Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μια συνοπτική αλλά επεξηγηματική κριτική προσέγγιση των σημαντικότερων διατάξεων του νομοσχεδίου «εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί με συνοπτικές διαδικασίες να ψηφίσει τις επόμενες μέρες...Η κεντρική ιδέα του νέου περιβαλλοντικού νομοσχεδίου θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: το νομοσχέδιο δεν προστατεύει το περιβάλλον από τις επιπτώσεις που μπορεί να του προκαλούν διάφορες επενδύσεις αλλά προστατεύει τις επενδύσεις από τις επιπτώσεις που μπορεί να τους προκαλεί το αίτημα προστασίας του περιβάλλοντος. Μειώνει, με άλλα λόγια, όχι τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των επενδύσεων αλλά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στις επενδύσεις. 

Η ακούσια ευθανασία των ηλικιωμένων εφαρμόστηκε ήδη κατά την πρώτη φάση της διαχείρισης της επιδημίας (που ήταν μάλιστα η πιο ήπια και «ανθρώπινη» φάση, επειδή επικράτησαν τότε οι ανάγκες διάσωσης του συστήματος και εδραίωσης της αστικής ηγεμονίας έναντι της απληστίας του). Η ακούσια ευθανασία επιβλήθηκε στους ηλικιωμένους, στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Βρετανία και αλλού, όπου οι δύο πολιτικές ιδεολογίες που φέρνουν στον πυρήνα τους τον κοινωνικό δαρβινισμό (δηλαδή ο νεοφιλελευθερισμός και ο φασισμός), επέλεξαν να στείλουν στον Καιάδα ηλικιωμένους διότι οι κλίνες στις ΜΕΘ δεν επαρκούσαν για όλους.

Σήμερα 30/4/2020 και μετά την απόφαση του Συμβουλίου των Φυλακών Γρεβενών όσον αφορά την επαναμεταγωγή μου στις φυλακές Κορυδαλλού για την απρόσκοπτη συνέχιση των σπουδών μου, αποφάσισα να σταματήσω την απεργία πείνας και δίψας που έθεσε για δεύτερη φορά την υγεία μου σε κίνδυνο. Έχοντας απομείνει βία 59 κιλά, περιμένω τα αποτελέσματα των αιματολογικών και άλλων συναφών εξετάσεων έτσι ώστε να διαπιστωθούν τυχόν συνέπειες από το απονενοημένο εγχείρημά μου για δεύτερη φορά, που σκοπό είχε όχι μόνο την προστασία των ατομικών μου δικαιωμάτων σε ο,τι αφορά την εκπαίδευση, αλλά και εν συνόλω των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων όλων των κρατουμένων που δοκιμαζόμαστε ως φοιτητές κατά την κράτηση.

Για όσους ανθρώπους ζουν σε οργανωμένες κοινωνίες, η υγεία βρίσκεται στο σημείο οπού συναντιέται το άτομο με την κοινωνία. Η έκπτωση της υγείας ενός ατόμου επηρεάζει άμεσα και έμμεσα όλη την κοινωνία, είτε από την πιθανή μετάδοση μιας νόσου, είτε με τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, είτε με το πως η ασθένεια επηρεάζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, είτε με το πως δοκιμάζεται η αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων. Γι’ αυτό το λόγο οι οργανωμένες κοινωνίες “στήνουν” συστήματα υγείας και προσπαθούν να αντιμετωπίζουν τις νόσους. Η ευθύνη για την υγεία λοιπόν δεν είναι ατομική, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, είναι κυρίως κοινωνική.

Τώρα, η κυβέρνηση, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το σωφρονιστικό σύστημα έχουν να κάνουν μια επιλογή. Είτε να επιτρέψουν σε έναν κρατούμενο που εκτίει την ποινή του να συνεχίσει τη νέα πορεία που διάλεξε στη ζωή του με τα αναπόσπαστα εφόδια που του χαρίζουν οι σπουδές του: να ξέρει πλέον να σκέφτεται, να εκφράζεται, να μιλάει. Είτε να θεωρήσουν ότι αυτά τα εφόδια είναι επικίνδυνα για την έννομη τάξη, ότι οι λέξεις είναι πολυβόλα και ότι ίσως τελικά είναι βολικότερο να γυρίσει ο Δημάκης στον παλιό, κακό εαυτό του. Αλλά, όπως γράφει στην πολιτική του δήλωση ο Βασίλης, «σας υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να με κάνετε ξανά αυτό που ήμουν».

