Simon Pirani

Οι πενιχρές επιτυχίες του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία –όπως η κατάληψη της κατεστραμμένης πόλης Αβντίεφκα, με τρομακτικό ανθρώπινο κόστος– έχουν προκαλέσει έναν νέο γύρο από δηλώσεις δυτικών πολιτικών και από άρθρα σχολιαστών για πιθανές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις… Μεταξύ των «αριστερών» συγγραφέων, οι «καμπίστες» και οι μονόπλευροι «αντιιμπεριαλιστές», που αρνούνται το δικαίωμα της Ουκρανίας να αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα, λένε ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τώρα ... αρκεί οι δυτικές δυνάμεις να μην στέκονταν εμπόδιο… Η «καμπιστική» επιχειρηματολογία προβάλλεται κυριολεκτικά αγνοώντας τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουκρανία και τη Ρωσία και εστιάζοντας –συχνά αποκλειστικά– στα πολιτικά και διπλωματικά τερτίπια στις δυτικές χώρες.

Το Υπουργείο Παιδείας κήρυξε πόλεμο στις/στους αγωνιζόμενες/ους εκπαιδευτικούς που παλεύουν ενάντια στον αντιεκπαιδευτικό νόμο εμπορευματοποίησης του δημόσιου σχολείου, της αξιολόγησης και της πειθάρχησης, που μετατρέπει τη μόρφωση σε εμπόρευμα, το σχολείο σε επιχείρηση, γενικεύει τις μορφωτικές ανισότητες, καταργεί κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου και επιδιώκει να γονατίσει την/τον εκπαιδευτικό μετατρέποντάς τον από παιδαγωγό σε πειθήνιο, υποταγμένο όργανο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Ο αγώνας αυτός αφορά πρώτα και κύρια τη λαϊκή οικογένεια, είναι αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Είναι αγώνας για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας

Γίνεται σαφές πως ο στόχος της τρέχουσας κυβέρνησης είναι η απόδοση όσο το δυνατόν λιγότερων πολιτογραφήσεων. Θέλει να έχει μετανάστες ακόμα και στην τρίτη ηλικία ομήρους ώστε να υπάρχει εκμετάλλευση και ανασφάλεια. Δυστυχώς, λόγω και αυτής της διάκρισης και αρνητικής αντιμετώπισης δεν είναι η μοναδική, αλλά αντιθέτως συνδυάζεται με τη σκλήρυνση των όρων για την ανανέωση της άδειας παραμονής αλλά και το συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο που δίνει σε όσους λίγους κατοχυρώσουν δικαίωμα μια σύνταξη πείνας, οι μετανάστες παραμένουν στο διηνεκές πολίτες β κατηγορίας.

Με την παρουσία αγωνιστών/στριών του εργατικού-λαϊκού κινήματος και της μαχόμενης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, καθώς και αρκετών υποψηφίων στις ευρωεκλογές πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του ψηφοδελτίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία το μεσημέρι της Δευτέρας στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΕΕ. «Δίνουμε την μάχη για να ρίξουμε μαύρο στην κυβέρνηση και την ΕΕ, τη συναινετική αντιπολίτευση, για να τσακίσουμε τους φασίστες και να δώσουμε κόκκινη ψήφο ελπίδας και προοπτικής στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασίας», είπε εισαγωγικά η Ελένη Βαφειάδου, παρουσιάζοντας το ψηφοδέλτιο, το οποίο αποτελείται από 42 υποψηφίους, εκ των οποίων το 46% είναι γυναίκες.

Brian Crawford

Εδώ και ένα χρόνο το Σουδάν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Υπάρχουν περίπου 15.000 νεκροί, με εκτεταμένες λεηλασίες και βιασμούς, σε συνδυασμό με εκτοπισμό και πείνα. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοσιογράφοι περιγράφουν φρικτές σκηνές ανθρώπων εγκλωβισμένων ανάμεσα σε δύο εξίσου βάρβαρες στρατιωτικές δυνάμεις. Αυτό που συνέβη στην περιοχή του Νταρφούρ πριν από 20 χρόνια είναι πλέον γενικευμένο.

Rohini Hensman

Δεδομένης της προβολής του ως υψηλόβαθμου μπολσεβίκου, ο Μιρσαΐντ Σουλτάν-Γκαλίεφ είναι ελάχιστα γνωστός. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι η σταδιοδρομία του σταμάτησε νωρίς λόγω των διώξεων και της τελικής εκτέλεσης στις εκκαθαρίσεις του Στάλιν και τα γραπτά του αποσιωπήθηκαν για δεκαετίες, αλλά και στη διαστρέβλωση και την έλλειψη κατανόησης των επιχειρημάτων του ακόμη και από πολλούς αντισταλινικούς. Αυτό είναι κρίμα, γιατί υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε από τα γραπτά του καθώς και από την πρακτική του ακόμη και σήμερα.

