Η φωτογραφία είναι από διαδήλωση στο σημείο ελέγχου Χουουάρα κοντά στη Ναμπλπούς (Δυτική Όχθη) τον Μάιο του 2021 [Raneen Sawafta/Reuters]
Ο Brian Bean εντοπίζει τις ρίζες του συνεχιζόμενου γενοκτονικού πολέμου του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης στον ίδιο τον σιωνισμό και στην πρόσφατη ιστορία των ιμπεριαλιστικών και των περιφερειακών πολιτικών που του προσέφεραν υποστήριξη. Με τον τρόπο αυτό, παρουσιάζει σημαντικές προοπτικές για την αναζωογόνηση του κινήματος για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Brian Bean
Η εποχή της σποράς και η εποχή του θερισμού στην Παλαιστίνη. Προοπτικές για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία
Δεκαετίες σιωνιστικού εποικισμού-αποικιοκρατίας, που υποστηρίζεται από τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου, έχουν κλονιστεί. Η αντίσταση την οποία προκάλεσε –για το καλύτερο και το χειρότερο– βρίσκεται σε κίνηση. Η σχετική σταθερότητα της σταδιακής φυλάκισης, δολοφονίας και εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων, η ταυτόχρονη άνοδος του απόλυτου ισραηλινού φασισμού και η συνενοχή της αμερικανικής (και ευρύτερα της δυτικής) αυτοκρατορίας, μας έφεραν σε αυτή τη στιγμή. Και ενώ πρόκειται για μια στιγμή απόλυτης κτηνωδίας, μαζικών δολοφονιών στην Παλαιστίνη που μεταδίδονται από την τηλεόραση, και ένα εκπληκτικό όργιο γυμνών μακαρθικών τακτικών και καταστολής στη Δύση, είναι επίσης μια ιστορική στιγμή μαζικής αμφισβήτησης του αιματηρού status quo.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα και η μανιώδης κλιμάκωση της καταστολής στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη από τη σιωνιστική οντότητα είναι μια λογική πολιτική εξέλιξη. Η προέλευση και η σημερινή λειτουργία του κράτους απαρτχάιντ ως αποικία εποίκων βασίζεται στον εκτοπισμό των Παλαιστινίων και την αντικατάστασή τους από εποίκους. Αυτός είναι ο κινητήριος μοχλός που προωθεί τη συνεχιζόμενη Νάκμπα, ή καταστροφή, η οποία εκτείνεται από την εκκαθάριση χωριών όπως το Ντέιρ Γιασίν το 1948 μέχρι τις βίαιες εκδιώξεις σήμερα από γειτονιές στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη, τη Νακμπ (Νεγκέβ) και τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση της Γάζας.
Η προσπάθεια κανονικοποίησης του απαρτχάιντ
Το πλαίσιο της σημερινής αντίστασης έχει τις ρίζες του στην παράδοση των Συμφωνιών του Όσλο του 1993 – οι οποίες δημιούργησαν την προσωρινή διοικητική εξουσία που βασίζεται στο απαρτχάιντ στα μπαντουστάν[1] της Δυτικής Όχθης και της Γάζας από τη νεοσύστατη Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή (ΠΑ)[2]. Το Όσλο ήταν, όπως περιγράφεται από τον Τουφίκ Χαντάντ, μια «προσωρινή διαχειριστική λύση»[3] στο πρόβλημα της ύπαρξης μιας πλειοψηφίας Παλαιστινίων και της αντίστασής τους στο σιωνιστικό σχέδιο για την εγκαθίδρυση ενός σταθερού εβραϊκού εθνοτικού κράτους σε όλη την Παλαιστίνη, που περιγράφεται από τους υπέρμαχους της σιωνιστικής υπεροχής ως «Ιουδαία και Σαμάρεια». Αλλά παρ’ όλες τις από κοινού μεθοδεύσεις –κυρίως από το σιωνιστικό κράτος και τις ΗΠΑ– η ενσωμάτωση της ΠΑ και της μεγαλύτερης παλαιστινιακής πολιτικής παράταξης (Φατάχ) στις υποδομές της κατοχής δεν έλυσε το παλαιστινιακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σιωνισμός.