Η κατ οίκον εργασία δε είναι μια διευκόλυνση του εργαζομένου αλλά μια συνθήκη που εξασφαλίζει στον εργοδότη μεγιστοποίηση της ωφέλειας του. Ειδικότερα ουσιώδες στοιχείο μια εργασιακής σχέσης είναι ο προσδιορισμός από τον εργοδότη του τόπου εργασίας που φυσικά δεν μπορεί να ορίζεται ως ο χώρος κατοικίας του εργαζομένου...Η προσπάθεια ρύθμισης του τόπου κατοικίας από τον εργοδότη και του τρόπου διαβίωσης συνιστά, αντικοινωνική, καταχρηστική, αθέμιτη και απάνθρωπη μεταφορά του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα της εξαρτημένης σχέσης εργασίας

Gianfranco Sanguinetti

Η μετατροπή των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών της Δύσης σ’ ένα εντελώς νέο δεσποτισμό έχει πάρει, εξαιτίας του ιού, τη νομική μορφή της «ανωτέρας βίας» (στη νομολογία η ανωτέρα βία είναι, ως γνωστόν, μια εκ των περιπτώσεων απαλλαγής ευθυνών). Και έτσι ο νέος ιός είναι, ταυτοχρόνως, ο καταλύτης του συμβάντος και το στοιχείο του αντιπερισπασμού των μαζών μέσω του φόβου. [Από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων]

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» που η κυβέρνηση ετοιμάζεται πυρετωδώς να φέρει προς ψήφιση σε μια πρακτικά κλειστή βουλή λόγω καραντίνας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει γιατί: 1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης. 2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ). 3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών...

Ιάσονας Αποστολόπουλος: Το ελληνικό λιμενικό αντιγράφει μεθόδους των συμμοριών της Λιβύης. Κωστής Πλεύρης: Η ΕΕ θέλει χώρες ανθρωποφύλακες...Κόντρα στην ξενοφοβική εκστρατεία της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης το Πριν παρουσιάζει συνεντεύξεις από δύο πρωταγωνιστές της μάχης για τη σωτηρία ζωών, για τη σωτηρία της ανθρωπιάς και της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, είναι συντονιστής του διασωστικού καραβιού «Μάρε Ιόνιο» στην οργάνωση Mediterranea saving humans. Δραστηριοποιείται με διασώσεις προσφύγων από το 2015 στην Λέσβο αρχικά και μετά στην κεντρική Μεσόγειο. Ο Κωστής Πλεύρης έχει εργαστεί στο τεχνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και της διασωστικής Mission-Lifeline, σε αποστολές στο εξωτερικό, τη Λέσβο και τη Μεσόγειο.

Το καπιταλιστικό σύστημα βάλλεται από δύο αλληλεπιδρώσες κρίσεις: την πανδημία του ιού COVID-19 και την παγκόσμια ύφεση. Ενώ τεράστιοι είναι οι αριθμοί των ανθρώπων που ασθενούν από τον ιό, τα απροετοίμαστα συστήματα υγείας υπερφορτώνονται και οι επιχειρήσεις απολύουν γιγάντιους αριθμούς εργαζομένων. O Ashley Smith από το Spectre παίρνει συνέντευξη από τον μαρξιστή οικονομολόγο Michael Roberts σχετικά με τις ρίζες αυτού του ολέθρου του καπιταλιστικού συστήματος και τις πιθανές συνέπειές του στην πολιτική, στις συνειδήσεις και στον αγώνα τα επόμενα χρόνια. Ο Michael Roberts είναι συγγραφέας του βιβλίου “The Long Depression; Marxism and the Global Crisis of Capitalism (Haymarket 2016)” και αρθογραφεί συστηματικά στο μπλογκ του ‘The Next Recession‘.