Δήλωση της Ένωσης Ιρανών Συγγραφέων
σχετικά με την επιθετική επιχείρηση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν
ΠΗΓΗ: کانون نویسندگان ایران kanoon nevisandegane iran
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr
Ο αριθμός των νεκρών έχει φτάσει πλέον τις εκατοντάδες και ο καπνός του πολέμου έχει υψωθεί από την Τεχεράνη και άλλες πόλεις του Ιράν. Το Ισραήλ, το οποίο σκοτώνει τον λαό της Γάζας εδώ και μήνες και αναγκάζει τους επιζώντες να πεθάνουν από λιμό και πείνα, έχει επεκτείνει τώρα την πολεμοχαρή και επιθετικότητά του στον λαό του Ιράν με το σχέδιό του για μια «νέα Μέση Ανατολή». Ο λαός που αντιστάθηκε στην καταπίεση και τα εγκλήματα της Ισλαμικής Δημοκρατίας εδώ και χρόνια, έχει χάσει τα πιο όμορφα παιδιά του σε σφαγές στους δρόμους, εκτελέσεις, φυλακές και κέντρα κράτησης και έχει υπομείνει φτώχεια, διαφθορά και οργανωμένες διακρίσεις, τώρα νιώθει τα σημάδια από τις μπότες ενός ξένου εχθρού στο λαιμό του.
Ο πόλεμος μεταξύ ενός φασιστικού καθεστώτος που βασίζεται στην κατοχή και τη γενοκτονία και μιας κυβέρνησης που βασίζεται στην αιματοχυσία των αντιπάλων και των αγωνιστών της ελευθερίας όχι μόνο καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά σταματά και ίσως οπισθοδρομεί χρόνια αγώνα για ελευθερία και ισότητα. Τώρα υπάρχει φόβος ότι τα επιτεύγματα του κινήματος ελευθερίας του 2022 στο Ιράν, το οποίο γιγαντώθηκε μέσα από πολυάριθμες προηγούμενες εξεγέρσεις, θα εξαλειφθούν στον απόηχο αυτής της επιθετικότητας, και στην καμένη γη που ακολουθεί, θα ακολουθήσουν ο ακραίος εθνικισμός, η ακροδεξιά και ο νεοφασισμός.
Ειδικά επειδή και για τις δύο πλευρές, το Ισραήλ και την Ισλαμική Δημοκρατία, ο πόλεμος είναι μια «ευλογία» και ζουν από αυτόν. Το Ισραήλ, το οποίο, με τη βοήθεια των ηγετών του, μπορεί να θεωρήσει οποιοδήποτε κίνημα ως νόμιμο στόχο του, τώρα, με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, αποτρέπει την αυξανόμενη δημόσια κατακραυγή κατά της γενοκτονίας στη Γάζα.. Η Ισλαμική Δημοκρατία, βασιζόμενη στην ιδέα του ιδρυτή της, «Χύστε αίμα, να συνεχιστεί η ζωή μας», έχει αρχίσει να θέτει τις βάσεις για τη σύλληψη και τη δολοφονία των αντιπάλων της, και οι πράκτορές της μιλούν ανοιχτά στο διαδίκτυο, για τη δημιουργία ενός ακόμη «1988» [μαζική εκτέλεση πολιτικών κρατουμένων].
Όλα αυτά συμβαίνουν μπροστά στα μάτια ενός κόσμου στον οποίο δύο πόλοι των μέσων ενημέρωσης καταπίνουν ανεξάρτητες φωνές και από τις δύο πλευρές: ένας που μετατρέπει ένα κράτος γεμάτο έγκλημα πολέμου γνωστό για τη δολοφονία παιδιών σε ένα ηρωικό σωτήρα και ένας άλλος που κρύβει το καταπιεστικό πρόσωπο της Ισλαμικής Δημοκρατίας πίσω από την ετικέτα της «υπεράσπισης της πατρίδα.
Η χαρά του λαού βλέποντας τον θάνατο των δολοφόνων του δεν σημαίνει ποτέ ότι ανοίγει την αγκαλιά του στην επιθετικότητα κατά της γης και της ζωής του.
Αλλά πώς, κάτω από κρατική λογοκρισία, ανασφάλεια, αγωνία πολέμου και αμείλικτο πόλεμο των μέσων ενημέρωσης, μπορούν οι άνθρωποι να βρουν την πραγματική τους φωνή και θέση;
Πώς μπορούν να κινητοποιήσουν την αλληλεγγύη τους και την τεράστια δύναμή τους για να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον; Πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί έναν τρόπο να σταματήσει αυτή τη φονική μηχανή;
Ούτε ένας ξένος επιτιθέμενος ούτε μια εγχώρια καταπιεστική δύναμη έχει το δικαίωμα να σφετεριστεί την ελευθερία και τη βούληση του λαού να καθορίσει το πεπρωμένο του. Είναι δικαίωμα κάθε έθνους να αντισταθεί στην επιθετικότητα κατά της επικράτειάς του, όπως ακριβώς είναι δικαίωμα κάθε έθνους να μην παραδοθεί σε μια καταπιεστική κυβέρνηση.
Η σιωπή του κόσμου απέναντι σε αυτή την επιθετικότητα, με το πρόσχημα του τυχοδιωκτισμού και της τυραννίας του ιρανικού καθεστώτος, μόνο θα μεγεθύνει τις διαστάσεις της καταστροφής.