Η πολιορκία της Γάζας, η οποία ξεκίνησε το 2006, αποτελεί συστατικό στοιχείο της προσπάθειας απομόνωσης, διαίρεσης, περιορισμού και αποδυνάμωσης των παλαιστινιακών θεσμών και διάλυσης των πολιτικών δομών. Διευκόλυνε μια διαδικασία στοχευμένης αποδημοκρατικοποίησης τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική Όχθη και ενσωμάτωσε και τις δύο ως εξαρτώμενα μέρη που βασίζονται στη βοήθεια – με τη Δύση να στηρίζει την ΠΑ και με την Τουρκία, το Κατάρ και άλλες χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ομάν, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), και πιο πρόσφατα το Ιράν, να στηρίζουν τη Χαμάς. Από το 2006, τόσο η Φατάχ όσο και η Χαμάς έχουν απορρίψει τις εκλογές. Και η ΠΑ έχει γίνει ένας δωσιλογικός συνδυασμός ΜΚΟ και αστυνομικής δύναμης, ενώ η Χαμάς –όπως γράφει ο Χαϊντέρ Εΐντ, ο οποίος ζει στη Γάζα– έχει λειτουργήσει ως «δεσμοφύλακας»[4], μεταβαίνοντας από την αντίσταση στη διακυβέρνηση μέχρι τα δραματικά γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Καθώς το πτώμα του Όσλο αποσυντίθεται, είδαμε την κλιμάκωση των πρακτικών εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ ψήφισε το 2018 το νόμο του για το Έθνος-Κράτος[5] που κατοχυρώνει επίσημα στο δίκαιο τον αποκλειστικά εβραϊκό, απαρτχάιντ χαρακτήρα του. Οι βίαιες εξώσεις και οι κατεδαφίσεις σπιτιών άρχισαν να αυξάνονται δραματικά[6] μαζί με την υποβάθμιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων που κατοικούν στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στις περιοχές που άρπαξε το Ισραήλ το 1948. Η Γάζα αντιμετώπισε ένα συστηματικό αιματηρό τελετουργικό μαζικών βομβαρδισμών κάθε λίγα χρόνια, σε μια πρακτική που περιγράφεται τραγελαφικά ως «κούρεμα του γρασιδιού»[7].
Ο πρόσφατος κύκλος «εξομάλυνσης των σχέσεων» που καθοδηγείται από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό έχει συμβάλει στην κλιμάκωση αυτή. Το Όσλο επέκτεινε τη διαδικασία που ξεκίνησε με τον Ανουάρ Σαντάτ της Αιγύπτου[8], εγκαινιάζοντας τον δεύτερο μεγάλο κύκλο των προσπαθειών των ΗΠΑ να ενσωματώσουν πλήρως τις αραβικές χώρες και το Ισραήλ σε ένα φιλοαμερικανικό πολιτικό και οικονομικό μπλοκ. Οι αποτυχίες των ΗΠΑ στις εισβολές τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και η οικονομική κρίση του 2008, αμαύρωσαν την κακόφημη λάμψη της εποχής που οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η μοναδική παγκόσμια δύναμη. Αυτό που προέκυψε είναι η σημερινή ασύμμετρη πολυπολική παγκόσμια τάξη, όπου η Ρωσία και η Κίνα έχουν αναδειχθεί σε αυτοκρατορικούς αντιπάλους, αλλά οι ΗΠΑ εξακολουθούν να διατηρούν ένα ασύμμετρο πλεονέκτημα[9].
Η δυναμική αυτή αύξησε τη σημασία που είχε για το αμερικανικό κεφάλαιο η εδραίωση της οικονομικής και πολιτικής ισχύος στη Μέση Ανατολή. Οι προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεων επιταχύνθηκαν υπό τον Τραμπ, ωθούμενες από τον ανταγωνισμό με την Κίνα, τη Ρωσία και την περιφερειακή δύναμη του Ιράν. Η διαδικασία αυτή απομόνωσε περαιτέρω τους Παλαιστίνιους. Ακόμα και οι σβησμένες φωνές υποστήριξης που έδιναν οι χώρες του Αραβικού Συνδέσμου εξαφανίστηκαν κάτω από το κύμα των επιχειρηματικών συμφωνιών, της επίσημης αναγνώρισης και των κοινών επιχειρήσεων ασφαλείας μεταξύ κρατών όπως τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν, που όλες διευκολύνθηκαν από τον Τραμπ και αργότερα από τον Μπάιντεν. Μια συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας –της χρυσής χήνας για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό– βρίσκεται στα σκαριά, παρόλο που εμφανώς διακόπηκε μετά την 7η Οκτωβρίου.
Περισσότερη καταλήστευση, νέα αντίσταση
Αυτή η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των περιφερειακών παραγόντων, με την καθοδήγηση των ΗΠΑ, κανονικοποίησε επίσης την ολοένα αυξανόμενη βίαιη καταλήστευση των Παλαιστινίων. Αλλά οδήγησε επίσης σε περαιτέρω αντίσταση. Για παράδειγμα, η ενσωμάτωση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ πυροδότησε τη μαζική εξέγερση της Ιντιφάντα της Ενότητας του 2021.[10] Αυτή ήταν ιστορική ως επίδειξη ενότητας στον αγώνα μεταξύ των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα και εντός των εδαφών που κατακτήθηκαν το 1948, με αποτέλεσμα μια γενική απεργία και μαχητικές διαμαρτυρίες σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη. Η Ιντιφάντα της Ενότητας ήταν μια έκφραση που κινήθηκε έξω από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, όπως αποτυπώνεται στο «Μανιφέστο της Αξιοπρέπειας και της Ελπίδας»[11].
