Соціальний рух - Κοινωνικό κίνημα

Απαιτούμε να εξαλειφθεί ολόκληρο το μοντέλο που επιτρέπει σε όσους βρίσκονται κοντά στην εξουσία να κλέβουν ατιμώρητα.

Αυτό σημαίνει:

-Ανεξάρτητη έρευνα κατά της διαφθοράς.

-Πραγματική επιθεώρηση εργασίας.

-Καθολική κοινωνική προστασία με τη φορολόγηση των πλουσίων.

-Οικονομική διαφάνεια σε περιόδους πολέμου.

-Ένα δίκαιο κράτος, όχι ένα «κράτος για τις επιχειρήσεις».

-Ο πόλεμος δεν είναι συγχωροχάρτι ή δικαιολογία.

Linah Alsaafin

Ήδη από τις 31 Οκτωβρίου 2023, η Unicef περιέγραφε τη Γάζα ως «νεκροταφείο για τα παιδιά, μια ζωντανή κόλαση για όλους τους άλλους». Αυτό έχει επαναληφθεί από πολυάριθμους αξιωματούχους του ΟΗΕ, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την περασμένη Παρασκευή από τον επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, Philippe Lazzarini, ο οποίος προειδοποίησε για το «μακιαβελικό σχέδιο δολοφονιών» από το Ισραήλ στη Γάζα. Βλήματα και θραύσματα διαμελίζουν τα εύθραυστα σώματα των παιδιών σε ανοιχτές αγορές, σε σημεία συλλογής νερού, σε χώρους διανομής βοήθειας και ενώ περιμένουν στην ουρά για συμπληρώματα διατροφής. Τα παιδιά βομβαρδίζονται μέσα σε σκηνές εκτοπισμού, καίγονται ζωντανά σε σχολικά καταφύγια και θάβονται κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους. Ακόμη και πριν γεννηθούν, τα έμβρυα ξεριζώνονται από τη μήτρα των μητέρων τους από τη δύναμη των βομβών.

Alex Martin Astley

Οκτώ μήνες μετά την απότομη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου, οι ελπίδες εκατομμυρίων Σύριων να δουν τους εγκληματίες του καθεστώτος να οδηγούνται στη δικαιοσύνη παραμένουν απογοητευτικά απόμακρες. Κατά τη διάρκεια της 54χρονης βασιλείας του Χαφέζ αλ Άσαντ και του γιου του Μπασάρ, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή εξαφανίστηκαν – πολλοί από αυτούς με αναγκαστικές εξαφανίσεις, βασανιστήρια και εξωδικαστικές εκτελέσεις. Πέρα από την καθυστέρηση του αναγκαίου κλεισίματος και της αποζημίωσης για τους επιζώντες και τις οικογένειες των θυμάτων, η έλλειψη λογοδοσίας τροφοδοτεί τη θρησκευτική βία στη Συρία, μια πολιτική πυριτιδαποθήκη σε μια χώρα που έχει πλημμυρίσει με όπλα μετά από 14 χρόνια εμφυλίου πολέμου.

Ευχαριστούμε την Έφη, τη συναδέλφισσα, τη θεατρολόγο, την πρόεδρο του συλλόγου ΠΕ Ζακύνθου Διονύσιος Σολωμός , την πολίτισσα της Ζακύνθου  που ως καλλιτέχνιδα και ως εκπαιδευτικός  δεν σιωπά αλλά φέρνει  στο προσκήνιο την αλήθεια της εποχής κι ανάβει  το φως της ελπίδας. στην τέχνη που υπηρετεί την αλήθεια των φτωχών, των κατατρεγμένων, των ξεριζωμένων, την τέχνη που δε χαϊδεύει αυτιά και δε γαργαλά το υπογάστριο των υπηκόων κάθε εξουσίας...Η Έφη δεν είναι μόνη της. Είμαστε όλες και όλοι μια γροθιά! Και δε θα σταματήσουμε να λέμε στα παιδιά την αλήθεια! να τους λέμε το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι.

Michael Karadjis

Βομβαρδίζοντας το κτίριο του Υπουργείου Άμυνας της Συρίας στη Δαμασκό, αλλά και έξω από το προεδρικό μέγαρο, μαζί με τον θάνατο 15 Σύριων στρατιωτών και αρκετών αμάχων, το Ισραήλ απλώς κλιμάκωσε αυτό που κάνει από τις 8 Δεκεμβρίου, την ημέρα που ο συριακός λαός ανέτρεψε τον προτιμώμενο από το Ισραήλ ηγέτη… Τώρα, λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, υπήρξε φυσικά μια τεράστια κρίση στη νότια επαρχία Σουουέιντα, στην οποία κυριαρχούν οι Δρούζοι, και ενώ για το Ισραήλ είναι μια δικαιολογία, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι πραγματικές κρίσεις και ο τρόπος με τον οποίο τις χειρίζεται μια κυβέρνηση μπορεί να είναι κρίσιμος όσον αφορά την πολιτική διευκόλυνση ενός επιτιθέμενου. Και ενώ πολλά μπορούν να ειπωθούν για τις γελοιότητες κάποιων πιο ακραίων Δρούζων ηγετών, ή για τις επιθέσεις εκδίκησης των Δρούζων εναντίον των Βεδουίνων της Σουουέιντα, η βασική ιστορία εδώ είναι η αποτρόπαια σφαγή των Δρούζων – ακόμη και τα αίσχη του Ισραήλ πρέπει να εξεταστούν στο πλαίσιο των γεγονότων που διευκόλυναν πολιτικά τις ενέργειές του.

