Federico Fuentes, Mikhail Lobanov

Ο Ρώσος αγωνιστής και αντιπολεμικός ακτιβιστής Mikhail Lobanov είναι μέλος μιας νέας αριστερής πρωτοβουλίας, με την ονομασία Just World/Just Peace, η οποία επιδιώκει να διαταράξει τις σκηνοθετημένες προεδρικές εκλογές της Ρωσίας στις 15-17 Μαρτίου. Μίλησε στον Federico Fuentes της Green Left για την καμπάνια. Στον Mikhail Lobanov δεν είναι άγνωστη η νοθεία των ρωσικών εκλογών υπό τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Κατεβαίνοντας στις βουλευτικές εκλογές του 2021 ως 37χρονος ανεξάρτητος σοσιαλιστής με το ψηφοδέλτιο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ο Lobanov ήταν μπροστά από τον υποψήφιο του Πούτιν για την Ενωμένη Ρωσία με περισσότερες από 10.000 ψήφους…

Η πέμπτη εκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι προ των πυλών. Ακόμη και οι στρατηγικοί σύμβουλοι του Κρεμλίνου φαίνεται να χλευάζουν αυτόν τον παραλογισμό: επιλέγοντας το σύμβολο "V" ως επίσημο λογότυπο της προεκλογικής εκστρατείας και ζωγραφίζοντάς το στα χρώματα της ρωσικής σημαίας, απεικόνισαν τον λατινικό αριθμό "πέντε", παρόλο που ο πρόεδρος της Ρωσίας πρόκειται να εκλεγεί για όγδοη φορά από το 1991. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι τροποποιήσεις του 2020 στο ρωσικό Σύνταγμα επιτρέπουν στον Πούτιν να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2030 και να εκλεγεί για άλλη μια θητεία.

  Θεωρήσαμε σκόπιμο να γράψουμε μια σειρά άρθρων με  αποσπάσματα από την ιστορία του παγκόσμιου  και ελληνικού εργατικού κινήματος ενδυναμώσουμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας από τους αγώνες, τις θυσίες, τις νίκες, τις ήττες, τα σωστά και ιδιαίτερα από τα λάθη των κομμουνιστών προγόνων μας. Γιατί όπως ο Ένγκελς έγραφε: “Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για διαύγεια στη θεωρητική γνώση από το να μάθει κανείς από τα λάθη του, “να γίνει πιο έξυπνος” μέσα από τις ατυχίες του”. (Γράμμα στο Σβάιτσερ 1886). Ξεκινάμε αποσπάσματα από το δυσεύρετο πλέον  βιβλίο του κομουνιστή  αγωνιστή Γιάννη Δ. Χατζηδήμου...

Το Chega (Αρκετά), το ακροδεξιό κόμμα του οποίου ηγείται ο πρώην τηλεοπτικός παρουσιαστής ποδοσφαίρου Αντρέ Βεντούρα, ήταν ο μεγάλος νικητής της βραδιάς, αυξάνοντας τις ψήφους του κατά πάνω από δέκα μονάδες και τετραπλασιάζοντας τις έδρες του σε 48. Τώρα ανταγωνίζεται ως το τρίτο μεγάλο κόμμα, πολύ μπροστά από τους υπόλοιπους. Ο μεγαλύτερος χαμένος είναι το PS (Σοσιαλιστικό Κόμμα/Partido Socialista) που ηγήθηκε των δύο τελευταίων κυβερνήσεων- έχασε το 13% των ψήφων του και 43 έδρες.

Alejando Iturbe

Μπροστά στη γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν εστιάσει την προσοχή τους στην κατάσταση στην περιοχή αυτή. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την κατάσταση στη Δυτική Όχθη, το άλλο παλαιστινιακό έδαφος υπό ισραηλινή κατοχή, το οποίο επίσης υφίσταται τη συνεχή επίθεση του σιωνιστικού κράτους.