Δυστυχώς, αυτή η Ιντιφάντα δεν μπόρεσε να διατηρηθεί και απέτυχε να συγκροτήσει νέες οργανωτικές μορφές που θα μπορούσαν να εκφράσουν σωστά αυτή την ενότητα και τις εναλλακτικές λύσεις απέναντι στις καθιερωμένες παρατάξεις. Η ήττα της Ιντιφάντα της Ενότητας του 2021 οφειλόταν, εν μέρει, στη στροφή του Ισραήλ προς ένα μαζικό βομβαρδισμό της Γάζας. Η εκτόξευση ρουκετών από τη Χαμάς παρείχε το χρήσιμο πρόσχημα στο Ισραήλ να στραφεί προς έναν πιο στρατιωτικοποιημένο πόλεμο, μια απάντηση με την οποία είναι πιο άνετο από ό,τι όταν αντιμετωπίζει μαζική αντίσταση, όπως οι Παλαιστίνιοι που εξεγείρονται σε πόλεις, όπως το Λιντ, μέσα στα εδάφη του 1948, ή αψηφούν την ΠΑ στη Δυτική Όχθη.
Παρόλα αυτά, ως απάντηση σε ένα μαζικό κύμα συλλήψεων και δολοφονιών που πραγματοποιήθηκαν από το Ισραήλ και την ΠΑ, ένα πράγμα που προέκυψε ήταν ο σχηματισμός πολιτοφυλακών αυτοάμυνας –ή ταξιαρχιών– στα διάφορα χωριά και τους προσφυγικούς καταυλισμούς στη Δυτική Όχθη. Αυτές οι πολιτοφυλακές δεν ήταν θρησκευτικές και ξεκίνησαν από την Ταξιαρχία των Μαρτύρων του Αλ-Άκσα – που συνδέεται με τη Φατάχ αλλά δεν ελέγχεται από αυτήν και περιλαμβάνει ένοπλες ομάδες όλων των παρατάξεων. Αυτές οι πολιτοφυλακές έχουν μαζική υποστήριξη[12], ακριβώς λόγω του μη θρησκευτικού τους χαρακτήρα, του ανταγωνισμού με την ΠΑ και της αντίστασής τους. Από το Άντρο των Λεόντων στη Ναμπλούς μέχρι την Ταξιαρχία της Τζενίν στη Τζενίν, στο αλ-Χαλίλ (Χεβρώνα), στη Μπαλάτα και αλλού παρόμοιοι σχηματισμοί έχουν εξαπλωθεί σε όλη την κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Στην ισραηλινή πλευρά, παράλληλα με τη διαδικασία εξομάλυνσης, υπήρξε μια ακόμη δεξιότερη εξέλιξη της σιωνιστικής πολιτικής και του κράτους. Η κατεύθυνση αυτή φαίνεται ενδεικτικά, αρχικά, από τη μονοετή διακυβέρνηση του Ναφτάλι Μπένετ και στη συνέχεια από την εκλογή πέρυσι της πιο δεξιάς κυβέρνησης στην ιστορία του Ισραήλ. Το σημερινό καθεστώς Νετανιάχου περιλαμβάνει υπερσιωνιστές και δηλωμένους φασίστες όπως ο Ιταμάρ Μπεν-Γβιρ και ο Μπεζαλέλ Σμότριτς[13]. Η εκπεφρασμένη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης είναι τώρα στην ημερήσια διάταξη. Εδώ θα πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι αυτό δεν συμβαίνει επειδή η ακροδεξιά κυβέρνηση είναι κατά κάποιο τρόπο μια παρεκτροπή, αλλά μάλλον επειδή είναι η λογική εξέλιξη του εγχειρήματος της οικοδόμησης ενός εθνοτικού κράτους μόνο για Εβραίους. Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί επειδή οι φιλελεύθεροι όπως ο Μπέρνι Σάντερς ρίχνουν μεγάλο βάρος στην ιδέα ότι το πρόβλημα είναι οι πολιτικές Νετανιάχου και η επιρροή κομμάτων όπως η Εβραϊκή Δύναμη (Ότσμα Γιεχουντίτ) και όχι η ίδια η λογική του εποικιστικού-αποικιοκρατικού σιωνισμού.
