Anand Gopal

Είναι εύκολο να κοιτάξει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις σήμερα στη Μέση Ανατολή και να υποθέσει ότι το πολιτικό Ισλάμ κυριαρχούσε ανέκαθεν, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Στις δεκαετίες του 1940 και του 1950, το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της ιρακινής πολιτικής∙ στο απόγειό του, ήταν ένα διαθρησκευτικό κόμμα με δεκάδες χιλιάδες μέλη. Το ανερχόμενο Κόμμα Μπά’αθ το συνέτριψε τελικά – ενδεχομένως με τη βοήθεια της CIA.

Το 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο της 4ης Διεθνούς πραγματοποιήθηκε στο Βέλγιο από τις 23 έως τις 28 Φεβρουαρίου. Η ευρεία συζήτηση επικεντρώθηκε στη διεθνή κατάσταση σε όλες τις πτυχές της, από τη δομική πολυκρίση, στις περιβαλλοντικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της, μέχρι τα κινήματα αντίστασης και την ανάγκη να οικοδομήσουμε και να ενισχύσουμε τη δική μας Διεθνή. Ένα ιδιαίτερο σημείο της συζήτησης ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι επαναστάτες μαρξιστές διεθνιστές, εκφράζουμε την αντίθεσή μας στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την αλληλεγγύη μας στην αντίσταση του ουκρανικού λαού σε αυτή την εισβολή, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Ζελένσκι και στη νεοφιλελεύθερη στρατιωτικοποίηση…

ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ! Νίκος Πλακιάς, Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιός Μαρίας Εγούτ, θύματος Τεμπών, Σαμπα Σαφάζ, μητέρα θύματος ναυαγίου της Πύλου από το Πακιστάν, Ρανια Αχμέντ, μητέρα θύματος ναυαγίου της Πύλου από την Αίγυπτο, Μαριάμ Ναμπίλ, μητέρα θύματος ναυαγίου της Πύλου από την Συρία. ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ: Ιάσονας Αποστολόπουλος, διασώστης, Γιάννης Μάγγος, πατέρας του Βασίλη Μάγγου, Ιμράν Καμράν, αδελφός Μοχάμεντ Καμράν, Δημήτρης Κουτσιαύτης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης, Κώστας Παπαδάκης, πολιτική αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Εφη Δούση, δικηγόρος θυμάτων ναυαγίου της Πύλου, Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής ΚΕΕΡΦΑ, Κατερίνα Πατρικίου, πρόεδρος Σωματείου Εργαζόμενων νοσοκομείου Αγιος Σάββας, Φοιτητές-φοιτήτριες καταλήψεων ΑΕΙ. ΣΥΝΑΥΛΙΑ: Πάνος Βλάχος, Δημήτρης Μητσοτάκης, Μαθητές Μουσικού σχολείου Αθήνας ( οι συμμετοχές συνεχίζονται)

Μέχρι στιγμής την κινητοποίηση της 21ης Μάρτη συνδιοργανώνουν: Antinazi Zone – ΥRE, Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας – Πειραιά, Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών/τριών, Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων, Κίνηση “Απελάστε τον Ρατσισμό”, Κοινότητες προσφύγων και μεταναστών/τριών, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Ομάδα Δασκάλων “Τα Πίσω Θρανία”, ΠΕΣΕΚ, Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν, Στέκι Μεταναστών-τριών, ΣΥΠΡΟΜΕ (ΣΥντονισμός για το ΠΡΟσφυγικό – Μεταναστευτικό), Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες

Στηρίζουν: ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ, Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε, Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση «Ξεκίνημα», Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΚΕΜΑ, Λαϊκή Ενότητα – ΑΑ, Λαϊκό Μέτωπο, ΜΕΡΑ 25, ΜΕΤΑΒΑΣΗ, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ – Σπάρτακος, Οργάνωση και Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Πολιτική Οργάνωση «Κόκκινο Νήμα»

Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα στη Συρία

Η Συρία διανύει τις πιο επικίνδυνες ώρες για το μέλλον της μετά την πτώση του παλαιού τυραννικού καθεστώτος. Το τέρας των θρησκευτικών σφαγών σηκώνει και πάλι κεφάλι, ιδίως στα συριακά παράλια, απειλώντας να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και να βυθίσει τη χώρα σε μια θάλασσα αίματος και καταστροφής. Αν αυτό το αιματηρό τέρας δεν σταματήσει, ο θάνατος και η καταστροφή θα καταστρέψουν ό,τι έχει απομείνει από τη Συρία. Η οικογένεια Άσαντ φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για τον εφιάλτη στον οποίο περιήλθε η χώρα. Αλλά και οι νέες αρχές φέρουν μεγάλη ευθύνη εξαιτίας των αναταραχών των σεχταριστικών ένοπλων ομάδων τους, των διώξεων των θρησκευτικών μειονοτήτων και της καταστολής των αμάχων, ιδίως στα συριακά παράλια. Δεν είναι όλοι όσοι διαφωνούν μαζί σας «απομεινάρια». Στην πραγματικότητα, πολύ λίγοι ηγέτες του πρώην καθεστώτος έχουν συλληφθεί, ενώ η δολοφονία αμάχων και αθώων ανθρώπων δικαιολογείται με τον χαρακτηρισμό τους ως «απομεινάρια», γεγονός που αποτελεί ασυγχώρητο έγκλημα.

