Από τις Εκδόσεις Εύμαρος κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο «Ο Σωτήρης Πέτρουλας μέσα από τα χειρόγραφά του». Περιλαμβάνει άγνωστα και λησμονημένα κείμενα του Σωτήρη Πέτρουλα, ένα μέρος Τεκμηρίων και κατατοπιστικά κείμενα των Γιώργου Βοϊκλή και Χρήστου Κεφαλή που συνυπογράφουν την έκδοση. Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου και μερικά αποσπάσματα από το μέρος των Τεκμηρίων.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Γιώργος Βοϊκλής - Χρήστος Κεφαλής

Ο Σωτήρης Πέτρουλας

μέσα από τα χειρόγραφά του

Εκδόσεις Εύμαρος, Αθήνα 2025, σελ. 168, € 12

Στα 60 χρόνια που πέρασαν από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα γράφτηκαν γι’ αυτόν δεκάδες κείμενα σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικά μέσα, καθώς και βιβλία. Για τις οικογενειακές καταβολές του, τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, τη συμμετοχή του στο φοιτητικό κίνημα και τα κινήματα του 114 και του 15% για την Παιδεία, για τη δολοφονία και την ταφή του.

Παραμένει όμως ως σήμερα ένα κενό, ένα νεκρό σημείο. Δεν έχει αναδειχτεί ο πυρήνας των απόψεών του, που διαμόρφωσε μέσα από τη συμμετοχή του στο κομμουνιστικό και ευρύ αριστερό κίνημα. Η ουσία της πολύπλευρης προσωπικότητάς του παραμένει έτσι στη σκιά.

Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει η έκδοση αυτού του βιβλίου με αφορμή την 60ή επέτειο της δολοφονίας του. Περιλαμβάνει ανέκδοτα και λησμονημένα κείμενα του Σωτήρη Πέτρουλα, με κατατοπιστικά σημειώματα των Γιώργου Βοϊκλή και Χρήστου Κεφαλή, καθώς και ένα μέρος με τεκμήρια – ομιλίες, ποιήματα και κρίσεις των συντρόφων του και επώνυμων προσωπικοτήτων της εποχής.

Τα υλικά του βιβλίου φωτίζουν την πολύπλευρη προσωπικότητα του Σωτήρη Πέτρουλα. Τον αναδεικνύουν ως πρωτοπόρο κομμουνιστή αγωνιστή, στη δράση και στη σκέψη.

Πληροφορίες: Εκδόσεις Εύμαρος, Ελευθερίας 2, Ταύρος, 177 78, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., τηλ. 6984911622.

Είπαν για τον Σωτήρη Πέτρουλα

Σπούδαζε δυο φορές την αδικία και τις αντινομίες της ζωής. Κι από την πικρή πείρα της ζωής, από τη μελέτη της προοδευτικής ιδεολογίας ωρίμασε κι έδεσε μέσα του ο δρόμος του αγώνα για τα ιδανικά της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού.

Ο Σωτήρης πίστευε στο σοσιαλισμό, πίστευε στην ανάγκη της κατάργησης της εκμετάλλευσης, στην πρόοδο και την αναγέννηση της πατρίδας. Κι η ζωή του, η κορυφαία του προσφορά, ο ηρωικός θάνατός του στην κρίσιμη αυτή για τη δημοκρατία στιγμή δίνει το ύψιστο μέτρο συνέπειας στην πίστη του. Ένας διαρκής αγώνας στις πρώτες γραμμές της δημοκρατικής νεολαίας, στις γραμμές του δημοκρατικού μας κινήματος.

Μίκης Θεοδωράκης, «Ομιλία στο θέατρο Παρκ», 2 Αυγούστου 1965

Είδα χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες Λαού, να στριμώχνονται στα πεζοδρόμια, στα παράθυρα και τους εξώστες, και τα λουλούδια να πέφτουν βροχή κι είδα τη λαοθάλασσα που ακολουθούσε κι άκουσα τα συνθήματα και κατάλαβα πως αυτή δεν ήταν κηδεία, ήταν μια γιγάντια διαδήλωση, σε πάθος και σε όγκο, η τελευταία διαδήλωση του Σωτήρη:

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου

μας καλούνε.