Η 7η Οκτωβρίου και οι αντιδράσεις
Αυτή η τραγική κατάσταση είναι ένα κομμάτι της εξήγησης για τις απεγνωσμένες ενέργειες στις οποίες προχώρησε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Η άλλη πτυχή της είναι μια κίνηση της Χαμάς –παρόμοια με την εκτόξευση ρουκετών κατά τη διάρκεια της Ιντιφάντα της Ενότητας– για να προσπαθήσει να επιβεβαιώσει την ηγεμονική της θέση ως ηγεμονική δύναμη της παλαιστινιακής αντίστασης. Συνολικά, επρόκειτο για μια προσπάθεια της Χαμάς να διαταράξει ένα status quo σε σχέση τόσο με το Ισραήλ όσο και με την εσωτερική πολιτική δυναμική μεταξύ των παλαιστινιακών πολιτικών παρατάξεων[14]. Καθώς έχουν προκύψει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα[15], φαίνεται επίσης πιθανό ότι η έκταση των γεγονότων εξέπληξε ακόμη και τη Χαμάς, η οποία πιθανότατα στόχευε σε μια επιχείρηση με μικρότερο αντίκτυπο. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, ωστόσο, είναι κοινή επωδός στο παλαιστινιακό κίνημα να γίνεται λόγος για την αναζωπύρωση της σύγκρουσης και την πιθανότητα μιας τρίτης Ιντιφάντα – πέρα από οποιαδήποτε δράση θα αναλάμβανε η Χαμάς. Και αυτή η πιθανή «Τρίτη Ιντιφάντα» –για να παραθέσω ένα ανώνυμο παλαιστίνιο σύντροφο– θα είναι η τελευταία, είτε πρόκειται για νίκη είτε για ήττα.
Όσον αφορά την 7η Οκτωβρίου, ο κόσμος πανηγύρισε, δικαίως, όταν είδε τα τείχη της φυλακής να γκρεμίζονται, καταρρίπτοντας προσωρινά την αύρα του ισραηλινού αήττητου. Ιστορικά, ο αντιαποικιακός αγώνας περιλάμβανε και θα περιλαμβάνει βίαιη αντίσταση[16]. Το 1857, και απέναντι στον γενοκτονικό σοβινισμό της αγγλικής κυβέρνησης και του Τύπου, ο Μαρξ έγραψε για την πρώτη μεγάλη αντιαποικιακή εξέγερση στην Ινδία, η οποία οδήγησε σε δεκάδες χιλιάδες θανάτους, μεταξύ των οποίων και αμάχων. «Όσο επαίσχυντη κι αν είναι η συμπεριφορά των Σεπόι [Ινδοί στρατιώτες που εξεγέρθηκαν ενάντια στη βρετανική διοίκηση – σ.σ.], δεν είναι παρά η αντανάκλαση, σε συμπυκνωμένη μορφή, της ίδιας της συμπεριφοράς της Αγγλίας στην Ινδία»[17].
Η δυναμική των ισραηλινών μη πολεμικών απωλειών έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις στη μη παλαιστινιακή Αριστερά. Στον πόλεμο, η σκόπιμη και στοχευμένη θανάτωση αμάχων είναι σχεδόν πάντα αντιπαραγωγική και λυπηρή. Αλλά θα πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτό που ο Gabriel Winant, σε ένα εξαιρετικό άρθρο στο Dissent[18], αποκάλεσε οπλοποίηση της θλίψης, η οποία, όπως υποστηρίζει, είναι κεντρική για την ικανότητα του Σιωνισμού να μετατρέπει το δημόσιο πένθος σε εξουσία. Επιπλέον, ενώ αναγνωρίζουμε ότι κάθε απώλεια ζωής αμάχων είναι τραγική, υπάρχει επίσης ένα τέλμα παραπληροφόρησης που καθοδηγείται από το Ισραήλ και τους συμμάχους του. Ενώ δεν βοηθάει σε τίποτα να αρνηθούμε ότι έγιναν θλιβερές ενέργειες από τη Χαμάς, υπάρχει επίσης μια ομίχλη παραπληροφόρησης σχετικά με διάφορα γεγονότα. Έτσι, ορισμένοι από τους μη στρατιωτικούς θανάτους Ισραηλινών προκλήθηκαν από τις IDF[19]. Και πολλές από τις ιστορίες για μαζικούς βιασμούς και αποκεφαλισμένα μωρά[20] έχουν διαψευστεί και/ή αποσυρθεί απροκάλυπτα από το ίδιο το ισραηλινό κράτος, ακόμη και αν συνεχίζουν να διαδίδονται. Από τον Μπάιντεν μέχρι τους σιωνιστές μπράβους που κατέθεσαν μπροστά στο δημοτικό συμβούλιο του Σικάγο υπέρ ενός φιλοϊσραηλινού ψηφίσματος στις 13 Οκτωβρίου[21], αυτά τα ψέματα και η εμπρηστική ρητορική όχι μόνο δικαιολογούν τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα, αλλά υποκινούν και την ισλαμοφοβική βία εδώ. Η ρατσιστική δολοφονία του εξάχρονου Παλαιστίνιου Ουαντέα Αλ Φαγιούμ[22] και ο ψεκασμός με σπρέι πιπεριού και η χρήση όπλων από τους Σιωνιστές σε μια διαδήλωση στο Σικάγο στις 22 Οκτωβρίου είναι μόνο δύο παραδείγματα.