Joseph Daher

Η περιφερειακή και διεθνής επαναστατική στρατηγική είναι η εναλλακτική λύση στην εξάρτηση από τον λεγόμενο Άξονα Αντίστασης του Ιράν. Αυτός έχει αποτύχει. Τώρα πρέπει να οικοδομήσουμε έναν γνήσιο άξονα αντίστασης από τα κάτω: τις λαϊκές τάξεις στην Παλαιστίνη και την περιοχή που θα υποστηρίζονται από την αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη σε όλα τα κράτη των μεγάλων δυνάμεων που έχουν τις ρίζες τους στους λαϊκούς αγώνες των εργαζομένων ενάντια στις άρχουσες τάξεις τους. Μόνο μέσα από μια τέτοια στρατηγική μπορούμε να οικοδομήσουμε την αντίρροπη δύναμη που θα απελευθερώσει την Παλαιστίνη, την περιοχή και τον κόσμο μας από τα νύχια του ιμπεριαλισμού και του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος που βρίσκεται πίσω του.

Robin Yassin-Kassab

Η φασιστική απειλή δεν έχει σε καμία περίπτωση τελειώσει στη Συρία, ούτε και η επανάσταση. Η αναμέτρηση μεταξύ των αδιάλλακτων ασαντιστών και των νέων ηγετών της χώρας, η οποία δεν εκδηλώθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, συμβαίνει τώρα. Ακόμη χειρότερα, η επακόλουθη θρησκευτική κατάρρευση που φοβούνταν οι Σύριοι μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται σε εξέλιξη. Στις 6 Μαρτίου, οι ασαντιστές στις παράκτιες περιοχές εξαπέλυσαν συντονισμένες επιθέσεις εναντίον των συριακών δυνάμεων ασφαλείας, σκοτώνοντας πολύ περισσότερους από 100. Ελεύθεροι σκοπευτές επιτέθηκαν επίσης και σκότωσαν πολίτες, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι. Νοσοκομεία και ασθενοφόρα αποτέλεσαν στόχους, και οι αυτοκινητόδρομοι έκλεισαν από πυρά.

Salah Hamouri

Πριν από τις 7 Οκτωβρίου 2023, υπήρχαν περίπου 5.000 Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και ολόκληρη την Παλαιστίνη, οι οποίοι είχαν περάσει 10, 20, 30 και 40 χρόνια στη φυλακή, άνδρες και γυναίκες, ορισμένοι από τους οποίους είχαν πεθάνει. Το ζήτημα της απελευθέρωσης αυτών των κρατουμένων ήταν ένα από τα κίνητρα για την 7η Οκτωβρίου 2023. Όλοι συμφώνησαν ότι δεν πήγαινε άλλο. Αρκετά με τις γυναίκες και τους άνδρες που περνούν τόσα χρόνια στη φυλακή χωρίς κανείς να μιλάει γι’ αυτό. Μετά την 7η Οκτωβρίου, υπήρχαν μεταξύ 14.000 και 16.000 κρατούμενοι.

Αν οι λαοί της γηραιάς ηπείρου θέλουν να ξεφύγουν από τον ανταγωνισμό ΗΠΑ και Κίνας για την παγκόσμια ηγεμονία, άξονα τη Ρωσία, αν θέλουν να είναι οι ίδιοι φορείς της δικής τους κοινής ιστορίας, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ενώσουν τα κοινωνικά τους κινήματα και τα συνδικάτα τους στον αγώνα για μια διαφορετική, δημοκρατική, κοινωνική, ανοιχτή, γενναιόδωρη, οικοσοσιαλιστική Ευρώπη…Τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα γεννήθηκαν στην Ευρώπη του 19ου και 20ου αιώνα ως αποτέλεσμα του αγώνα του εργατικού κόσμου ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Το μέλλον τους διακυβεύεται εν μέσω ενός φλεγόμενου πλανήτη που οι δεσπότες ονειρεύονται να τον υποτάξουν κάτω από την δικτατορία του κεφαλαίου χωρίς όρια.

James Markin

Ο νικητής του βραβείου καλύτερου ντοκιμαντέρ στα βραβεία Όσκαρ του περασμένου Σαββατοκύριακου είναι μια ταινία που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν εύκολα: το «No Other Land». Το παλαιστινιακό/ισραηλινό ντοκιμαντέρ δεν κατάφερε να βρει διανομέα στις ΗΠΑ πριν από την περίφημη τελετή απονομής των Όσκαρ, παρά το γεγονός ότι ήταν το φαβορί για να κερδίσει ένα βραβείο. Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη ζήτησης: το «No Other Land» ξεπέρασε στην πραγματικότητα όλους τους αντιπάλους του ως καλύτερο ντοκιμαντέρ σε πωλήσεις εισιτηρίων μέσω ανεξάρτητων διανομέων. Αντίθετα, η έλλειψη διανομέα είναι ένα ακόμη παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η επιχειρηματική Αμερική έχει εργαστεί για να φιμώσει τις παλαιστινιακές αφηγήσεις στο δημόσιο διάλογο, ακόμη και όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ διοχετεύει δισεκατομμύρια δολάρια για την ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα.