Τρία σημαντικά βιβλία κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις Εκδόσεις Τόπος, τα δυο μέσα στο 2024 και το άλλο το 2022. Αν και δεν αποτελεί συνηθισμένη πρακτική, αξίζει να τα εξετάσουμε από κοινού, για δυο κυρίως λόγους. Από τη μια μεριά, πραγματεύονται κοινά ή παρεμφερή θέματα, που είναι η άνοδος της ακροδεξιάς, η γενικευμένη χειραγώγηση και η αποδυνάμωση της αστικής δημοκρατίας…Και από την άλλη περιορίζουν την εξέταση αυτών των τάσεων αποκλειστικά στις αστικές δυνάμεις του Δυτικού Κόσμου, κυρίως σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ακόμη και στη Λατινική Αμερική, αφήνοντας εντελώς έξω τη Ρωσία, ενώ παραλείπουν κάθε αναφορά στην αντανάκλασή τους σε συνιστώσες, σταλινικής κύρια απόχρωσης, του κομμουνιστικού κινήματος.

Ακόμα τίποτα! Ακόμα δεν τους βγαίνει. Διορίζοντας τον παλιό του εγκάθετο Φρανσουά Μπαϊρού αυτή τη φορά, ο Μακρόν πιστεύει, όπως έκανε και με τον Μισέλ Μπαρνιέ πρόσφατα, ότι μπορεί να αποδείξει ότι «η καλύτερη σούπα βγαίνει από την παλιά κατσαρόλα». Επισήμως, ο Μακρόν υποδέχθηκε τα κόμματα αυτή την εβδομάδα, με εξαίρεση το LFI (La France insoumise) και το RN, εξηγώντας ότι «κανείς από τους συνομιλητές δεν ήθελε να εξαρτάται από το Rassemblement National», όπως εκμυστηρεύτηκε ο Μπόρις Βαλλό, επικεφαλής των βουλευτών του PS (Parti Socialiste). Στην πραγματικότητα, ο Μακρόν ακροβατεί.

Ενώ παρατηρούσαμε τα εκπληκτικά ιστορικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν από την περασμένη Παρασκευή, το πρώτο πράγμα που ήλθε στο νου ήταν η ανακούφιση και η χαρά από τις εικόνες των κρατουμένων που απελευθερώθηκαν από την κόλαση της κοινωνίας/φυλακή που είχε γίνει η Συρία υπό το καθεστώς της οικογένειας Άσαντ. Τα συναισθήματά μας κατακλύστηκαν επίσης από χαρά στη θέα των συριακών οικογενειών που ξαφνικά ήταν σε θέση να επιστρέψουν από την κοντινή εξορία, είτε από άλλη περιοχή εντός της Συρίας είτε από την Ιορδανία, τον Λίβανο ή την Τουρκία, για να επισκεφθούν τις πόλεις και τα σπίτια από τα οποία αναγκάστηκαν να φύγουν πριν από χρόνια.

Anand Gopal

Σε αντίθεση με την προπαγάνδα των ασαντιστών, δεν υπήρξαν σφαγές και εθνοκάθαρση στα εδάφη που ανήκαν στο πρώην καθεστώς∙ στην πραγματικότητα, οι χριστιανικές γειτονιές υπήρξαν τόποι χαρούμενων πανηγυρισμών. Σε μια γενικά σκοτεινή εποχή σε όλο τον κόσμο, η νίκη της συριακής επανάστασης είναι κάτι που κάθε αριστερός, και στην πραγματικότητα κάθε άνθρωπος, πρέπει να πανηγυρίσει. Τίποτα από αυτά δεν σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα... Πολλές προκλήσεις βρίσκονται μπροστά μας. Αλλά είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι για πενήντα χρόνια, ήταν ουσιαστικά αδύνατο να κάνεις πολιτική, ή να είσαι πολιτικός, στη Συρία του Άσαντ. Μόνο τώρα, με την πτώση του καθεστώτος, μπορεί να ξεκινήσει πραγματικά ο αγώνας για τη δημοκρατία.

Joseph Daher

Δεν υπάρχουν προφανείς απαντήσεις παρά μόνο περισσότερα ερωτήματα. Θα είναι δυνατός ο αγώνας από τα κάτω και η αυτοοργάνωση στις περιοχές από τις οποίες έχει εκδιωχθεί το καθεστώς; Θα μπορέσουν οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (όχι με τον στενό ορισμό των ΜΚΟ, αλλά με την γκραμσιανή έννοια των λαϊκών μαζικών σχηματισμών έξω από το κράτος) και οι εναλλακτικές πολιτικές δομές με δημοκρατική και προοδευτική πολιτική να συγκροτηθούν, να οργανωθούν και να αποτελέσουν μια πολιτική και κοινωνική εναλλακτική λύση απέναντι στην HTS και τον SNA; Θα αφήσει η εξάπλωση των δυνάμεων της HTS και του SNA χώρο για οργάνωση σε τοπικό επίπεδο; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα, κατά τη γνώμη μου, χωρίς σαφείς απαντήσεις.