Το πιο ξεκάθαρο πράγμα που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι ακόμη και σε μια υποθετική περίπτωση όπου η Χαμάς αναλάμβανε στρατιωτική δράση που δεν προκαλούσε εσκεμμένα το θάνατο αμάχων πέραν αυτού που συμβαίνει μερικές φορές στον πόλεμο, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ θα είχαν αντιδράσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντέδρασαν. Οι ενέργειες του Ισραήλ δεν αφορούν οποιαδήποτε απώλεια ζωής αμάχων, αλλά μια αμφισβήτηση του ελέγχου του. Έχει αποδείξει ότι είναι πρόθυμο να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε πρόσχημα για να εκτελέσει την αποστολή του για την πλήρη εξάλειψη των Παλαιστινίων, η οποία φαίνεται να είναι η γενοκτονία που διαπράττεται στη Γάζα. Ο υπουργός Άμυνας Γκαλάντ δεν χρειαζόταν καμία δικαιολογία για να ζητήσει την ολοκλήρωση της Νάκμπα εναντίον των παλαιστινιακών «ανθρώπινων ζώων».
Έτσι, οι επικρίσεις στη Χαμάς πρέπει να γίνονται, αλλά όχι από οποιαδήποτε άστοχη ηθικολογία. Μάλλον –όπως πολλοί στην παλαιστινιακή Αριστερά έχουν υποστηρίξει– επειδή μόνο μια αριστερή ηγεσία και ένα αριστερό πρόγραμμα με αρχές μπορούν να οικοδομήσουν το είδος της διεθνιστικής, μαζικής αντίστασης στον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό που μπορεί να φέρει την απελευθέρωση των Παλαιστινίων. Αλλά οποιαδήποτε τέτοια κριτική δεν θα πρέπει να είναι η εναρκτήρια γραμμή, ούτε ένα επαναλαμβανόμενο ρεφρέν, καθώς αυτή τη στιγμή δεν είναι το κύριο ζήτημα. Αυτή τη στιγμή, μπροστά στην υπαρξιακή απειλή που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι, η «ενότητα όλων των μετώπων» είναι η γραμμή που εκφράζεται από όλες τις παρατάξεις – μια γραμμή που πρέπει να σεβαστούμε, ειδικά καθώς την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο ο ισραηλινός στρατός διεξάγει χερσαία επίθεση στη Γάζα.
Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι κάθε αντίσταση στο Απαρτχάιντ του Ισραήλ έχει καταγγελθεί ως τρομοκρατία από τους Σιωνιστές, τόσο από την αρχική PLO όσο και από κάθε μορφή μη βίαιης αντίστασης, από το BDS και την πορεία της επιστροφής μέχρι την Ιντιφάντα της Ενότητας. Η δαιμονοποίηση της Χαμάς σήμερα δεν αντικατοπτρίζει μια συγκεκριμένη ιδεολογική εχθρότητα προς την ίδια την οργάνωση, αλλά μια προσήλωση στη συντριβή της παλαιστινιακής αντίστασης γενικότερα. Και σε αυτή τη βάση πρέπει να πρωτοστατήσουμε στην υπεράσπιση του δικαιώματος της αντίστασης ως βασικής δημοκρατικής αρχής. Σε αυτή τη βάση πρέπει επίσης να απορριφθεί το κουραστικό αίτημα για «καταδίκη της Χαμάς». Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν είναι μια επίθεση κατά της Χαμάς αλλά μια επίθεση κατά όλων των Παλαιστινίων και κατά της παλαιστινιακής αντίστασης γενικότερα.