Συνέντευξη του Κίγκαν Ο’Μπράιαν με τον Ελιέλ Κρουζ, συνιδρυτή του Κινήματος για την Απελευθέρωση του Φύλου.

Αυτή τη στιγμή, μια τάξη δισεκατομμυριούχων χρησιμοποιεί την τρανσφοβία για να μας στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου για να εμποδίσει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν τα κοινά μας σημεία. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, όχι με έναν αφομοιωτικό τρόπο που αγνοεί εντελώς τις διαφορές, αλλά ότι αν πραγματικά οργανωθούμε, δημιουργήσουμε συμμαχίες και αγωνιστούμε -ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαφορές που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι- θα μπορούσαμε πραγματικά να κερδίσουμε πραγματικές αλλαγές που θα ωφελούσαν όλους.

Τα ουκρανικά εργατικά συνδικάτα κατέφυγαν σε νέα κοινή έκκληση “για να απαντηθεί αυτή η βάναυση τρομοκρατία και δολοφονία αμάχων, εργαζομένων και συνδικαλιστών στην Ουκρανία”. Πλέον, “δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τις αξίες που είναι κοινές στο παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα: αξιοπρέπεια στην εργασία, δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στην ασφάλεια και δικαίωμα στην αλληλεγγύη”.

Ο Τόμας Χάμελ του Tempest περιγράφει την επιδρομή του Τραμπ στους πρώτους έξι μήνες. Υποστηρίζει ότι θα πρέπει να τοποθετήσουμε τον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό του Τραμπ στο πλαίσιο της ανεπίλυτης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, στην οποία ο ρόλος του κράτους είναι να διαχειρίζεται τη λιτότητα και όχι να καλύπτει τις ανθρώπινες ανάγκες. Εν τω μεταξύ, η τραγελαφική μεγαλομανία του Τραμπ εκφράζει τα συμφέροντα της μικροαστικής τάξης. Έξι μήνες έχουν περάσει από τότε που ο Τραμπ ανέλαβε για πρώτη φορά την εξουσία στην Ουάσινγκτον. Ενώ υπήρξαν πολλά ελπιδοφόρα σημάδια αντίστασης, δεν θα ήταν λάθος να περιγράψουμε τους τελευταίους έξι μήνες ως μία επιδρομή.

Το ερώτημα δεν είναι απλώς ποιος αντιτίθεται στην Ισλαμική Δημοκρατία. Το πραγματικό ερώτημα είναι: τι είδους εναλλακτική λύση προτείνεται για την αντικατάστασή της, με ποια εργαλεία, με ποιες δυνάμεις και με ποιο όραμα για την κοινωνία και την εξουσία; Αυτό που κινδυνεύει τώρα δεν είναι μόνο το περιεχόμενο των χειραφετητικών αιτημάτων, αλλά και η ίδια η δυνατότητα να αρθρωθούν πολιτικά και μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα. Χωρίς αυτή την ανασυγκρότηση, είτε οι μοναρχικοί και οι διεθνείς σύμμαχοί τους θα ορίσουν «τι είναι το Ιράν», είτε οι δυτικοί θεσμοί -χρησιμοποιώντας μετα-αποικιακό λεξιλόγιο- θα αναγάγουν την ήττα του ιρανικού λαού σε ζήτημα πολιτισμικής πολυπλοκότητας.

Από την ανάληψη των καθηκόντων της στις 19 Ιανουαρίου 2025, αφού κέρδισε σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση τη σχετική πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου, η προεδρία Τραμπ εφαρμόζει ένα αντιδραστικό πρόγραμμα, απειλώντας τα δημοκρατικά δικαιώματα στις ΗΠΑ και επιτιθέμενη στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Τραμπ αντιπροσωπεύει επίσης μια ιδιαίτερα σφοδρή απειλή για την εργατική τάξη των ΗΠΑ και τις καταπιεσμένες κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Ένα από τα κύρια μέτωπά του είναι οι επιθέσεις του κατά των ΛΟΑΤΚΙ*, ιδίως των τρανς ατόμων, σημείο στο οποίο συγκλίνει με μεγάλα τμήματα της διεθνούς ακροδεξιάς, ιδιαίτερα τον Πούτιν.