Halah Ahmad

Mimi Kirk

Τα τελευταία χρόνια, έχουν γραφτεί πολλά για την άνοδο των κινημάτων της λευκής υπεροχής στις ΗΠΑ, την υποστήριξή τους στην πολιτική της εναλλακτικής ακροδεξιάς και τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ ως πολιτικό τους πρωταγωνιστή. Αντίστοιχα, από το 2016 έχουν γραφτεί πολλά για τη συντριπτική υποστήριξη που έχει λάβει ο Τραμπ από λευκούς ευαγγελιστές χριστιανούς, ιδίως χριστιανούς σιωνιστές. Λιγότερο έχει εξεταστεί η σχέση μεταξύ της λευκής υπεροχής και του χριστιανικού σιωνισμού, δηλαδή οι αλληλοεπικαλυπτόμενες ιδεολογίες και η πολιτική τους επιρροή.

Το συνδικάτο έχει γυναικείο πρόσωπο και αυτή η ιδέα αποτυπώνεται τέλεια στο ντοκιμαντέρ της Magda Maria Malinowska (Μάγκντα Μαρία Μαλινόφσκα), πολωνής σκηνοθέτριας, ακτιβίστριας και μέλους του συνδικάτου Πρωτοβουλία Εργαζομένων. Η ταινία της "Η Απεργία των Γυναικών Συνεχίζεται", που παρουσιάστηκε στο φετινό Φεστιβάλ Filma, συνδέει δύο γραμμές της ιστορίας: τον αγώνα των γυναικών που εργάζονται στο χώρο της φροντίδας στο Πόζναν και τις Μαύρες Διαμαρτυρίες κατά της απαγόρευσης των αμβλώσεων στην Πολωνία. Σε μια συνέντευξη για το Commons Journal, η Μάγκντα εξηγεί πώς ο ακτιβισμός και η δημιουργία ντοκιμαντέρ είναι αμφίδρομα και μοιράζεται τις πολιτικές της ελπίδες για τον αγώνα των γυναικών σε όλο τον κόσμο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό γεγονός των τελευταίων χρόνων, σαφώς σημαντικότερο, από την άποψη του εύρους και των συνεπειών του, από την εκτυλισσόμενη τους τελευταίους μήνες σύρραξη στην Παλαιστίνη. Η συμπλήρωση δυο χρόνων από την έναρξή του, η οποία συνδυάστηκε με μια βελτίωση των προοπτικών της Ρωσίας, δίνει μια καλή αφορμή για την αποτίμηση της ως τώρα πορείας του.

Hossam el-Hamalawy

Από την έναρξη της τελευταίας επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, το αιγυπτιακό καθεστώς ήρθε και πάλι στο προσκήνιο. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί το Κάιρο ουσιαστικά υποστηρίζει τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ κλείνοντας το πέρασμα της Ράφα. Η θέση του καθεστώτος είναι κατανοητή αν λάβει κανείς υπόψη του πώς αντιλαμβάνονται τους Παλαιστίνιους οι δυνάμεις στο Κάιρο: ως πηγή απειλής, αστάθειας και έμπνευσης των Αιγυπτίων για εξέγερση. Η παλαιστινιακή υπόθεση αποτελούσε ανέκαθεν παράγοντα ριζοσπαστικοποίησης για τον αιγυπτιακό λαό. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα σημεία καμπής στην ιστορία των συγκρούσεων του πολυπληθέστερου αραβικού έθνους ήταν, είτε άμεσα είτε έμμεσα, προϊόν μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που πυροδοτήθηκε από την παλαιστινιακή αντίσταση και λαϊκή κινητοποίηση.

Τέσσερις μήνες έχουν περάσει από την επιχείρηση “Καταιγίδα του Αλ Άκσα” και την έναρξη του σιωνιστικού γενοκτονικού πολέμου που την ακολούθησε. Η Νάκμπα του 1948 έχει πλέον ξεπεραστεί σε ένταση καταστροφής και φρίκης. Ας αναλογιστούμε τα γεγονότα που παρουσίασε ο Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για το Δικαίωμα στην Επαρκή Στέγαση, σε ένα σημαντικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στους New York Times στις 29 Ιανουαρίου: Το Ισραήλ έριξε στη Λωρίδα της Γάζας το εκρηκτικό ισοδύναμο δύο ατομικών βομβών του τύπου που έριξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Χιροσίμα το 1945.