Μετά από σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια στην εξουσία, η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες κατέρρευσε σε λιγότερο από ένα μήνα λόγω γενικευμένων ισχυρισμών για απάτη και επιθυμία για παραμονή στην εξουσία. Πρώην ηγέτης των αγροτών, αυτή τη φορά ο Μοράλες δεν κατάφερε, μπροστά στην άνοδο μιας ρατσιστικής και οπορτουνιστικής δεξιάς, να προσφύγει στην υποστήριξη των λαϊκών οργανώσεων της Βολιβίας, οι οποίες είναι αποδυναμωμένες από τον μακροχρόνιο πολιτικό έλεγχο και την καταστολή που υπέστησαν από το κυβερνών κόμμα. Ανάμεσα στις προσπάθειες για παλινόρθωση από τη μία και εδραίωση του πραξικοπήματος από την άλλη, ο λαός της Βολιβίας προετοιμάζεται, ακόμα μια φορά, να αντισταθεί.

Silvia Rivera Cusicanqui Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει τώρα στη Βολιβία είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τη διαδικασία της εντεινόμενης διαίρεσης και της υποβάθμισης που, κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του Έβο Μοράλες, υπέστησαν τα κοινωνικά κινήματα –που υπήρξαν η αρχική στήριξη του προέδρου– από μια Αριστερά που επέτρεπε μία μόνο δυνατότητα και δεν επέτρεψε την αυτονομία.

Raúl Zibechi Η εξέγερση του βολιβιανού λαού και των οργανώσεών του ήταν αυτό που τελικά προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης. Τα σημαντικότερα κινήματα απαίτησαν την παραίτηση πριν να το κάνουν οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία. Ο ΟΑΚ (Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών) στήριξε την κυβέρνηση μέχρι το τέλος. Η κρίσιμη κατάσταση που αντιμετωπίζει η Βολιβία δεν ξεκίνησε με την εκλογική απάτη αλλά με τη συστηματική επίθεση της κυβέρνησης του Έβο Μοράλες και του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα ενάντια στα λαϊκά κινήματα που τους οδήγησαν στο Προεδρικό Μέγαρο, σε βαθμό που όταν χρειάστηκαν να τους υπερασπιστούν, ήταν αδρανοποιημένα και αποθαρρυμένα.

Gabriel Muñoz Η Χιλή φλέγεται για πάνω από ένα μήνα. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων του μετρό, αλλά σύντομα έγιναν κάλεσμα σε πανεθνικό επίπεδο για την ανατροπή του προέδρου και την αναθεώρηση του συντάγματος.

Milton D’León Jesús Pegueros Η Κολομβία έζησε μια μεγάλη ημέρα αγώνα και κινητοποίησης αυτή την Πέμπτη 21Ν, και αυτό έγινε μέσα στην έξαρση των διαδικασιών της ταξικής πάλης που βιώνει η ήπειρος. Από αυτή τη συντριπτικά μαζική απάντηση στη νεοφιλελεύθερη και κατασταλτική κυβέρνηση του Ντούκε δεν υπάρχει επιστροφή για τον κολομβιανό λαό, ακολουθώντας το παράδειγμα της Χιλής, ο δρόμος του προχωρά προς τα εμπρός... Yπάρχει η θέληση να συνεχίσουμε να εκφράζουμε τη δυσαρέσκεια εναντίον των μέτρων της σημερινής κυβέρνησης, καθώς φαίνεται ότι μια μέρα απεργίας δεν αρκεί για να ηρεμήσει τα πνεύματα και αναμένεται να υπάρχει συνέχεια τις επόμενες ημέρες.