Η επίθεση του Ισραήλ και η αναγκαιότητα της αντίστασης
Αυτή τη στιγμή, η ανθρωπιστική κατάσταση είναι καταστροφική. Ο στόχος του Ισραήλ είναι απλώς να ισοπεδώσει τη Γάζα και να διώξει όσους περισσότερους Παλαιστίνιους μπορεί. Τα έγγραφα του Υπουργείου Εσωτερικών Πληροφοριών προτείνουν τη μετακίνηση όλων των Παλαιστινίων στο Σινά της Αιγύπτου[23], μια πρόταση που μέχρι στιγμής ο Αιγύπτιος τύραννος αλ Σίσι έχει απορρίψει. Αυτό έγινε αφού οι διαδηλωτές στην Αίγυπτο –όπως και στις πρωτεύουσες σε όλη την περιοχή– αψήφησαν την αστυνομοκρατία του καθεστώτος για να διαδηλώσουν ξανά στην πλατεία Ταχρίρ για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία. Η αντεπανάσταση του Σίσι είναι απρόθυμη να δεχτεί τους Παλαιστίνιους[24], των οποίων οι ιντιφάντες αντηχούν δυνατά στην περιοχή και αποκαλύπτουν τη συνενοχή των αραβικών καθεστώτων με τον σιωνισμό. Καθώς η χερσαία εισβολή συνεχίζεται, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι προσπαθούν να διαφύγουν μέσω διαδρομών που βομβαρδίζονται, ενώ υπάρχει πλήρης έλλειψη ρεύματος ή νερού, πλήρης αποδεκατισμός ολόκληρων γειτονιών, χρήση λευκού φωσφόρου και πάνω από οκτώ χιλιάδες νεκροί[25], μεταξύ των οποίων περισσότερα από τρεις χιλιάδες παιδιά. Το περασμένο Σαββατοκύριακο η βία ξέσπασε μέσα στο σκοτάδι και στη σιωπή για τον έξω κόσμο, καθώς το Ισραήλ έκοψε το διαδίκτυο και το τηλέφωνο της Γάζας. Στη Δυτική Όχθη, υπήρξε αυξημένη βία, αντίσταση στις IDF, μαζικές συλλήψεις, επέκταση των οικισμών υπό την απειλή άγριας βίας από οργανώσεις εποίκων[26], και καταστολή κάθε βράδυ από το σιωνιστικό κράτος. Η κύρια εστίασή μας θα πρέπει να είναι να επισημάνουμε την ακρότητα των εγκλημάτων του Ισραήλ και να επιστήσουμε την προσοχή σε αυτά ως τη λογική προέκταση του σιωνιστικού σχεδίου.
Για να σταματήσει η βία χρειάζεται η πλήρης διάλυση του σιωνιστικού κράτους. Οι εκκλήσεις για να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί είναι απαραίτητες, καθώς το μέγεθος του εφιάλτη της κατάστασης σχεδόν δεν περιγράφεται. Αλλά η αφόρητη κατάσταση που οδήγησε σε αυτό θα παραμείνει αμετάβλητη ακόμα και αν επιτευχθεί το δημοφιλές αίτημα για κατάπαυση του πυρός.
Καθώς αγωνιζόμαστε για να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε την επαναλαμβανόμενη πλέον γενοκτονία των Παλαιστινίων, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν διαδηλώσει σε όλο τον κόσμο, καθώς οι άνθρωποι έχουν υψώσει τη φωνή τους ενάντια στην απόλυτα υστερική κραυγή της αντίδρασης και τα φρενήρη αντίποινα που απειλούν τις δουλειές και τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων, θέτουν εκτός νόμου τις διαμαρτυρίες και απειλούν με αντίποινα, χτίζουμε –όλοι μας– ένα κίνημα για να τερματιστεί η πολιορκία, για να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη.
Καθώς ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός παρέχει την πλήρη πολιτική και στρατιωτική του υποστήριξη στη γενοκτονία των Παλαιστινίων με τη συγκρότηση δύο ομάδων κρούσης αεροπλανοφόρων για την υποστήριξη του Ισραήλ, καθώς ο Τζο Μπάιντεν ανακοινώνει ότι «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή»[27] για κατάπαυση του πυρός, ενώ 300 Παλαιστίνιοι δολοφονούνται καθημερινά, και καθώς η διακομματική υποστήριξη για τον επανεξοπλισμό των σιωνιστών εγκληματιών με 14,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων[28] προετοιμάζεται να φτάσει στο Κογκρέσο, το τι κάνουμε για να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα, να αντιταχθούμε στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, να σταματήσουμε την αμερικάνικη χρηματοδότηση των σιωνιστικών εγκλημάτων πολέμου και κατοχής είναι κρίσιμο. Και αν κάνουμε αυτή τη δουλειά, δημιουργώντας χώρους δημοκρατικής οργάνωσης –στα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας, στους χώρους εργασίας και τα συνδικάτα μας και στις κοινότητές μας– αυτό θα ενισχύσει την πολιτική μας δύναμη στο μέλλον. Κάτι που είναι απαραίτητο λόγω του εχθρού που αντιμετωπίζουμε.
