική ασφάλεια και, πάνω απ' όλα, σε οτιδήποτε έχει σχέση με την κλιματολογία; Γιατί καταργεί την επιστημονική έρευνα και απολύει μαζικά τους επιστήμονες; Γιατί φτάνει στο σημείο να απαγορεύσει λέξεις-κλειδιά όπως Antiracist (αντιρατσισμός), Biases (προκαταλήψεις), Disability (αναπηρία), Diversity (ποικιλότητα), Equity (ισότητα), Gender (φύλο), Female (γυναίκα), Hate speech (ρητορική μίσους), Historically (ιστορικά), Inclusion (συμπερίληψη), Inequities (ανισότητες), Minority (μειονότητα), Segregation (διάκριση), Victims (θύματα) κ.λπ., προκειμένου να καταστήσει αδύνατη την έρευνα που αντιστοιχεί σε αυτές τις λέξεις...

Χρυσάφι πληρώνει ο λαός το εμπορευματοποιημένο σύστημα της Υγείας, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat. Συγκεκριμένα, το 34,3% των δαπανών βαραίνουν απευθείας την τσέπη των νοικοκυριών, πέρα απ' όσα καταβάλλουν μέσω των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας. Αυτό έχει ως συνέπεια τα φτωχότερα νοικοκυριά να παρακάμπτουν εντελώς ή να αναβάλλουν τις επισκέψεις στον γιατρό, με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή τους. Το 2024, για παράδειγμα, πάνω από ένας στους πέντε ασθενείς (21,9%) άνω των 16 ετών που χρειάστηκε ιατρικές εξετάσεις ή θεραπεία, δήλωσε ότι δεν τις έκανε λόγω οικονομικής αδυναμίας, μεγάλης αναμονής ή απόστασης από κάποια δομή Υγείας.

Michael Schreiber

Το κίνημα «No Kings» [Όχι Βασιλιάδες] προχωράει μπροστά. Αφού εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους στις 18 Οκτωβρίου για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον αυταρχισμό που πυροδότησε ο Τραμπ, οι διοργανωτές της κινητοποίησης ανακοίνωσαν ένα σχέδιο για τη συνέχιση του αγώνα με τη δημιουργία ενός συνασπισμού δράσης από τα κάτω. Η νέα συμμαχία «No Kings Alliance», όπως δήλωσαν, θα βοηθήσει στον σχεδιασμό και τον συντονισμό δραστηριοτήτων με στόχο μια «μαζική αντίσταση στο καθεστώς». Ωστόσο, πρέπει να τεθούν ερωτήματα σχετικά με τους στόχους και τη στρατηγική αυτού του ταχέως αναπτυσσόμενου κινήματος. Η ενεργητικότητα που εκδηλώθηκε στις 18 Οκτωβρίου θα αξιοποιηθεί για να αυξηθούν οι ψήφοι του Δημοκρατικού Κόμματος στις μελλοντικές εκλογές, με στόχο την αποκατάσταση του status quo που ίσχυε πριν από τον Τραμπ; Ή μήπως οι διαμαρτυρίες θα ριζώσουν βαθιά, συγκεντρώνοντας τα πλατιά στρώματα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων ανθρώπων σε ένα κίνημα που θα έχει τη βούληση και τη δύναμη να επιφέρει θεμελιώδεις αλλαγές στην αμερικανική κοινωνία;

Lance Selfa

Πάνω από 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Σικάγο στις 18 Οκτωβρίου για να συμμετάσχουν στη διαδήλωση «No Kings» [Όχι βασιλιάδες] κατά του καθεστώτος Τραμπ. Σε κάποιο σημείο, η πορεία από τον τόπο συγκέντρωσης μέσω του Σικάγο Λουπ (κέντρο της πόλης) έφτασε τα 4 χιλιόμετρα. Η διαδήλωση στο Σικάγο ήταν μέρος μιας εθνικής προσπάθειας, που οργανώθηκε από μια συμμαχία φιλελεύθερων ομάδων, η οποία κατέβασε στους δρόμους έως και 7 εκατομμύρια άτομα –έναν στους 50 Αμερικανούς– για να διαμαρτυρηθούν κατά του Τραμπ. Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν παντού, από τις μεγαλύτερες πόλεις έως τις μικρές κωμοπόλεις στις συντηρητικές περιοχές της χώρας.

Με επτά έως οκτώ εκατομμύρια διαδηλωτές σε 2600 συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, οι διαδηλώσεις NO KINGS της 18ης Οκτωβρίου συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ενώ η κυβέρνηση Τραμπ προσπάθησε να παρουσιάσει τα γεγονότα ως «Μίσος για την Αμερική», ήταν δημιουργικές και καλόγουστες εκδηλώσεις. Οι μεγαλύτερες πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, με πάνω από 100.000 άτομα σε κάθε πόλη. Ωστόσο, σε πολλές μικρές πόλεις, όπου σε μια εβδομαδιαία διαδήλωση μπορεί να συμμετέχουν τα ίδια 20-30 άτομα, συγκεντρώθηκαν χιλιάδες.