Robin Yassin-Kassab

Περιμένω επίσης όλες οι φασιστικές δυνάμεις σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσουν τη συριακή αυτοδιάθεση, συμπεριλαμβανομένου του γενοκτονικού σιωνιστικού κράτους, το οποίο ο πατέρας και ο γιος Άσαντ υπηρέτησαν τόσο καλά. Το Ισραήλ σίγουρα επιθυμεί να συντρίψει τη Χεζμπολάχ και το ιρανικό σύστημα πολιτοφυλακών, αλλά δεν θέλει να ανατρέψει τη δικτατορία που παρέδωσε το Γκολάν και που φυλακίζει έφηβες (όπως την Ταλ αλ-Μαλλούχι) αν γράφουν ποιήματα για την Παλαιστίνη. Ήδη, υπάρχουν σιωνιστές που φωνάζουν για τον «κίνδυνο τα χημικά όπλα να πέσουν στα χέρια των τζιχαντιστών» – άνθρωποι που δεν ανησυχούσαν για τα χημικά όπλα στα χέρια του Άσαντ, ο οποίος εξόντωσε χιλιάδες αθώους με αυτά, ή στα χέρια των ιρανικών πολιτοφυλακών που υποτίθεται ότι αποτελούν τόσο μεγάλη απειλή γι’ αυτούς.

Carlos Sapir

Η αστική κυβέρνηση της Γεωργίας αντιμετωπίζει κρίση νομιμότητας. Εγκλωβισμένη στη μέση της αυξανόμενης σύγκρουσης μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι βουλευτικές εκλογές ολοκληρώθηκαν με τους φιλοευρωπαίους πολιτικούς και τους εκλογικούς υπευθύνους να καταγγέλλουν τη διαδικασία ως νοθεία. Έχουν ξεσπάσει μαζικές διαδηλώσεις, καθώς φοιτητικές οργανώσεις έχουν προχωρήσει σε αποχή, ενώ ακόμη και ορισμένα πανεπιστήμια και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών έχουν αποσύρει την υποστήριξή τους από τη νέα κυβέρνηση. Ενώ η ένταξη στην ΕΕ θα σημάνει σχεδόν σίγουρα την περαιτέρω υποταγή της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Γεωργίας στις ορέξεις της αστικής τάξης της ΕΕ, οι προοπτικές για τους Γεωργιανούς εργαζόμενους υπό την κυριαρχία του Γεωργιανού Ονείρου (ΓΟ) δεν είναι πολύ καλύτερες, και είναι δίκαιο να εξεγείρονται ενάντια σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς που έχει επιβάλει λιτότητα και αντιμετωπίζει τις κοινοτικές περιβαλλοντικές ομάδες σαν εγχώριους τρομοκράτες.

NPA-l’Anticapitaliste

Το αποτέλεσμα ήταν αδιαμφισβήτητο: 331 ψήφοι υπέρ της πρότασης μομφής. Η κυβέρνηση Μπαρνιέ παραιτήθηκε και ο προϋπολογισμός λιτότητας έπεσε. Αυτή η παράνομη κυβέρνηση, σύμβολο του Μακρονισμού σε αποσύνθεση, δεν είχε μέλλον. Η υπόσχεση για όλο και περισσότερη λιτότητα και αυταρχισμό απορρίφθηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού… Αυτό σημαίνει απεργιακές κινητοποιήσεις τις επόμενες ημέρες, στις 5 Δεκεμβρίου στη δημόσια διοίκηση και από τις 12 Δεκεμβρίου σε όλους τους τομείς. Μετά τον Μακρόν, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ηττηθεί η Rassemblement National, η οποία βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας. Αυτό είναι που το NPA, μαζί με τους εταίρους του στο NFP, θα εργαστεί για να οικοδομήσει τις επόμενες ώρες και ημέρες.

Leila al-Shami

Οκτώ χρόνια αφότου το Χαλέπι υποβλήθηκε σε βάναυση πολιορκία πείνας, σφυροκοπήθηκε από το καθεστώς Άσαντ, τις ρωσικές και ιρανικές βόμβες και χιλιάδες κάτοικοί του σφαγιάστηκαν ή εκτοπίστηκαν βίαια, η σημαία της Ελεύθερης Συρίας κυματίζει πάνω από την ακρόπολη. Η προέλαση των ανταρτών και η συνακόλουθη κατάρρευση των δυνάμεων του καθεστώτος αιφνιδίασε τους πάντες, αλλάζοντας γρήγορα τον χάρτη των δυνάμεων στη βόρεια Συρία, ο οποίος είχε παραμείνει σε μεγάλο βαθμό παγωμένος μετά τις συμφωνίες του 2020 για την κατανομή δυνάμεων μεταξύ της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν.

Fabio Bosco

Στις 27 Νοεμβρίου, ένας συνασπισμός συριακών αντάρτικων ομάδων με επικεφαλής τη Χαγιάτ Ταχρίρ ασ-Σαμ (HTS) και με τη συμμετοχή τμημάτων του Τζάις αλ-Ουαττανί (Εθνικός Στρατός, που υποστηρίζεται από το τουρκικό καθεστώς) ξεκίνησε μια μεγάλη επίθεση στην επαρχία του Χαλεπιού, καταλαμβάνοντας μεγάλες αγροτικές περιοχές, καθώς και μεγάλο μέρος της πόλης του Χαλεπιού, της δεύτερης σημαντικότερης πόλης της Συρίας. Προχώρησαν επίσης προς τη Χάμα, αφού κατέλαβαν τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το Χαλέπι με τη Χάμα και τη Δαμασκό και απέκοψαν ζωτικές γραμμές ανεφοδιασμού για τις δυνάμεις του συριακού καθεστώτος και τους συμμάχους του. Οι δυνάμεις του συριακού καθεστώτος και οι ξένες πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το ιρανικό καθεστώς αιφνιδιάστηκαν και υπέστησαν αρκετές αποτυχίες. Το συριακό καθεστώς χρησιμοποίησε τη συριακή και τη ρωσική αεροπορία για να βομβαρδίσει θρασύδειλα την επαρχία του Ίντλιμπ και την πόλη του Χαλεπιού, αλλά δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει την επίθεση των ανταρτών.