Η Ένωση Ιρανών Συγγραφέων καταδικάζει την κατάφωρη επιθετικότητα του Ισραήλ κατά του ιρανικού εδάφους και καλεί τους φιλελεύθερους συγγραφείς, τους διανοούμενους και συμμάχους στο Ιράν και τον κόσμο να εκπληρώσουν τον πραγματικό, διαφωτιστικό ρόλο τους: να σπάσουν την διπολικότητα που κυριαρχεί στα Μέσα Ενημέρωσης υπέρ της ενίσχυσης των ανεξάρτητων φωνών του λαού και της ενίσχυσης των κινήσεων τους για ελευθερία.
Ένωση Ιρανών Συγγραφέων
16 Ιουνίου 2025
بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران
درباره‌ی حمله تجاوزکارانه‌ی اسرائیل به ایران
اکنون شمار کشته‌ها به صدها تن رسیده و از جای‌جای تهران و شهرهای دیگر ایران دود جنگ برخاسته است.
اسرائیل که ماه‌هاست مردم غزه را به خاک و خون می‌کشد و بازماندگان را در قحطی و گرسنگی به کام مرگ می‌کشاند، اکنون دامنه‌ی جنگ‌افروزی و تجاوزکاری‌اش را با طرح «خاورمیانه‌ی جدید» به خاک مردم ایران کشانده است. مردمی که سال‌ها در برابر سرکوب و جنایات جمهوری اسلامی ایستاده‌اند، زیباترین فرزندانشان را در کشتارهای خیابانی و اعدام‌ها و زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها از دست داده‌اند و همزمان فقر و فساد و تبعیض سازمان‌یافته را تاب آورده‌اند، اکنون رد چکمه‌های دشمن خارجی را نیز بر گلوی خود احساس می‌کنند.
جنگ رژیمی فاشیستی که بنایش بر اشغال و نسل‌کشی است با حکومتی که پایه‌های خود را بر ریختن خون مخالفان و آزادیخواهان بنا نهاده است، تنها جان و زندگی مردم را تباه نمی‌کند بلکه سال‌ها مبارزه برای تحقق آزادی و برابری را نیز متوقف می‌سازد و چه بسا به عقب می‌راند. اکنون بیم آن می‌رود که دستاوردهای جنبش آزادی‌خواهی ۱۴۰۱ که خود از پس خیزش‌های متعدد پیشین برآمده بود، در هنگامه‌ی این تجاوز محو شود و در زمین سوخته‌ی پس از آن ناسیونالیسم افراطی، راست افراطی و فاشیسم نو بروید. خاصه این که برای هر دو طرف، اسرائیل و جمهوری اسلامی، جنگ «نعمت» است و از آن ارتزاق می‌کنند. اسرائیل که به تأسی از رهبرانش می‌تواند هر جنبنده‌ای را هدف مشروع خود بداند، اکنون به مدد رسانه‌های جریان اصلی، موج عمومی شکل گرفته علیه نسل‌کشی در غزه را واپس می‌راند و جمهوری اسلامی نیز با تکیه بر ایده‌ی بنیانگذار خود، «بریزید خون‌ها را زندگی ما دوام می‌یابد»، دست‌به‌کار بسترسازی برای بازداشت و کشتار مخالفان خود شده است و گماشتگان‌اش در فضای مجازی وعده‌ی خلق «۶۷»ای دیگر را می‌دهند.
این همه زیر چشم جهانی رخ می‌دهد که در آن دو قطب رسانه‌ای از دو سو صداهای مستقل را می‌بلعند: قطبی که از تجاوز آشکار نظامی حکومتی شهره به کودک‌کشی تصویری منجی‌گونه می‌سازد و قطبی دیگر که چهره‌ی سرکوبگر جمهوری اسلامی را زیر برچسب دفاع از وطن پنهان می‌کند. شادی مردم از دیدن مرگ قاتلان‌شان، هرگز به معنای آغوش گشودن به روی تجاوز به خاک و زندگی‌شان نیست. اما مردم چگونه در شرایط فیلترینگ حکومتی، ناامنی و اضطراب جنگ و بمباران رسانه‌ای، صدا و موضع راستین خود را بیابند؟ چگونه همبستگی و نیروی عظیم خود را برای حمایت از یکدیگر به جریان بیندازند؟ چگونه برای توقف این ماشین کشتار چاره‌ای بیندیشد؟
نه نیروی متجاوز خارجی و نه نیروی سرکوبگر داخلی، هیچ یک حق ندارند عاملیت و اراده‌ی مردم را در تعیین سرنوشت خویش غصب کنند. حق هر ملتی است که مقابل تجاوز به خاک خود بایستد، همانگونه که حق هر ملتی است که در برابر حاکمیت آزادی‌کش سر تسلیم فرود نیاورد.
سکوت جهان در برابر این تجاوز، به بهانه‌ی ماجراجویی و ستم‌پیشگی حاکمیت ایران، تنها ابعاد فاجعه را عظیم‌تر خواهد کرد. کانون نویسندگان ایران تجاوز آشکار اسرائیل به خاک ایران را محکوم می‌کند و از نویسندگان آزادیخواه، روشنفکران و نهادهای همسو در ایران و جهان می‌خواهد که در نقش راستین و آگاهی‌بخش خود ظاهر شوند و دوقطبی حاکم بر رسانه‌ها را به نفع شنیده شدن صدای مستقل مردم و تقویت جنبش‌های آزادیخواهانه‌ی آنان بشکنند.
کانون نویسندگان ایران
۲۶ خرداد ۱۴۰۴