Κι όταν είδα τον πατέρα του ήρωα, που τον είχαν σηκώσει στα χέρια οι φίλοι του παιδιού του, να βαστάει στ’ αριστερό ένα μπουκέτο κόκκινες γλαδιόλες και στο δεξί μια τσαλακωμένη φωτογραφία, να τη σφίγγει πάνω στο στήθος του και να τη δείχνει στα πλήθη, που χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν, όχι, δεν έκλαιγαν και δε θρηνούσαν, και τον άκουσα να λέει: «Αδέρφια του παιδιού μου… Ο Σωτήρης ζει… Αγωνισθείτε για το ξερίζωμα του φασισμού… Ο Σωτήρης μου γι’ αυτό θυσιάστηκε… Δε θέλω να κλαίτε… Εμπρός στον αγώνα για τη Δημοκρατία…».

Έτσι με συνεπήρε κι εμένα το παραλήρημα του κόσμου και πίστεψα μαζί με τον πατέρα του, και πίστεψα μαζί με τον κόσμο, πως ο Σωτήρης δεν πέθανε…

Και είπα μέσα μου: «Εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι τον ανακήρυξαν ήρωα κι αθάνατος θα μένει». Κι όταν, μέσα από διπλή, ατέλειωτη σειρά στεφάνια και βουνά λουλούδια, εμπρός στον ανοιχτό τάφο, άκουσα το Μίκη, ν’ αποχαιρετά το πρώτο παλικάρι της Σπουδάζουσας Νεολαίας. «Όλος ο μάρτυρας λαός μας σ’ ακολουθεί. Ολόκληρη η Δημοκρατική Νεολαία της πατρίδας μας σε λατρεύει, σε θαυμάζει, σε ζηλεύει, θέλει να σου μοιάσει» και να ορκίζεται πως η πρωτοπόρα γενιά των Λαμπράκηδων θα φέρει στην Ελλάδα τη Μεγάλη Άνοιξη, είπα μέσα μου: «Και γιατί όχι; Κι αν χάθηκε μια άνοιξη, στο χέρι τους είναι να την ξαναφέρουν ακόμη πιο μεγάλη και λαμπρή. Ο Σωτήρης ζει. Ο παλμός της ζωής του μεταπλάστηκε σ’ ενέρ-γεια, γίνηκε κινητήρια δύναμη, που εμψυχώνει κι ενθουσιάζει κι εμπνέει και οδηγεί. Ευλογημένοι όσοι στα μαρμαρένια αλώνια νικούν το Χάρο, όπως ο Σωτήρης Πέτρουλας».

Στρατής Τσίρκας, «Η Χαμένη Άνοιξη».

Ήξερες που πήγαινες, γνώριζες την κίνηση της κοινωνίας, έγινες κι εσύ μια ομόρροπη δύναμη στην εξέλιξή της. Ευτυχούσες στην προσπάθεια να τη μεταβάλεις, σκεπτόσουνα τη συλλογική προσπάθεια για την αλλαγή.

Σωτήρη, δεν ήσουν ένα παθητικό αποτέλεσμα των καταστάσεων, δεν ήσουν ο πίθηκος που μιμείται τα καμώματα των άλλων, ήσουν ο δίκαιος κριτής που αξιολογούσες το θετικό μέσα στο αρνητικό.

Έτσι στεριώθηκες ζώντας τη ζωή του εκμεταλλευόμενου, σαν εργάτης και σπουδάζοντας συγχρόνως, σαν φοιτητής.

Ήρθε λοιπόν κατόπιν η σύνθεση μέσα απ’ τα ίδια τα πράγματα,

ήρθες σαν ο εκφραστής των ιστορικών αναγκών που απαιτεί η κοινωνία στην εποχή μας. Έγινες ο εκφραστής της, έγινες ο μαχητής της.

Ο θάνατός σου ήρθε να επισφραγίσει τη σωστή σου θέση.

Χαιρετισμός των συντρόφων του Σωτήρη Πέτρουλα, εκφωνήθηκε από τον Μάκη Παπούλια στην κηδεία του.

Ψηλό, δεμένο κορμί, γερά μπράτσα, σοφό μυαλό, μεγάλη καρδιά, γέλιο παιδιού, μεγάλα όνειρα, υψηλά ιδανικά.

Δεν θάφτηκαν όλα αυτά μαζί σου Σωτήρη μας.

Βαριά αισθανόμαστε την ευθύνη που μας άφησε ο θάνατός σου.

Το ξέρεις κι εσύ, τραβάμε σταθερό το δρόμο, που ο ίδιος είχες χαράξει.

Τα δυνατά σου όνειρα έγιναν δικά μας, ακολουθούμε τα ιδανικά σου. Το ξέρεις. Σωτήρη μας, σαν σβήστηκε το δικό σου βήμα χιλιάδες άλλα ακολουθούνε τα χνάρια σου.

Από το γράμμα της αρραβωνιαστικιάς του Σωτήρη Πέτρουλα, Κικής.