του Michael Karadjis

Ο σκοπός αυτού του ισχυρισμού είναι να υποστηρίξει ότι, ενώ ο Πούτιν μπορεί να αντέδρασε υπερβολικά φτάνοντας μέχρι την εισβολή, ο ουκρανικός στρατός ήταν αυτός που έφταιγε περισσότερο από όλους πριν από την εισβολή. Ακόμη και αν παραδεχτούμε ότι η εισβολή του Πούτιν είναι εγκληματική και μπορεί να έχει ιμπεριαλιστικούς στόχους και χρησιμοποιεί μόνο τη δυσχερή θέση των Ρώσων του Ντονμπάς ως δικαιολογία, ο ισχυρισμός είναι ότι αυτή η δικαιολογία είναι γνήσια. Είναι κάτι από αυτά αληθινό; 

του Michael Karadjis

Απαντώντας σε αυτόν τον μύθο, θέλω απλώς να διευκρινίσω τη θέση μου: υποστηρίζω το δικαίωμα των εθνών και των λαών στην αυτοδιάθεση και το θεωρώ ανώτερο από οποιαδήποτε εμμονή με τα «κυρίαρχα σύνορα», τα οποία πάντα άλλαζαν στην ιστορία, τόσο για καλούς όσο και για κακούς λόγους. … γιατί λοιπόν δεν υποστηρίζω την ίδια αυτοδιάθεση του «ρωσικού λαού στο Ντονμπάς»; Λοιπόν, πέρα από το γεγονός ότι ακόμη και αν υπήρχε ένας τέτοιος αγώνας, θα ήταν επί του παρόντος ένα ασήμαντο πιόνι στη ρωσική αυτοκρατορική κατάκτηση, το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπήρξε τέτοια πραγματική κατάσταση.

του Michael Karadjis

Αυτός είναι ο τρίτος από μια σειρά γνωστών ισχυρισμών που έχουν διαδοθεί για την κατάσταση στην Ουκρανία από το 2014, οι οποίοι είναι όλοι τους απόλυτοι μύθοι. Η σκανδαλώδης προσάρτηση του κυρίαρχου ουκρανικού εδάφους της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 ήταν η πρώτη προσάρτηση εντός της Ευρώπης… Ωστόσο, οι απολογητές του Πούτιν προσπάθησαν να δικαιολογήσουν αυτή την πράξη ρωσικού αυτοκρατορικού επεκτατισμού ως πράξη αυτοδιάθεσης της εθνοτικής ρωσικής πλειοψηφίας στην Κριμαία (κάτι που ειλικρινά θυμίζει την αξίωση του Χίτλερ για τη Σουδητία/ Sudetenland , ή να ισχυριστούν ότι ήταν «πάντα Ρωσία» κ.ο.κ.

του Michael Karadjis

Αυτός είναι ένας αρκετά εδραιωμένος μύθος. Ο ισχυρισμός ότι η Ουκρανία άλλαξε τον νόμο περί γλώσσας για να υποβαθμίσει τη ρωσική γλώσσα το 2014, ή πιο παραστατικά ότι απαγόρευσε τη γλώσσα, είναι ένας συνήθης ισχυρισμός που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τη ρωσική -σχεδόν - προσάρτηση τμημάτων του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ από το 2014. Φυσικά, η ρωσική γλώσσα δεν απαγορεύτηκε ούτε το 2014 ούτε από τότε, και επιπλέον, υπήρξε μηδενική αλλαγή του γλωσσικού νόμου το 2014- αυτό δεν συνέβη μέχρι το 2019. Ως ιστορικό, ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι είναι ρωσόφωνος…και μάλιστα ο Ζελένσκι εξελέγη το 2019 σε μεγάλο βαθμό με τις ψήφους των ρωσόφωνων

του Michael Karadjis

Αυτός είναι ο πρώτος από μια σειρά γνωστών ισχυρισμών που έχουν διαδοθεί για την κατάσταση στην Ουκρανία από το 2014, οι οποίοι είναι όλοι τους απόλυτοι μύθοι… Δεν υπήρξε κανένα «πραξικόπημα» στην Ουκρανία το 2014, με εξαίρεση την Κριμαία, το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ. Όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί διαδήλωσαν στους δρόμους σε μια διαρκή κινητοποίηση για πολλούς μήνες από τον Νοέμβριο του 2013 έως τον Φεβρουάριο του 2014 - εναντίον του υπερ-διαφθαρμένου κυβερνήτη, Βίκτορ Γιανουκόβιτς - αυτό δεν είναι ο συμβατικός ορισμός του «πραξικοπήματος», ο οποίος συνήθως αναφέρεται σε μια συνωμοτική ενέργεια μιας μικρής αλλά ισχυρής ομάδας … που πραγματοποιεί μια γρήγορη και βίαιη ανατροπή μιας κυβέρνησης.