Raya Dunayevskaya

Ο καθοριστικός παράγοντας για την ανάλυση της ταξικής φύσης μιας κοινωνίας δεν είναι αν τα μέσα παραγωγής αποτελούν ιδιωτική ιδιοκτησία της καπιταλιστικής τάξης ή αν είναι κρατικά, αλλά αν τα μέσα παραγωγής αποτελούν κεφάλαιο, δηλαδή αν μονοπωλούνται και αποσπώνται από τους άμεσους παραγωγούς. Η σοβιετική κυβέρνηση κατέχει σε σχέση με το σύνολο του οικονομικού συστήματος τη θέση που κατέχει ένας καπιταλιστής σε σχέση με μια μεμονωμένη επιχείρηση. Ο χαρακτηρισμός... της ταξικής φύσης της Σοβιετικής Ένωσης ως «γραφειοκρατικού κρατικού σοσιαλισμού» είναι μια ανορθολογική έκφραση πίσω από την οποία υπάρχει η πραγματική οικονομική σχέση του κράτους-καπιταλιστή-εκμεταλλευτή προς τους χωρίς ιδιοκτησία εκμεταλλευόμενους.

Ακόμα μία ιλουστρασιόν σύνοδος για το περιβάλλον και το κλίμα αξιοποιείται για να διαφημίσουν οι κυβερνήσεις το δήθεν έργο τους και να προχωρήσουν σε εξαγγελίες. Η 9^η Διεθνής Διάσκεψη Our Ocean στο ίδρυμα «Νιάρχος» έδωσε την ευκαιρία στον Κ. Μητσοτάκη να προβεί ξανά στις ίδιες ψεύτικες υποσχέσεις για "πράσινα νησιά", για θαλάσσια πάρκα κι έλεγχο της εντατικής αλιείας. Η υποκρισία ξεχειλίζει! Αποτελεί πρόκληση η κυβέρνηση της ΝΔ, που προωθεί, με τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, να γίνει η Ελλάδα η "ενεργειακή πύλη της Ευρώπης" για το ρυπογόνο LNG, και τις πολύ επικίνδυνες εξορύξεις για υδρογονάνθρακες σε μεγάλα θαλάσσια βάθη σε Κρήτη και Ιόνιο, να εμφανίζεται ως φίλη του περιβάλλοντος και προστάτης των θαλασσών. 

Στο κείμενο που ακολουθεί, ο Ζιλμπέρ Ασκάρ, που ίσως είναι ο πιο έγκυρος και πιο διορατικός αναλυτής των μεσανατολικών εξελίξεων στα φώτα του οποίου καταφεύγουν ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης και της Ανατολής, εξετάζει και απορρίπτει κατηγορηματικά τη “λύση των δυο κρατών” που προτείνεται από πολλούς, και εσχάτως και από κάποιες μεγάλες δυνάμεις, ως πανάκεια για την ειρήνευση της περιοχής. Στις αρχές του περασμένου Γενάρη, ο Ασκάρ είχε προβλέψει στην συνέντευξη του L’Humanité, ότι “επωφελούμενο της υποστήριξης των ΗΠΑ, το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο να τελειώνει μια και καλή με την Χεζμπόλαχ και το Ιράν” Γ.Μητραλιάς

Είναι κοινή πεποίθηση όμως, ότι στην ξενιτιά, περισσότερα μας ένωσαν τελικά απ’ όσα μας χωρίζουν φαινομενικά. Μαζί βιώσαμε τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση. Μαζί βιώνουν ο ελληνικός και ο αλβανικός λαός τη φτωχοποίηση και την ανασφάλεια για το μέλλον. Διότι μπορεί τις εθνικιστικές διχόνοιες να τις σπέρνουν όσοι έχουν το χρήμα και την εξουσία αλλά είμαστε εμείς που θα υποφέρουμε κοινά από τις θύελλες που θα θερίσουν. Και για αυτό προτάσσομε την αλληλεγγύη. Αυτή η αλληλεγγύη που προέρχεται από τα κοινά βιώματα θα υπερνικήσει το ρατσισμό και των εθνικισμό που καλλιεργείται από όσους μας θέλουν διαιρεμένους.