Rosabel Crean

Οι ισραηλινές αρχές αναμένεται να παρακολουθούν στενά τις συνεντεύξεις των απαχθέντων προς τον Τύπο, ενημερώνοντάς τους για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ειπωθεί για τη δοκιμασία της απαγωγής τους.

Η αλληλεγγύη των λαών είναι αυτή τη στιγμή το πιο ισχυρό όπλο που μπορεί να σταματήσει την σιωνιστική μηχανή εξόντωσης των Παλαιστινίων και να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας και ισλαμοφοβίας το οποίο προσπαθούν να επιβάλουν οι δυτικές κυβερνήσεις.

Louis Brehony

Μετά τη Νάκμπα, η παλαιστινιακή τέχνη και ο πολιτισμός βαδίζουν σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ της διατήρησης της παράδοσης και της αφομοίωσης άλλων τρόπων έκφρασης. Αφού εγκατέλειψε την Παλαιστίνη για τη Σουηδία κατά τη διάρκεια του αποικιοκρατικού πολέμου του Ισραήλ το 1967, ο γεννημένος στη Ναζαρέτ τραγουδοποιός Τζορτζ Τοτάρι άρχισε να χαράσσει μια νέα καλλιτεχνική πορεία, ιδρύοντας το συγκρότημα Kofia με άλλους Παλαιστίνιους και αριστερούς Σουηδούς μουσικούς.

Alex de Jong

Το γεγονός ότι η δεξιά κέρδισε τις πρόσφατες ολλανδικές εκλογές δεν αποτέλεσε έκπληξη. Αυτό που προκάλεσε έκπληξη ήταν το πόσο καθοριστικό ήταν το ποσοστό της ακροδεξιάς στη συνολική νίκη της δεξιάς. Για τον Γκερτ Βίλντερς, τον ηγέτη του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας (PVV), τα χρόνια υπομονής απέδωσαν καρπούς, ενώ το υπάρχον δεξιό κόμμα έπαιξε και έχασε.

Υπήρξαν δυναμικά επαναστατικά κινήματα που αγωνίστηκαν για ενωμένα και ομόσπονδα Βαλκάνια, όπου οι λαοί θα συμμετείχαν ενεργά στην αυτοδιαχείριση των δημόσιων υποθέσεων.

Jana Tsoneva

Η Βουλγαρία ήταν ένα περιφερειακό, κατά κύριο λόγο αγροτικό κράτος, οι ηγέτες της οποίας προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο για να εκπληρώσουν τις δικές τους εδαφικές φιλοδοξίες με την ένταξή τους στη μεγαλύτερη σύγκρουση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, ήταν μια έκρηξη κοινωνικών εντάσεων… Οι στρατιώτες άλλαξαν την κατεύθυνση της μάχης (απαντώντας στο «εμπρός» των στρατηγών με το «γυρίστε πίσω!»), αλλά και επαναχάραξαν τις γραμμές της σύγκρουσης. Ο πραγματικός εχθρός δεν βρισκόταν απέναντι από τα χαρακώματα αλλά πίσω από αυτά: οι ίδιοι οι ανώτεροί τους και το μοναρχικό αστικό καθεστώς στη Σόφια.

Tico Jossifort

«Ο βασιλιάς είναι μακριά και ο Θεός είναι ψηλά», έλεγε η λαϊκή έκφραση, η οποία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι παραπονιόντουσαν ανοιχτά στους στρατιώτες που βρίσκονταν σε άδεια. Περιορισμένα στην αρχή, τα παράπονα αυτά κατέληγαν να διαδίδονται με χιλιάδες επιστολές που στέλνονταν στους στρατιώτες, και η αυτοπεποίθησή τους σύντομα έγινε απειλητική. Σίγουρα, στην αρχή ήταν μόνο παράπονα, αλλά με την αύξηση της δυστυχίας και της μιζέριας ο τόνος ανέβηκε και έγινε οργισμένος: «Οι στρατιώτες υπερασπίζονται τους πλούσιους και ο λαός πεθαίνει από την πείνα! Ο πόλεμος είναι μια απάτη!»

Με μεγάλη απογοήτευση, πίκρα, οργή και άλλα αρνητικά συναισθήματα μας γέμισε η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα και της Ιταλίδας ομολόγου του Τζόρτζια Μελόνι για τη δημιουργία στην Αλβανία καμπ μεταναστών και προσφύγων που κατευθύνονται στην Ιταλία. Η συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία “δομών φιλοξενίας” μέγιστης χωρητικότητας 3000 ατόμων με στόχο να περνάνε από αυτά μέχρι και 36000 άτομα το χρόνο.  Με το παρόν κείμενο, ως άτομα μεταναστευτικής καταγωγής που ζούμε στην Ελλάδα, δηλώνουμε την πλήρη αντίθεσή μας σε αυτή την επαίσχυντη συμφωνία.

Omar Hassan

Θα πρέπει να είμαστε θυμωμένοι με τους Άραβες και τους μουσουλμάνους ηγέτες που δεν ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις των Παλαιστινίων για αλληλεγγύη. Αλλά δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε. Η αδράνειά τους δεν είναι αποτέλεσμα κακής πολιτικής, αλλά της θέσης τους ως κυρίαρχες δυνάμεις που προσπαθούν να κυβερνήσουν ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο. Για να μπορέσει ο αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος να δείξει πραγματικά ουσιαστική αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση, θα πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί από τις διεφθαρμένες και ιδιοτελείς καπιταλιστικές ελίτ.

Cathy Lewis

Τα δικαιώματα γης των Αβορίγινων έχουν διατυπωθεί και διεκδικηθεί από γενιές Αβορίγινων αγωνιστών της ελευθερίας, ακτιβιστών, συνδικαλιστών, αγωνιστών, κοινοτικών ομάδων και των υποστηρικτών τους για περισσότερα από 200 χρόνια. Γιατί η γη έγινε κεντρικό πεδίο μάχης; Γιατί η καταστολή της αντίστασης των Αβοριγίνων εξακολουθεί να αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση και τη βιομηχανία; Πώς μπορεί να νικήσει ο αγώνας;