Ben Reiff

Δύο μήνες αφότου αποδέχθηκε μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που θα έπρεπε να είχε τερματίσει τον πόλεμο, το Ισραήλ επανέλαβε τους βομβαρδισμούς του στη Λωρίδα της Γάζας με μια ένταση που θυμίζει τις πρώτες ημέρες της επίθεσης. Οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές έχουν σκοτώσει πάνω από 400 Παλαιστίνιους και έχουν τραυματίσει εκατοντάδες άλλους από τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, ενώ ο στρατός έχει διατάξει χιλιάδες κατοίκους των πόλεων και των γειτονιών που εκτείνονται περιμετρικά της Λωρίδας να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Ahmed Najar

Στην αρχή, οι αριθμοί ήταν αβέβαιοι. Εκατό νεκροί. Μετά 200. Μετά 300. Αλλά ήξερα. Ο αριθμός πάντα αυξάνεται. Και αυτή τη φορά, δεν θα σταματούσε... 350... 400... 450. Μέσα σε μόλις δύο ώρες, το Ισραήλ είχε εξαλείψει περισσότερες από 450 αθώες ζωές… Και καθώς καθόμουν εκεί, κοιτάζοντας τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται, αναρωτήθηκα –αφού είναι τόσο συγκλονιστικός ο αριθμός των αθώων ζωών που χάθηκαν– θα ξυπνήσω με ένα email που θα καλεί σε ένα λεπτό σιγής στη μνήμη τους; Θα σπεύσουν οι παγκόσμιοι ηγέτες να καταδικάσουν αυτό το έγκλημα; Θα πλημμυρίσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αλληλεγγύη; Θα φωτιστούν τα μνημεία στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας; Θα προβάλει η Downing Street 10 τη σημαία μας σε ένδειξη πένθους; Φυσικά όχι.

Mahmoud Khalil

Το όνομά μου είναι Μαχμούντ Χαλίλ και είμαι πολιτικός κρατούμενος. Σας γράφω από ένα κέντρο κράτησης στη Λουιζιάνα, όπου ξυπνάω τα κρύα πρωινά και περνάω μεγάλες μέρες ως μάρτυρας των αθόρυβων αδικιών που συμβαίνουν σε βάρος πολλών ανθρώπων που αποκλείονται από την προστασία του νόμου… Η άδικη κράτησή μου είναι ενδεικτική του αντιπαλαιστινιακού ρατσισμού που έχουν επιδείξει τόσο η κυβέρνηση Μπάιντεν όσο και η κυβέρνηση Τραμπ τους τελευταίους 16 μήνες, καθώς οι ΗΠΑ συνέχισαν να προμηθεύουν το Ισραήλ με όπλα για να σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους και απέτρεψαν τη διεθνή παρέμβαση. Για δεκαετίες, ο αντιπαλαιστινιακός ρατσισμός έχει υποκινήσει τις προσπάθειες για την επέκταση των νόμων και πρακτικών των ΗΠΑ που χρησιμοποιούνται για τη βίαιη καταστολή των Παλαιστινίων, των Αραβοαμερικανών και άλλων κοινοτήτων. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο στοχοποιούμαι.

Joseph Daher

Η άρχουσα τάξη του Ισραήλ θεωρεί εδώ και καιρό τον εκδημοκρατισμό των αραβικών και περιφερειακών χωρών ως απειλή για τα πολιτικά της συμφέροντα, μια προοπτική που έχει ενταθεί από το 2011. Αυτό συνέβη και με τη Συρία, μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024 μετά από 54 χρόνια δεσποτικής διακυβέρνησης. Η συριακή αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη μπορεί πλέον να εκφράζεται ελεύθερα. Θυμηθείτε, υπό την κυριαρχία του Άσαντ δεν επιτρεπόταν καμία διαμαρτυρία ή οποιαδήποτε μορφή αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη πέρα από το πλαίσιο του κράτους και των συμφερόντων του, αποτρέποντας επίσης κάθε μορφή αντίστασης κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ.

Owen Marsden-Readford

Το διεθνές δίκαιο και οι πολυμερείς θεσμοί, όπως ο ΟΗΕ, δεν αποτελούν όργανα ελέγχου και εξισορρόπησης έναντι του ιμπεριαλισμού. Ο ΟΗΕ δεν είναι ένα περιορισμένο ή ελαττωματικό όργανο που αγωνίζεται για την ειρήνη, αλλά ένα πολιτικό όργανο, που συγκροτείται βασικά από τον ιμπεριαλισμό και λειτουργεί προς το συμφέρον των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Οι εκκλήσεις για ενίσχυση ή μεταρρύθμιση του ΟΗΕ χάνουν αυτό το ζωτικό σημείο. Είναι αναπόσπαστο μέρος του ιμπεριαλιστικού συστήματος που ευθύνεται για τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Ακόμα και όταν ο ΟΗΕ ή άλλοι διεθνείς θεσμοί καταγγέλλουν εγκλήματα πολέμου ή προσπαθούν να πιέσουν ένα κράτος να αποφύγει μια συγκεκριμένη πορεία δράσης, το κάνουν όχι από τη σκοπιά της εναντίωσης στις δομές του ιμπεριαλισμού, αλλά σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν το αποτέλεσμα της αστάθειας που παράγεται από τη δυναμική του ιμπεριαλισμού.