Το να αμφιταλαντεύεται κανείς γύρω από τα ζητήματα του σιωνισμού, της παλαιστινιακής αντίστασης ή της συνενοχής του Δημοκρατικού Κόμματος είναι ήττα. Η νίκη έρχεται μέσα από τους συνδυασμένους αγώνες μέσα στην Παλαιστίνη, ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και από την περιφερειακή αραβική εργατική τάξη. Όπως υποστήριξε ένα τμήμα της Παλαιστινιακής Αριστεράς το 1969: «Το να περιορίσουμε την Παλαιστινιακή επανάσταση στα όρια του Παλαιστινιακού λαού θα σήμαινε αποτυχία, αν θυμόμαστε τη φύση της εχθρικής συμμαχίας που αντιμετωπίζουμε». Ο ορίζοντας από τον οποίο θα αναδυθεί η αυγή μιας ελεύθερης Παλαιστίνης θα περιλαμβάνει αναμφίβολα εξεγέρσεις και επαναστάσεις εντός της Παλαιστίνης και, πράγμα σημαντικό, σε ολόκληρη την περιοχή, και τουλάχιστον μαζικές εξεγέρσεις στις ΗΠΑ και τη Δύση. Ο εχθρός στην πατρίδα –ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός– πρέπει να υποστεί σοβαρή ήττα και οι δομές απαρτχάιντ του σιωνιστικού κράτους πρέπει να διαλυθούν, τολμάμε να πούμε να συντριβούν. Το διακύβευμα είναι υψηλό. Τώρα είναι η ώρα να δράσουμε, να προετοιμαστούμε, να οικοδομήσουμε, να ελπίζουμε και να αγωνιστούμε για μια ελεύθερη Παλαιστίνη στη διάρκεια της ζωής μας.
Μετάφραση: elaliberta.gr
Brian Bean, “On sowing and reaping in Palestine. Perspectives on the ongoing genocide”, Tempest, 1 Νοεμβρίου 2023, https://www.tempestmag.org/2023/11/on-sowing-and-reaping-in-palestine/.
Σημειώσεις
[1] “Map 3: Defining the Palestinian Bantustan. Element #1: West Bank Areas A, B and C”, ICAHD [Israeli Committee Against House Demolitions], https://icahd.org/map3/.
[2] Brian Bean and Shireen Akram-Boshar, “The Palestinian Authority and the Unity Intifada”, Spectre, 10 Δεκεμβρίου 2021, https://spectrejournal.com/the-palestinian-authority-and-the-unity-intifada/.
[3] Toufic Haddad and Ilan Pappé, “Interview: Israel’s crisis and the Palestinian resistance”, International Socialism, τεύχος: 180, φθινόπωρο 2023, http://isj.org.uk/interview-israels-crisis/.
[4] Haidar Eid, “Palestinian elections: reconstructing the status quo”, Mondoweiss, 11 Φεβρουαρίου 2021, https://mondoweiss.net/2021/02/palestinian-elections-reconstructing-the-status-quo/.
[5] “Israel’s Jewish Nation-State Law”, עדאלה - عدالة - Adalah, 20 Δεκεμβρίου 2020, https://www.adalah.org/en/content/view/9569.
[6] “Data on demolition and displacement in the West Bank”, OCHA oPt, https://www.ochaopt.org/data/demolition.
[7] Adam Taylor, “With strikes targeting rockets and tunnels, the Israeli tactic of ‘mowing the grass’ returns to Gaza”, The Washington Post, 14 Μαΐου 2021, https://www.washingtonpost.com/world/2021/05/14/israel-gaza-history/.
[8] Eric Ruder, “From Nasserism to Collaboration. Egypt, Israel, and the United States”, International Socialist Review, τεύχος 70, Άνοιξη 2010, https://isreview.org/issue/70/nasserism-collaboration/index.html.
[9] Ashley Smith, “Five crises of capitalism”, Tempest, 20 Νοεμβρίου 2021, https://www.tempestmag.org/2021/11/five-crises-of-capitalism/.
[10] Brian Bean, “For a free Palestine”, Tempest, 13 Μαΐου 2021, https://www.tempestmag.org/2021/05/for-a-free-palestine/.
[11] Yara Hawari, “Defying Fragmentation and the Significance of Unity: A New Palestinian Uprising”, Al-Shabaka, 29 Ιουνίου 2021, https://al-shabaka.org/commentaries/defying-fragmentation-and-the-significance-of-unity-a-new-palestinian-uprising/. “The Manifesto of Dignity and Hope”, Mondoweiss, 18 Μαΐου 2021, https://mondoweiss.net/2021/05/the-manifesto-of-dignity-and-hope/.
[12] “Poll: 72% of Palestinians support forming more armed groups in West Bank”, The Times of Israel, 15 Δεκεμβρίου 2022, https://www.timesofisrael.com/poll-72-of-palestinians-support-forming-more-armed-groups-in-west-bank/.
[13] Jonah ben Avraham, “Fascism, the far right, and the threat to democracy”, Tempest, 8 Μαΐου 2023, https://www.tempestmag.org/2023/05/fascism-the-far-right-and-the-threat-to-democracy/.
[14] Brian Bean, “Breakout from Gaza”, Tempest, 8 Οκτωβρίου 2023, https://www.tempestmag.org/2023/10/the-breakout-from-gaza/ [Brian Bean, «Απόδραση από τη Γάζα. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αντισταθούν στο απαρτχάιντ», e la libertà, Οκτωβρίου 2023, https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/9212-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%80%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%87%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84-brian-bean].
