Leila al-Shami

Τον Δεκέμβριο, οι Σύριοι πήραν μια συλλογική ανάσα ανακούφισης καθώς το καθεστώς Άσαντ τελικά ανατράπηκε. Οι επόμενες εβδομάδες ήταν γεμάτες πανηγυρισμούς: η πράσινη σημαία της επανάστασης κυμάτιζε σε συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα και τα chat groups των οικογενειών πλημμύριζαν από ειδήσεις για συγγενείς που είχαν εξοριστεί εδώ και καιρό και σχεδίαζαν την επιστροφή τους στη Συρία. Έξι μήνες μετά, η συγκρατημένη αισιοδοξία παραμένει, αλλά και οι τεράστιες προκλήσεις… Η οικοδόμηση μιας ελεύθερης και δίκαιης Συρίας μετά από πέντε δεκαετίες ολοκληρωτικής διακυβέρνησης, σε μια περιοχή γεμάτη αστάθεια και ξένη ανάμειξη, δεν θα ήταν ποτέ εύκολη. Οι προκλήσεις είναι τεράστιες. Αλλά το ίδιο ισχύει και για τις αιτίες της ελπίδας. Μπορούμε να περιμένουμε και να δούμε τι θα εξελιχθεί, ή μπορούμε να εμπλακούμε, να υποστηρίξουμε και να βοηθήσουμε στη διαμόρφωση των κινημάτων που εργάζονται για μια δημοκρατική και δίκαιη Συρία για όλον τον λαό της.

Joseph Daher

Μετά την πτώση του Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024, δεν θα περιέγραφα αυτό που προέκυψε ως ένα πλήρως νέο καθεστώς, αλλά μάλλον ως μια μεταβατική δομή εξουσίας στην οποία κυριαρχεί η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS). Αυτή η αναδυόμενη ηγεσία έχει μια σαφή πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ατζέντα με επίκεντρο την εξασφάλιση της διεθνούς νομιμότητας. Από αυτή την άποψη, ο Άχμαντ αλ-Σαράα έχει σημειώσει σχετική επιτυχία. Αυτό αντανακλάται στις δηλώσεις και την εφαρμογή της χαλάρωσης των αμερικανικών κυρώσεων από τον Πρόεδρο Τραμπ – μια κίνηση που ακολούθησαν γρήγορα η ΕΕ και η Ιαπωνία. Αυτές οι διπλωματικές προσπάθειες μετατράπηκαν σύντομα σε οικονομικές συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένης της ανανέωσης της σύμβασης για το λιμάνι της Λατάκειας με την CMA-CGM, μιας συμφωνίας με την Dubai Port World για το λιμάνι της Ταρτούς και μιας σύμβασης ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων υπό την ηγεσία της κοινοπραξίας UCC με έδρα το Κατάρ για την κατασκευή και ανακατασκευή υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας.

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι η διεθνής αριστερά, με λίγες πολύ σπάνιες εξαιρέσεις αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτό το μείζον ζήτημα. Θα πρέπει να διατηρήσει μια θέση ξεκάθαρης αρχής: Υποστήριξη των λαών που αγωνίζονται για το νόμιμο δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση. Στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία και παντού, η κατοχή είναι έγκλημα. Το δικαίωμα των λαών να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, ακόμα και με τη χρήση όπλων. Αντίθετα, το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς έχει αναλωθεί σε γεωστρατηγικούς υπολογισμούς που την οδηγούν να επιλέξει το ένα από τα αντίπαλα κρατικά στρατόπεδα εναντίον του άλλου, στο όνομα του «μικρότερου κακού». 

Από τότε που ο Σι ήρθε στην εξουσία το 2012, έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους προκατόχους του, κλείνοντας τον μικρό αριθμό εργατικών ΜΚΟ που υποστήριζαν τους εργαζόμενους, ενώ συνεχίζει να συντρίβει τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων. Στο αποκορύφωμα της πολιτικής του μηδενικού Covid η κυβέρνησή του βοήθησε επίσης τα αφεντικά είκοσι δύο βιομηχανιών αναστέλλοντας την εισφορά τους στο ταμείο κοινωνικής ασφάλισης. Θα μεταθέσει για άλλη μια φορά ο Σι το βάρος της οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους εν μέσω του δασμολογικού πολέμου; Μπορεί να το κάνει, μπορεί και όχι, αλλά όταν οι εργαζόμενοι στερούνται τα βασικά δικαιώματα οργάνωσης και απεργίας, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Αυτό είναι το πιο φρικτό μέρος της ιστορίας.

Οι χτεσινές ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, για τρίμηνη αναστολή υποβολής αιτημάτων ασύλου για όσους καταφθάνουν στην Ελλάδα από τη Βόρεια Αφρική με πλωτά μέσα και για δημιουργία “μόνιμων κλειστών δομών”, δηλαδή κλειστών στρατοπέδων κράτησης, στην Κρήτη, αποτελούν και επίσημα την προσχώρηση και την εφαρμογή της πολιτικής Τραμπ στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ρύθμιση που πρόκειται να ψηφιστεί σήμερα με fast-track διαδικασία παραβιάζει κατάφωρα τη Συνθήκη της Γενεύης...