Lena Souza

Vero Chulde

Η πανεθνική απεργία που συγκλονίζει το Εκουαδόρ έχει φτάσει σε ένα αποφασιστικό σημείο. Η βία της κυβέρνησης του Ντανιέλ Νομπόα έφτασε σε ένα νέο επίπεδο με τη δολοφονία του ηγέτη των αυτοχθόνων Εφραΐν Φουέρες στην Ιμπαμπούρα, αποτέλεσμα της στρατιωτικής καταστολής. Αντί να σταματήσει τις κινητοποιήσεις, αυτό το έγκλημα πολλαπλασίασε την οργή σε όλη τη χώρα και ενίσχυσε την αντίσταση του λαού. Ο Νομπόα εξαπολύει καταστολή με όλες τις δυνάμεις: βόμβες, όπλα και στρατιωτικοποίηση των περιφερειών. Η εκτελεστική εξουσία έχει αναπτύξει την Εθνική Αστυνομία και τις Ένοπλες Δυνάμεις ενάντια στις διαδηλώσεις, χρησιμοποιώντας δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και ακόμη και πυροβόλα όπλα εναντίον ολόκληρων κοινοτήτων. Αναφορές που κυκλοφορούν από διάφορες επαρχίες καταγγέλλουν επιδρομές, αυθαίρετες συλλήψεις, παρενοχλήσεις και επιθέσεις σε κοινοτικά κέντρα όπου καταφεύγουν οι διαδηλωτές.

Έτσι, με μια ακόμα απαγορευτική και κατασταλτική, κατεπείγουσα μάλιστα νομοθετική της πρωτοβουλία η κυβέρνηση επιχειρεί να ενισχύσει τον κρατικό αυταρχισμό, να εγγράψει τη διάθεση εκδίκησης στους συγγενείς των θυμάτων Τεμπών και στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας που στέκεται δίπλα τους και να οπλίσει τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς για νέες εφορμήσεις, ξύλο, χημικά, προσαγωγές, συλλήψεις, διώξεις και δίκες… Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη από σήμερα μαγαρίζεται νομικά και καθίσταται μνημείο κυβερνητικής υποκρισίας. Μόνο που όποιος τα βάζει με την κοινωνία είναι σαν να πετάει του ήλιου πέτρες : Δεν θε αργήσουν πολύ να επιστρέψουν στο κεφάλι του.

Cesar Neto

Ένα ξεκάθαρο κύμα αγώνων συγκλονίζει την Αφρική. Αρχικά περιορισμένοι στην υποσαχάρια Αφρική (Κένυα, Γκάνα, Μοζαμβίκη, Αγκόλα και Μαδαγασκάρη), οι αγώνες αυτοί εξαπλώνονται πλέον προς τα βόρεια με κινητοποιήσεις στο Μαρόκο. Όλοι αυτοί οι αγώνες είναι εκρηκτικοί και ριζοσπαστικοί, και στερούνται ταξικής καθοδήγησης. Κουρασμένοι να πληρώνουν για την καπιταλιστική κρίση, οι νέοι του Μαρόκου λένε δυνατά και ξεκάθαρα: «Είμαστε οι νέοι. Δεν είμαστε παράσιτα». Υπάρχει επίσης μια απεργία των εργαζομένων στον τομέα του πετρελαίου στο μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο διυλιστήριο της ηπείρου, το οποίο βρίσκεται στη Νιγηρία. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στις 27 Σεπτεμβρίου και οργανώθηκαν από τη Γενιά Ζ, η οποία είναι γνωστή ως Γενιά Ζ 212 στο Μαρόκο. Ο αριθμός 212 αναφέρεται στον διεθνή κωδικό κλήσης της χώρας.

Για να μην περάσει αυτό το απαράδεκτο, χουντικού τύπου μέτρο κατεβαίνουμε στον δρόμο. Ο χώρος της Πλατείας Συντάγματος δεν ανήκει στους κυβερνητικούς οργανωτές της Συγκάλυψης και στους μηχανισμούς τους! ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ – για να εκφράζεται η κοινωνική διαμαρτυρία, «κάτω από τη μύτη» μιας Βουλής που είναι επιτελείο της συγκάλυψης (όπως και ένα σωρό άλλοι «θεσμοί») και της ψήφισης αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων. Παλεύουμε για να μην περάσει η επικίνδυνη, αντιδημοκρατική τροπολογία. Εργαζόμενοι, νέοι, φτωχοί, όλοι εμείς που απαιτούμε «Οξυγόνο» και «Δικαιοσύνη», που δεν αντέχουμε άλλο το καθεστώς συγκάλυψης, ακρίβειας, φτώχειας, 13ωρου, πολέμου, καταστολής…ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ, πάση θυσία.

Στα 60 χρόνια που πέρασαν από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα γράφτηκαν γι’ αυτόν δεκάδες κείμενα σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικά μέσα, καθώς και βιβλία. Για τις οικογενειακές καταβολές του, τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, τη συμμετοχή του στο φοιτητικό κίνημα και τα κινήματα του 114 και του 15% , για τη δολοφονία του. Παραμένει όμως ως σήμερα ένα κενό, ένα νεκρό σημείο. Δεν έχει αναδειχτεί ο πυρήνας των απόψεών του, που διαμόρφωσε μέσα από τη συμμετοχή του στο κομμουνιστικό και ευρύ αριστερό κίνημα. Η ουσία της πολύπλευρης προσωπικότητάς του παραμένει έτσι στη σκιά. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει η έκδοση αυτού του βιβλίου με αφορμή την 60ή επέτειο της δολοφονίας του.