Δημοσιεύουμε εδώ την πολιτική διακήρυξη του Έθνους των Κάρα Κάρα με την οποία μπήκαν στις κινητοποιήσεις κατά του Έβο Μοράλες στις 7 του Νοέμβρη, τρεις ημέρες πριν την πτώση του. Οι Κάρα Κάρα είναι ένας ιθαγενικός λαός που κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού του 2019 έδωσε έναν πολύ σημαντικό αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση Μοράλες προκειμένου να διατηρήσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία του πάνω στα εδάφη που παραδοσιακά ζει εδώ και αιώνες. Τον περασμένο Φεβρουάριο οι κρατικές υπηρεσίες μαζί με την αστυνομία και αγρότες που δεν ανήκουν στο έθνος των Κάρα Κάρα, αλλά διεκδικούν τίτλους ιδιοκτησίας σε…

Για δεκατρία χρόνια η Βολιβία βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της λατινοαμερικάνικης επαναστατικότητας: η κυβέρνηση του Έβο υπήρξε μια εμπειρία μετασχηματισμού με ένα συλλογικό, λαϊκό και επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο. Γιατί πολλοί από εκείνους που στήριξαν τα πρώτα χρόνια την «Διαδικασίας Αλλαγής» συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες; Από την αποσύνθεση της ηγεμονίας του MAS στο πραξικόπημα, ο Νταμιάν Ανδράδα γράφει από τη Σάντα Κρουζ για τα φώτα και τις σκιές της κυβέρνησης, αναρωτιέται για τις εντάσεις στο πλαίσιο των χειραφετητικών σχεδίων και λέει: «η πολύχρωμη κοινωνία που περιέγραψε ο Ρενέ Ζαβαλέτα (René Zavaleta) είναι ζωντανή».

Μετά από σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια στην εξουσία, η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες κατέρρευσε σε λιγότερο από ένα μήνα λόγω γενικευμένων ισχυρισμών για απάτη και επιθυμία για παραμονή στην εξουσία. Πρώην ηγέτης των αγροτών, αυτή τη φορά ο Μοράλες δεν κατάφερε, μπροστά στην άνοδο μιας ρατσιστικής και οπορτουνιστικής δεξιάς, να προσφύγει στην υποστήριξη των λαϊκών οργανώσεων της Βολιβίας, οι οποίες είναι αποδυναμωμένες από τον μακροχρόνιο πολιτικό έλεγχο και την καταστολή που υπέστησαν από το κυβερνών κόμμα. Ανάμεσα στις προσπάθειες για παλινόρθωση από τη μία και εδραίωση του πραξικοπήματος από την άλλη, ο λαός της Βολιβίας προετοιμάζεται, ακόμα μια φορά, να αντισταθεί.

Silvia Rivera Cusicanqui Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει τώρα στη Βολιβία είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τη διαδικασία της εντεινόμενης διαίρεσης και της υποβάθμισης που, κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του Έβο Μοράλες, υπέστησαν τα κοινωνικά κινήματα –που υπήρξαν η αρχική στήριξη του προέδρου– από μια Αριστερά που επέτρεπε μία μόνο δυνατότητα και δεν επέτρεψε την αυτονομία.

Raúl Zibechi Η εξέγερση του βολιβιανού λαού και των οργανώσεών του ήταν αυτό που τελικά προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης. Τα σημαντικότερα κινήματα απαίτησαν την παραίτηση πριν να το κάνουν οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία. Ο ΟΑΚ (Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών) στήριξε την κυβέρνηση μέχρι το τέλος. Η κρίσιμη κατάσταση που αντιμετωπίζει η Βολιβία δεν ξεκίνησε με την εκλογική απάτη αλλά με τη συστηματική επίθεση της κυβέρνησης του Έβο Μοράλες και του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα ενάντια στα λαϊκά κινήματα που τους οδήγησαν στο Προεδρικό Μέγαρο, σε βαθμό που όταν χρειάστηκαν να τους υπερασπιστούν, ήταν αδρανοποιημένα και αποθαρρυμένα.