Είμαστε με τον λαό της Παλαιστίνης, με τους πρόσφυγες, με όσους διασχίζουν σύνορα για να ζήσουν. Δεν θα σταματήσουμε να στεκόμαστε απέναντι στους στρατούς, τους εμπόρους και τις κυβερνήσεις του θανάτου. Το κίνημα δεν έχει ανάγκη ούτε από κανονικότητα, ούτε από σιωπή. Έχει ανάγκη από δράσεις που ενώνουν, εμπνέουν και δείχνουν πως η ελευθερία είναι πάντα υπόθεση των πολλών. Αν το λιμάνι γεμίζει με όπλα, τότε θα γεμίσει και με συνθήματα. Αν οι δρόμοι γεμίζουν φράχτες, τότε θα γεμίσουν και με πορείες. Αν η θάλασσα γίνεται τάφος, τότε θα φωνάξουμε ξανά: Refugees Welcome. Palestine will be free. From the river to the sea.

Να σταματήσει τώρα η δίωξη του Κώστα Τουλγαρίδη και να παρθεί πίσω το πειθαρχικό. Δεν δεχόμαστε τη στοχοποίηση, τη συκοφαντία, τη διοικητική αυθαιρεσία. Δεν θα επιτρέψουμε να διωχθεί κανείς για τη συνδικαλιστική του δράση. Δεν θα αφήσουμε κανέναν και καμία μόνο/μόνη , απέναντι στην κρατική καταστολή. Να σταματήσει η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, οι διώξεις και τα πειθαρχικά. Όχι στο νέο νόμο για τα πειθαρχικά. Κάτω τα χέρια από τους/τις αγωνιζόμενους/αγωνιζόμενες και τα σωματεία. Με τον Κώστα μέχρι τη νίκη!! Συνεχίζουμε μαχητικά και αποφασιστικά με το τεράστιο κύμα συμπαράστασης που ετοιμάζεται να τους πνίξει!

Οι λιμενεργάτες στον Πειραιά μαζί με την εργατική τάξη, την νεολαία και το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Όπως κάνουν οι λιμενεργάτες στη Μασσαλία και την Γένοβα που σταματάνε πλοία με όπλα προς το Ισραήλ...Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις με στόχο την κήρυξη αντιπολεμικής απεργίας για την διακοπή κάθε συνεργασίας, οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτικής με το σιωνιστικό μόρφωμα. Να τσακίσουμε την κυβέρνηση των σκανδάλων και της φτώχειας, του πολέμου και του ρατσισμού! Λιμάνι στα χέρια των εργατών, όχι στης COSCO και των σιωνιστών! Λευτεριά στην Παλαιστίνη, από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα!

ΕΛΜΕ ΧΑΝΙΩΝ. ΣΕΠΕ ΧΑΝΙΩΝ. ΚΕΕΡΦΑ — ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΧΑΝΙΩΝ. March to Gaza Greece Οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι στην Κρήτη της Αντίστασης στον ναζισμό, της ιστορίας των αγώνων και της αλληλεγγύης. Δεν θα επιτρέψουμε τα ορφανά των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να ξαναχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Η Κρήτη δεν είναι τόπος μίσους, αλλά νησί αλληλεγγύης. Δεν είναι ορμητήριο για πολέμους, αλλά φάρος φιλοξενίας και ελευθερίας. Απαιτούμε: Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας! Να σταματήσει η πολεμική εμπλοκή! Να ζήσουμε μαζί, ντόπιοι και πρόσφυγες, χωρίς ρατσισμό και πολέμους!

Συμπερασματικά, ο αποικιακός χαρακτήρας της οικοδόμησης του κράτους του Ισραήλ στην Παλαιστίνη μοιάζει με εκείνον των εποικισμών των ευρωπαϊκών κρατών. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο καθώς οι εποικιστικές αποικίες που ιδρύθηκαν από τον 15ο αιώνα και μετά στην Αμερική, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική σημαδεύτηκαν από τη βίαιη εξάλειψη των αυτοχθόνων πληθυσμών, ακριβώς όπως συνέβη με και εκείνες που δημιουργήθηκαν στην Παλαιστίνη από το 1948 και μετά. Σχετικά με την υπόθεση ότι οι προοπτικές που περιγράφει ο Ilan Pappé θα υλοποιούνταν τα επόμενα χρόνια, μπορούμε να αναρωτηθούμε κατά πόσο αυτός ο αποικιακός χαρακτήρας του Ισραήλ δεν θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο εξαιτίας τριών στοιχείων: της μεγαλύτερης χρήσης εθνοτικών διαφοροποιήσεων για την απανθρωποποίηση των πληθυσμών των Παλαιστινίων που πρέπει να εξαλειφθούν, της αυξημένης βίας των μέσων στα οποία θα προσφύγουν οι Εβραίοι έποικοι και ο στρατός τους...