[15] Isaac Chotiner, “Where the Palestinian Political Project Goes from Here”, New Yorker, 11 Οκτωβρίου 2023, https://www.newyorker.com/news/q-and-a/where-the-palestinian-political-project-goes-from-here.
[16] Brian Ward, “Settler colonial violence from the Dakota Uprising to Gaza”, Tempest, 25 Οκτωβρίου 2023, https://www.tempestmag.org/2023/10/settler-colonial-violence-from-the-dakota-uprising-to-gaza/ [Brian Ward, «Η αποικιοκρατική βία των εποίκων από την εξέγερση των Ντακότα στη Γάζα», e la libertà, 9 Νοεμβρίου 2023, https://www.elaliberta.gr/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/9266-%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B1].
[17] Karl Marx, “The Indian Revolt”, New-York Daily Tribune, 16 Σεπτεμβρίου 1857. Διαθέσιμο: Marxists Internet Archive, https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/09/16.htm [Καρλ Μαρξ, «Η ινδική εξέγερση», e la libertà, Νοεμβρίου 2023, https://www.elaliberta.gr/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/9259-%CE%B7-%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7].
[18] Gabriel Winant, “On Mourning and Statehood: A Response to Joshua Leifer”, Dissent, 13 Οκτωβρίου 2023, https://www.dissentmagazine.org/online_articles/a-response-to-joshua-leifer/ [Gabriel Winant, «Για το πένθος και την κρατική κυριαρχία», e la libertà, 9 Νοεμβρίου 2023, https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/9267-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1].
[19] Nisha Atalie, “Genocide in Gaza, Murder in Chicago”, Rampant, 17 Οκτωβρίου 2023, https://rampantmag.com/2023/10/genocide-in-gaza-murder-in-chicago/.
[20] Musa al-Gharbi, “We Must Not Let the Truth Become a Casualty of This War”, The Nation, 16 Οκτωβρίου 2023, https://www.thenation.com/article/world/gaza-war-facts-misnformation/. “Israelis doing damage control after false children beheading claims”, Al-Mayadeen, 12 Οκτωβρίου 2023, https://english.almayadeen.net/news/politics/israelis-doing-damage-control-after-false-children-beheading.
[21] Alice Speri, “‘Beheaded Babies’ Report Spread Wide and Fast — but Israel Military Won’t Confirm It”, The Intercept, https://theintercept.com/2023/10/11/israel-hamas-disinformation/. Jewish Voice for Peace Chicago, “Chicago’s City Council Should Stand for Peace, Not Violence”, Rampant, 23 Οκτωβρίου 2023, https://rampantmag.com/2023/10/chicagos-city-council-should-stand-for-peace-not-violence/.
[22] Nisha Atalie, “Genocide in Gaza, Murder in Chicago”…, ό.π.
[23] megaphonenews, “A week after the start of Operation al-Aqsa Flood,…”, Instagram, https://www.instagram.com/p/CzE9hIPqAQX/?igshid=MzRlODBiNWFlZA%3D%3D.
[24] Hossam el-Hamalawy, “Israel-Palestine war: Why Egypt’s Sisi has to walk a tightrope”, Middle East Eye, 19 Οκτωβρίου 2023, https://www.middleeasteye.net/opinion/israel-palestine-war-egypt-sisi-walk-tightrope-why?utm_source=twitter&utm_medium=social&utm_campaign=Social_Traffic&utm_content=ap_b1o71idd0o.
[25] جلبير الأشقر / Gilbert Achcar, “1,158,261 Americans murdered in three weeks!”, X, 30 Οκτωβρίου 2023, https://twitter.com/gilbertachcar/status/1718920489937113353?s=20.
[26] “Palestinians expelled from W.Bank village as Gaza war rages”, France24, 20 Οκτωβρίου 2023, https://www.france24.com/en/live-news/20231029-palestinians-expelled-from-w-bank-village-as-gaza-war-rages. Jacob Magid, “Settlers said to torch home in Palestinian village; IDF heading to the scene”, The Times of Israel, 31 Οκτωβρίου 2023, https://www.timesofisrael.com/liveblog_entry/settlers-said-to-torch-home-in-palestinian-village-idf-heading-to-the-scene/.
[27] Rory Carroll, “Not the time for a ceasefire in Gaza, says US, with Hamas still holding hostages”, The Guardian, 24 Οκτωβρίου 2023, https://www.theguardian.com/world/2023/oct/24/us-no-gaza-ceasefire-hamas-hostages.
[28] Tami Luhby, “US aid to Israel and Ukraine: Here’s what’s in the $105 billion national security package Biden requested”, CNN, 20 Οκτωβρίου 2023, https://edition.cnn.com/2023/10/20/politics/us-israel-ukraine-aid-package/index.html.
